คิดสวนทาง - พรสวรรค์และพรแสวง | คมชัดลึก

 แต่ก็เป็นที่เข้าใจกันทั่วไปว่า หมายถึงความอุตสาหะพยายาม บุคคลที่มีพรสวรรค์นั้น ถ้าบวกเข้ากับพรแสวงที่ถูกทางแล้ว ย่อมจะทำให้ความสามารถที่มีมาแต่กำเนิดได้รับการพัฒนาไปจนเต็มขีดความสามารถ โดดเด่นปรากฏชัดขึ้นมาในสังคมนั้นๆ เป็นที่กล่าวขวัญ ชื่นชม เป็นเกียรติยศชื่อเสียงของวงศ์ตระกูล สังคม และอาจจะไปถึงระดับชาติหรือระดับนานาชาติ

 เป็นเรื่องปกติของคนทั่วไปที่จะนิยมชมชื่นบุคคลผู้มีความสามารถสูงและมีชื่อเสียง และถ้ายิ่งบุคคลนั้นเป็นผู้ที่รู้จักกันเป็นส่วนตัวหรือยิ่งเป็นญาติกันก็จะยิ่งกลายเป็นความภาคภูมิใจ นำไปเล่าขานกับใครต่อใครได้ไม่รู้จบ เพราะว่าทุกครั้งที่เล่าว่า รู้จักกับคนมีชื่อเสียงคนนั้นแล้วมักจะทำให้ตัวเองกลายเป็นจุดสนใจของผู้ร่วมวงสนทนาขึ้นมาทันที คนเก่งใครก็อยากจะรู้จัก อยากจะเกี่ยวดองด้วย

 ผมว่าเราคนไทยด้วยกันคงแอบภูมิใจเล็กๆ ที่นักกอล์ฟแชมป์โลกอย่าง ไทเกอร์ วู้ด มีมารดาเป็นคนไทยและมีเชื้อชาติไทย เราก็พยายามเกี่ยวดองกับเขาในฐานะมีเชื้อชาติไทยเหมือนกัน

 ตัวผมเองก็ไม่ได้เล่นกอล์ฟ และก็ไม่รู้เรื่องกอล์ฟเลยแม้แต่น้อย แต่ก็ยังได้รับรู้เรื่องราวของเขามาบ้าง ก็ตรงที่เขามีเชื้อชาติไทยนี่แหละ และก็ทราบว่าบิดาของเขาเป็นผู้ที่เห็นพรสวรรค์ด้านนี้ของเขาและให้การสนับสนุนมาตั้งแต่เขายังเล็กๆ ผมก็ไม่แน่ใจว่าบิดาของไทเกอร์ วู้ด จะมีสายตายาวไกลเห็นถึงอนาคตการเป็นแชมป์โลกของเขาตั้งแต่เขายังเป็นเด็กอยู่หรือไม่ แต่ที่แน่นอนคือ การเป็นพ่อที่ดีที่ให้การสนับสนุนทุกอย่างเท่าที่จะทำได้เมื่อเห็นลูกมีความสุขกับสิ่งที่ทำอยู่

 "กอล์ฟ"กับ "ดนตรี" มีส่วนคล้ายกัน ตรงที่เป็นเรื่องต้องใช้สมาธิและการฝึกฝน เมื่อบทเรียนสูงขึ้นก็ยิ่งต้องการสมาธิที่สูงขึ้นและยาวขึ้น การฝึกซ้อมก็จะพบกับปัญหาและการท้าทายที่ยากขึ้น ต้องใช้ความอดทนมากขึ้นเป็นลำดับ ตรงนี้แหละ ที่ถึงพรสวรรค์จะยังอยู่ แต่ตัวที่จะมาทำให้พรสวรรค์เปลี่ยนเป็นสวรรค์จริงๆ ขึ้นมาได้คือ "พรแสวง" หรือความอุตสาหะพยายาม

