เธอคือสิ่งที่ทรงคุณค่าแก่โลก | คมชัดลึก

               ยินดีต้อนรับสู่เทศกาลเปิดภาคเรียน สภาวะรถติดที่หนักถึงหนักมาก กลับมาในทุกพื้นที่ ไม่เฉพาะในกรุงเทพมหานคร เพราะเหมือนกันในเกือบทุกจังหวัดในตัวเมือง ความเครียด ความกดดันอาจเริ่มต้นตั้งแต่เช้า ถ้าเราไม่รู้จักบริหารการดำเนินชีวิตให้อยู่ในสภาวะที่สมดุล เกี่ยวกับการพักผ่อน เวลาที่ทำกิจกรรมและออกเดินทางจากบ้าน ที่รับประทานอาหาร แต่งหน้า ทำผม นอน ฯลฯ อาจรวมอยู่ในรถ เมื่อเราสูญเสียการมีสติ ตระหนักรู้ในสิ่งที่กำลังกระทำด้วยความเร่งรีบ กดดัน เราจะไร้ซึ่งความสดชื่น แจ่มใส สงบสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่ไม่ว่าในสภาวะใด และมันส่งผลไปถึงชีวิตของการเรียน การทำงานในทุกๆ วัน

               แม่ท่านหนึ่งรู้สึกเป็นทุกข์กับลูกสาวที่สอบเข้าได้ในโรงเรียนที่มีเด็กเก่งๆ ที่ต้องเรียนแข่งขันกัน อ่านหนังสือหามรุ่งหามค่ำ เวลาว่างก็เรียนพิเศษ หลายคนเวลาใกล้สอบหรือก่อนสอบ อาเจียนเกือบทุกครั้งเพราะกลัวทำข้อสอบได้ไม่ดีเท่าเพื่อน ไม่อยากให้ลูกเรียนก็ทำไม่ได้ กลัวลูกไม่เป็นที่ยอมรับของสังคม ส่วนอีกหลายท่านก็ทุกข์ใจไม่น้อยกว่ากัน ลูกไม่ยอมเรียน เคี่ยวเข็ญเท่าไหร่ก็ไม่สำเร็จ มัวแต่เที่ยวเตร่ เมา ขับรถเร็ว เล่นเกมกลางคืนนอนกลางวัน ติดหนึบอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ โทรศัพท์ หรือวุ่นแต่เรื่องการแต่งตัว ใช้เงิน สิ่งของอย่างไม่รู้คุณค่า ยังมีเด็กอีกหลายคนที่เขียนหนังสือไม่ถูก อ่านไม่ออก

               การเรียนรู้ใดๆ ในห้องเรียนถ้าไม่ได้ช่วยสอนให้เด็กประยุกต์หลักไปใช้ในการดำรงชีวิตอย่างรู้เท่าทันในโลกเทคโนโลยีก้าวล้ำ นั่นหมายถึง เราไม่ได้สอนให้เด็กเรียนรู้ที่จะหยุด กลับเร่งให้เด็กไปข้างหน้า เพิ่มความอยาก การมีตัวตนในรูปแบบที่แตกต่างเป็นที่มาแห่งการอวดตน หลงตน เหยียดหยามดูถูกทั้งตัวเองและบุคคลรอบข้าง ขาดความเมตตา เห็นอกเห็นใจ จนบางครั้งเกิดความกลัวที่จะไม่ได้ และคิดหาหนทางที่จะได้มาแม้ไม่ถูกต้องก็ตาม เพราะกลัวการไม่เป็นที่ไม่ยอมรับ เราปลูกฝังให้เด็กแข่งขันอย่างไม่รู้ตัวในเกือบทุกกิจกรรมแห่งการเรียนรู้ มากกว่าให้เด็กมีความสุขกับสิ่งที่กระทำหรือกระทำทุกอย่างๆ มีความสุข

               เด็กสมัยใหม่จึงขาดสุขภาวะภายในที่สงบ มั่นคง เบิกบาน อ่อนไหวง่ายกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่มีความอดทน ตัดสินอะไรเร็วๆ ทำแบบไม่ยั้งคิด ไม่เห็นคุณในตนเองและสิ่งรอบข้าง ทำให้สามารถทำอะไรร้ายๆ ได้กับตัวเองและทุกๆ สิ่ง ต้องเปลี่ยนเรื่อยไปตามสมัยนิยม ไม่สามารถเห็นคุณค่าที่แท้ในตัวเอง

