กว่าจะถึงธรรมศาลา

         เจ้าอาวาสวัดเขมรที่นิวเดลี ให้การต้อนรับอย่างอบอุ่น วัดนี้มีเนื้อที่ไม่มากนักแต่สงบ สบาย วันนี้มีคณะผู้แสวงบุญชาวเขมรมาพักจำนวนมาก จึงเป็นโอกาสพิเศษทำให้หลวงพี่ได้พักในโบสถ์ ไม่ว่าโบสถ์คริสต์ พุทธ ฮินดู มัสยิด ที่ในหรือต่างประเทศ ล้วนสัมผัสได้ถึงพลังสงบ ทุกครั้งที่มีโอกาสนั่งสมาธิ ถ้าเราสามารถประยุกต์ทุกๆ ที่ ในทุกมุมโลก มีการสวดมนต์ นั่งสมาธิ ในแบบของตนทุกวันๆ อย่างน้อยเช้า เย็น พลังแห่งสันติสุขคงแผ่กระจายไปทั่ว
     
             หลังจากพักผ่อนเป็นที่เรียบร้อย หลวงพี่ตัดสินใจเดินทางไปธรรมศาลาในค่ำคืนนี้ เราออกเดินทางจากสถานีรถไฟฟ้าชัททาปูร์ ไปยังสถานีแคสเมียร์ เกต ซึ่งอยู่ใกล้กับสถานีรถบัสที่จะไปธรรมศาลา พอไปถึง เราหาสถานีรถบัสไม่เจอ แต่เจอนายหน้าผู้ขายตั๋ว ราคาตั๋วโดยสารแต่ละที่ก็ไม่เท่ากัน ทั้งที่รถแบบเดียวกัน แม้แต่คนอินเดียหลายคนที่เดินทางรถคันเดียวกันก็จ่ายแพงกว่า
      
             เมื่อได้ตั๋วเรียบร้อยแล้ว ก็นั่งคอยที่จุดจำหน่ายตั๋ว พนักงานก็ใจดี นำน้ำมาเสิร์ฟ ดื่มไปรู้ทันทีว่ามาจากก๊อกน้ำ พวกเขาก็ดื่มน้ำนั้นเช่นเดียวกัน นั่งคอยประมาณครึ่งชั่วโมงก็มีพนักงานคนหนึ่งพาเดินไปไกลพอสมควร ไปรวมกลุ่มกับผู้โดยสารอีกสามสี่คนที่มาจากนายหน้าอื่น เราทั้งหมดนั่งรถตุ๊กตุ๊กเพื่อไปยังที่จอดรถบัส แม้คนอินเดียเองยังงงๆ และดูเหมือนลังเลไม่ค่อยไว้ใจ เช่นเดียวกับคนไทยที่ขอร่วมทางไปกับหลวงพี่ ก็ได้แต่ให้กำลังใจ ปล่อยใจให้สบาย
  
             ชาวอินเดียสองคนที่นั่งหน้ากับคนขับลงก่อน ณ ข้างถนน ซึ่งไม่เห็นมีรถบัสแม้แต่คันแดียว ทำให้เขาทั้งสองไม่แน่ใจ จึงขอร้องให้คนขับรถพาไปและคอยเป็นเพื่อน ส่วนพวกเราอีกประมาณ ๖ ชีวิตยังคงไม่ถึงที่หมายนั่งคอยในรถต่อไป มีหลายคนออกอาการไม่ค่อยสบายใจ ด้วยคำพูดและท่าทาง จากนั้นคนขับรถก็พาพวกเราไปต่อยังสถานที่ที่ดูเหมือนว่ากำลังก่อสร้างถนน พื้นที่กว้าง บริเวณลานย่อมๆ มีคนกลุ่มใหญ่พอสมควรยืนอยู่พร้อมสัมภาระ และเขาบอกพวกเราว่าถึงแล้ว
 
             พวกเราก็ลงและยืนคอยที่นี่ พร้อมฝุ่นตลบ อบอวลประมาณ ๑ ชั่วโมงกว่าก่อนขึ้นรถบัส เมื่อส่งสัมภาระเพื่อเก็บใต้ท้องรถก็ต้องจ่าย ๑๐ รูปี รถปรับอากาศคันนี้ ไม่บริการอะไรทั้งสิ้น ไม่มีผ้าห่ม น้ำดื่ม อาหารแก่ผู้โดยสาร (หลวงพี่สบาย) ห้องน้ำ ฯลฯ แต่ส่งเราถึงที่หมายด้วยความปลอดภัย แม้คืนนั้นรถยางแตกกลางหุบเขาและใช้เวลาในการเปลี่ยนยางนานพอสมควร
   
             ขอบคุณการปฏิบัติการเฝ้าตามดูลมหายใจเข้า-ออก ทำให้เราผ่านสถานการณ์ต่างๆ ด้วยจิตใจที่สงบเบิกบาน ทุกๆ สถานการณ์ ผู้คนที่ผ่านเข้ามาด้วยท่าทีที่แตกต่าง ความเห็นต่าง ที่ปรากฏตามวิถีความเชื่อ ความต้องการตามสิ่งที่ตนยึด
    
             ตราบใดก็ตามที่เราไม่สามารถปรับตัวเองให้กลมกลืนกับสิ่งที่กำลังประสบ และยังคงยึดติดกับความเห็นตน หรือยึดกับสิ่งที่เคยประสบ เปรียบเทียบสิ่งเหล่านั้น จนเกิดขั้วแห่งความขัดแย้งของจิตว่า ดี ชั่ว ไม่จริง จริง สะอาด สกปรก ใช่ ไม่ใช่ ซื่อสัตย์ คดโกง สบาย ลำบาก ฯลฯ เราจะเป็นทุกข์ทรมานมาก และพยายามดิ้นรนเปลี่ยน หรือออกจากสิ่งที่กำลังพานพบ
   
             อากาศที่ธรรมศาลาวันนี้ เย็นสบาย รายล้อมไปด้วยภูเขา รวมถึงภูเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะที่เห็นอยู่เบื้องหน้า เราก็ยังเดินทางต่อไปเพื่อหาที่พัก
      
             สวยงาม น่าเกลียด ล้วนเกิดแต่จิต
      
             สิ่งที่คงดำรงอยู่ได้ เพราะยอมปรับตัวกลมกลืน
      
             ความขัดแย้งทั้งหมด เริ่มต้นข้างใน