เหรียญหลวงปู่ทองวัดราชโยธาพิมพ์หน้าลอยเนื้อเงินปี๒๔๗๗ | คมชัดลึก

               เหรียญหลวงปู่ทอง วัดราชโยธา พิมพ์หน้าลอย เนื้อเงิน ปี ๒๔๗๗ สนนราคาประมาณ ๘ แสนบาท

               หลวงปู่ทอง อายานะ (พ.ศ.๒๓๖๓-พ.ศ.๒๔๘๐) เกิดเมื่อ พ.ศ.๒๓๖๓ ปลายสมัยรัชกาลที่ ๒ เป็นบุตรของ นายฮวด แซ่ลิ้ม ชาวจีนฮกเกี้ยน มารดาเป็นชาวมอญ อุปสมบทเมื่อปี ๒๓๘๔ ณ วัดบางเงินพรม ตลิ่งชัน โดยมี ท่านเจ้าคุณวินัยกิจจารีเถระ (ภู่) อาวาสวัดบางเงินพรม เป็นพระอุปัชฌาย์ ต่อมาอีกหลายปี ท่านได้ออกธุดงค์

               เมื่อ “พระราชโยธา” ก่อสร้างวัดราชโยธาเสร็จเรียบร้อยแล้ว ได้นิมนต์ท่านให้มาเป็นเจ้าอาวาสรูปแรก

               หลวงปู่ทอง ท่านเป็นศิษย์น้องของสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) วัดระฆัง โดยเป็นลูกศิษย์ของ หลวงปู่แสง วัดมณีชลขันธ์ จ.ลพบุรี

               สมัยที่หลวงปู่เผือก วัดกิ่งแก้ว สร้างพระ หลวงปู่ทองได้มอบผงศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ ซึ่งท่านแบ่งมาจาก สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) ให้หลวงปู่เผือกไปสร้างพระด้วย

               ตอนที่เกิดสงครามอินโดจีน พระยาพหลพลพยุหเสนา นายกรัฐมนตรี ได้นิมนต์ท่านขึ้นเครื่องบินไปโปรยทรายเสกรอบวัดพระแก้ว และสนามหลวง รวมทั้งบริเวณใกล้เคียง

               และได้ขอให้ท่านสร้าง “เสื้อยันต์” เพื่อแจกทหารไปใช้ในสงคราม เสื้อยันต์ที่ท่านสร้างจะจารเขียนด้วยดินสอดำ ท่านทำให้ไม่ทัน จึงได้ขอให้พระอาจารย์อีก ๕ ท่านมาร่วมสร้างด้วย คือ หลวงปู่แช่ม วัดตาก้อง นครปฐม, หลวงปู่คง วัดบางกะพ้อม, หลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก อยุธยา, หลวงปู่จาด วัดบางกะเบา ปราจีนบุรี และ หลวงปู่เผือก วัดกิ่งแก้ว สมุทรปราการ

               วัตถุมงคลของท่านมีทั้งพระเครื่องเนื้อพิมพ์สมเด็จ, ลูกอม, ชานหมาก, เสื้อยันต์ และที่ได้รับความนิยมสูงสุด คือ เหรียญรุ่นแรก โดยอาจารย์แก้ว คำวิบูลย์ ได้จัดผ้าป่าขึ้นมากองหนึ่ง เพื่อบูรณะวัดราชโยธาในปี ๒๔๗๗ และขออนุญาตหลวงปู่ทอง สร้างเหรียญ รุ่น “หน้าลอย” เพื่อให้ลูกศิษย์หาไว้บูชา

               หลวงปู่ทองอนุญาตให้สร้างเหรียญ พร้อมมอบเนื้อสัมฤทธิ์ส่วนหนึ่งที่เหลือจากการหล่อพระประธานในโบสถ์ และลงยันต์อักขระในแผ่นทองแดงให้อีก ๔๘ แผ่นให้อาจารย์แก้ว เพื่อเป็นชนวนในการสร้างเหรียญ

               อาจารย์แก้ว ได้สร้างเหรียญ รุ่น “หน้าลอย” เป็นเหรียญทองแดง ๔,๘๐๐ เหรียญ, เหรียญเงิน ๔๘๐ เหรียญ และ เหรียญทองคำ ๑๒ เหรียญ

               หลังจากนั้นอีก ๓ ปี คือ พ.ศ.๒๔๘๐ ท่านได้มรณภาพ ตรงกับสมัยรัชกาลที่ ๘ นับรวมอายุได้ ๑๑๗ ปี พรรษา ๙๖ นับเป็น “พระอรหันต์” ที่มีอายุยืนนานที่สุดถึง ๗ แผ่นดิน  (ขอขอบพระคุณ ข้อมูลจาก หนังสือชีวประวัติ “หลวงปู่ทอง” วัดราชโยธา พิมพ์ พ.ศ.๒๕๒๔)