ข่าว

สื่อรักชักใยอลวน 18 // ** 27786556 **

เกาะติดข่าวสาร >> คมชัดลึก ออนไลน์
logoline

สื่อรักชักใยอลวน 18 // ** 27786556 ** ธีไนยกับไปรยาตามหาดารุไม่พบ อ๊อดบอกว่าเห็นดารุที่กองประกวดแม่ม่าย สองพี่น้องจึงรีบตามมาดู นางงามแม่ม่ายหลายคนเดินขึ้น ไม่นานดารุ ก็ออกมาในนาม ดารุ สิทธิกุล ทุกคนในไร่ชมตะวันพากันอึ้ง ไม่คิดว่าดารุจะประกวด ธีไนยเดินตามหาทั่วกองประกวดแต่ไม่พบ แถมยังถูกนลินีกับซินดี้ตามประกบอีก จนกระทั่งเขาได้ยินพิธีกรประกาศชื่อดารุ ในฐานะนางงามเข้าประกวด ธีไนยถึงกับอึ้ง เขารีบวิ่งมายืนมองดารุงงๆ ดารุมองลงมาเห็นธีไนยยืนกับซินดี้และนลินี เธอรู้สึกเจ็บปวด เสียใจ ดารุฮึดก้าวไปตามทางบนเวที เชิดหน้าโชว์ความงามอย่างจงใจเย้ยหยันธีไนย ธีไนยทนดูต่อไปไม่ได้ รีบขึ้นไปบนเวที "นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันดา คุณคิดจะทำอะไรของคุณ" ดารุเถียง "อย่ามายุ่งกับฉันนะคุณไนย คุณไม่เกี่ยว" "ผมจะไม่เกี่ยวได้ยังไง คุณเป็นเมียผมอยู่ แล้วคุณมาเรียกตัวเองว่าแม่ม่ายได้ไง" ทุกคนในหอประชุมฮือฮา พิธีกรบอกว่าถ้าไม่ใช่แม่ม่ายก็ไม่มีสิทธิ์ประกวด ดารุไม่สนใจเข้าไปแย่งไมค์จากพิธีกรมาพูดใส่เสียงดังลั่น "ฟังฉันให้ดีนะคุณไนย ทุกคนในที่นี้ด้วย ดิฉันนางดารุ สิทธิกุล ขอยืนยันว่า ดิฉันคือแม่ม่าย! ไม่ใช่ม่ายที่ถูกสามีทิ้ง แต่เป็นม่ายที่ทิ้งสามีค่ะ" สิ้นคำพูดอันกึกก้องทุกคนในหอประชุมฮือฮา ธีไนยอึ้งหน้าเสีย ไปรยา วิธวินท์ แสงฉาย ประทีป น้าเพิ่ม อ๊อด แตงและพวกในไร่อึ้งพูดไม่ออกเรียงตัว แสงฉายทำท่าลมจะจับ ประทีปรีบประคอง ระหว่างนั้นนลินีกับซินดี้สองคนเผลอดีอกดีใจกรี๊ดออกมาดังลั่น ไปรยาหันมองไม่พอใจ จะเข้าไปเอาเรื่องสองสาว แต่ระหว่างนั้นธีไนยหันไปคว้าไมค์อีกตัวมาประกาศเสียงดังโต้ตอบใส่ดารุ "ไม่! ผมไม่ยอมรับ ยังไงคุณก็เป็นม่ายไม่ได้ เพราะว่าคุณกำลังท้องลูกผมอยู่" ดารุโต้ใส่ไมค์ "ใช่ ฉันกำลังจะมีลูกกับคุณ แต่เมียคุณอีกคนเขาก็กำลังจะมีเหมือนกัน" ธีไนยอึ้งไปไม่คิดว่าดารุจะรู้ แสงฉายกับประทีปก็อึ้งตกใจตาค้าง แสงฉายจะเป็นลมอีก ประทีปรีบควักยาดมออกมาให้แสงฉายดม นลินีกับซินดี้ยิ้มแก้มแทบปริ นลินีหัวไวเข้าไปเชิดหน้าใส่ไปรยาที่มายืนจะเอาเรื่องเธอ นลินีสะบัดหน้าใส่ไปรยาแล้วเชิดหน้าเดินจ้ำขึ้นไปบนเวที ซินดี้เริ่ดเชิดตาม ไปรยามองตามแล้วเจ็บใจ วิธวินท์เข้ามาจับบ่าไปรยาแล้วพยักหน้าให้ "เต็มที่เลยดรีม งานนี้คุณคนเดียวเท่านั้นที่จะหยุดได้" ซินดี้กับนลินีขึ้นไปประกาศตัวเองเป็นเมียน้อยของธีไนย และไล่ดารุให้หลุดจากตำแหน่งเมียหลวง ซินดี้พยายามผลักดารุออกห่างธีไนยจนเกือบจะตกขอบเวที จู่ๆ เท้าไปรยาก็ยันโครมใส่ซินดี้ เธอกรี๊ดลั่นก่อนจะตกลงมาเสียเอง "จะเดินลงจากเวทีดีๆ หรือว่าจะให้ฉันยันส่งให้" ไปรยามองอย่างท้าทาย นลินีอึ้งๆ "ไม่ต้อง ขาฉันมี ฉันเดินเองได้ย่ะ ไปกันเถอะค่ะคุณไนย เรากลับกันเถอะนะคะ ปล่อยให้ดาเขาภูมิใจความเป็นม่ายของเขาไป" ธีไนยยังไม่ยอมไปด้วยปัดมือนลินีแล้วเข้าไปจับแขนดารุ "ผมไม่ยอมให้คุณเลิกกับผมเด็ดขาด" พูดเสร็จธีไนยก็รีบลากดารุพาเข้าไปที่ด้านหลังเวที นลินีจะตาม แต่กลับถูกไปรยาเข้ามายืนขวางหักนิ้วดังกรอบ แถมด้านหลังไปรยาพวกนางงามที่เข้าประกวดแม่ม่ายก็มายืนเป็นกำแพงหนุนหลังจ้องหน้านลินีอย่างชิงชังเหมือนกัน นลินีชะงักเพราะพวกนางงามแม่ม่ายทุกคนจะเอาเรื่องเธอ เลยวิ่งหนีไป ธีไนยดึงดารุเข้ามาที่หลังเวที เพื่อปรับความเข้าใจ แต่ทั้งแสงฉาย ประทีปต่างไม่พอใจจะเล่นงานธีไนย ที่ทำร้ายจิตใจดารุ วิธวินท์เห็นประทีปเอาจริง เลยช่วยกันให้ธีไนยหนีไปตั้งหลักก่อน ดารุร้องไห้สะอื้นอยู่ในอ้อมกอดของไปรยา ทุกคนมองเธออย่างเข้าใจเห็นใจ "ป้าว่าเรากลับบ้านกันเถอะนะหนูดา พวกเราจะช่วยหาทางแก้ปัญหาให้" "ดาขอบคุณมากค่ะคุณป้า แต่มันจบแล้ว ปัญหาของดาจะไม่ทำให้ใครต้องเดือดร้อนอีก" "พี่ดาอย่าพูดอย่างนี้สิ เราเป็นครอบครัวเดียวกันนะ" "แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วนะน้องดรีม ทุกคนก็ได้ยินว่าพี่เลิกกับคุณไนยแล้ว" "ใช่ หนูดาสมควรที่จะเลิกกับไอ้ไนยมัน ในเมื่อมันเลวซะขนาดนั้น แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเราจะทอดทิ้งหนูดาให้ต้องเสียใจคนเดียว" แสงฉายว่า "ถึงพี่ดาจะประกาศไม่ใช้นามสกุลของพวกเราอีก แต่ไร่ชมตะวันก็ยังเป็นบ้านของพี่ดาเสมอและก็จะเป็นตลอดไปด้วย" แสงฉายเข้าไปโอบดารุ "กลับบ้านเราด้วยกันเถอะนะหนูดา" ดารุมองแสงฉายที่โอบกอดเธออย่างปลอบโยนแล้วก็ร้องไห้สะอื้นออกมาอย่างไม่ต้องอดกลั้นอีกต่อไป คนที่ไร่ชมตะวันไปงานประจำปีเกือบหมด ทิ้งไว้แต่บุ้งกี๋ น้องจีน และสะอาดเท่านั้น คืนนั้นจึงเป็นคืนที่ปลอดคนสำหรับพวกของกาจพล บุ้งกี๋เห็นสัญญาณไฟที่เขาเคยเจอมาแล้วครั้งหนึ่ง ก็คิดว่าเป็นพวกเดียวกันย้อนกลับมา จึงชวนน้องจีนออกไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น