บำบัดทุกข์ บำรุงสุข | คมชัดลึก

          ผมคิดว่าคำว่า "บำบัดทุกข์ บำรุงสุข" ซึ่งเป็นสโลแกนของกระทรวงมหาดไทย น่าจะเป็นสโลแกนที่เก่าแก่แต่ยังอมตะนิรันดร์กาล และยังทันยุคทันสมัยไม่เปลี่ยนแปลงคำหนึ่งของโลก คำคำนี้มีอายุไม่ต่ำกว่า 120 ปีแล้ว เพราะในปีนี้กระทรวงมหาดไทยมีอายุครบ 120 ปี อายุของคำนี้จึงไม่ใช่น้อยๆ แต่ที่มากกว่านั้นคือ ผมคิดว่า"บำบัดทุกข์ บำรุงสุข" ไม่ใช่สโลแกนธรรมดา เพราะนี่คือพระราชปณิธานขององค์ปฐมเสนาบดีของกระทรวงมหาดไทย กรมพระยาดำรงราชานุภาพผู้เปรียบเสมือนพระหัตถ์ขวาของล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ 5 คำคำนี้เป็นคำที่บอกถึงหน้าที่ความรับผิดชอบของคนมหาดไทย ผมคิดว่าถ้าคนมหาดไทยคนไหนมึนๆ ไม่รู้ว่าตัวเองต้องทำอะไร หรือควรทำอะไร ท่องคำคำนี้ให้ขึ้นใจก็จะมีเข็มทิศชี้ทาง หรือถ้าคนมหาดไทยคนไหนไม่รู้ว่าที่ผ่านมาตัวเองทำหน้าที่ได้ดีสมความคาดหวังและไว้วางใจหรือเปล่า ผมว่าใช้สโลแกนนี้เป็นดัชนีชี้วัดก็น่าจะได้
 
          ที่ผมคิดว่าคำว่า "บำบัดทุกข์ บำรุงสุข" นี้ เท่ ทันสมัย อมตะนิรันดร์กาลไม่เปลี่ยนแปลงก็เพราะว่าเป้าหมายที่คำนี้พูดถึงเป็นปรารถนาสูงสุดของมนุษย์ทั่วไปทุกผู้นาม นั่นก็คืออยากมีความสุข ไม่อยากมีความทุกข์ แต่ขณะที่ทุกคนรักสุข เกลียดทุกข์นั้น ความจริงก็คือแทบทุกคนหนีทุกข์ไม่พ้น และไม่มีศักยภาพหรือความสามารถในการบำบัดทุกข์ บำรุงสุขให้ตัวเองได้ ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม ไม่เพียงเท่านั้นผู้คนในปัจจุบันยังเข้าใจผิดหรือหลงทางเรื่องความสุขและความทุกข์อย่างน่าเห็นใจ การที่คนมหาดไทยจะบำบัดทุกข์ บำรุงสุขให้ผู้อื่นจึงจำเป็นต้องรู้เท่าทันและรู้แท้ทั้งเรื่องของทุกข์และสุข เพราะไม่เช่นนั้นการทำหน้าที่ก็อาจจะผิดเป้า ตกหล่น ไม่สมบูรณ์และก่อให้เกิดปัญหาอื่นๆ ตามมา เพราะฉะนั้นจะเห็นได้ว่าหน้าที่ของคนมหาดไทยจึงเป็นหน้าที่ที่สุดยอดมากเพราะนอกจากเป็นอาชีพที่เปิดโอกาสให้ได้ทำให้ผู้อื่นพ้นทุกข์และมีความสุขแล้ว ยังเป็นอาชีพที่เปิดโอกาสให้ตัวเองได้พัฒนาตัวเอง เรียนรู้และเท่าทันความจริงทั้งทางโลกและทางธรรม ผมคิดว่าคนมหาดไทยต้องรู้อดีต ถ่องแท้ปัจจุบัน เท่าทันอนาคต จึงจะบำบัดทุกข์ได้ถูกและบำรุงให้สุขเป็น
 
          ในการบำบัดทุกข์ บำรุงสุขให้ผู้อื่นแน่นอนต้องการความเสียสละ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเมื่อไม่ได้มุ่งบำรุงสุขตัวเอง ตัวเองจะต้องทุกข์ทน ความสุขจากการทำให้ผู้อื่นพ้นทุกข์เป็นความสุขที่คนมหาดไทยจะได้รับเหนือหน้าที่อื่นๆ อีกมาก สิ่งที่ผมคิดว่าคนมหาดไทยต้องต่อสู้ไม่ได้มีเฉพาะปัญหาจากผู้อื่น การทำงานที่ยิ่งผ่านวันยิ่งเติบโต มีอำนาจ ทำอย่างไรจึงจะไม่ใช้อำนาจนั้นเพื่อประโยชน์ส่วนตน ต้องเบียดเบียนผู้อื่น ก่อให้เกิดทุกข์แก่แผ่นดินเสียเอง นี่เป็นสิ่งที่คนมหาดไทยต้องสู้กับตัวเอง
 
          ผมเขียนถึงสิ่งที่ผมไม่ได้มีความรู้ตามความรู้สึก เพราะผมอยากมีความหวัง มีใครที่ผมพอเห็นว่าเป็นความหวังของประเทศชาติบ้านเมืองได้

          ผมก็ฝากความหวังไปทั่ว มั่วไปบ้างก็กราบขออภัยนะครับ
......................................
(หมายเหตุ บำบัดทุกข์ บำรุงสุข : คอลัมน์ โลกที่ไม่ควรหลงลืมใคร โดย... สุทธิพงษ์ ธรรมวุฒิ)