เปิดประวัติ "วัดบางสะแกนอก" อารามโบราณจากสมัยอยุธยาตอนต้น

จากกรณีข้อพิพาทระหว่าง สาวอาศัยคอนโด บุกวีน "วัดบางสะแกนอก" เนื่องจากอ้างว่า เสียงสวดพระอภิธรรมศพของทางวัด ดังไปรบกวนและกลายเป็นเรื่องถกเถียงกันในสังคมโซเชียล รวมทั้งเรื่องไปถึง นายชัชชาติ สิทธิพันธุ์ ผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร ซึ่งได้สั่งการให้ผู้อำนวยการเขตธนบุรี ลงพื้นที่ไปพูดคุย โดยสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ก็ต้องเข้ามาช่วยดูแลด้วย ว่าผู้อาศัยในคอนโดและวัดจะอยู่ร่วมกันอย่างไร แต่ขอให้ทั้ง 2 ฝ่ายใจเย็นๆ กทม.จะลงไปช่วยดูให้ จะช่วยหาทางออกว่าจะอยู่ร่วมกันอย่างไร เพราะปัญหาลักษณะนี้มีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ คล้ายพื้นที่อื่นๆ ที่มีปัญหาระหว่างคนอยู่เดิมกับคอนโดที่สร้างขึ้นมาใหม่ วิถีชีวิตอาจไม่สอดคล้องกัน ดังนั้นต้องใจเย็นๆ และหาทางออกไปด้วยกัน

อย่างไรก็ดี ถ้ายกเรื่องดราม่าออกไป เราได้รู้จักวัดเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งวัด และที่สำคัญ อยู่ในย่านดังอย่าง ตลาดพลู อีกด้วย รวมทั้งอยู่ในย่านที่มีอาราม ที่มีคนรู้จักหลายวัดด้วยกัน แต่คนส่วนมาก หากไม่ใช่คนในพื้นที่จะไม่ค่อยรู้จักวัดนี้ 
 

สำหรับประวัติ "วัดบางสะแกนอก" ตั้งอยู่เลขที่ 154 (คลองบางสะแก) ซอยเทิดไท 33 แขวงตลาดพลู เขตธนบุรี กรุงเทพฯ สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย มีที่ดินตั้งวัดเนื้อที่ 6 ไร่ 23 ตารางวา อาณาเขตทิศเหนือยาว 130.50 เมตร ติดต่อกับคูระบายน้ำทิศใต้ยาว 130.50 เมตรติดต่อกับคูระบายน้ำทิศตะวันออกยาว 76.50 เมตร ติดต่อกับอู่รถเอกชนทิศตะวันตกยาว 76.50 เมตร ติดต่อกับคลองบางสะแก พื้นที่ตั้งวัดเป็นที่ราบลุ่มแวดล้อมไปด้วยคูคลองและบ้านเรือนประชาชนอาคารเสนาสนะต่างๆ

 มีอุโบสถ กว้าง 18 เมตร ยาว 27 เมตรซึ่งเป็นโบสถ์มหาอุตม์  คือมีประตูหน้าเข้าเพียงทางเดียว ซึ่งเป็นความเชื่อของสมัยโบราณ จะใช้โบสถ์มหาอุตม์ เพื่อปลุกเสกอาวุธและวัตถุมงคล ด้านนอกมีกำแพงแก้วล้อมรอบ

ภายในอุโบสถผนังหลังองค์พระประธาน มีรูปพระฉาย ปางเปิดโลก กุฏิสงฆ์จำนวน 9 หลัง เป็นอาคารครึ่งตึกครึ่งไม้ 2 ชั้น, หอสวดมนต์กว้าง 6 เมตร ยาว 11 เมตร สร้างเมื่อ พ.ศ.2484 ศาลาการเปรียญเดิมเป็นศาลาไม้โบราณมีใต้ถุนยกสูง กว้าง 9.50 เมตร ยาว 22.50 เมตร สร้างเมื่อ พ.ศ.2484 มีอายุกว่า 100 ปี และศาลาการเปรียญได้รับการบูรณะขึ้นใหม่เมื่อ พ.ศ. 2552 แล้วเสร็จ พ.ศ. 2556

 จากหลักฐานเท่าที่ทางวัดบางสะแกนอก ได้พยายามสืบค้นนั้น ได้ข้อมูลระบุว่า วัดแห่งสร้างขึ้นในสมัยอยุธยาประมาณ พ.ศ. 2077 - พ.ศ. 2090 ซึ่งตรงกับรัชสมัยของ สมเด็จพระไชยราชาธิราช แห่งราชวงศ์สุพรรณภูมิ แต่ไม่ทราบนามและประวัติผู้สร้าง  ในเวลาต่อมานั้น "วัดบางสะแกนอก"กลายเป็นวัดร้าง

ต่อมาได้มีพระธุดงค์เดินทางมาพักชาวบ้านจึงได้นิมนต์ให้อยู่จำพรรษาได้ทำการบูรณะพัฒนาวัด โดยมี อุบาสิกา จิน, ปาน, เมื่อ, และอุบาสก ศุข, มี เป็นผู้อุปถัมภ์ การก่อสร้างสำเร็จเมื่อ พ.ศ. 2377 รวมทั้งมีการทำป้ายนจารึกสาปแช่ง ไว้ที่ด้านหน้าโบสถ์ด้วย

โดยเนื้อหาใจความระบุไว้ เท่าที่สามารถแปลความหมายได้นั้น เป็นเนื้อหาหากไม่ให้ใคร ขุดลงไปใต้พระอุโบสถ เพื่อไปค้นหาเอาทรัพย์สิน ของมีค่า ที่อยู่ใต้โบสถ์ หากมีใครทำการล่วงเกินคำสาปนี้ ขอให้ตกนรก สำหรับที่มาของชื่อวัดนั้น เพราะในอดีตแถบบริเวณนี้ มีต้นสะแกนาจำนวนมาก จึงเรียกชื่อวัดตามต้นไม้ในท้องถิ่น รวมทั้งอีกกระแสก็ว่า เรียกตามชื่อคลองที่วัดตั้งอยู่ โดยที่มีอีกวัดหนึ่งตั้งอยู่ตอนในนามว่า “วัดบางสะแกใน” วัดนี้จึงได้มีนามว่า "วัดบางสะแกนอก" เพื่อไม่ให้ซ้ำกัน