โดยไม่ได้บอกสะอาด สืบศักดิ์นำลูกน้องขนยาเสพติดเข้ามาในไร่ชมตะวันเพื่อเป็นเส้นทางผ่าน เขาส่งสัญญาณไปกะพริบถี่ๆ ไปตลอดทาง น้องจีนคลาดกับบุ้งกี๋ และเกิดเห็นแสงไฟพอดี น้องจีนไม่รู้จะไปตามบุ้งกี๋ได้อย่างไร จึงแอบตามไปเงียบๆ และถ่ายรูปเอาไว้ตอนที่พวกมันทำถุงยาเสพติดหล่น ฤทธิ์กับสืบศักดิ์เห็นแสงแฟลชถึงกับตกใจ สืบศักดิ์บอกให้จับตัวให้ได้ น้องจีนวิ่งหนีมาถึงหน้าโรงเก็บฟาง สะดุดหกล้มทำกล้องถ่ายรูปไถลไปอยู่ใต้ฐานแท็งก์น้ำ เธอพยายามจะเอื้อมหยิบแต่หยิบไม่ถึง เสียงสืบศักดิ์ดังเข้ามา น้องจีนรีบเข้าไปหลบในโรงเก็บฟาง ฤทธิ์กับสืบศักดิ์ตามไม่พบ แต่เจอกล้องก็หยิบมาลบทิ้ง ฤทธิ์เห็นพวกคนในไร่กลับมาแล้วจึงบอกให้สืบศักดิ์รู้ และให้รีบหนีไปก่อน ส่วนน้องจีนเข้าจะจัดการเอง บุ้งกี๋กลับมาบ้านคนเดียวและเล่าให้สะอาดฟัง พอดีพวกวิธวินท์กลับมาถึง บุ้งกี๋จึงเล่าให้ฟัง ทุกคนตกใจมากเมื่อรู้ว่าน้องจีนหายไปจึงช่วยกันค้นหา ฤทธิ์ค้นหาตัวน้องจีนจนพบ และข่มขู่ไม่ให้เธอบอกใครว่าเขาไปทำอะไรมา ไม่งั้นจะไม่มีชีวิตรอด น้องจีนตกใจและหวาดกลัวมากจึงรับปากออกไป วิธวินท์กับไปรยาแยกกันหาน้องจีนเข้าไปตามเส้นทางที่สืบศักดิ์พาลูกน้องขนยา วิธวินท์เจอผงสีขาวหล่นอยู่แถวนั้น ทำให้เขาสงสัย ฤทธิ์พาน้องจีนกลับมาพบทุกคน ดารุดีใจโผกอดลูกสาวที่ปลอดภัยกลับมา วิธวินท์ลอบมองฤทธิ์ด้วยความสงสัย น้องจีนไม่กล้าเล่าเรื่องที่เห็นให้ใครฟัง แต่เล่าให้บุ้งกี๋ฟัง จนบุ้งกี๋มั่นใจว่าฤทธิ์เป็นสายให้พวกกาจพล เขาจึงเล่าให้ผู้ใหญ่ฟัง แต่ไม่มีใครเชื่อ เขาจึงคิดหาหลักฐานมาพิสูจน์เรื่องนี้ให้ได้ นลินีกับซินดี้ยึดตัวธีไนยไว้ทั้งคืน ธีไนยเมาไม่ได้สติอยู่ในห้องสองสาว ขณะที่นลินีโทรมาต่อรองกับแสงฉายเรื่องแบ่งสมบัติ แสงฉายจึงปรึกษากับวิธวินท์ "ผมนึกแล้วไม่ผิดว่าผู้หญิงพวกนั้นจะโทรมาต่อรอง ขอให้เราแบ่งสมบัติของคุณไนยให้" แสงฉายเจ็บใจ "ความจริงป้าจะไม่คุยกับพวกนั้นก็ได้ คิดซะว่ายอมตัดหลานนอกไส้ที่มันไม่ได้ความไปสักคน แต่ป้าสงสารน้องจีน สงสารหลานที่กำลังจะเกิด ถ้ายังพอมีวิธีที่จะเอาพ่อของพวกเขากลับมาได้ ป้าก็อยากจะทำก่อน" "แล้วคุณลุงกับดรีมล่ะครับ" "ให้รู้ได้ที่ไหนล่ะพ่อวิน ขืนรู้เข้าล่ะก็ คราวนี้ป้าคงห้ามไม่อยู่ ได้ตามไปประกันตัวทั้งลุงทั้งหลานข้อหาฆ่าคนตายแน่" "งั้นไม่ต้องห่วงครับป้า เดี๋ยวผมจะเป็นธุระเรื่องนี้ให้เอง" วิธวินท์รับปาก