ข่าว

บูเช็คเทียน 39 - 40 // ** 27786554 **

เกาะติดข่าวสาร >> คมชัดลึก ออนไลน์
logoline

บูเช็คเทียน 39 - 40 // ** 27786554 ** ตอน 39 ในสมัยต้าถัง ปี จงจาง ที่ 1 คือเดือน 9 ค.ศ. 668 วันปิงซวี่ ฮ่องเต้หลี่จื้อนำเหล่าขุนนางอำมาตย์ มาส่งเสด็จฮองเฮาอู่ ที่สะพานป้าเฉียวชาน ที่เมืองเมืองฉางอัน เพื่อออกเดินทางไปทางถนนซานหนานมุ่งสู่ทางโจว เป็นตัวแทนของฮ่องเต้ เพื่อประกาศราชโองการอภัยโทษให้ทงโจว ฝังโจวและเจิ้งโจว หัวหน้าเผ่าและฮวาจี๋นาหนารู้ว่าหลี่จ้วนจะมีแผนกำจัดฮองเฮาอู่ เลยเดินทางมาสมทบ หลี่จ้วนวางแผนขณะที่ฮองเฮาอู่จะเสด็จมาทำพิธี ทางฝ่ายแม่ทัพก็เตรียมป้องกันวางกำลัง 3 พันคอยคุ้มกัน เจิ้งหยางมาเตือนเซี่ยเหยาหวนไม่ให้เข้าอารักขาฮองเฮาอู่ในหอพิธีการ หมิ่นจื่ออาการดีขึ้นและฮ่องเต้หลี่จื้อให้ทำพิธีขอให้ฮองเฮาอู่ปลอดภัย เมืองหลวงตะวันตก ฉางอัน หวังฝูหลิงทูลฮ่องเต้หลี่จื้อว่า "ฮ่องเต้ ท่านฉินอ๋องขอเข้าวัง เพื่อสวดอ้อนวอนให้ฮองเฮา ทรงปลอดภัย" "เฮ้อหลันหมิ่นจื่อ ได้สติแล้วจริงๆ" "ครึ่งปีมานี้ หมิงฉงเอี๋ยนสอนวิชา "อู่ฉินซี่" ให้แก่เขา ไม่เพียงแต่สุขภาพแข็งแรงขึ้น สภาพจิตใจ ก็กลับเป็นปกติแล้ว เลขาฯ จวนฉินอ๋องบอกว่า พักนี้ท่านอ๋องเฮ้อหลันหมิ่นจือ คอยถามว่า ฮองเฮา อยู่ที่ทงโจวปลอดภัยดีหรือไม่" "เฮ่อ เขาอุตส่าห์มีใจภักดีเช่นนี้ รีบเรียกตัว เข้าวังเถิด" "น้อมรับพระบัญชา" หมิ่นจือคำนับ "กระหม่อมถวายพระพรขอทรงพระเจริญหมื่นๆ ปี" "หมิ่นจือ ลุกขึ้นเถิด" "ขอบพระทัยฝ่าบาท" "เจ้าก็มา สวดขอพรให้น้าหญิงหรือ" "ใช่แล้ว หะ ฝ่าบาท น้าหญิงไปประกาศราชโองการแทนฝ่าบาท ที่หอพิธีทงโจวใช่ไหม" "ใช่แล้ว" "กระหม่อมเป็นห่วงเหลือเกิน" "เจ้าไม่โทษน้าหญิงเจ้าแล้วเหรอ" "เฮ้อหลันหมิ่นจือสำนึกผิดแล้ว" "เจ้าไม่เข้าใจน้าหญิงเจ้าผิดว่า นางทำให้" "เพื่อความสงบของแผ่นดิน น้าหญิงทำโดยไม่กลัวตาย จะทำเรื่องพรรณนั้นออกมาได้อย่างไร" "หายดีแล้วจริงๆ เฮ้อหลันหมิ่นจือ กลับมาสง่าผ่าเผย ฉลาดเฉลียวเหมือนเมือก่อนแล้ว ดีจริงๆ" "ต้าถังฉินอ๋องเฮ้อหลันหมิ่นจือรับยันต์" "รีบไปเถอะ" "ท่านอ๋องเฮ้อหลันหมิ่นจือ ชูยันต์คุกเข่า สวดขอให้ฮองเฮาปลอดภัยทั้งปวง" "เหล่าทวยเทพเบื้องบน ข้าน้อยคือต้าถังฉินอ๋องเฮ้อหลันหมิ่นจือ ขออ้อนวอนอย่างจริงใจ อวยพรให้ฮองเฮา ลงนามในหนังสือสัญญาอย่างราบรื่น กลับมาโดยปลอดภัย" จบตอน ที่ 39 บูเช็คเทียน 40 ฮ่องเต้และหมิ่นจือทำพิธีบวงสรวงให้ฮ่องเฮาอู่ทรงปลอดภัย ฮองเฮาอู่ตกอยู่ในแผนชั่วของหลี่จ้วน หลี่เฉิงกล่าวเตือนว่า "หลี่จ้วน เพื่อให้แผ่นสงบสุข ทางราชสำนักให้ความเมตตาถึงที่สุด อย่าได้คืบเอาศอก และอย่าทำให้ประชาราษฎร์ต้องเข้าสู่ไฟสงครามอีกเลย" แม่ทัพเจิ้งโจวกล่าวเสริมว่า "หลี่จ้วน เจ้าคิดแย่งชิงบัลลังก์ จนทำให้เรา 3 เมือง ต้องโทษกบฏ ดีที่ฮองเฮา ทรงเห็นแก่ประชาใต้หล้า มาประกาศราชโองการ อภัยโทษด้วยตนเอง หากเจ้าเล่นไม่ซื่อ ฮึ เราไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่" ฮองเฮาอู่จ้าวกล่าวขัดขึ้น "แม่ทัพท่านนี้ถอยออกไปก่อน ข้ามาเพื่อความสงบของแผ่นดิน จะไม่ยอมให้ในหอพิธีทงโจว มีการใช้กำลัง" หลี่จ้วน หัวเราะ หลี่เฉิงกล่าวต่อ "พี่ เราพี่น้อง สายเลือดเดียวกัน ในเมื่อฮ่องเต้ไท่จง แต่งตั้งในฮ่องเต้องค์ปัจจุบันแล้ว เราก็ไม่บังควรฝ่าฝืนพระบัญชา ให้การสนับสนุนอย่างจริงใจถึงจะถูก เพราะอะไร ท่านเอาแต่ละเมอเพ้อฝันเข้าไปแทนที่ ขอบพระทัยฮองเฮา ที่มาประกาศราชโองการอภัยโทษเอง ท่านรีบก้มหัวรับโทษเถอะ" "หลี่เฉิง น้องชายผู้ภักดีที่น่าสงสาร ในเมื่อเราป็นลูกหลานเชื้อพระวงศ์ ก็ย่อมต้องคิดถึงความรุ่งเรืองของต้าถัง คนเลว หลี่ซื่อหมิ่น ฆ่าพี่ฆ่าน้อง แย่งเอาราชบัลลังก์ไป กลับไม่สืบบัลลังก์ตามลำดับ เอาแผ่นดิน ไปมอบให้กับหลี่จื้อคนธรรมดาไม่เอาไหน ที่ยิ่งน่าแค้นเคืองมากขึ้น ก็คือผู้หญิงคนนี้ ไม่สมเป็นสตรี เห็นหลี่จื้อไม่มีความสามารถ ก้าวก่ายการเมืองจะเปลี่ยนต้าถังให้เป็นแผ่นดินตระกูลอู่ เราเอง เป็นลูกหลานเชื้อพระวงศ์ ย่อมต้องแย่งอำนาจต้าถังคืนจากหลี่จื้อ และผู้หญิงใจยักษ์คนนี้" เฉินจื้ออั๋งดุ "หลี่จ้วน เจ้าพูดเช่นนี้ ยังมีความเป็นขุนนางอีกไหม" "เฉินจื้ออั๋ง เจ้ามันบ่าว ที่เกาะชายกระโปรงอู่จ้าว