ข่าว

สื่อรักชักใยอลวน 20 // ** 27786555 **

เกาะติดข่าวสาร >> คมชัดลึก ออนไลน์
logoline

สื่อรักชักใยอลวน 20 // ** 27786555 ** นลินีรีบไปบอกให้กาจพลรู้ว่าธีไนยกับดารุเลิกกันแล้ว และได้ที่ดินท้ายไร่มา สืบศักดิ์ให้ลูกน้องไปสืบความจนได้ยินแน่ชัดว่าธีไนยไม่ได้อยู่ที่ไร่ชมตะวันแล้ว กาจพลนึกสนใจจึงให้นลินีไปตามมาคุยเพื่อทำธุรกิจร่วมกัน ประทีปกับวิธวินท์ทะเลาะกันเป็นประจำ เพราะต่างคนต่างไม่ยอมลงให้กัน ห่วงกันและกัน แต่ไม่ยอมพูดออกมาเพราะกลัวเสียฟอร์ม ประทีปไม่อยากให้วิธวินท์ร่วมทีมไปจับพวกกาจพล เพราะกลัวเป็นอันตราย แต่ไม่ยอมพูดตรงๆ อวดเบ่งความเก่งของตัวเองให้วิธวินท์ฟัง จนเขาหมั่นไส้ท้าแข่งกัน ถ้าใครชนะคนนั้นจะได้นำทีมเข้าป่าเพื่อไปเล่นงานกาจพล ทั้งสองตั้งโต๊ะเล่นหมากรุกอย่างเอาเป็นเอาตาย อ๊อดรีบไปตามคนที่บ้านมาช่วยห้ามเพราะเห็นทั้งสองเครียดจนแทบจะมีเรื่องกันให้ได้ แสงฉายกับไปรยาแอบเข้ามาใกล้ๆ แต่เผลอเหยียบกิ่งไม้เสียงดัง วิธวินท์บอกเสียงเข้มว่าไม่ให้เข้ามา ทุกคนหยุดกึก ท่าไหนท่านั้น ไปรยาจะเข้าไปห้าม แต่ดารุจับมือเธอห้ามไว้ "พี่ว่าอย่าดีกว่าค่ะน้องดรีม พี่รู้จักนิสัยวินเขาดี ถ้าเป็นเรื่องที่เขาทำเพื่อคนที่เขารักแล้ว เขาไม่เลิกแน่" ไปรยานิ่งไปไม่คิดว่าวิธวินท์จะจริงจังกับคนในไร่ขนาดนี้ ธีไนยมาคุยกับกาจพลที่รีสอร์ทตามคำแนะนำของสองสาว สองสาวพยายามเชียร์ให้ธีไนยเห็นว่ากาจพลเป็นคนดี ธีไนยขอบคุณกาจพลที่ดูแลสองสาว และขอโทษที่ดูเขาผิดไป พร้อมบอกว่าเขาไม่เกี่ยวข้องกับไร่ชมตะวันอีกแล้ว และอยากขายที่ทิ้งไป จะได้เริ่มต้นใหม่กับสองสาว แต่เขาบอกว่าคงขายราคาสูงหน่อย เพราะที่ตรงนั้นสวย "เรื่องราคาไม่ใช่ปัญหา ถ้าเป็นที่ที่สวยจริงๆ" กาจพลว่า "งั้นเสี่ยพร้อมจะไปดูที่เมื่อไหร่ล่ะครับ ผมอยากให้เสี่ยไปเห็นด้วยตา จะได้คุ้มกับเงินที่เสี่ยจะเสียให้ผม หรือถ้าเสี่ยจะเปลี่ยนใจ ผมจะได้ขายให้คนอื่น" กาจพลมองธีไนยสีหน้าครุ่นคิด ธีไนยจัดการกล่อมกาจพล และส่งข่าวไปให้วิธวินท์รู้ เวลานั้นประทีปเล่นหมากรุกแพ้วิธวินท์ แต่ยังไม่ยอม เพราะต้องการลุยกับพวกกาจพลให้ได้ จึงท้าชกกันต่อ แต่พอรู้ว่ากาจพลติดเบ็ดแล้ว ประทีปฉุนเฉียวใหญ่บอกว่าจะไปจัดการเองให้วิธวินท์อยู่ไร่ "ผมชนะแล้วนะครับลุง เพราะฉะนั้นหน้าที่นี้เป็นของผม ขอบคุณในความหวังดีครับ แต่ผมต้องไปเตรียมตัวแล้ว" พูดเสร็จวิธวินท์เดินออกไป