เกาะติดข่าวสาร >> คมชัดลึก ออนไลน์
สื่อรักชักใยอลวน 23 // ** 27808905 **
บริเวณริมลำธาร ชิงช้าสีขาวสวยงามยังอยู่ตรงที่เดิม ไปรยาเข้ามาร้องเรียกหาหลาน เธอมองสภาพรอบๆ ชิงช้าอย่างแปลกใจ ระหว่างนั้นวิธวินท์เข้ามาทางด้านหลังเงียบๆ ไปรยาหันไปเห็นก็ตกใจ วิธวินท์บอกว่าสงสัยจะไม่ได้มาที่นี่กัน ไปรยาชักสงสัยหรี่ตามองวิธวินท์
"เหรอ มิน่าล่ะรอยเท้าเด็กสักรอยแถวนี้ก็ไม่มี" ไปรยากระชากคอเสื้อวิธวินท์ "ไอ้บ้าวิน นี่นายคิดจะเจ้าเล่ห์อะไรกับฉันอีกห๊ะ"
"ใจเย็นก่อนดรีม ผมขอโทษที่ผมโกหกพาคุณมาที่นี่ แต่ผมอยากคุยกับคุณตามลำพัง"
"แต่ฉันไม่ชอบ! เวลาที่นายบอกว่าอยากจะคุยกับฉันตามลำพัง"
"ทำไมเหรอหรือว่าคุณกลัวใจตัวเอง"
ไปรยาอึ้งชะงักไปรีบผละออกมาจากตัววิธวินท์ "ใช่ ฉันกลัวห้ามใจไม่ได้ว่าจะฆ่านายเพื่อบังคับให้นายหย่าให้ฉันไง"
"งั้นผมก็ยังยืนยันคำเดิมว่าผมจะไม่หย่าให้คุณ"
"นายวิน! นี่นายจะจองล้างจองผลาญชีวิตฉันไปถึงไหน"
"จนกว่าผมจะตาย เพราะผมเชื่อว่าที่คุณกับผมได้มาเจอกัน มันเป็นพรหมลิขิต"
ไปรยาชะงักไปยิ่งวิธวินท์ทำหน้าจริงใจพร้อมกับพูด
วิธวินท์ขยับเข้ามาใกล้จนตัวเกือบชิดเธอ "คุณไม่เคยคิดเรื่องนี้บ้างเหรอดรีม ว่าทำไมเราถึงได้มาเจอกัน ทั้งๆ ที่ คุณกับผมต่างคนก็ต่างอยู่บนโลกคนละใบ"
ไปรยานิ่งเงียบ วิธวินท์เข้าไปจับบ่าเธอสองข้างแล้วมองเข้าไปในดวงตา ทำเอาไปรยานิ่งงัน ไปรยามองหน้าวิธวินท์แล้วนึกขึ้นได้รีบผละจากตัววิธวินท์ก่อนจะเผลอใจให้อ่อนตาม
"พรหมลิขิตที่ไหนกัน นายมายุ่งกับพี่สะใภ้ฉันต่างหาก ฉันถึงต้องดวงกุดลากนายมาเกี่ยวข้องด้วย"
วิธวินท์ แต่คุณก็เห็นแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าผมกับดาไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด
ไปรยานิ่งเงียบไปมองหน้าวิธวินท์แล้วถอยไปนั่งที่ชิงช้า วิธวินท์ตามไปไกวชิงช้าให้ สักพักเธอบอกให้เขาหยุด วิธวินท์เดินอ้อมมาข้างหน้า
"ตกลงคุณไม่เชื่อเรื่องพรหมลิขิตอย่างที่ผมเชื่อ"
"หยุด! นายไม่ต้องพูดเรื่องนั้นอีก เพราะว่าฉัน"
คำพูดของไปรยายังไม่ทันได้หลุดออกจากปาก เพราะอ๊อดขี่มอเตอร์ไซค์มาบอกว่าบุ้งกี๋กับน้องจีนถูกฤทธิ์จับตัวไป
ฤทธิ์โทรมาเรียกค่าไถ่ 2 ล้านบาท และให้เวลา 3 ชั่วโมง ธีไนยคุยกับฤทธิ์เสร็จก็บอกให้ทุกคนรู้ และคนที่จะเอาเงินไปไถ่ตัวเด็กคือวิธวินท์คนเดียวเท่านั้น ไปรยาจะไปเองและจะจัดการฤทธิ์ด้วย วิธวินท์ห้ามไว้
"อย่าเลยดรีม มันเจาะจงเป็นผมเพราะว่ามันต้องการแก้แค้นที่ผมเล่นงานมันไปต่างหาก"