วันนี้ ข้าจะให้เจ้าตายในหอพิธี" หลี่เฉิงร้องขอ "พี่ ก่อกรรมทำเวรไม่ได้ตายดีนะ" "ก่อกรรมทำเวรไม่ได้ตายดี คือผู้หญิงคนนี้" ฮองเฮาอู่จ้าวรับสั่งว่า "หลี่จ้วน ต่อต้านราชสำนัก มีแต่นำสงครามความลำบาก ที่ไม่รู้จบสิ้นให้กับแผ่นดิน มีเพียงอยู่อย่างปรองดองมนุษย์ถึงจะรุ่งเรือง และก้าวหน้าอย่างไม่รู้จบ" หลี่จ้วนหัวเราะ "ฮึๆๆๆ" "เจ้าควรเข้าใจเหตุผลข้อนี้ดี" "พูดได้ดี เสียดายแต่ว่า นี่เป็นการเผยแพร่ความคิด ในการปกครองแผ่นดินเป็นครั้งสุดท้ายของเจ้า" หลี่เฉิงอึ้ง "พี่" หลี่จ้วนเสียงดังลั่น "ฮองเฮาต้าถัง ประตูนรก เปิดให้กับเจ้าแล้ว" ฮองเฮาอู่จ้าวตกใจ ทุกคนร้องตกใจ หลี่จ้วนหัวเราะ สวีเหยินกุ้ยและหลี่จิ้งเย่นำทหารเข้ามาช่วย หลี่จ้วนถูกจับแต่ฮองเฮาอู่ทรงอภัยโทษ "เหล่าแม่ทัพต้าถังผู้กล้าหาญของข้า ความภักดีที่พวกเจ้ามีต่อข้า ต่อแผ่นดินที่พูดออกมา ข้าขอรับไว้ด้วยใจ แต่พวกเจ้าไม่จำเป็น ต้องเสียสละโดยใช่เหตุ" "อุทิศตนไปพร้อมกับฮองเฮา ถึงตายก็เป็นเกียรติๆ" ทุกคนกล่าวพร้อมกัน หลี่จ้วนหัวเราะ "ละครโศกนาฎกรรม ที่น่าชมจริงๆ น่าเสียดาย โลกนี้อนิจจัง ทุกอย่างว่างเปล่า พวกเจ้า อยู่ในนรก จะเห็นข้านำพากองทัพ บุกเข้าไปทางเหอเป่ย เจี้ยนหนาน หล่งซี เจียงหนาน ถึงตะวันออกลั่วหยาง ตะวันตกฉางอัน นี่ถึงจะเป็นข้าหลี่จ้วน ผู้ทำการยิ่งใหญ่ ที่จะคงอยู่ไปชั่วลูกชั่วหลาน" เฉินจื้ออั๋งว่า "เจ้า ฝันเฟื่อง" ฮองเฮาอู่จ้าวเห็นด้วย "พูดได้ดีเฉินจื้ออั๋ง หลี่จ้วน เรื่องนี้เป็นเจ้าละเมอเพ้อพกไปเอง เจ้านึกว่า คนที่ขัดขวางความทะยานอยากของเจ้า มีเพียงแค่ฮองเฮาต้าถังเท่านั้นเหรอ เจ้าผิดไปแล้ว คนที่จะขวางทางเจ้าไม่มีแต่ข้า ยังมีเหล่าขุนนางอำมาตย์ อาณาประชาราษฎร์ แล้วก็นักสู้ในกองทัพ 3 เมืองของเจ้า" หลี่จ้วนไม่สน "เหลวไหลทั้งเพ" "เจ้าถามดู เจ้าถามพวกเขาดู ถามเหล่านักรบทงโจวพวกนี้ดู ใครบ้างไม่ให้ราชสำนักทั้งบนและล่าง มีน้ำหนึ่งใจเดียวกัน และทำให้โลกเจริญมีสันติ ใครบ้างอยากให้ไฟแห่งสงครามทำลายความสุขสงบของประเทศ ใครบ้างอยากให้พ่อแม่ชะเง้อคอรอ ใครบ้างอยากให้ ภรรยาและลูกกลายเป็นม่ายและเด็กกำพร้า