น้าเพิ่มกับอ๊อดรีบตามเขาไปด้วย ประทีปหัวเสียหงุดหงิด แสงฉายเดินออกไปอีกทาง มองอย่างเป็นห่วงแล้วรีบตามไป ไปรยามองตามวิธวินท์ลึกๆ ใจหายเป็นห่วงก็เป็นห่วงแต่อีกใจก็ทิฐิ จนสะอาดต้องเข้ามาจับแขนบอกว่าไม่อยากให้เป็นอย่างที่หมออินทร์ทักเลย ไปรยาสีหน้าเสียหนักใจเป็นเท่าทวี ประทีปหัวฟัดหัวเหวี่ยงอึดอัดใจแทบระเบิด หลบมายืนคนเดียว แสงฉายตามเข้ามาปลอบบอกให้รู้ว่าวิธวินท์รู้แล้วว่าประทีปเป็นห่วงเขาแค่ไหน "ทำไมต้องไปห่วงมัน ฉันเกลียดขี้หน้ามันจะตาย" "แต่ที่เอ็งทำไปเมื่อกี้นี้ พ่อวินเขารับรู้แล้วล่ะว่าเอ็งเป็นห่วงเขา พวกข้าทุกคนก็รู้ เอ็งเพิ่งทำหน้าที่เสาหลักให้ลูกๆ หลานๆ เขาเคารพนับถือแล้วล่ะตาทีป" ประทีปนิ่งไปพูดไม่ออกเพราะมันจุกอยู่ในลำคอตามมาด้วยอาการน้ำตารื้นสะอื้นไห้เล็กๆ "แม่ฉาย ที่จริงฉันก็ไม่ได้จะชอบอะไรมันหรอกนะ แต่เพิ่งเห็นว่ามีแต่มันนี่แหละที่ทำให้ไอ้ดรีมของเราไม่เหมือนเดิม ดูสิ เลี้ยงมันมาเคยเห็นมันหึงมันงอนใคร แล้วมีความสุขแบบนี้บ้าง ตัวเองน่ะรักผัว แต่ปากแข็งไม่ยอมรับ ข้าก็เลย ไม่อยากเห็นมันเสียใจ" "ตาแก่ ถึงเอ็งจะปากเสีย หัวรั้น เอาแต่ใจ งี่เง่า ชอบนอนแคะขี้มูก แถมเรอเสียงดัง แต่เพราะเอ็งเป็นแบบนี้แหละ ข้าถึงโคตรรักเอ็งเลย" ประทีปกับแสงฉายเข้าสวมกอดกันซาบซึ้งกันสุดฤทธิ์ ปุรันเล่าให้รัญชนาฟังว่าวิธวินท์วางแผนจับตัวกาจพลไปคาดคั้นถามความจริง แล้วเขาก็พูดถึงเรื่องของตัวเองว่าถ้ากาจพลถูกกระชากหน้ากากให้แม่เธอเห็น จบแล้วละครที่เขากับเธอเล่นเป็นแฟนกันจะจบลงหรือเปล่า รัญชนาตอบไม่ได้ รู้สึกใจหายเหมือนกัน รมัยชวนรัญชนาไปเดินป่ากับกาจพล รัญชนาลำบากใจเพราะถ้าเธอไปก็จะทำให้แผนของวิธวินท์เสีย ปุรันจึงชิงตัดบทว่าเขาต้องพารัญชนาไปพบลุงกับป้า เพราะท่านต้องการดูหน้าหลานสะใภ้ กาจพลทำเป็นบ่นเสียดาย เหมือนจงใจให้รัญชนากับปุรันรู้จุดประสงค์ในการชวนรมัยไปดูที่ครั้งนี้ รัญชนาไม่สบายใจ จึงชวนปุรันมาพบวิธวินท์ที่ไร่ เห็นเขากำลังถูกไปรยาไล่ยิงเพราะไปลวนลามเธอพอดี รัญชนาเล่าเรื่องที่กาจพลมาชวนแม่เธอและเธอไปเดินป่าให้ไปรยากับวิธวินท์ฟัง ทุกคนสีหน้าเครียดทันที "หรือว่าไอ้เสี่ยกาจพลมันจะรู้ตัวว่าพวกเราเตรียมแผนเล่นงานมัน" "เป็นไปไม่ได้ คนที่รู้เรื่องนี้มีแต่คนที่เราไว้ใจได้กันทั้งนั้น" "งั้นทำไมเขาถึงมาชวนแม่ให้ไปกับเขาด้วยล่ะคะพี่วิน" "มันคงระวังตัวกลัวจะถูกเล่นงาน