เกาะติดข่าวสาร >> คมชัดลึก ออนไลน์
บูเช็คเทียน 41 // ** 27814542 **
ในระหว่างทำพิธีบวงสรวงฟ้าดินตามประเพณีนั้น อิงอ๋องหลี่จี้ล้มเจ็บกะทันหัน จึงต้องรีบพากลับวังหลวงเพื่อรับการรักษา
อู่ถวนเอ๋อรายงาน "เซี่ยอ๋าวบอกว่าจะต้องส่งตัวท่านอ๋องกลับเมืองหลวงโดยเร็ว"
ฮ่องเต้หลี่จื้อสั่ง "เตรียมรถม้าทันที"
แต่ฮองเฮาอู่จ้าวทรงค้านว่า "ช้าก่อน ท่านอ๋องแก่แล้ว นั่งสะเทือนอยู่บนรถม้าไม่ไหวหรอก หวังฝูหลิง อู่ถวนเอ๋อ เอาเสลี่ยงที่ข้านั่ง พาท่านอ๋องกลับเมืองหลวง เลือกเส้นทางให้ดี จะให้ท่านอ๋องสะเทือนไม่ได้เด็ดขาด"
"พ่ะย่ะค่ะ" ทั้งสองน้อมรับคำสั่งและออกจัดการ
"จิ่วลั่ง หม่อมฉันไม่วางใจเลยจริงๆ"
"ถ้าอย่างงั้น เจ้าก็ตามกลับวังไปด้วย ข้าอยู่บวงสรวง นำบรรดาขุนนาง และทูตานุทูตชำระกายกินเจสามวัน เพื่อให้เสร็จตามพิธีแล้ว จากนั้น จะกลับเมืองหลวงทันที"
"ขอบพระทัยจิ่วลั่ง"
หลังจากถึงวังหลวง หวังฝูหลิงก็เข้ามาทูลฮองเฮาอู่ว่า หลี่ซือเหวินกับหลี่จิ้งเย่ขอเข้าเฝ้าด่วน ฮองเฮาอู่รับสั่งให้เข้ามา
"กระหม่อมถวายพระพรฮองเฮา" ทั้งหลี่ซือเหวินกับหลี่จิ้งเย่กล่าวพร้อมกัน
"ลุกขึ้นเถอะ"
"ขอบพระทัย"
"เป็นยังไง อิงอ๋องดีขึ้นมากมั้ย"
"ขอบพระทัยที่ทรงเป็นห่วง บิดากระหม่อมเข้านอนแล้ว"
"อ้อ งั้นก็ดีๆ แล้วพวกเจ้าเข้าวังมาเวลานี้"
"ฝ่าบาท เราสองอาหลานเข้าวังมา อยากจะทูลขอให้มีรับสั่งบางประการ"
"อ้อ รับสั่งอะไร"
"เราอาหลานอยากทูลขอ ให้ทรงมีพระบัญชา ให้ท่านปู่กินยาของ หมิงฉงเอี๋ยน"
"ยาของหมิงฉงเอี๋ยน ยาของเซี่ยอ๋าวล่ะ"
"กินติดต่อกับมา 30 กว่าชุดแล้ว แต่ยังไม่เห็นผล"
"เฮ้อ ต้องโทษข้า ที่ให้ท่านอิงอ๋องอายุ 80 แล้ว มาเป็นแม่ทัพปราบกบฏ"
"ฝ่าบาท พวกกระหม่อมมิได้มีเจตนาเช่นนี้"
"แต่ว่านี่ เป็นเรื่องจริง พวกเจ้าลุกขึ้นก่อน"
"เราสองคนอาหลาน อยากทูลขอให้มีพระบัญชา ขอให้ท่านปู่ เปลี่ยนมากินยาเม็ด ของเจ้ากรมหมิง"
"แต่ว่าพวกเจ้าก็รู้ ตลอดชีวิต อิงอ๋องไม่เชื่ออำนาจลึกลับ ฉะนั้นฮ่องเต้กับข้าจึงสั่งให้เซี่ยอ๋าวตรวจรักษาเขา"
"ฝ่าบาทตรัสถูกต้อง แต่ฝ่าบาทก็ทรงทราบ ขอแค่เป็นพระประสงค์ของฮ่องเต้และฝ่าบาท ท่านปู่จะต้องทำตาม โดยไม่บิดพลิ้วเลย"
"เพราะว่าเป็นเช่นนี้ ข้าจึงต้องทำการโดยรอบคอบยิ่งขึ้น"