เจ้าถามพวกเขาดูหลี่จ้วน" "พวกเจ้าอย่าถูกนางมอมเมาเด็ดขาด" "มอมเมาเหรอ ใครกันแน่ที่มอมเมาพวกเขา เป็นเจ้าหลี่จ้วนหรือว่าข้า ข้ามาไกลนับหมื่นลี้มาที่ทงโจว ไม่กลัวความตาย ใครจะยอมเอาศักดิ์ศรีของฮองเฮาต้าถัง และชีวิตที่มีค่ามาแลกกับการ "มอมเมา"พวกเขามา"มอมเมา"เหล่านับรบทงโจวเหล่านี้ นี่ไม่ใช่เพื่อทำให้ประชาชนอยู่เย็นเป็นสุข ให้สายน้ำกวนตงมีเสียงร้องชาวเรือไม่สิ้นสุด ให้ยอดเขาโบตั๋น ป่าชุกสมบูรณ์ ให้พสกนิกรทงโจวทุกคนรุ่งเรือง ครอบครัวมีสุขเหรอ สำหรับตัวเข้าเอง และทหารที่อารักขาข้า มีแต่ต้องมาตายอย่างน่าอนาถ ด้วยธนูพิษของเจ้า มอมเมาเหรอ การมอมเมาไม่ได้ใจคนไว้ตลอดไป ลงมือเถอะหลี่จ้วน ขอเพียงทำให้ประชาทั่วหล้าได้สติ ขอเพียงส่งต่อความต้องการ สันติภาพไปได้ทั่วแผ่นดิน แม้ตายก็ดุจมีชีวิตอยู่ ส่วนเจ้าหลี่จ้วน จะต้องเป็นคนผิด ที่ทำให้ประชาชนตกอยู่ในสงคราม ที่จะจารึกในประวัติศาสตร์ไปตลอดกาล" หลี่จ้วนจ้องฮองเฮาอู่ "ดี งั้นเจ้าจะได้สมใจเดี๋ยวนี้" ทหารสั่งการ "ห้ามเปิดกลไกสังหาร" หลี่จ้วนไม่พอใจ "นี่พวกเจ้า ถูกนางมอมเมาเข้าแล้วจริงๆ เหรอ" "หลี่จ้วน พี่ชายแท้ๆ ของข้า เจ้าก็ได้เห็นแล้ว เจ้าได้รับรู้กับตัวเองแล้ว นี่ก็ผลของการไม่สนใจจิตใจประชาชน เจ้าควรจะได้สติจากการมัวเมาในราชบัลลังก์ รับผิดกับประชาทั่วหล้า ห้ามเปิดกลไกขออภัยโทษฮองเฮา" ทุกคนกล่าวตาม "ขออภัยโทษกับฮองเฮา รับผิดกับประชาทั่วหล้าๆ" หลี่จ้วนไม่สน "ฆ่านางมารร้ายคนนี้ก่อน ค่อยรับผิดกับประชาทั่วหล้าเถอะ บ่าวที่ภักดีจริงๆ เซี่ยเหยาหวน ข้านับถือเจ้า ให้เจ้าได้สมใจเช่นกัน เอ๊ะ นี่ยังมีคนที่สวมหน้ากากไว้ หา หือ ดี ในเมื่อเจ้า เต็มใจตายเป็นเพื่อน ข้าจะให้เจ้าได้สมใจ ผลักพวกเขาลงไป" เซี่ยเหยาหวนเข้ามา "ฝ่าบาท ข้ามาช่วยช้าเกินไป" เซียนเค่อไหลตามมา "ฝ่าบาท" "ลุกขึ้นเถอะ เซี่ยเหยาหวน เซียนเค่อไหล แล้วก็ นักรบทงโจวที่สวมหน้ากากผู้นี้ ขอเพียงพวกเจ้าไม่เสียใจที่ต้องตายพร้อมกับข้า ข้าคงต้องขอบใจพวกเจ้า" "ข้ารู้ว่าเจ้ายอมมาตายเพื่อข้า" เซี่ยเหยาหวนกล่าว เจิ้งหยางรีบบอกว่า "เหยาหวน