เลยคิดใช้คุณรมัยเป็นกันชนถ้าเกิดอะไรขึ้นกับมัน" "เลวที่สุด! นี่เขาเห็นแม่รัญเป็นแค่เครื่องมือให้เขาเหรอ พี่วินช่วยแม่ของรัญด้วยนะ" "แต่ถ้ามันระวังตัวแบบนี้ แผนการนายคงต้องเปลี่ยนแล้วล่ะ" ไปรยาท้วง "ไม่ ผมจะไม่เปลี่ยนแผนอะไรทั้งนั้น" ไปรยาอึ้ง "นายวิน!" "ในเมื่อมันทำแบบนี้ ก็ยิ่งทำให้ผมมีโอกาสกระชากหน้ากากมันได้ง่ายขึ้น ไม่ต้องห่วงนะรัญ พี่สัญญาว่าคุณน้าจะต้องปลอดภัย" รัญชนามองวิธวินท์อย่างเป็นห่วง แต่สายตาของวิธวินท์ให้ความมั่นใจกับเธอ เธอเลยไว้ใจ สองคนยิ้มให้กัน ไปรยาและปุรันเลยดูเหมือนเป็นส่วนเกินขึ้นมา ไปรยารู้สึกน้อยใจขึ้นมา ระหว่างนั้นน้าเพิ่มกับอ๊อดที่เตรียมตัวแบกเป้เดินทางพร้อมอาวุธครบมือเข้ามาพร้อมแล้ว วิธวินท์ชวนไปทันที และฝากปุรันให้ดูแลทางนี้ วิธวินท์สั่งเสร็จก็รีบเดินออกไปพร้อมกับน้าเพิ่มและอ๊อดไม่ทันได้ลาไปรยาด้วยซ้ำ ไปรยาหัวฟัดหัวเหวี่ยงที่วิธวินท์เข้าป่าโดยไม่มีเธอไปด้วย รัญชนาเข้ามาปลอบให้เธอสบายใจ และบอกให้รู้ว่าวิธวินท์ไม่เคยรักใครเลย นอกจากไปรยาคนเดียว ทีแรกไปรยาไม่เชื่อเพราะคิดว่าวิธวินท์รักรัญชนา แต่ปุรันยืนยันว่ารัญชนาเป็นแฟนของเขา ไปรยาใจเสียที่เธอมองวิธวินท์ผิดมาตลอด จนแทบไม่มีโอกาสได้ปรับความเข้าใจกัน ดารุได้รับโทรศัพท์จากธีไนย เพื่อขอโอกาสจากเธอให้เขากลับมาอยู่กับครอบครัวอีกครั้ง ดารุไม่ทันได้ให้คำตอบ เพราะธีไนยถูกสืบศักดิ์มาขัดจังหวะเสียก่อน ดารุนึกเป็นห่วงจึงบอกให้ไปรยารู้ ไปรยาร้อนใจเป็นห่วงวิธวินท์เหมือนกัน จึงคิดหาทางช่วยเหลือ ธีไนยพาพวกกาจพล รมัย สืบศักดิ์และลูกน้องของเขาอีก 4-5 คน เข้าไปในพื้นที่ไร่ของเขา ธีไนยพยายามถ่วงเวลา เพื่อให้วิธวินท์และพวกตามมาทัน สืบศักดิ์ไม่ค่อยไว้ใจธีไนย บอกให้กาจพลรู้ตัว กาจพลทำเป็นไม่สงสัยอะไร แต่ให้สืบศักดิ์ตรวจพื้นที่ให้เรียบร้อย ถ้าเจอใครที่น่าสงสัยก็จัดการได้เลย ลูกน้องกาจพลสำรวจพื้นที่รอบๆ น้ำตกที่ธีไนยพารมัยเข้าไปดู วิธวินท์กับพรรคพวกแอบสะกดรอยตามมาและจัดการพวกมันอย่างเงียบๆ แต่ก็เกิดพลาด ทำให้เสียงปืนดังลั่นป่า กาจพลอ้างว่าลูกน้องคงเจอสัตว์ป่า ธีไนยนิ่งไปแอบเป็นห่วงกลัวว่าพวกวิธวินท์จะเป็นอะไรไป กาจพลให้สืบศักดิ์ไปดู ไปรยาและปุรันเข้าป่ามาสมทบกับเพิ่มและอ๊อด ส่วนวิธวินท์แยกไปอีกทางเพื่อหาทางเก็บสืบศักดิ์ให้ได้ ไปรยาเป็นห่วงจึงแอบตามไป สืบศักดิ์ตามรอยเลือดมาจนถึงจุดที่วิธวินท์ซ่อนอยู่ เขาไหวตัวทันยกปืนไล่ยิง วิธวินท์จนแต้มถูกสืบศักดิ์ใช้ปืนจ่อ "แกคิดจะทำอะไร วางแผนล่อให้เสี่ยมาติดกับแล้วจัดการงั้นเหรอ" "ฉันไม่ใช่คนเลวอย่างพวกแกหรอก แต่ฉันจะทำให้เสี่ยยอมรับว่าตัวมันเองน่ะเลว แกกับเจ้านายแกได้ติดคุกหัวโตแน่" "งั้นแผนของแกก็ล้มเหลวไม่เป็นท่าแล้ว" สืบศักดิ์ใช้ปืนตบหน้าวิธวินท์จนล้ม แล้วเข้าไปใช้ปืนจ่อเตรียมจะยิง วิธวินท์หมดทางแล้วได้แต่จ้องหน้าสืบศักดิ์ ลุ้นว่าจะถูกยิงมั้ย จนเสียงปืนดังขึ้น เปรี้ยง! วิธวินท์หลับตาปี๋ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาแล้วก็ต้องอึ้งไปเมื่อเห็นสืบศักดิ์ปืนหล่นออกจากมือเพราะมือโดนยิง ไปรยาเป็นคนเข้ามายิงมือของสืบศักดิ์ ไปรยาเดินเข้ามาแล้วใช้ปืนทุบไปที่ต้นคอของสืบศักดิ์ทีเดียวสลบเหมือดก่อนจะหันไปมองวิธวินท์ "เป็นไง บอกแล้วใช่มั้ย ว่านายไม่รอดหรอก ถ้าไม่มีฉัน" "งั้นคุณก็คงกลัวผมจะตายล่ะสิ ถึงต้องตามมาช่วย กลัวเป็นม่ายขนาดนั้นเลยเหรอ" ไปรยาอึ้งไป "นายวิน!" ปุรันวิทยุมาเรียกลูกน้องคุมตัวสืบศักดิ์และลูกน้องบางส่วนที่ถูกวิธวินท์เล่นงาน วิธวินท์จะตามไป ไปรยาจะตามไปด้วย วิธวินท์ไม่ให้ไป จึงถูกเธอเอาปืนขู่จะยิงเป้า วิธวินท์จึงต้องจำยอม ส่วนกาจพลชักร้อนใจที่ลูกน้องหายไปนาน ธีไนยเอ่ยว่าสืบศักดิ์ไปนานแล้ว กาจพลหันมามองไม่พอใจ รมัยเองก็เป็นห่วงว่าเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า แต่กาจพลบอกว่าลูกน้องเขาฝีมือดี "แต่อย่าประมาทนะครับเสี่ย เข้าป่าเขาว่าอันตรายมันรอบด้าน" กาจพลมองธีไนยอย่างไม่พอใจเข้าประชิดธีไนยแล้วจ้องหน้าเอาเรื่อง "ไอ้ธีไนย อย่าให้ฉันรู้นะว่าแกกับพวกที่ไร่พยายามจะแก้แค้นฉัน" ธีไนยจงใจพูดให้รมัยได้ยิน "ทำไมคุณถึงคิดว่าพวกที่ไร่ผมจะเล่นงานคุณล่ะครับ เอ๊ะหรือว่าคุณกาจพลทำอะไรไว้ ถึงต้องกลัวถูกแก้แค้น" กาจพลนิ่งไปหันไปมองรมัยที่มองมาด้วยความสนใจอยากรู้ ระหว่างนั้นเสียงปืนดังขึ้น อีกเปรี้ยง! กาจพลกับรมัยตกใจหันขวับไปเจอชายฉกรรจ์สองคนมีผ้าขาวม้าพันหน้าพันตาพรางสุดฤทธิ์ท่าทางเหมือนพวกค้ายา เข้ามาทำเป็นโวยวายใส่กาจพล ธีไนยทำเป็นตกใจกลัว ทั้งที่รู้ว่าเป็นเพิ่มกับอ๊อด วิธวินท์เข้ามาในมาดหัวหน้าแก๊งค้ายาสวมหมวกคาวบอยใส่แว่นตาดำ ติดหนวดดูเป็นผู้ร้าย กาจพลตกใจกลัว ชกหน้าใส่อ๊อดแล้วรีบวิ่งหนีไป