"ฝ่าบาท"
"พวกเจ้ากลับที่พักไปก่อน ดูแลท่านอิงอ๋องให้ดี ข้ารู้ว่าควรทำอย่างไร"
"กระหม่อม น้อมรับพระบัญชา"
อู่ถวนเอ๋อทูลว่า "ฝ่าบาท เซี่ยอ๋าวกับหมิงฉงเอี๋ยนฝีมือคนละชั้น ฝ่าบาทอนุญาตตามคำขอของหลี่ซือเหวินอาหลานเถอะ"
"เรียกตัวเจ้ากรมพิธีการหมิงฉงเอี๋ยนเข้าเฝ้าโดยเร็ว"
"น้อมรับพระบัญชา"
อู่ถวนเอ๋อไปตามหมิงฉงเอี๋ยน กล่าวกับเขาว่า
"ใต้เท้าหมิงฉงเอี๋ยน นี่เป็นโอกาสให้ท่านได้แสดงฝีมือ เพื่อขึ้นเป็นราชครูของต้าถัง"
"ขอบคุณที่ท่านสนับสนุน ชั่วชีวิตนี้ ข้าทำตามคำสั่งท่านทุกอย่าง"
"ฮองเฮากำลังรอไต่ถามท่านอยู่ รีบไปเข้าเฝ้าเร็วเข้าเถอะ"
"ขอรับ"
"ใต้เท้าหมิง พ่อลูกเซี่ยทำให้เสียเรื่องมามาก ท่านต้องแสดงความสามารถเต็มที่ ให้กลายเป็นคนโปรดของฮ่องเต้และฮองเฮา"
"ข้าเข้าใจดี เข้าใจดี"
ถึงเวลายา หวังฝูหลิงนำยามาให้หลี่จี้ แต่หลี่จิ้งเย่ห้ามไว้บอกว่า
"ยาขมไร้สรรพคุณ กินไปก็ไร้ประโยชน์"
"เด็กโง่ หวานเป็นลมขมเป็นยา ปู่อายุ 80 กว่าแล้ว ของขมๆ อะไรบ้าง ที่ไม่เคยกิน"
"ท่านปู่ หลานเห็นว่ายาขมๆ ของเซี่ยอ๋าว ไม่ใช่ยาดี"
"ผิดแล้ว หลายวันนี้ข้าสบายตัวขึ้นมาก เซี่ยอ๋าว สมเป็นหมอแห่งยุค ฝีมือล้ำเลิศจริงๆ"
หมิงฉงเอี๋ยนเข้าเฝ้าฮองเฮาอู่จ้าว ทรงรับสั่งว่า
"หมิงฉงเอี๋ยน ท่านอ๋องล้มป่วยอาการหนัก ข้าหวังว่าเจ้าจะรักษาให้หายได้"
"ฝ่าบาท"
"หรือว่าเจ้าก็รักษาไม่หาย"
"กระหม่อม มีเรื่องยากจะเอ่ยปาก"
"ขอเพียงทำให้ท่านอ๋องหายจากโรคได้ ก็ไม่ต้องกังวลใจ"
"ใต้เท้าหมิง พระประสงค์ของฝ่าบาท ท่านเข้าใจแล้วใช่ไหม"
"เข้าใจแล้วล่ะ"
อู่ถวนเอ๋อเร่ง "งั้นก็กราบทูลได้เลย"
"ขอรับ ฝ่าบาท อาการของท่านอ๋อง รักษาไม่หายเพราะหมอไม่เก่ง"
"หมอไม่เก่งที่เจ้าพูดถึงคือ"
"อภัยที่กระหม่อมบังอาจ แม้เซี่ยอ๋าว ได้รับสมญาว่ายอดฝีมือแห่งปาซี แต่เนื่องจากอยู่ในเสฉวนซึ่งห่างไกล ทำให้ขาดประสบการณ์ อีกอย่าง ใช้วิธีรักษาแบบเก่าๆ ไม่สนใจสิ่งใหม่ๆ มิใช่กระหม่อมคุยโว ท่านอ๋องเพียงแค่รับประทานยาเม็ดจิ่วจ้วนของกระหม่อม รับรองได้ว่าในฤดูใบไม้ผลิปีหน้าท่านอ๋องจะหายเป็นปลิดทิ้ง มีกำลังวังชา ช่วยงานแผ่นดินได้"
"หากเจ้าสามารถรักษาได้ผลถึงเพียงนี้ ข้าจะกราบทูลฮ่องเต้ให้เลื่อนตำแหน่ง ให้เจ้าได้เป็นราชครูเจิ้นกั๋วของต้าถัง"
