พระเครื่อง

แวร์ซายความยิ่งใหญ่ที่เจ็บปวด

แวร์ซายความยิ่งใหญ่ที่เจ็บปวด

21 พ.ย. 2555

แวร์ซายความยิ่งใหญ่ที่เจ็บปวด : บาตรเดียวท่องโลก โดยพระพิทยา ฐานิสฺสโร

               พระราชวังแวร์ซายส์ (Château de Versailles) เป็นพระราชวังหลวงแห่งหนึ่งของประเทศฝรั่งเศส ตั้งอยู่ที่แวร์ซายส์ ซึ่งปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของกรุงปารีส เป็นพระราชวังที่ยิ่งใหญ่ สวยงาม และเป็นหนึ่งในมรดกโลก พระเจ้าหลุยส์ที่ ๑๔ ทรงประสงค์สร้างพระราชวังแห่งนี้ เพื่อเป็นศูนย์กลางในการปกครองของพระองค์ ทุกส่วนทำด้วยหินอ่อนสีขาว เป็นศิลปกรรมที่งดงามมาก ภายในแบ่งออกเป็นห้องๆ เช่น ห้องบรรทม ห้องเสวย ห้องสำราญ ฯลฯ ทุกห้องล้วนมีเครื่องประดับงดงามตระการตาและภาพเขียนที่มีชื่อเสียง

               เบื้องหลังของพระราชวังแวร์ซายส์มีประวัติศาสตร์ผ่านมาหลายยุคสมัยก่อนที่จะกลายเป็นพระราชวังร้างในที่สุด หลังการปฏิวัติฝรั่งเศสเกิดขึ้นในยุคพระเจ้าหลุยส์ที่ ๑๖ จากการที่ประชาชนเห็นความไร้สาระของราชสำนัก ขณะที่ราษฎรไม่มีกิน พระราชวังที่เกิดจากน้ำพักน้ำแรง และค่าภาษีอากรของราษฎรชาวฝรั่งเศส เป็นเหตุได้มีกองทัพประชาชนบุกเข้ายึดพระราชวังและจับพระองค์กับพระนางมารี อองตัวเนตประหารด้วยกิโยตินในวันที่ ๑๖ ตุลาคม พ.ศ.๒๓๓๒

               ความฟุ่มเฟือย หรูหรา สะดวกสบาย สำเริงสำราญบนกองวัตถุของชนชั้นกษัตริย์ ขุนนาง ในขณะที่ประชาชนไม่มีแม้แต่ขนมปังจะประทังชีวิต แต่ขณะที่พระราชวังใช้เงินจำนวนมหาศาลประมาณ ๕๐๐,๐๐๐,๐๐๐ ฟรังก์ คนงานประมาณ ๓๐.๐๐๐ คน และใช้เวลาอยู่ถึง ๓๐ ปี แต่ใช้ที่พำนักสำหรับชนชั้นปกครองตามความมุ่งหมายได้เพียงแค่ ๑๐๐ ปีเศษ

               แวร์ซายส์ ณ ที่งดงาม ยิ่งใหญแห่งนี้มีความเจ็บปวดเกิดขึ้นมากมาย ไม่ว่าจะความทุกข์ทรมาณของคนงาน กรรมกร ผู้ที่เกี่ยวข้องกับการก่อสร้าง อาจถึงมีการล้มตาย เสียชีวิต ความไม่รู้จักพอของผู้ที่ได้เสวยสุขจากการสร้างในรุ่นต่อมา แม้แต่บุคคลชั้นสูง ชั้นปกครองที่ต้องการแสดงซึ่งอำนาจ คือ การทำลายล้างธรรมชาติทั้งภายนอก และกัดกร่อนธรรมชาติอันดีงามภายในของมนุษย์

               ความอยาก ความหลง และความโกรธ เป็นรากของการทำลายสันติสุขทั้งแก่ภายในและภายนอก สิ่งที่ปรากฏ ณ ที่แห่งนี้ เป็นบทเรียนให้แก่เราได้เสมอ ที่จะหันมากลับใช้ชีวิตอย่างตระหนักรู้ ใช้ชีวิตอยู่อย่างพอเพียง เคารพให้เกียรติซึ่งกันและกัน ทั้งผู้คน สรรพชีวิต รวมถึงธรรมชาติความสุขที่แท้ ยั่งยืน

               ความสุขที่แท้ ยั่งยืน มิเคยดำรงอยู่ ในที่ที่มีความฟุ่มเฟือย หรูหรา ใหญ่โต กดขี่ข่มเหง และในที่ที่ขาดแคลน ลำบากแสนสาหัส

               จำเป็นหรือไม่ที่เราสร้างอะไรอย่างใหญ่โต มโหฟาร อลังการตระการตา เพื่อประกาศให้โลกรู้ว่า เรายังมีความสุขสงบข้างในที่ไม่เพียงพอ

               พอเมตตา กรุณาที่ยิ่งใหญ่ คือ หัวใจแห่งสันติสุข

               ยอดไม่ดำรงอยู่ ถ้าฐานไม่มั่นคง