ผิดไหมที่รักเธอ...'แอม-เสาวลักษณ์' | คมชัดลึก

           อาจเป็นเพราะช่วงเวลา...
 
          วันที่ดิฉันไปพบกับคุณเสาวลักษณ์ ลีละบุตร หรือ "พี่แอม" ก็เพราะเธอจะมีงานใหญ่
 
          เป็นคอนเสิร์ตที่รวบรวมผลงานในรอบ 30 ปี ในชีวิตการทำงานบนสายดนตรี
 
          คนที่เป็นทั้งนักร้อง-นักแต่งเพลง ที่มีผลงานอมตะร้องติดหูทุกวันนี้ แน่นอนว่าเธอเป็นไอดอลของใครต่อใครมากมาย 
 
          และเป็นคนที่เท่มากสำหรับดิฉันด้วย
 
          แอมเป็นนักร้องที่โด่งดังมาก ย้อนไปเมื่อ 30 ปีก่อน ไม่มีใครไม่รู้จักวง..."สาว สาว สาว"
 
          เพราะพวกเธอมา ก๊อก ก๊อก ก๊อก เปิดประตูใจของนักฟังมาแล้ว ภายใต้โลโก้ "รถไฟดนตรี"
 
          ถึงวันนี้ แม้แต่ละคนจะแยกย้ายไปทำงานที่รักชอบ แต่ก็ยังเห็นวนเวียนในสายบันเทิงอยู่เรื่อยๆ    
 
          โดยเฉพาะสาว (มาด) ห้าว "แอม" เสาวลักษณ์ ที่มาเป็น "ดอกไม้เหล็ก" ณ แกรมมี่เวลานี้ 
 
          ผู้หญิงคนนี้ยังคง น้ำเสียงที่ทรงพลังและมีเสน่ห์ พร้อมๆ กับความสามารถในการแต่งเพลงที่อยู่ตัว
 
          นึกๆ ดูมีเพลงในความทรงจำ อย่าง เพลง "เสียมั้ย" ของ "หนุ่ย" อำพล  เพลง "สุดฤทธิ์สุดเดช" ของ ใหม่ เจริญปุระ แม้แต่เพลงประจำตัวของ "ตุ๊ก" วิยะดา คือ "ขอจันทร์" ยังมีเพลง "คำมักง่าย" ของบิลลี่ โอแกน และอื่นๆ
 
          ที่แต่งเองร้องเองก็มี เพลงกดดัน, ก็เรารักกันไม่ใช่หรือ, ความทรงจำ, ผิดไหมที่รักเธอ, ครึ่งหนึ่งของชีวิต ฯลฯ
 
          แอมมีผลงานเดี่ยวหลายอัลบั้ม มีคอนเสิร์ตตัวเองแม้จะไม่มากครั้งแต่ก็สม่ำเสมอ ที่สำคัญเธอเป็นคนหนึ่งที่ได้รับเชิญมาร่วมคอนเสิร์ตมากครั้งที่สุด เอาเป็นว่าตั้งแต่พี่เบิร์ด ยันโก๊ะตี๋มาแล้ว
 
          พ้นจากเรื่องร้องรำทำเพลง ไลฟ์สไตล์ที่เป็นส่วนสำคัญของชีวิตก็น่าสนใจ
 
          ผู้หญิงที่ดูดี เท่ เก่ง ผ่านร้อนหนาวกับชีวิตมาเกือบทุกรูปแบบ เธอแก้ปัญหาไม่ต่างจากคนอื่น แต่ท้ายที่สุดแล้วเธอได้คิด
          ซึ่งการคิดของเธอมาจากหลายวาระ
          แอมเป็นคนติดบ้าน ชอบเช็ด ถู ขัดทุกซอกมุม บางทีเล็งไปเล็งมายังลุกขึ้นมาโยกย้ายเฟอร์นิเจอร์อยู่บ่อยๆ
 
          เธอยังชื่นชอบการปลูกต้นไม้ ใส่ใจรดน้ำใส่ปุ๋ย ในบ้านก็จะจัดดอกไม้สดใส่แจกันไม่เคยขาด ว่างนักก็ลุยปักครอสติสเป็นเรื่องเป็นราว...เธอว่างานพวกนี้ทำแล้วช่วยให้มีสมาธิ และใจเย็นขึ้น
 
          อีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้เธอลดความเจ้าอารมณ์ได้ นั่นคือ "ธรรมะ"
          ไม่ถึงขนาดโกนหัว หรือนุ่งขาวห่มขาว แต่เธอศึกษา "แก่น" แล้วนำมาปรับใช้กับชีวิตจริง
 
          สถานที่ที่ไปบ่อยๆ คือเสถียรธรรมสถาน ครั้งหนึ่งแม่ชีศันสนีย์ เสถียรสุตเล่าให้ฟังว่า แอมเป็นคนที่ชอบตั้งคำถาม เคยเป็นบรรณาธิการและเขียนหนังสือธรรมะด้วย
 
          สำหรับดิฉันที่สัมผัสได้ คือเธอพ้นจากอารมณ์หนุ่มสาว ก้าวสู่ช่วงแห่งการค้นหาอะไรบางอย่าง
          ซึ่งบางอย่างที่ว่าก็ไม่รู้ว่าอะไร อาจจะมาเฉลยในบทเพลงต่อๆ ไปก็ได้    
          แต่ก่อนจะถึงวันนั้น ขอร่วมเปิดลิ้นชักความทรงจำกับบันทึกเล่มโตในชื่อ "I am What I Amp Concert'' ก่อน
          บทความนี้ออกจะดูเอออวย แต่ขอบอกว่าเขียนด้วยความรักในเสียงเพลง และชอบการทำงานของเธอ
          ใช่! ชอบผู้หญิงธรรมดาๆ ที่ไม่ธรรมดา และไม่เหมือนคนอื่นคนนี้แหละ
.............................
(หมายเหตุ ผิดไหมที่รักเธอ...'แอม-เสาวลักษณ์' : คอลัมน์ มองผ่านเลนต์คม โดย... นันทพร ไวศยะสุวรรณ์)