วันแห่งความรักทุกวัน | คมชัดลึก

          สำหรับคนที่ตระหนักความหมายของความรักทุกวันคือ “วันแห่งความรัก”
 
          ผมไม่ถึงกับเศร้าสลดหดหู่หรอกครับ ที่เห็นเด็กๆ วัยรุ่นคนหนุ่มสาวของประเทศเราคลั่งเห่อ บ้า วันวาเลนไทน์ ยังรู้สึกยินดีที่แม่ค้าขายดอกกุหลาบได้มีรายได้เป็นกอบเป็นกำ และแม้บรรดาลูกสาวของเรา (ส่วนหนึ่ง) จะมีค่านิยมแบบเน่าๆ โดยถือเอา 14 กุมภาพันธ์ เป็นวันพลีพรหมจรรย์ หรือเรียกกันง่ายๆ ว่า “เสียเสียตัว” ก็ตาม ผมเองมองปรากฏการณ์วาเลนไทน์เป็น “ผล” ครับ ส่วนจะเป็นผลของต้นไม้ชนิดใดก็เหลือจะชี้ให้เห็น เพราะผมไม่มีความรู้เรื่องพันธุ์ไม้เอาเสียเลย
 
          เมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ ผมไป (เป็นวิทยากร) พบเด็กๆ มัธยมที่โรงเรียนนครไตรตรึงษ์ จ.กำแพงเพชร สอนเขาเขียนร้อยกรอง ร้อยแก้ว และชวนเขา (ร่วมกัน) แต่งเพลง ในหัวข้อ “ความรัก”
 
          ลูกหนุ่ม ลูกสาวของเรากล่าวถึงความรักดังนี้ ความรัก คือความฝัน ณ ปลายฟ้า, ความรักคือการดูแลเอาใจใส่, ความรักคือการเปลี่ยนแปลงอันยิ่งใหญ่, ความรักคือลมปากเหม็นๆ ใช่ไหม, ความรักคือสิ่งที่ไม่อาจคาดหวัง, ความรักคือสิ่งที่กลั่นออกจากใจ, ความรักคือความเข้าใจกันและกัน, ความรักคือความเข้าใจตนเอง, ความรักคือการเสียสละอย่างถึงที่สุด, ความรักคือการให้คนที่รักมีความสุข, ความรักคือสิ่งสวยงามของเรา, ความรักคือความตายของความเห็นแก่ตัว, ความรักคือการพบและพรากกัน, ความรักคือการดูแลกันและกัน, ความรักคือสิ่งที่ทุกคนค้นหา, ความรักคือความรู้สึกที่สวยงาม, ความรักคือพลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ความรักคือการ “เห็นอก” กันและกัน, ความรักคืออะไรไม่รู้สิ, ความรักคือการใกล้ชิดและห่วงใย, ความรักคือการแอบมองอยู่ไกลๆ, ความรักคือการยิ้มให้กันทุกวัน, ความรักคือปาท่องโก๋, ความรักคือสิ่งที่ลิขิตจากขุมนรก, ความรักคือความรู้สึกเป็นสุขร่วมกัน
 
          เพลงรักของไพรัตน์ 5/2 “ตอนแรกแค่สบตา ต่อมาชักลังเล ไปไปใจชักเขว รักหักเหอยู่ในใจ คิดคิดแอบเศร้าหมอง เฝ้าแอบมองอยู่ไกลๆ บอกรักเธอไม่ได้ ชายตัวใหญ่อยู่หลังเธอ”
 
          เพลงรักของ วรวัฒน์ 5/2 “เจ็บใจเพราะรอนาน มากกว่านานยังรอเธอ ช้ำใจที่ต้องรอ เสียใจที่ต้องทน แต่ไม่เป็นไรจะตั้งใจเรียน”
 
          กลอนรักของ สุนทรี 5/1 “ทำไมถึงเย็นชาขนาดนี้ ไม่เคยมีแม้แต่จะมองหน้า เราก็แค่อยากจะสบตา ไม่เคยหันหน้ามามองเรา แต่อีกคนห่วงใยและเฝ้าถาม คอยติดตามใส่ใจยามเศร้า คอยดูแลความรู้สึกในตัวเรา แต่ว่าเขาเป็นคนที่หลายใจ”
 
          กลอนรักของ รัตนาภรณ์ 5/1 “คิดถึงเธอที่สุดสุดที่รัก สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน แต่ต้องจากเธอไปไกลแสนไกล คอยห่วงใยถึงเธอเสมอมา ไม่ได้เจอสองวันก็คิดถึง สุดคะนึงพร่ำเพ้อละเมอหา ก็แค่อยากได้พบอยากสบตา รู้ไว้ว่าฉันรักเธอสุดหัวใจ”
 
          ผมได้ฟังได้อ่านได้รับรู้ความรู้สึกของเด็กหนุ่มเด็กสาว แล้วพาให้นึกย้อนเวลากลับไปเมื่อครั้งผมอายุเท่าพวกเขา
 
          ผมชวนเขาสนทนาเรื่องความรัก ความเหงา อกหัก ชวนเขาคิด หาความหมาย ขยายความรู้ ความเข้าใจ โดยพยายามที่สุดที่จะหลีกเลี่ยงวิธี “เทศนา” ได้แต่มองหาแง่มุมงดงามของความรัก เอาประโยชน์จากความเหงา บอกรักตนเองในกระจกเงา
 
          ผมในฐานะ “คนแปลกหน้า” ของพวกเขาที่มีโอกาสมาพบกันในเวลาอันน้อยนิด การสื่อสารระหว่างกันต้องอาศัยการ “จูน” แต่สำหรับวันหนึ่งที่โรงเรียนนครไตรตรึงษ์ ก็ตรึงใจไม่น้อย ขอบคุณคุณครูและคนหนุ่มสาวเยาว์วัยขาสั้นกระโปรงบานที่ให้การต้อนรับด้วยน้ำใจไมตรี
 
          “โลกคือโรงเรียน ชีวิตคือครู” สวัสดีครับ
...................
(หมายเหตุ วันแห่งความรักทุกวัน:ศิลป์แห่งแผ่นดิน โดย... ศักดิ์สิริ มีสมสืบ)