กาจพลวิ่งไปได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องชะงัก เมื่อเจอไปรยาที่ปลอมตัวสวมหมวกคาวบอยใส่แว่นดำ คาบกิ่งไม้กวนๆ เอาปืนจ่อ "จะหนีไปไหน แกเจอพวกฉันแล้ว อย่าหวังว่าจะได้ออกจากที่นี่เลย" กาจพลอึ้งไป ไปรยาเอาพานท้ายปืนกระแทกเข้าที่หน้าของกาจพล กาจพลสลบเหมือด กาจพลสะดุ้งตื่นเมื่อถูกน้ำสาดใส่หน้า เขารีบขู่ไปรยาทันทีว่าถ้ารู้ว่าเขาเป็นใครแล้วจะหนาว แต่เธอไม่รู้สึกอะไร วิธวินท์เข้ามาจับบ่าไปรยา "พอเถอะจ้ะน้องสิงห์ พี่ว่าไอ้หมอนี่ ปล่อยให้พี่เสือจัดการเองดีกว่า" ไปรยาชะงักกับชื่อที่วิธวินท์เรียกเธอเลยเข้าไปกระซิบใกล้ๆ หูวิธวินท์ "น้องสิงห์เนี่ยนะ ชื่ออื่นไม่มีเหรอไง" วิธวินท์ยิ้มกวนไม่ตอบแล้วหันไปพยักหน้าให้น้าเพิ่มกับอ๊อดจัดการเชือดคอ กาจพลตกใจ "เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน พวกแกจะฆ่าฉันทำไม ฉันไม่ได้ทำอะไรให้พวกแกเลยนะเว้ย" "ฆ่าได้สิวะ ก็ในเมื่อแกเห็นในสิ่งที่ไม่ควรเห็นไปแล้ว" "ฉันไม่รู้ ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น สาบานได้ ฉันไม่ได้เห็นอะไรเลยจริงๆ" วิธวินท์หยิบห่อยาเสพติดมาโยนลงไปที่พื้นตรงหน้า แล้วบอกว่ากาจพลเห็นแล้ว แล้วก็สั่งให้ลูกน้องพาไปเชือดคอ ไปรยาจะลงมือ วิธวินท์บอกให้เธอจัดการธีไนยแทน ธีไนยพยายามดิ้นแต่ก็โดนไปรยาชกเข้าที่ท้อง อั๊กจนจุกตัวงอแล้วลากตัวออกไป กาจพลมองตามแล้วกลืนน้ำลายเอื๊อกไม่คิดว่านางสิงห์นั่นจะโหดได้ขนาดนี้ ไปรยาลากพี่ชายเข้ามาในกระท่อม และทำเป็นทุบตีเพื่อให้ธีไนยร้องครวญคราง กาจพลได้ยินเสียงร้องก็ยิ่งขยาด ร้องขอชีวิต วิธวินท์ถามว่ารมัยเป็นแฟนเขาหรือ กาจพลตอบว่าใช่ แต่ก็ยินดียกให้เขา รมัยได้ยินถึงกับอึ้งไป น้ำตานองหน้า รมัยถูกจับตัวออกมานอกกระท่อม ก่อนที่วิธวินท์จะเผยตัวจริงออกมาบอกว่าเธอปลอดภัยแล้ว รมัยอึ้งที่เห็นวิธวินท์ ไปรยากับธีไนยก็เดินเข้ามาเฉลยความจริงให้รู้ ระหว่างนั้นอ๊อดเดินเข้ามาบอกว่ากาจพลเริ่มพูดแล้ว รมัยมองหน้าทุกคนแล้วก็ยิ่งสงสัย ไปรยาพารมัยไปแอบฟัง "ลูกน้องฉันบอกว่า แกต้องการจะเจรจาธุรกิจกับฉัน" "ใช่ ในฐานะที่เราทำธุรกิจเหมือนกัน ถ้าแกสนใจมาทำงานให้ฉัน เงินทองจะไหลมาเทมามากกว่าที่พวกแกกำลังทำอยู่เป็นร้อยเท่าแน่" วิธวินท์ทำหน้าสงสัย "หมายความว่ายังไง แกเป็นพ่อค้ายางั้นเหรอ" "ฉันพยายามจะบอกแกแล้วไง