"งั้นก็อย่าทำตามมันบอกเลยครับคุณวิน ยกพวกไปปิดล้อมป่าให้หมด แล้วดูสิว่าทีนี้มันจะหนีไปไหนรอด"
อ๊อด สะอาด แตงเออออเห็นด้วยกันยกใหญ่แต่วิธวินท์ห้ามไว้
"ตอนนี้เราเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ผมจะไปตามที่มันต้องการ จะพาเด็กๆ กลับมาเอง"
ทุกคนตกใจกับการตัดสินใจของวิธวินท์ แสงฉายลุกขึ้นคัดค้าน
"แต่คราวนี้ป้าไม่เห็นด้วย พ่อวินจะเอาชีวิตไปเสี่ยงไม่ได้"
"เวลาเหลือน้อยลงไปทุกทีแล้วนะครับป้า ผมมาที่นี่พร้อมกับการโกหกหลอกลวง แต่ทุกคนก็ยังให้อภัย ให้ผมได้เป็นส่วนหนึ่งของไร่ เพราะฉะนั้นขอให้ผมได้ทำหน้าที่ตอบแทนน้ำใจครอบครัวของผมเถอะครับ"
วิธวินท์ยื่นมือไปขอกระเป๋าจากธีไนย ธีไนยมองวิธวินท์แล้วตัดสินใจ
"งั้นฉันจะไปส่งนาย" วิธวินท์พยักหน้ารับแล้วรับกระเป๋ามาจากธีไนย
ฤทธิ์จับเด็กทั้งสองมาขังที่กระท่อมกลางป่า เด็กทั้งสองแข่งกันร้องดังลั่นป่า เสียงร้องของเด็กๆ ทำให้ธีไนยกับวิธวินท์ที่ขับรถผ่านมาได้ยิน วิธวินท์ให้ธีไนยส่งเขา เพราะถ้าฤทธิ์เห็นว่าไม่ได้มาคนเดียวอาจจะทำร้ายเด็ก เขาบอกว่าจะโรยปูนขาวไว้ตามทาง ถ้าเกิดอะไรขึ้นให้รีบไปช่วยเด็กๆ ก่อน ไม่ต้องห่วงเขา ธีไนยส่งปืนให้วิธวินท์
"ขอบคุณครับคุณไนย ผมจะพยายามไม่ใช้จนกว่าจะแน่ใจว่าพวกเด็กๆ ปลอดภัย" วิธวินท์จะรีบไป แต่ธีไนยเรียกไว้
"เดี๋ยวนายวิน นายรับปากน้องสาวฉันแล้วนะว่านายจะกลับไป"
วิธวินท์หันมาพยักหน้าให้ธีไนยแล้วรีบไป ธีไนยมองตามเป็นห่วง
ซินดี้โทรมาหาฤทธิ์เพื่อถามเรื่องเงิน ทั้งสองต้องตะเบ็งเสียงคุยกันเพราะเสียงร้องของเด็กๆ บุ้งกี๋แอบฟังการสนทนา ได้ยินฤทธิ์นัดแนะกับซินดี้เรียบร้อย แล้วจึงพาบุ้งกี๋กับน้องจีนมาพบวิธวินท์
ฤทธิ์ยอมปล่อยตัวเด็กๆ ให้วิธวินท์ หลังจากเห็นเงินในกระเป๋าเรียบร้อย วิธวินท์กระซิบบอกบุ้งกี๋ว่าถ้าเกิดอะไรขึ้น ให้รีบวิ่งไปตามเส้นสีขาว ไม่ต้องห่วงเขา
ว่าแล้ววิธวินท์ก็เดินไปหาฤทธิ์เหมือนไม่คิดจะตุกติก พอเข้าไปเกือบถึงตัว ฤทธิ์ก็ใช้ด้ามปืนตบเข้าที่หน้าจนวิธวินท์เลือดกบปาก บอกว่าเขาต้องไปด้วย วิธวินท์บอกให้เด็กๆ วิ่งหนีไป
ฤทธิ์กระชากตัววิธวินท์เอาปืนจี้พาไปด้วยกัน พร้อมกระเป๋าเงิน พวกเด็กๆ ร้องไห้เป็นห่วงวิธวินท์ ธีไนยพาเด็กกลับบ้านอย่างปลอดภัย ส่วนวิธวินท์ถูกฤทธิ์จับตัวไปเป็นตัวประกันจากตำรวจ ไปรยาหุนหันจะไปตาม บุ้งกี๋จึงบอกว่าได้ยินที่ฤทธิ์คุยโทรศัพท์นัดแนะสถานที่
ประทีปรีบจัดกำลังพลตามไปช่วยวิธวินท์ทันที ธีไนยท้วงให้รอปุรันนำกำลังตำรวจมาช่วยก่อนก็ไม่สนใจ ไปรยารู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ ขึ้นมา แต่เธอพยายามไม่คิดไปในทางไม่ดี
