เที่ยววัด ทำความรู้จัก วัดทรงเสวย ชัยนาท อารามประทับเสวย ของ รัชกาลที่ 5

หากกล่าวถึง วัดทรงเสวย ชื่อของ ไอ้ส้มฉุน วิญาณศักดิ์สิทธิ์ คู่วัด ย่อมต้องเป็นชื่อที่ สายมู คอหวย ต้องนึกถึงเป็นอันดับแรก   ผู้คนเดินทางมาขอพร ขอโชคลาภและเลขเด็ดด้วยการกระซิบข้างหู ถวาย ขนมไพ่ น้ำแดง ช้างปั้น หนังสติ๊ก ชุดเสื้อผ้าสีแดง ขนม ลูกอม ถ้าใครบนส่วนใหญ่จะแก้บนด้วยการจุดประทัด

ตำนาน ไอ้ส้มฉุน เป็นลูกศิษย์วัดคนโปรดของ หลวงปู่คล้อย เจ้าอาวาสองค์แรกของวัดทรงเสวย เป็นเด็กกำพร้าที่หลวงปู่เก็บมาเลี้ยงไว้ จนอายุ 10 ขวบ ด้วยความซุกซนส้มฉุนได้แอบไปเล่นน้ำ และเป็นตะคริวจนจมน้ำตายหลังจากนั้นเมื่อมีใครมาบวชใหม่ที่วัดนี้ ก็มักจะเจอ เจ้าส้มฉุน มาชวนเล่นด้วย ขอขนมกิน หรือดึงขาเวลานอนกันเป็นประจำ จึงได้มีการตั้งศาลและรูปปั้นแทนตัวของ เจ้าส้มฉุนเอาไว้ กลายเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ชาวบ้านให้การเคารพนับถือมาจนถึงทุกวันนี้

แต่ในครั้งนี้ จะมาขอกล่าวถึง ประวัติของ วัดทรงเสวย ซึ่งมีความน่าสนใจอยู่ไม่น้อยเช่นกัน 

สำหรับประวัติ วัดทรงเสวย ตั้งอยู่  ณ บ้านหนองแค เลขที่ 63 หมู่ 1  ต.หนองน้อย อ. วัดสิงห์ จ. ชัยนาท แต่เดิมเป็นวัดร้าง สมัยอยุธยา มีชื่อเดิมว่าวัดเกสร ก่อตั้งขึ้นโดย พระอธิการคล้อย ธมฺมนิยํ และชาวบ้านหนองแค ภาย หลังพระอธิการคล้อย ท่านได้ตั้งชื่อวัดว่า วัดราษฎร์เจริญธรรม แต่ชาวบ้านเรียกกันติดปากว่าวัดหนองแค ตามชื่อหมู่บ้านมากกว่า

ต่อมาเมื่อวันที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2451 (ร.ศ. 127 ) พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว  รัชกาลที่ 5 เสด็จพระราชดำเนิน ตรวจสอบลำน้ำเก่า โดยทางรถไฟถึง จ.นครสวรรค์ แล้วเสด็จประทับเรือพระที่นั่ง   ครุฑเหิรเห็จ เพื่อตรวจลำแม่น้ำมะขามเฒ่า หรือ แม่น้ำท่าจีน ทรงประทับแรมที่วัดหัวหาด อ. มโนรมย์ ปัจจุบันเรียกวัดนี้ว่า วัดพิกุลงาม 

นับเป็นการเสด็จเมืองชัยนาท เป็นครั้งที่ 3 ต่อจากนั้น วันที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2451  เสด็จ ฯ ตามลำน้ำมะขามเฒ่าผ่านตลาดวัดสิงห์ ลำน้ำมะขามเฒ่า สมัยนั้นเต็มไปด้วยผักตบชวา และตอไม้ ประชาชนจึงได้ช่วยกัน ตัดตอไม้ และเก็บผักตบชวา พระองค์ประทับแรมที่  ณ บ้านหนองแค ซึ่งสมัยนั้นขึ้นกับ ตำบลคลองจันทร์ อำเภอเดิมบาง เมืองไชยนาท  ในปี พ.ศ.2452 ได้เปลี่ยนแปลงการปกครองเป็นตำบลวัดสิงห์ อำเภอวัดสิงห์ เมืองไชยนาท

ปัจจุบันอยู่ในเขตตำบลหนองน้อย อำเภอวัดสิงห์ จังหวัดชัยนาท ในครั้งนั้น พระอธิการคล้อย เป็นเจ้าอาวาส ได้ชักชวนราษฎร สร้างพลับพลารับเสด็จ พระองค์ทรงมีพระราชประสงค์  เสวยยอดหวายโปง  ตาแป้น มรรคนายกวัดหนองแค ภายหลังทรงตั้งให้ตาแป้น ดำลงตำแหน่งหมื่นสมาน ขุนมาส  จึงได้ให้ชาวบ้านไปหายอดหวายโปงมา  เผาไฟ หยวกกล้วยต้ม น้ำพริกปลามัจฉะมาถวาย พระองค์ทรงเสวยอย่างเจริญพระกระยาหาร และตรัสกับชาวบ้านว่า ต่อไปนี้ให้เรียกวัดนี้ว่า วัดเสวย แต่ชาวบ้านได้ขอพระราชทาน ขอเติมคำว่า “ทรง” ไปด้วย พระองค์ทรงพระอนุญาต ชาวบ้านจึงเรียกวัดนี้ว่า “วัดทรงเสวย” จนทุกวันนี้

และเมื่อปีพ.ศ.2452 พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอุรุพงศ์รัชสมโภช  พระโอรสองค์ที่ 75 ประชวรด้วยโรคไส้ตัน สิ้นพระชนม์ด้วยวัยเพียง 17 พรรษา เมื่อวันพฤหัสบดี เดือน 12 ขึ้น 8 ค่ำ ปีมะเส็งเบญจศก ตรงกับวันที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2452 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงมีรับสั่งให้ บูรณะวัดทรงเสวย ถวายเป็นพระราชกุลแด่ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอุรุพงศ์รัชสมโภช  และพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว  ได้ถวายของที่ระลึก แด่พระอธิการคล้อย เป็นของที่ระลึกงาน   พระศพของพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอุรุพงศ์รัชสมโภช ของที่ถวาย ได้แก่ บาตร ฝาบาตรมีตราสีทองรูปวงรี มีข้อความว่า ร.ศ. 128     งานพระศพพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอุรุพงศ์รัชสมโภช  ปิ่นโตขนาดใหญ่ที่ฝาปิ่นโต มีข้อความเช่นเดียวกับฝาบาตร พระขรรค์ ตาลปัตรใบลาน  ตะเกียงลานเรือสำปั้น ป้านน้ำชา 1 ชุด

ข้อมูล เว็บไซต์ วัดทรงเสวย

เพื่อไม่พลาด ข่าวสารต่างๆ คมชัดลึก ไปที่
Website -  www.komchadluek.net
Facebook - https://www.facebook.com/komchadluek