แต่ข้าอยากตายแทนเจ้า" "ร่วมทุกข์ร่วมตายกับคนที่รักได้ ข้าขอบคุณสวรรค์แล้ว" หลี่จ้วนกล่าวต่อ "ก็ให้การลาจากทั้งหมด ทำตอนที่ธนูนับหมื่นยิงออกมาเถอะ" แม่ทัพเจิ้งโจวกล่าวว่า "กบฏ เจ้าอย่าได้หวังจะให้ขุนนางราษฎรทงโจว กลายเป็นคนถ่อยที่คนทั้งโลกถ่มน้ำลายใส่" "ใช่ อย่าได้คิด" แม่ทัพอีกคนว่า "ฮึๆ ขอเพียงข้าแย่งบัลลังก์คืนมา คนในโลกก็ไม่กล้าถ่มน้ำลายใส่ข้า" "พวกเรายอมตาย พร้อมกับฮองเฮาผู้สูงส่ง ก็ไม่ยอมเป็นพวกเดียวกับเจ้า" "ได้ ข้าจะให้พวกเจ้าได้สมหวัง โอ้ย" ฮองเฮาอู่จ้าวกล่าวขึ้น "หัวหน้าเผ่าจินซาน ปรากฏตัวเถอะ" หัวหน้าเผ่าหัวเราะ หลี่จ้วนจ้องหัวหน้าเผ่า "เจ้าโจรเฒ่า" "หลี่จ้วนเสี่ยวเอ๋อ" เหอลี่ หลี่จิ้งเย่ เหยินกุ้ยเข้ามาถวายคำนับฮองเฮาอู่ หลี่จ้วนจ้องฮวาจี๋หนานา "ทำไมเจ้าถึงทำแบบนี้ หรือว่า เจ้าลืมสัญญาที่เราจะแบ่งต้าถังกันแล้ว" ฮวาจี๋หนานาหัวเราะ "เจ้าพ่อลูกสุนัขคู่นี้" ฮวาจี๋หนานากล่าวว่า "เจ้า นี่แน่ะๆๆ ใครให้พูดส่งเดชๆๆๆๆ ฮึ เจ้าคนโง่เอ๊ย เจ้าไม่รู้หรือไง ชนเผ่าจินซานเรา เดิมก็เป็นชนเผ่าต้าถัง พ่อข้า จำเป็นต้องไปแบ่งต้าถังด้วยเหรอ" หลี่จ้วนงง "ครอบครัวอะไร" "ฮึ เจ้าลืมแล้วหรือ ข้าเป็นมเหสี ของเพ่ยอ๋องหลี่เสียนของต้าถังนะ พ่อข้ากับฮ่องเต้ฮองเฮาต้าถังเกี่ยวดองกัน ครอบครัวของเรา เจ้าแยกให้ขาดได้ไหม" "เฮ่อ ข้าตกหลุมแผนชั่วร้าย ของพวกเจ้าพ่อลูกจอมเจ้าเล่ห์ ที่น่าแค้นยิ่งกว่าคือ ข้ามันตาบอด ที่ให้เจ้าพ่อลูกกับกองทัพจินซานเฝ้าด้านบน ทำให้รู้จักกลไกทางลับ อย่างทลุปรุโปร่ง ฮึ เจ้าพ่อลูกสุนัขจอมเจ้าเล่ห์ ข้านึกเสียใจจริงๆ" หัวหน้าเผ่าหัวเราะ "นี่เจ้า เขาเรียกว่าฉลาด ไม่ใช่เจ้าเล่ห์" ฮวาจี๋หนานากล่าวต่อ "ใช่ เอ๋ คนที่ฉลาดจริงๆ ไม่ใช่ข้ากับพ่อ คนที่ฉลาดจริงๆ คือนาง เขา แล้วก็นาง" หลี่จ้วนแปลกใจ "พวกเขาเหรอ" ฮวาจี๋หนานาพยักหน้า "เฮ่อะๆ อืมม์ นึกไม่ถึงละสิ เป็นพวกเซี่ยเหยาหวน ที่มาที่เผ่าจินซาน ให้พ่อข้า มาคุ้มครองฮองเฮา หืม" "แค้นใจนัก ที่ข้าไม่ฆ่าเซี่ยเหยาหวนกับเฉินจื้ออั๋งกับมือแต่แรก" เซี่ยเหยาหวนกล่าวขึ้นว่า "ฮึ รับมือกับคนเจ้าเล่ห์เช่นเจ้า เรายังไม่เก่งพอหรอก แผนการทั้งหมด ฮองเฮาทรงเป็นคนวางไว้" หลี่จ้วนยิ่งแค้น "ผู้หญิงโฉดชั่วอำมหิต" เซี่ยเหยาหวนกล่าวว่า "ฮองเฮา ทรงไม่คำนึงถึงอันตราย รู้จักผิดชอบชั่วดี ทำเพื่อความสงบของแผ่นดิน กล้ามาบุกน้ำลุยไฟ แต่นักการทหารว่าไว้ รู้เขารู้เรารบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง ฮองเฮาที่รู้จักเจ้าดีทุกซอกทุกมุม ก็ยังเห็นแก่ความสงบสุขของแผ่นดิน ถึงได้ทำเพียงแค่ป้องกันตัว หลี่จ้วน เจ้าลืมตาดูให้ชัดๆ สิ เป็นใครที่สร้างเป็นกำแพงมนุษย์คุ้มครองฮองเฮา" "เฮ่อะ สวรรค์ไว้ทุกข์ให้หลี่จ้วนๆ ฮึ" หลี่จ้วนกล่าว "หลี่จ้วนพี่ชายข้า ฮองเฮามาเพื่อให้แผ่นดินปรองดองกัน ท่านก้มหัวรับผิด ฮองเฮาจะต้องให้อภัย" เจิ้งหยางคิด "จะให้ทั้ง 3 เมืองปลอดภัยไร้ปัญหาไม่ได้ ข้าอยู่ใกล้ฮองเฮาแค่เอื้อม ให้ข้าเป็นคนกำจัดหญิงที่น่ากลัวคนนี้เอง" หลี่จ้วนจะฆ่า แต่เจิ้งหยางปรามไว้ หลี่จ้วนร้อง "ทำไมเจ้าไม่ข้าฆ่าให้ตายๆ ไปล่ะ" "ข้ามาเพื่อความสงบของแผ่นดิน ไม่ยอมจะเห็นเลือดเนื้อเชื้อไขของราชวงศ์ ตายที่ทงโจวอีกต่อไป" ฮองเฮาอู่รับสั่ง "ฮองเฮาทรงพระเจริญหมื่นๆ ปี หมื่นๆ ปีๆๆ" ต้าถังปีจงหยวนที่ 1 เดือน 9 แผ่พระเมตตาทั่วแผ่นดิน ทำให้ราษฎรมากมายทรงรัก ทรงรวมน้ำใจหนึ่งเดียว กับขุนนางและราษฎร ทรงนำราษฎร และขุนนางที่ภักดี ร่วมต่อสู้รบกับจวนก่อกบฎ นานยาวถึง 2 ปี สุดท้ายทำให้ต้าถังสงบสุข รวมแผ่นดินใต้เป็นหนึ่ง ทำให้ผู้คนในแผ่นดินล้วนเคารพนับถือ ต้าถังเจริญรุ่งเรือง มาตลอดเพราะพระบารมี ฮองเฮาสามารถปราบโจรกบฎจนราบคาบ กองทัพของต้าถัง ซึ่งรอนแรมมาถึงเมืองซังโจวตลอดเวลา 2 ปี สุดท้ายได้กลับคืน สู่ราชสำนักแล้ว ฮองเฮาอู่ตกอยู่ในแผนชั่วของหลี่จ้วน หลี่จ้วนถูกจับแต่ฮองเฮาอู่ทรงอภัยโทษ เมื่อเรื่องทุกอย่างสงบ หมิงฉงเอี๋ยนก็ทำพิธี เพื่อเรื่องปราบ 3 เมือง สร้างสันติให้แผ่นดินเซ่นไหว้วิญญาณฮ่องเต้ไท่จง "เพื่อเรื่องปราบ 3 เมือง สร้างสันติให้แผ่นดิน เซ่นไหว้วิญญาณฮ่องเต้ไท่จง ผู้บวงสรวงคนแรกขึ้นแท่น" จบตอนที่40
logoline
แท็กที่เกี่ยวข้อง

ข่าวที่น่าสนใจ