"กระหม่อม มิได้หวังในบรรดาศักดิ์ ขอเพียงแต่ทำงานด้วยความภักดีเพื่อฮ่องเต้และฮองเฮาเท่านั้น"
"ลุกขึ้นเถอะ"
"ขอบพระทัย"
"หมิงฉงเอี๋ยน เจ้าเตรียมยามาด้วยหรือเปล่า"
"เมื่อได้รับราชโองการ ก็นำยาติดตัวมาด้วยแล้ว"
"ส่งถวายมาหนึ่งเม็ดก่อน รอให้ข้าตรวจสอบ แล้วค่อยดำเนินการ"
"กระหม่อม น้อมรับพระบัญชา"
จากนั้นฮองเฮาอู่ก็รับสั่งให้อู่ถวนเอ๋อส่งหมิงฉงเอี๋ยนออกจากวัง
ทางด้านหลี่จี้ก็กล่าวกับลูกหลานว่า
"พวกเจ้าก็เห็นแล้ว หลายปีมานี้ พอแก่ตัวแล้วนอนไม่ค่อยหลับจริงๆ หลี่ซือเหวิน หลี่จิ้งเย่ ข้ากระดูกกระเดี้ยวไม่ดี อีกทั้งนั่งนอนไม่เป็นสุข แล้วจะมีชีวิตรอดได้หรือ แต่ว่าพอกินยา 30 ชุดของเซี่ยอ๋าวแล้ว ข้ารู้สึกว่านอนหลับได้สนิท อยากอาหารขึ้นมาก ไม่น่าเชื่อจริงๆ รักษาโรคก็เหมือนทำสงคราม จะปิดตาคลำช้าง บุกค่ายข้าศึกส่งเดช จะต้องรู้เรารบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง จิ้งเย่ เจ้าควรจะขอคำชี้แนะจากท่านเซี่ยอ๋าวมากๆ"
"ท่านปู่ หลานไม่เชื่อในตัวเซี่ยอ๋าว"
หลี่จี้ตกใจ "หา ทำไมไม่เชื่อ"
"การรักษาฮ่องเต้ และองค์รัชทายาท หากมิใช่วิชา "อู่ฉินซี่" และยาเม็ดจิ่วจ้วนของหมิงฉงเอี๋ยน พระวรกายของฮ่องเต้ และองค์รัชทายาท จะแข็งแรงดังเช่นวันนี้"
"นั่นซิ พื้นฐานการคิดค้นวิชา "อู่ฉินซี่" ของหมอฮัวโต๋ว จากการที่ฮัวโต๋วเฝ้าสังเกตท่าทางการบิน กระโดดโลดเต้นของสัตว์ปีกห้าชนิดเป็นเวลานาน บวกกับเพิ่มเติมปรับแต่งจนกลายเป็นวิธีการฝึกร่างกาย ไม่ใช่เป็นเคล็ดวิชามหัศจรรย์อะไรเลย ส่วนที่หมิงฉงเอี๋ยนเพิ่มวิชามีเทพมีมารให้รวมปราณที่หนานซาน เสริมธาตุที่ป้าเหออะไรนั่น ไม่ควรค่าพอจะให้เอ่ยถึง พวกเจ้าต้องเข้าใจ การที่พระวรกายของฮ่องเต้และองค์รัชทายาทเป็นได้อย่างวันนี้ เพราะได้อาศัยพื้นฐานจากยาที่ท่านเซี่ยอ๋าวจัดให้ส่งมา"
"ท่านปู่"
"จิ้งเย่ ทำตามที่ท่านปู่ต้องการก็แล้วกัน"
"ท่านอา" หลี่จิ้งเย่หันมาทางหลี่ซื่อเหวิน
"ปู่เจ้าฟัง แต่พระประสงค์ของฮ่องเต้ ฮองเฮาเท่านั้น"
เซี่ยอ๋าวทราบเรื่องก็กังวลใจที่สุด กล่าวกับเซี่ยเหยาหวนและเซียนเค่อไหล
"เฮ้อ เรื่องที่ข้ากังวลใจที่สุด ก็เกิดขึ้นจนได้"
"พี่เซียนเค่อไหล ท่านพ่อเคยบอกไว้ว่า ยาเม็ดจิ่วจ้วนของหมิงฉงเอี๋ยน ก็คือ "ยาเบญจศิลา" ที่สามัญชนยุคราชวงศ์เว่ยจินเหนือใต้นิยม"
"ยาเบญจศิลา"
"ท่านพ่อบอกว่า คัมภีร์ "หมอเป้าผูจื่อ" บันทึกไว้ว่าในสมัยเว่ยจิน ทั้งในวังและหมู่ชาวบ้านล้วนมีเตาหลอมยาเบญจศิลา ในนั้นประกอบด้วยหินยาห้าชนิด หินตั้นซา ผลึกหินขาว ผลึกหินม่วง หินดารและหินแม่เหล็ก ดังนั้นจึงเรียกว่า ยาเบญจศิลา" เซี่ยเหยาหวนกล่าว
เซียนเค่อไหลหันมาทางเซี่ยอ๋าว "ท่านลุงเซี่ย ถ้าเป็นเช่นนี้ หินยาห้าชนิดนี้ ทำให้คนเป็นอมตะได้จริงหรือ"
"เห็นมีจันทร์คงอยู่ คนตายไป มีเทพตกสวรรค์ อยู่ที่ไหนบ้างไหมล่ะ"
"ท่านหมายความว่า ยาเบญจศิลา นี้ ไม่ได้ทำให้คนเป็นอมตะ"
"ตั้งแต่ข้าเรียนวิชาแพทย์ ก็เคยศึกษาวิธีการหลอมยา แต่หลายสิบปีที่ผ่านมา ศึกษาคุณสมบัติของหินยาแล้ว จึงได้พบว่าหินยาเหล่านี้ ล้วนเป็นยาประเภทธาตุร้อน ไม่เพียงกินแล้วไม่มีประโยชน์ กลับมีโทษอย่างมาก"
"แล้วทำไมหลายร้อยปีที่ผ่านมา คนในจงหยวน ยังอยากหลอมยาเบญจศิลา และยังอยากได้มากินอีกล่ะ"
"ท่านพ่อ พี่เซียนถามได้มีเหตุผล เป็นเพราะอะไร" เซี่ยเหยาหวนอยากรู้ไปด้วย
"ผู้หญิงอย่างพวกเจ้าอย่าเข้าใจเลย"
"ทำไมผู้หญิงอย่างพวกเราถึงเข้าใจไม่ได้"
"เฮ้อ หมอเทวดาซุนซือเหมี่ยว ได้เขียนตำหนิ ยาเบญจศิลา ในตำรับยาสำคัญไว้ว่า มันเป็นยาเสริมตัณหา"
"ยาเสริมตัณหา"
"ซุนซือเหมี่ยวบอกว่า การที่คนอยากหาเบญจศิลามากิน ก็เพื่อหาความสุขบนเตียง"
เซี่ยเหยาหวนหันหันจะออกไป เซียนเค่อไหลเรียก "เหยาหวน"
"จะให้เจ้ามารร้ายหมิงฉงเอี๋ยน ทำร้ายท่านอ๋องไม่ได้"
"เหยาหวน"
"ให้นางไปเถอะ"
"แต่ว่าหมิงฉงเอี๋ยนเป็นคนที่ฮ่องเต้และฮองเฮาโปรดปรานมาก"
เซี่ยอ๋าวก้มหน้า "ข้าละอายใจจริง"
"ท่านลุงเซี่ย ละอายใจเรื่องอะไร"
"หมิงฉงเอี๋ยนคนนี้ อู่ซานซือเป็นคนแนะนำเข้าวัง เพื่อทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้พระมเหสี ถือโอกาสถวายวิชา "อู่ฉินซี่" แก่ฮ่องเต้ องค์รัชทายาท ตอนนั้นข้านึกว่า วิชานี้มีประโยชน์ต่อการฝึกฝนร่างกาย เลยไม่คิดอะไร ใครจะรู้ อีกไม่นานก็ถวายยาที่เรียกว่า "ยาเม็ดจิ่วจ้วน" ส่วนยาเม็ดที่ข้ารู้จัก ที่เรียกกันโดยทั่วไปว่า ยาเบญจศิลา จึงได้สนใจ วิธีการหลอมยาชนิดนี้ พบว่าใช้หินห้าชนิดเป็นองค์ประกอบจริงๆ ข้าร้อนใจมาก คิดจะทูลเตือนฮ่องเต้ไม่ให้เสวย ใครจะรู้ว่าพอฮ่องเต้ได้เสวยแล้ว เฮ้อ ข้าพลาดไปแล้ว ข้าเป็นห่วงคำคน จะหาว่าเราอิจฉาตาร้อน ไม่กล้าทูลเตือน จึงได้เกิดผลร้ายในวันนี้ ดังนั้น ให้เหยาหวน เอาเรือไปขวางน้ำเชี่ยวดูบ้าง"
