อ่านข้อคิดธรรมะ ของ ครูบาบุญชุ่ม จากการบำเพ็ญในถ้ำ

ครูบาเจ้าบุญชุ่ม ญาณสํวโร  อรัญวาสีภิกขุ ถือได้ว่า เป็นตนบุญ ในยุคปัจจุบัน ที่ผู้คนรู้จัก ทราบเรื่องราว และได้เห็นวัตรปฏิบัติ ที่เรียกว่า เข้มข้น จริงจัง และชัดเจน ถึงในขณะนี้ เหลือเวลา 25 วัน จะถึงเวลาการออกจากถ้ำเมืองแก๊ด รัฐฉาน เมียนมา ของครูบาบุญชุ่ม หลังตั้งสัจจะปิดวาจา บำเพ็ญเพียรเป็นเวลา 3 ปี และครบกำหนด 31 กรกฏาคมนี้ 

ก่อนจะถึงวันอันเป็นมหามงคลนั้น ทีมข่าวพระเครื่องคมชัดลึก จึงได้ขอนำข้อธรรมะของ ครูบาบุญชุ่ม ซึ่งเป็นธรรมะ จากการบำเพ็ญเพียรในถ้ำมหาโพธิสัตว์ราชคฤห์  อ.งาว จ.ลำปาง ในยช่วงปี 2550 -2553 มาเป็นเครื่องเตือนจิตใจ และแนวทางการใช้ชีวิต โดยข้อคติธรรมะ ทั้งหมดที่นำมาเผยแพร่นี้ จะเป็นลักษณะ ข้อความสั้น ซึ่งจะคล้ายกับ โศลก ที่นิยมเขียนกันแพร่หลายในพระสายมหายาน สายทิเบต 
ข้อธรรมอันเป็นคติสอนใจเพื่อให้ผู้ปฏิบัติธรรมได้ทราบไว้เป็นแนวทางบำเพ็ญจิตเข้าสู่พระนิพพาน ดังนี้

• ยิ่งคิดยิ่งไม่รู้   ยิ่งดูยิ่งไม่เห็น   ยิ่งทำยิ่งไม่เป็น   ธรรมะนี้เหมือนเส้นผมบังภูเขา   เมื่อหยุดทำ หยุดคิด หยุดดู แล้วธรรมสภาวะจะเกิดขึ้นเอง   สำคัญอยู่ที่จิตดวงเดียว

• อันว่าความทุกข์สุขอยู่ที่ใจมิใช่หรือ   ถ้าใจยึดถือเป็นทุกข์ไม่สุกใส   ถ้าใจไม่ยึดถือก็สุขไม่ทุกข์ใจ  อะไรๆ สำคัญอยู่ที่ใจของเราเอย
 

• ฉันมองดูแต่ไม่มีผู้เห็น   ฉันฟังอยู่ไม่มีผู้ได้ยิน   ฉันดมอยู่แต่ไม่มีผู้ใดกลิ่น   ฉันกินอยู่แต่ไม่มีผู้ได้รส   ฉันถูกต้องแต่ไม่มีผู้ได้สัมผัส  ฉันคิดอยู่แต่ไม่มีผู้คิด   ฉันทำงานทุกอย่างแต่ไม่มีผู้ทำ   ฉันพูดอยู่แต่ไม่มีผู้พูด   ฉันเดินอยู่แต่ไม่มีผู้เดิน   ธรรมสภาวะนี้ใครได้สัมผัสรู้ไม่ต้องกลับมาเกิดอีกต่อไป   ดังเส้นผมบังภูเขา   ถ้าหมดความอยากก็หมดทุกข์

นกบินไปในฟ้าไม่เห็นอากาศ   ปลาว่ายแหวกอยู่ในน้ำไม่เห็นน้ำ   ไส้เดือนกินดินไม่เห็นดิน   คนอยู่กับทุกข์ไม่เห็นทุกข์

•เมื่อแบกก็หนักเมื่อวางก็เบา ไม่คิดถึงปรุงแต่งไปตามอารมณ์ทั้งห้า  จิตก็สงบสบายไร้กังวล
• ไม่ห่วงข้างหลัง  ไม่ห่วงข้างหน้า  เฝ้าดูจิตปัจจุบัน   มีสติทุกเมื่อเป็นทางนิพพาน

• จงดับความโลภ โกรธ หลงให้ได้ในปัจจุบัน   เพื่อความดับไปแห่งกองทุกข์ทั้งหลายดังนี้แล

•ไม่ดูแล้วเมื่อไรจะได้เห็น ไม่ฟังแล้วเมื่อใดจะรู้ ไม่ทำแล้วเมื่อไรจะเป็น ไม่เดินแล้วเมื่อใดจะถึง   จงตั้งจิตปฏิบัติวิปัสสนาตั้งแต่ในวันนี้  จะได้ไม่ต้องเป็นทุกข์อยู่ร่ำไป

• ยารักษาความโลภหมั่นให้ทาน   ยารักษาความโกรธให้รักษาศีล   มีจิตเมตตา   ยารักษาความหลงให้หมั่นภาวนาวิปัสสนา

• จงเอาสตินำหน้าเหมือนนายเรือจับหางเสือ   จงเอาปัญญาเป็นประทีปนำทาง   เอาความเพียรเป็นเสบียงอาหาร   เอาธรรมสติปัฏฐานเป็นแพข้ามฟาก   เอาความสงบกิเลสเป็นนิพพาน

• ดูกายให้เห็นกาย ดูเวทนาให้เห็นเวทนา ดูจิตให้เห็นจิต  ดูธรรมให้เห็นธรรม ไม่มี ไม่เอา ไม่ได้ ไม่เป็น ปล่อยวางทุกอย่างแล้วก็สบายใจ

•อันความสุขทางโลกมีอยู่ชั่วคราว  ความสุขยืนยาวต้องเข้าหาพระธรรม ความสุขอยู่ไม่ไกลเมื่อใจเรามีสติทุกเมื่อ

• ธรรมะของจริงอยู่ในกาย  กว้างศอก ยาววา หนาคืบ นี้  มีให้เราเห็นทุกๆ อย่างในกายนครนี้   ใครหมั่นพิจารณาจะได้เข้าสู่นิพพานเอย
• กินน้อยตายยาก   กินมากตายง่าย   ไม่กินเลยก็ตาย   ให้เดินทางสายกลางเป็นทางนิพพาน

• ในตัวคนเรามีแต่ขี้ทั้งนั้น   นับตั้งแต่หัวถึงเท้าเป็นขี้หมด  มีขี้รังแค ขี้ตา ขี้หู ขี้มูก ขี้ฟัน ขี้เล็บ ขี้ไคล ขี้ในท้องแล้วยังไม่พอยังมีขี้ในใจอีก  ขี้เกียจ ขี้กลัว ขี้ลัก ขี้หึง ขี้เอา มีแต่ขี้ทั้งนั้นนับไม่ถ้วน  ให้พิจารณาให้เกิดความเบื่อหน่าย   หายความรักความชังเสียเถิด  แล้วจะเกิดปัญญาก็เกิดขึ้นมาเอง