ถ้าแกอยู่ในวงการนี้จริง ยังไงแกก็ต้องเคยได้ยินชื่อฉัน ฉันเสี่ยกาจพล!" วิธวินท์ทำท่าคิด "อ๋อ เคยได้ยินแล้ว เจ้าพ่อค้ายารายใหญ่ของแถวนี้ แต่ฉันจะแน่ใจได้ไงว่าเป็นแก ขนาดตำรวจยังสาวไม่ถึงตัวแกเลยนี่" "ทำงานแบบนี้จะให้ใครรู้ตัวได้ยังไง ฉันมีรีสอร์ทเปิดบังหน้าฟอกเงินให้อยู่" รมัยอึ้งไปอีกครั้ง "ตอนนี้ฉันกำลังอยากได้ทีมที่ชำนาญทางแถวนี้มาช่วยขนยาเสพติดให้พอดี ฉันจะจ่ายให้อย่างงาม ยิ่งถ้าเล่นงานพวกไร่ชมตะวันให้ฉันด้วยล่ะก็ ฉันเบิ้ลให้เป็น 3 เท่า" วิธวินท์ทำคิดทำเหมือนสนใจ "ก็น่าสน เงินใครจะไม่อยากได้ แต่ฉันก็ยังไม่เชื่อแกอยู่ดี คนมันกำลังจะตายจะให้โกหกว่าเป็นนายกฯ ก็ยังได้ เอามันไปโยนลงเหว!" น้าเพิ่มกับอ๊อดเข้าล็อกตัว กาจพลตกใจรีบบอกว่าให้คนของวิธวินท์ไปดูที่ไร่ของเขาได้ ว่าแล้วก็บอกที่ซ่อนให้ วิธวินท์มองหน้ากาจพลแล้วยิ้มมุมปากเล็กน้อย รมัยได้ยินการสนทนาก็อึ้ง และเจ็บปวดที่ได้รู้ความจริงทั้งหมด ปุรันนำกำลังตำรวจไปตรวจค้นที่ไร่ของกาจพล และพบยาเสพติดตามที่กาจพลบอก เขารีบโทรบอกวิธวินท์กับไปรยา วิธวินท์บอกว่าถึงเวลาเฉลยความจริง วิธวินท์จะกลับเข้าไป แต่รมัยลุกขึ้นบอกว่าขอจัดการเอง ในกระท่อมกาจพลเดินไปเดินมากระวนกระวายใจ สักพักวิธวินท์กับไปรยาก็เดินเข้ามา วิธวินท์พยักหน้าให้น้าเพิ่มกับอ๊อดออกไป วิธวินท์บอกว่าเห็นของแล้ว กาจพลสั่งทันทีว่าให้พาพวกไปถล่มไร่ชมตะวัน และเขาจะจ่ายเงินสดให้ รมัยเดินเข้ามาสีหน้าแค้นสุดๆ "คุณไม่ต้องไปสั่งให้ใครทำอะไรให้คุณอีกแล้วคุณกาจพล เพราะคุณได้ติดคุกหัวโตแน่!" กาจพลอึ้งไป "รมัย!" ไปรยากับวิธวินท์เผยโฉมหน้าที่แท้จริง ก่อนจะหยิบเอาวิทยุเครื่องเล็กที่ใช้อัดเสียงของกาจพลขึ้นมาเปิดเสียงคำพูดของกาจพล ขึ้นมาให้กาจพลฟัง กาจพลแค้นจัด "ไอ้วิน นังดรีม!" กาจพลจะเข้ามาที่ไปรยากับวิธวินท์แต่ถูกรมัยยืนขวางพร้อมกับปืนในมือที่จ่อหน้ากาจพลทำเอาชะงัก "คุณรมัย เรื่องนี้ผมอธิบายได้นะ" "ไม่มีอะไรต้องอธิบายแล้วค่ะ ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ฆ่าคุณหรอก แต่ก่อนที่คุณจะต้องติดคุกตลอดชีวิต ฉันคงต้องสั่งสอนคุณซะก่อน" รมัยเงื้อเท้าแล้วเตะเข้าเป้ากาจพลผ่าหมากเข้าไปอย่างแรง กาจพลจุกตัวงอหน้าดำหน้าแดงทรุดลงคุกเข่า รมัยตบฉาดเข้าที่หน้าอีกทีก่อนจะเดินออกไปอย่างไม่แยแส จบตอน 20
logoline
แท็กที่เกี่ยวข้อง

ข่าวที่น่าสนใจ