"หวังแต่ให้ฮองเฮา ฟังคำทูลเตือนของเหยาหวนบ้าง"
ฮองเฮาอู่จ้าวจะทรงกินยาพร้อมกับน้ำขิงตามคำแนะนำของหมิงฉงเอี๋ยน แต่อู่ถวนเอ๋อห้ามไว้
"ฝ่าบาท ในใต้หล้านี้ นับแต่โบราณมีมารดาแห่งแผ่นดินท่านใดทดสอบยาให้กับขุนนางบ้าง"
"นั่นซิ ในใต้หล้านี้ ไม่มีมารดาของแผ่นดินคนไหน ทดสอบยาให้กับขุนนางจริงๆ แต่ว่าในใต้หล้านี้ มีขุนนางอย่างท่านอ๋องหรือเปล่า"
เซี่ยเหยาหวนห้ามด้วยอีกคน "ไม่ได้เด็ดขาด"
"ทำไมแม้แต่ จิงเคอหญิงของข้า ก็กลัวยาเม็ดเล็กๆ นี้ด้วยหรือไง"
"ฝ่าบาท ยานี้ถึงจะเม็ดเล็ก แต่พิษร้ายแรงนัก"
อู่ถวนเอ๋อไม่พอใจ "พิษร้าย ยาเม็ดจิ่วจ้วน เป็นยาทิพย์จะมีพิษได้ยังไง"
"ยาเม็ดวิเศษอะไรกัน ก็แค่เอาไฟหลอมหินห้าชนิด มีคุณสมบัติเป็นธาตุร้อน มีแต่โทษไม่มีคุณ"
อู่ถวนเอ๋อโกรธ "เจ้า"
"อย่าดูหมิ่นยาทิพย์นะ" ฮองเฮาอู่รับสั่งปราม
"ฝ่าบาท มิใช่บ่าวดูหมิ่นยาทิพย์ ฝ่าบาทลืมแล้วเหรอ ที่ฉางซุนอู๋จี้ กอดพระบาทฮ่องเต้ไท่จงร่ำไห้ ขอร้องให้ฮ่องเต้ไท่จงขึ้นม้าชมสวน"
"เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับยาเม็ดจิ่วจ้วนนี่ล่ะ" ฮองเฮาอู่ไม่เข้าพระทัย
"บ่าวได้ยินที่ท่านพ่อพูด"
"ท่านเซี่ยอ๋าวพูดว่าอย่างไร"
"ฝ่าบาทคงยังจำได้ ตอนนั้นฮ่องเต้ไท่จง ทรงประชวรหนัก เรียกหมอทั้งประเทศเข้าวัง มาทำการรักษา น่าเสียดายที่อาการสาหัส จึงสวรรคต"
"หรือว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับยาเม็ดชนิดนี้ด้วยใช่ไหม"
"ไท่จงสวรรคต หลังจากที่ก๊กกู๋ฉางซุนกอดพระบาทร่ำไห้แค่ครึ่งเดือน"
อู่ถวนเอ๋อไม่พอใจมาก "เกี่ยวอะไรกับยาทิพย์กันแน่"
"พ่อของบ่าว ได้รับทราบเรื่องนี้ ตอนไปตำหนักชุ่ยเวยกง เพื่อไปเยี่ยมท่านก๊กกู๋ฉางซุน ท่านก๊กกู๋พุดว่า ไท่จงเสวยยาทิพย์อมตะที่พระจากแดนตะวันตกนำมาถวายให้"
"เอ๊ะ แต่ว่า ยาทิพย์จากแดนตะวันตก ไม่เหมือนยาเม็ดจิ่วจ้วนของหมิงฉงเอี๋ยนเลย"
"ไม่เพียงแต่เหมือนกัน แต่ยังมีองค์ประกอบจากหินยาเบญจศิลายาอมตะที่เคยแพร่หลายในราชวัง และชาวเมืองสมัยเว่ยจิ้นอีกด้วย"