 ในโลกที่ไร้พรมแดนในปัจจุบัน แม้โอกาสที่จะทำให้เราสามารถเปิดประตูออกไปสู่โลกกว้างได้แค่ใช้ปลายนิ้วสัมผัส แต่การแข่งขันและปริมาณผู้คนที่เก่งๆ ก็เพิ่มขึ้นอีกมากมาย ไม่ไช่เรื่องง่ายเลยที่จะโดดเด่นขึ้นมาได้ในระดับนานาชาติ พรสวรรค์อย่างเดียวไม่เพียงพอแน่ แต่ถ้ามีอยู่ก็จะช่วยให้ทำในสิ่งที่ถนัดได้เร็วกว่าคนอื่น เช่นเรียนได้เร็วกว่า ฝึกฝนทำให้เกิดความชำนาญได้เร็วกว่า ศึกษาเรื่องราวที่เกี่ยวกับสิ่งที่ทำอยู่ได้เข้าใจลึกซึ้งและเร็วกว่าคนอื่นๆที่ทำแบบเดียวกัน

 คนที่จะลุกขึ้นมาทำสิ่งที่ต้องทำซ้ำๆ อยู่อย่างนั้นเป็นเวลานานๆ เช่น ฝึกตีลูกให้ได้ระยะ หรือฝึกไล่สเกลบันไดเสียงซ้ำๆ อยู่อย่างนั้นเป็นชั่วโมงๆ ต้องมีความฝัน มีความรักในสิ่งที่ทำอยู่ เพราะผลที่ได้รับเมื่อสามารถทำได้สำเร็จอย่างที่ฝันไว้ได้คือ ความสุข และเขาก็จะต้องการความสุขเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ฝันไกลขึ้นเรื่อยๆ

 หาความท้าทายที่ยากขึ้นไปเรื่อยๆ ซึ่งผมคิดว่าบุคคลที่มีความสามารถพิเศษเหล่านี้ ได้รับความสำเร็จหรือชื่อเสียงมา ก็เพราะผลงานที่เขาเหล่านั้นทำมาด้วยความรักในสิ่งที่เขาทำอยู่ และมีความสุขที่ได้ทำสิ่งนั้น เขาอาจจะไม่ได้ตั้งเป้าว่า วันหนึ่งฉันจะต้องที่เก่งที่สุดในโลกด้วยซ้ำไป แต่ความอุตสาหะพยายามบวกกับพรสวรรค์ที่เขามีอยู่ ทำให้เขาเหล่านั้นมีความสามารถเกินหน้าคู่แข่งขันคนอื่นๆ จนโดดเด่นชัดเจน และเขาก็ยังวิ่งไล่ตามความฝันของเขาไปอย่างไม่จบไม่สิ้น เพื่อสร้างผลงานและเพื่อขยายขีดความสามารถของมนุษยชาติให้ก้าวไป

ข้างหน้าได้อีกก้าวหนึ่ง
 นอกจากพรสวรรค์-พรแสวงแล้ว จะให้ดีต้องมีพรจากเบื้องบนอีกด้วย พรนี้บางคนก็เรียกว่า ดวง หรือจะเรียกให้เป็นวิชาการหน่อยก็คือ โอกาส โอกาสที่จะอยู่ในสถานที่สภาพแวดล้อมที่เหมาะสม อยู่ในช่วงเวลาที่เหมาะสม  พบปะบุคคลที่เหมาะสมส่งเสริมซึ่งกันและกัน ทำการใดก็จะสำเร็จโดยง่าย

 ผมให้ลูกสาวผมฟังเพลงของโมซาร์ทและบาคห์ตั้งแต่เขาเกิดมาในครรภ์มารดาได้ประมาณสี่ห้าเดือน เนื่องจากในระยะนี้อวัยวะการได้ยินได้พัฒนาเป็นหู เขาเริ่มได้ยินเสียงจากภายนอกในครรภ์มารดาได้แล้ว เสียงสามารถผ่านสื่อคือน้ำคร่ำไปยังหูของเขาได้

 มีการวิจัยว่าดนตรีของโมซาร์ทและบาคห์เป็นคลื่นเสียงที่มีระเบียบ เป็นพลังงานบริสุทธิ์ที่ช่วยกระตุ้นให้เซลล์สมองพัฒนาเจริญได้เร็วขึ้น ช่วยให้ทารกมีพัฒนาไปในทางที่ดี อาจช่วยให้มีหัวทางดนตรีและมีการพัฒนาการด้านความคิดสร้างสรรค์ เข้าสังคมง่ายไม่ตื่นกลัวคน