ซินดี้กับนลินีมายังสถานที่นัดเจอฤทธิ์ สองสาวรออยู่นาน และนั่งทบทวนแผนที่จะเรียกตำรวจมาจับฤทธิ์กัน พอฤทธิ์โผล่มา แต่ไม่มีวิธวินท์ ฤทธิ์ให้เงินนลินีก้อนหนึ่ง แล้วเตรียมพาซินดี้ขึ้นรถหนี
ซินดี้ก็บอกฤทธิ์ว่านลินีวางแผนหักหลังให้ตำรวจมาจับ และให้ฤทธิ์จัดการเลย ฤทธิ์ชักปืนออกมาจะยิงนลินี ทันใดนั้นธีไนยก็นำพวกที่ไร่ชมตะวันเข้ามา นลินีรีบไปหาธีไนยและบอกว่า
"เอ่อ คุณไนยขา ช่วยลินีด้วย นัง นังซินดี้มันเป็นชู้กับไอ้ฤทธิ์ค่ะ มันจับลินีมาจะเรียกค่าไถ่จากคุณไนย"
ซินดี้ตกใจ "ไม่จริง อย่าไปเชื่อมันนะคะคุณไนย มันต่างหากที่โกหกคุณไนยว่ามันท้อง ท้องมันมีแต่ไขมันไม่ได้มีเด็กหรอก"
นลินีอึ้งตกใจที่ถูกซินดี้เปิดโปง เลยโมโหจัดผลักฤทธิ์แล้วเข้าไปตบหน้าซินดี้ทันที ทั้งคู่ตบตีกัน ทำเอาพวกประทีปยืนงง ฤทธิ์ได้โอกาสขึ้นรถขับหนีไป ไปรยารีบวิ่งตามไป
ฤทธิ์หนีไปได้แค่ปากทาง เขาก็ถูกปุรันนำกำลังตำรวจมาล้อมไว้ ปุรันคาดคั้นถามหาวิธวินท์ ฤทธิ์มองหน้าไปรยาอย่างสะใจ เลยถูกเธอซัดด้วยหมัดอย่างแรง และถามว่าวิธวินท์อยู่ไหน
"คุณเป็นม่ายแล้วคุณดรีม สามีคุณตายแล้ว" ไปรยาตกใจอึ้งไป
ฤทธิ์จับได้ว่าวิธวินท์พกปืนมาด้วย จึงเล่นงานจนกระอัก ขณะที่ต่อสู้กัน ฤทธิ์ทำท่าเสียหลักลื่นโขดหิน วิธวินท์ฉวยโอกาสเข้าไปแย่งปืน แย่งกันไปมาจนวิธวินท์เสียที ถูกยิงใส่ตกผาน้ำตกไป ร่างวิธวินท์ร่วงลงจากรถ พร้อมกับกระสุนปืนที่ดังอีกหลายนัด
ไปรยาไม่เชื่อว่าวิธวินท์จะเสียชีวิตจริงๆ เธอไปตามหาเขาที่น้ำตก วิ่งหาไปทั่วราวคนบ้า แต่ก็ไม่พบแม้ร่องรอย
"ฉันรู้ว่านายได้ยินฉัน ไอ้ผู้ชายเจ้าเล่ห์ โผล่หัวออกมา ไม่งั้นจะเอากระโปรงให้ใส่!"
ธีไนยเป็นห่วงไปรยาเลยเข้าไปเตือนน้องสาว ไปรยาว่าวิธวินท์จงใจแกล้งเธอ ประทีปเตือน แต่เธอยังยืนยันว่าเขาแกล้ง
ไปรยาด่าไปแต่ก็เดินย่ำหาไม่หยุด ประทีป ธีไนย น้าเพิ่ม อ๊อด เห็นอาการของไปรยาที่ถึงปากจะด่าแต่ก็ด่าออกไปเพราะความรักและเป็นห่วงวิธวินท์จนทำเอาน้ำตารื้นไปตามๆ กัน
ประทีปรีบเช็ดน้ำตา "มัวทำอะไรอยู่ล่ะ รีบช่วยไอ้ดรีมตามหาผัวมันสิ" ทุกคนรีบแยกย้ายกันตามหา
ไปรยาตามหาอยู่สักพักเธอก็หมดสติไป จนทุกคนพากลับบ้าน
ทุกคนในไร่พากันเสียใจ เมื่อคิดว่าวิธวินท์ตายแล้ว แต่ยังปิดไม่ให้เด็กๆ รู้ ไปรยาเป็นห่วงและคิดถึงวิธวินท์มาก เธอถึงกับฝันว่าเขากลับมาหาเธอแล้ว แต่พอตื่นขึ้นมาก็รู้ว่าเป็นเพียงความฝันเท่านั้น
จบตอน 23
ข่าวที่เกี่ยวข้อง