แนะนำ บทสวด พระคาถาดี เรียกธาตุพระกรณีย์ สวดแล้ว ชีวิตรุ่งเรือง

คาถา บทสวดมนต์ เป็นส่วนหนึ่ง หรือ เป็น พิธีการ พิธีกรรม ที่ผสมกลมกลืน ซึ่ง คนที่เป็น สายมู ปฏิเสธ ไม่ได้ว่า จะต้องกระทำ รวมกับ การใช้เครื่องราง วัตถุมงคล เพราะ อำนาจพลังใจ กำลังใจ คือสิ่งที่ส่งเสริม เกื้อหนุน ให้เครื่องรางของขลัง มีพลัง มีคุณ ตามที่ตนปรารถนา แม้กระนั้น ในสายพระเองยังมีทั้ง ที่เป็น พระสายบุญฤทธิ์ และ พระสายอิทธิฤทธิ์ 

 

 

 

 

อย่างไรก็ดี การสวดมนต์ บริกรรมคาถา ในอีกแง่มุมนั้น ก็เป็นการ ฝึกให้ตน มีความสงบ รวมทั้งเป็นการพิจารณา และ ทบทวน ซึ่งคำสอนของ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หากแปลไม่ออก ให้หาบทสวดที่มีคำแปลแล้ว มาอ่าน มาสวด เพิ่มพูน ความรู้ได้ ทั้งนี้ มีบทพระคาถา บทหนึ่ง ที่น่าสนใจ น่าให้สวดท่อง และอ่านซึ่งคำแปล เพราะเมื่อเข้าใจความหมายแล้ว บทสวดนี้ จะเพิ่มพูนชีวิต ที่ดีงาม และ เจริญก้าวไหน้าได้อย่าง สามารถพิสูจน์ได้ แบบวิทยาศาสตร์ 

 

พระคาถานั่น มีคำสวดว่า จะ ภะ กะ สะ
 

 

 

สำหรับ พระคาถา ที่มี 4 คำ นี้ บางตำรา บางผู้รู้นั้น ได้อธิบายไว้ว่า คือ พระคาถาเรียกธาตุพระกรณีย์ ปรากฏในจารึกคาถาหัวใจพระสูตร ซึ่งจารึกด้วยอักษรขอมสุโขทัย ภาษาบาลี บนแผ่นทองคำ รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า อายุราวพุทธศตวรรษที่ 20 พบที่จังหวัดสุโขทัย คาถาบทนี้เรียกว่า คาถากาสลัก หรือหัวใจคาถากาสลัก คือ จะ ภะ กะ สะ ซึ่งมีการแปลความหมายได้อย่างน่าสนใจ และน่านำไปใช้ ปรับปรุงชีวิต ของทุกๆท่าน  ดังนี้

 

จะ ย่อมาจาก จช แปลว่า จงสละ มีคำเต็มในภาษาบาลีว่า จช ทุชฺชนสงฺสคฺคํ หมายความว่า จงสละเสียซึ่งการสังคมด้วยทุรชน
ภะ ย่อมาจาก ภช แปลว่า จงคบหา มีคำเต็มในภาษาบาลีว่า ภช ปณฺฑิตาเสวนํ หมายความว่า จงคบแต่บัณฑิต
กะ ย่อมาจาก กร แปลว่าจงกระทำ มีคำเต็มในภาษาบาลีว่า กร ปุญญมโหรตฺตํ หมายความว่า จงกระทำบุญ¬ทั้งหลายทั้งกลางวันและกลางคืน
สะ ย่อมาจาก สร แปลว่า จงระลึก มีคำเต็มในภาษาบาลีว่า สร นิจฺจมนิจฺจตํ หมายความว่า จงระลึกถึงความไม่เที่ยงอยู่เป็นนิจ

 

 

 

 

ม.ร.ว คึกฤทธิ์ ปราโมช เคยเขียนในคอลัมน์ ซอยสวนพลู ที่ตีพิมพ์ใน หนังสือพิมพ์สยามรัฐ ว่าคาถานี้สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์ ถ่ายทอดมาให้ตนเองท่องจำภาวนาตอนตื่นนอนและก่อนเข้านอน มีความตอนหนึ่งในคอลัมน์นั้นกล่าวว่า

 

 

 

ผมก็นั่งท่องอยู่หน้าเตียงไข้สมเด็จจนจำได้ แล้วก้ถามท่านว่า
“มีอะไรต่ออีกไหม ？”
“เท่านั้นแหละว่ะ” สมเด็จท่านว่า
“คาถาอะไรกัน มีแค่สี่พยางค์” ผมถาม
“ท่านเรียกว่า คาถากาสลักว่ะ กันได้มาจากหลวงตาบ้านนอกองค์หนึ่ง ท่านแก่พรรษากว่ากันมาก ป่านนี้ท่านคงตายไปแล้ว”
“คาถากาสลัก” ผมรำพึง “แปลว่าอะไร ？”
“กันก็ไม่รู้เหมือนกัน” สมเด็จตอบหน้าตาเฉย
“แล้วกัน ！” ผมร้อง “แล้วดียังไง ？”
“ดีมาก” สมเด็จรับสั่ง “ท่องให้จำได้ แล้วท่องเสมอ ๆ ทั้งเช้าเย็นกลางวันและก่อนนอน เพื่อเตือนใจตัวเองให้เป็นคนดี เป็นคนดีเสียอย่างแล้วจะไม่มีใครเขาคิดฆ่าคิดฟัน ไม่ต้องวิ่งหนี ไม่ต้องหลบหรอก คนที่ต้องหลบต้องหนีนั้นมีแต่คนชั่วเท่านั้น ถ้าเราดีแล้วสู้หน้าคนได้เสมอ”