 เมื่อเธอคลอดออกมาผมก็จะเปิดเพลงคลาสสิกเบาๆ ให้เธอฟังเวลาที่นอนหลับ และตอนตื่นขึ้นก็จะมีเพลงคลออยู่ตลอดเวลา แต่จะไม่เปิดเพลงประเภทอื่นให้ฟังเลยจนโตได้สามขวบ ก็ให้ไปเรียนดนตรีที่โรงเรียนดนตรีของสยามกลการคอร์ส เจ เอ็ม ซี (Junior Music Course) ก็สังเกตเห็นว่าเธอมีหัวทางดนตรี เนื่องจากเธอสามารถจดจำทำนองเพลงได้รวดเร็ว นอกจากนี้เธอยังสนใจในเรื่องที่เกี่ยวกับศิลปะอื่นๆ อีก เช่น การวาดรูปและการเต้นบัลเลต์ ต่อมาวันดีคืนดีคุณแม่ถามว่า อยากเรียนเครื่องดนตรีอะไร เธอก็ตอบทันทีว่า อยากเรียนไวโอลิน ซึ่งผมก็ไม่ทราบว่าเธอได้ความคิดนี้มาจากไหน

 เมื่อพาไปสมัครเรียนไวโอลิน พอเปิดประตูเข้าไปเพื่อจะไปพบครู ก็ปรากฏว่าครูของเธอคือ คุณอ้อมพร โฆวินทะ ซึ่งก็เคยมาร่วมงานคอนเสิร์ตของบัตเตอร์ฟลายและก็เป็นนักดนตรีรุ่นใหม่ที่มีความสามารถ ผมเองก็ไม่ทราบมาก่อนว่าเธอสอนอยู่ที่นี่

 สรุปว่าลูกสาวผมได้ครูดีแล้วกัน ซึ่งก็เป็นความโชคดีของเธอ ความสัมพันธ์ของครูกับลูกศิษย์ก็พัฒนาไปเรื่อยๆ จนถึงปัจจุบันก็เป็นเวลาสามปีแล้ว การเรียนของเธอก็ก้าวหน้าไปด้วยดี

 หลักสูตรที่เรียนเป็นของซูซูกิ (Zusuki) ที่มีหลักการที่น่าสนใจ คือ ผู้ปกครองต้องมีส่วนร่วมด้วยร้อยเปอร์เซ็นต์ คือ ต้องเข้าเรียนด้วยและต้องจัดให้มีการซ้อม หรืออย่างน้อยให้ได้มีโอกาสจับไวโอลินทุกวัน ในกรณีของผมผู้ปกครองในที่นี้คือคุณแม่ เพราะเสียงไวโอลินของเด็กเพิ่งหัดใหม่นี่มันทรมานใจผมเหลือเกิน แต่ก็ฟังมาได้สามปีกว่าแล้ว โดยการเป็นกองเชียร์อยู่รอบนอกและเข้าไปช่วยบ้างตามลักษณะระดับผู้บริหารที่ขอมีชื่อร่วมด้วยแต่งานไม่ค่อยทำ

 คุณแม่ตั้งปฏิธานอย่างแรงกล้าว่า เมื่อได้พรสวรรค์จากพ่อ (ซึ่งไม่รู้มีหรือเปล่า)แล้วแม่ก็จะให้พรแสวงเอง และคุณแม่ก็ทำอย่างที่พูดไว้ทุกวันมาเป็นเวลากว่าสามปีแล้ว และตอนนี้ผมก็รู้แล้วว่าพรแสวงมีจริง เพราะน้ำเสียงในการเล่นของเธอดีขึ้นมาก เธอต่อสู้กับบทเพลงที่ยากขึ้นๆ จากช้าๆ ไปจนจบเพลง และในที่สุดเธอก็สามารถเล่นได้อย่างคล่องแคล่ว

 ตอนนี้เวลาจะต่อเพลงใหม่ พรสวรรค์ของผมเริ่มริบหรี่ พรแสวงก็เริ่มโรยรา แต่พอได้ยินเสียงไวโอลินที่ลูกซ้อม ได้ยินพัฒนาการของเขา ก็เลยต้องลุกขึ้นมาฮึดสู้ บอกกับตัวเองว่า “ลูกยังทำได้เลย ทำไมเราจะทำไม่ได้”

 อ้อลืมไป ลูกสาวผมชื่อ “น้อยหน่า” ครับ

"จิรพรรณ อังศวานนท์"