               ในระยะเวลาสั้นๆ ๕ วัน ที่วิทยาลัยอาชีวศึกษา นครศรีธรรมราช ให้นักศึกษาชายมาบวชบรรพชาสามเณร ณ วัดประดู่พัฒนาราม ก่อนเปิดภาคเรียนเป็นเวลามากกว่า ๑๐ ปี เด็กหลายคนเสียใจมากเมื่อรู้ว่าต้องบวชเณร เพราะไม่อยากหัวล้านและไม่มีคิ้ว ไม่มีโอกาสได้อยู่หน้าจอ ไม่ได้ใช้โทรศัพท์ ต้องตื่นนอนแต่เช้า ต้องนั่งกับพื้นเป็นเวลานาน ต้องรับประทานอาหารให้หมดในทุกมื้อและอาจเป็นอาหารที่ตัวเองไม่ชอบ ต้องนอนรวมกับเพื่อนๆ หลายๆ คนบนพื้นเสื่อแข็งๆ ต้องอยู่ในความสงบที่ต้องเห็นความฟุ้งซ่านภายในมากมาย และยากที่จะสงบ ชีวิตช่างแตกต่างมากมายในความเป็นจริง

               สังคมเอื้อให้เราเคยวิ่งหนีกับความจริงในตัวเรา ไม่กล้าเผชิญความไม่น่ารัก ไม่ดีในตัวเราเสมอ ไม่ว่าจะเป็นความเหงาความโดดเดี่ยว ความว้าเหว่ ขาดความอบอุ่น มั่นคงภายใน ด้วยการเสพ สนุก มัวเมา เพลิดเพลิน กับสื่อเทคโนโลยีต่างๆ รวมทั้งความสะดวกสบายทางวัตถุ และเราก็ตกเป็นทาสสิ่งเหล่านั้น ขาดอิสรภาพภายในอย่างแท้จริงแบบไม่รู้ตัว ทำให้เราต้องเหนื่อยที่จะหาให้ได้มา เหนื่อยที่ต้องเสพติด เหนื่อยเมื่อไม่มี เราเหนื่อยซ้ำแล้วซ้ำเล่า

               ๕ วัน คงไม่ถึงกับสามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตใครได้ แต่อย่างน้อยเราก็ได้มาลิ้มลองความสุขเล็กๆ ที่ไม่ต้องเกิดแต่วัตถุ แต่เป็นความสุขที่สร้างขึ้นได้ด้วยตัวเอง อาจเป็นช่วงสั้นๆ แต่ก็ดีกว่าที่เราไม่เริ่มต้นทำอะไรเลย เราได้เรียนรู้ที่จะหยุดความคิดที่ฟุ้งซ่าน และหาสิ่งตอบสนองด้วยการดูโทรทัศน์ ใช้โทรศัพท์ อินเทอร์เน็ต ดูหนัง ฟังเพลง ซิ่งรถ ฯลฯ แต่เราเรียนรู้ที่จะฟังเสียงตัวเองมากขึ้น ฟังเพื่อเข้าใจ ฟังเพื่อเยียวยา ฟังเพื่อฟัง โดยไม่ให้ค่าในเสียงที่ปรากฏว่าดีหรือไม่

               ช่วงไม่กี่วันจึงเป็นเวลาที่มีคุณค่าระหว่างศิษย์และครู ให้เธอเป็นอย่างที่เธอเป็น แต่ครูจะเป็นแบบแห่งความเบิกบาน เมตตากรุณา อดทนในสิ่งที่ปรากฏอย่างมีความสงบสุข การเรียนรู้เช่นนี้ทำให้เราเติบโตไปด้วยกัน ในแบบที่เราเป็น แต่ไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน การได้ใช้ชีวิตร่วมกันเช่นนี้ แม้ระยะเวลาสั้นแต่มีคุณค่ายิ่งนัก เราเรียนที่จะอ่อนน้อมถ่อมตน เคารพในตัวเองและทุกสรรพสิ่งไปพร้อมๆ กัน และเรียนรู้ที่จะยอมรับความไม่น่ารักในตัวเองอย่างอ่อนโยน เราได้มอบอิสรภาพให้กันและกัน ปล่อยวาง เข้าใจในร่างกายที่สมมุติตามกำลังความสามารถ เพื่อไปเผชิญโลกแห่งความยึดมั่น ครอบครอง อยาก อย่างรู้เท่าทันมากยิ่งขึ้น

               ขอบคุณเธอทุกคน ที่ให้โอกาสให้เราได้แบ่งปันความสุขเล็กๆ ร่วมกัน
               
               ขอบคุณที่โลก มอบของขวัญที่ดี เช่น เธอ
               
               เพราะเมื่อเธอสงบ เธอ คือ ของขวัญของโลก