"พ่อเจ้ามีหลักฐานอะไรที่พูดอย่างนี้"
"พ่อของบ่าววิเคราะห์ยาอมตะที่ได้จากก๊กกู๋ฉางซุน พบว่า องค์ประกอบยานั้นมีหินห้าชนิด หินตั้นซา เกล็ดหินขาว เกล็ดหินม่วง หินดาลและหินแม่เหล็ก ดังนั้นหลังจากไท่จงเสวย ภายในกายร้อนรุ่ม เหมือนไฟเผา หากไม่ขับออก มีอันตรายอย่างมาก ดังนั้น ก๊กกู๋ฉางซุน จึงได้กอดพระบาทร่ำไห้ ขอให้ไท่จงขึ้นม้าชมสวน ขจัดพิษออก พ่อของบ่าวบอกว่า หากองค์ไท่จงไม่เชื่อคำโกหกของพ่อมดหมอผี เสวยยาพิษ จะไม่มีทางสวรรคต ตั้งแต่ยังหนุ่มอย่างแน่นอน"
"บังอาจเซี่ยเหยาหวน พูดจาวกวน โทษสมควรตาย" อู่ถวนเอ๋อโมโห
แต่ฮองเฮาอู่จ้าวกลับชื่นชม "เซี่ยเหยาหวนเตือนสติได้ดี ดังนั้นข้ายิ่งต้องทดสอบยาเม็ดจิ่วจ้วนนี้ ด้วยตัวข้าเอง"
อู่ถวนเอ๋อรีบทูลต่อ "ฝ่าบาท เอ่อ ยาเม็ดจิ่วจ้วนนี้ ฮ่องเต้ องค์รัชทายาทเสวยแล้ว พระอาการก็ดีขึ้น ท่านอ๋องต่างหากที่กินยาของเซี่ยอ๋าวไปกว่า 30 ชุดยังไม่ดีขึ้น ส่วนยาเม็ดนี้ ฝ่าบาทไม่จำเป็นต้องทดสอบเลย"
"ฮองเฮาตั้งพระทัยอยากรักษาโรคประจำตัวท่านอ๋อง เจ้าอย่าได้แนะนำหมอส่งเดช จนเกิดเป็นภัยมหันต์" เซี่ยเหยาหวนเตือน
อู่ถวนเอ๋อไม่พอใจ "ฮึ เจ้ากลัวว่ายาทิพย์ของหมิงฉงเอี๋ยนสรรพคุณดี ในวังนี้ จะไม่มีทีให้เซี่ยอ๋าวยืนน่ะสิ"
"เจ้าอย่าเอาความใจแคบมาวัดคนดี"
"เจ้า" อู่ถวนเอ๋อจะเอาเรื่อง
ฮองเฮาอู่จ้าวรับสั่งค้าน "อู่ถวนเอ๋อ เซี่ยเหยาหวนไม่ได้คิด"
อู่ถวนเอ๋อจะทูล แต่ฮองเฮาอู่จ้าวห้ามไว้อีก "ไม่ต้องพูดแล้ว เอาน้ำขิงมาให้ข้า"
อู่ถวนเอ๋ออึกอัก เซี่ยเหยาหวนทูลว่า "ฝ่าบาท ทรงโปรดให้บ่าวลองกิน"
"ยาเม็ดจิ่วจ้วนนี้ทดลองกินได้คนเดียว"
อู่ถวนเอ๋อกับเซี่ยเหยาหวนถามพร้อมกันว่า "เพราะอะไร"
"เจ้าอายุเท่าไหร่กัน ถึงยาทิพย์จะไม่ดีแค่ไหน ด้วยร่างกายที่อายุน้อยแข็งแรง ก็จะขับออกไปได้ แต่ว่า ท่านอิงอ๋องอายุมาก ปีนี้ก็ 80 เข้าไปแล้ว"
"ฝ่าบาทก็ยังทรงพระเยาว์อยู่นะ"
"44 ปี ยังเยาว์วัยอยู่อีกเหรอ ฮึ" ฮองเฮาอู่จ้าวหัวเราะ
"ฝ่าบาทยังทรงพระเยาว์จริงๆ"
"ไม่ต้องพูดมากอีกแล้ว ข้าจะต้องทดสอบยานี้ ด้วยตัวข้าเอง เพื่อพิสูจน์ความมหัศจรรย์ ของยาเม็ดนี้ เอามาให้ข้า"
เซี่ยเหยาหวนพยายามห้าม แต่ก็ไม่ได้ผล ฮองเฮาอู่จ้าวทรงทดลองยาด้วยพระองค์เอง
จบตอน 41
ข่าวที่เกี่ยวข้อง