วิธวินท์อยากเจอปุรัน จึงให้รัญชนาติดต่อให้ รัญชนายังเคืองที่ปุรันมาบอกรักกลางงานประกวดแม่ม่ายจึงไม่ค่อยอยากพบเขานัก แต่พอเห็นว่าวิธวินท์มีเรื่องยุ่งๆ เธอจึงอาสาไปหาปุรันเอง รัญชนาแกล้งมาทำเรื่องแจ้งความบัตรประชาชนหาย ปุรันเห็นหน้าหญิงสาวก็แกล้งทำขึงขังต่อหน้าลูกน้อง แล้วเชิญเธอไปคุยที่ห้อง ภายในห้อง รัญชนานั่งเชิดหน้าไม่ยอมหันไปสบตาปุรันที่ถอดเสื้อแจ็กเก็ตแขวน "แถวนี้มีหมอนวดฝีมือดีอยู่ ถ้าคุณเมื่อยผมแนะนำได้นะครับคุณรัญ" "ฉันสบายดี ไม่ได้เมื่อยตรงไหน" "เหรอครับ ผมเห็นคุณเอียงคอไม่ยอมมองหน้าผมเลย ผมก็กลัวว่าคอคุณจะเมื่อย" รัญชนาหันมาด่าทันที "คุณ คุณมันตำรวจบ้า ฉันไม่น่าเสียเวลามาหาคุณถึงนี่เลย" รัญชนาจะเดินออกไป ปุรันขวางที่ประตูไม่ให้ออก "ผมขอโทษอย่าโกรธผมเลยนะครับ ผมก็แค่หามุกตลกมาช่วยให้คุณผ่อนคลาย ไม่อยากให้คุณเข้าหน้าผมไม่ติดเพราะเรื่องที่ผมบอกรักคุณไป" รัญชนาชะงัก "ผมผิดเองที่ไม่รู้จักกาลเทศะ เรื่องแบบนี้ควรจะต้องพูดในเวลาที่เหมาะที่ควร ไม่ใช่ไปทำให้คุณต้องอายคนอื่น ถ้าคุณรัญยังไม่เบื่อที่จะฟังซ้ำ ผมก็จะ" รัญชนารีบตัดบทผลักอกปุรันให้ถอยไปไกลๆ "พอได้แล้ว ฉันไม่ได้มาหาคุณเพราะเรื่องนี้" ปุรันหน้าเหวอ "อ้าว" "ไม่ต้องอ้าว เรื่องนั้นฉันเคลียร์กับคุณทีหลังแน่ แต่ตอนนี้คุณต้องดูอะไรให้ฉันก่อน" รัญชนาพูดไปก็หยิบห่อผ้าของวิธวินท์วางลงบนโต๊ะคลี่ให้ปุรันดู เห็นมีผงสีขาวอยู่ในห่อผ้านั้น ปุรันดูอย่างสงสัย "ผงอะไรครับเนี่ย" "พี่วินเขาสงสัยว่าจะเป็นยาเสพติด แต่ไม่แน่ใจก็เลยอยากให้คุณช่วยดู" ปุรันชะงัก "อ๋อ ที่แท้ก็มาเพราะธุระของคนอื่น" "ฉันจะไม่มาขอความช่วยเหลือจากคุณก็ได้นะ ประเทศนี้มีตำรวจให้ไปถามอีกตั้งเยอะ" รัญชนาโมโหจะเข้าไปเก็บห่อผ้านั้น แต่ปุรันจับข้อมือเธอไว้ "ผมขอโทษ ผมแยกแยะออกน่าว่าอันไหนเรื่องงาน อันไหนเรื่องหัวใจ" รัญชนาแกะมือออกจากปุรัน แล้วปล่อยให้ปุรันเอานิ้วแตะผงสีขาวนั้นขึ้นมาดมและแตะรสสัมผัสดูจนรู้ ปุรันสงสัย "คุณรู้มั้ยว่านายวินเขาไปเจอของพวกนี้ที่ไหน" เพิ่มกับอ๊อดนั่งถอนใจเฮือกๆ ไปกับเรื่องเจ้านาย ทั้งไปรยากับวิธวินท์ที่ทะเลาะกัน และคู่ของธีไนยกับดารุ พวกเขาทนสภาพนี้ไม่ไหว จึงคิดหาทางช่วยเหลือ ด้วยการแอบเข้าไปขโมยของใช้ส่วนตัวของไปรยาไปให้หมอทำเสน่ห์ เพื่อให้ไปรยากับวิธวินท์กลับมารักกัน จบตอน 18
logoline
แท็กที่เกี่ยวข้อง

ข่าวที่น่าสนใจ