จากแรมโบ้ถึงยิ่งลักษณ์

 

 

          ไม่บ่อยที่ ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร จะเขียนเฟซบุ๊กตัดพ้อต่อว่าเรื่องการเมือง

          แต่แทนที่ข้อเขียนของ ยิ่งลักษณ์ จะได้รับความเห็นอกเห็นใจ ก็กลายเป็นว่า สิ่งที่เธอเรียกร้อง สิ่งที่เธอคร่ำครวญ มันเกิดจากตัวเธอและรัฐบาลของเธอเองทั้งสิ้น

 

 

          โครงการรับจำนำข้าว ถูกเตือนมาตั้งแต่ยังไม่หาเสียงเลือกตั้งว่า ระวังจะมีการโกงทุกเมล็ดเพราะเล่นจำนำกันทุกเมล็ด

          แต่ว่าก็ว่าเถอะ โครงการจำนำพืชผลทางการเกษตร ไม่ใช่ว่าจะไม่มีรัฐบาลใดเคยทำมาก่อน ขอเพียงให้ระมัดระวังอย่าให้มีการทุจริตหรือรั่วไหล

          เงินทองก็จะตกถึงมือชาวนาชาวไร่แน่นอน

          แต่โครงการจำนำข้าวของรัฐบาลยิ่งลักษณ์ นอกจากจะเป็นนโยบายที่ใช้เพื่อหาคะแนนจากชาวบ้านแล้ว ยังมีเจตนาไม่โปร่งใส ดังที่ศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง ได้ตัดสินไปแล้ว

          ตัวเลขความเสียหายยังไม่แน่นอน แต่ที่แน่ๆ คือเสียหายจริงหลายแสนล้าน และการที่รัฐบาล คสช.ของนายกฯ ลุงตู่ ใช้อำนาจตามมาตรา 44 นั้นไม่ได้ยึดทรัพย์ยิ่งลักษณ์ขายทอดตลาดทีละชิ้นๆ ดังที่ยิ่งลักษณ์โอดครวญ แต่เป็นการออกมาตรา 44 มาคุ้มครองเจ้าหน้าที่ ให้เจ้าหน้าที่ได้ดำเนินการสืบทรัพย์และนำทรัพย์มาขายทอดตลาดเพื่อนำเงินมาชดใช้ที่ทำให้รัฐและประเทศชาติเสียหาย

          เป็นไปตามขั้นตอนทางกฎหมายและความยุติธรรมทุกประการ

          เรื่องนี้มันจะดราม่ามากเกินไปจนทำให้ แรมโบ้อีสาน สุภรณ์ อัตถาวงศ์ ผู้ช่วยรัฐมนตรี ประจำตัวนายกฯลุงตู่ ทนไม่ไหว ในฐานะที่เคยอยู่ร่วมรัฐบาลเดียวกัน

 

          จึงเขียนจดหมายน้อยถึงยิ่งลักษณ์ เล่าความหลังให้ฟังแบบสั้นๆ พอเข้าใจได้ว่า ยิ่งลักษณ์ไม่ได้ทุกข์จริง ไม่ได้หน้าชื่นอกตรมหรอก

 

 

          ความจริงมีคนที่ทุกข์จริงๆ ก็คือ บุญทรง เตริยาภิรมย์, ภูมิ สาระผล และคนอื่นๆ ที่สู้เพื่อยิ่งลักษณ์ นอกจากจะอยู่ในคุก ยังมีอีกหลายคนที่กำลังเดินเข้าคุก

          บางคนก็หนีไปต่างประเทศ

          คนเหล่านี้เคยเตือนยิ่งลักษณ์ แต่ไม่ฟัง ไปฟังแต่พี่สาวและคนรอบข้าง จนทำให้บ้านเมืองลุกเป็นไฟ ทหารจึงออกมายึดอำนาจ

          อย่าไปโทษ พล.อ.ประยุทธ์ อย่าไปโทษ คสช. อย่าไปโทษมาตรา 44 เลย เพราะที่ยิ่งลักษณ์ทำนั้นไม่ได้ทำเพื่อประเทศชาติและประชาชน แต่ทำเพื่อครอบครัวตนเอง

          ขณะที่คนอื่นตกระกำลำบากขนาดไหน

          การออกกฎหมายนิรโทษกรรมสุดซอย แรมโบ้บอกว่า ทั้งแรมโบ้ และ จตุพร พรหมพันธุ์ ประธาน นปช. ได้ห้ามแล้วว่าจะทำให้บ้านเมืองเกิดความขัดแย้ง ยิ่งลักษณ์ก็ไม่ฟัง

          เพราะกฎหมายนิรโทษกรรมสุดซอย มีเป้าหมายเพื่อ "พาทักษิณกลับบ้าน” โดยไม่มีความผิด มันเป็นสิ่งที่สวนทางกับกระบวนการยุติธรรม จึงไม่มีใครที่จะรับแผนการนี้ได้

          สุดท้าย แรมโบ้ ได้ขอร้องยิ่งลักษณ์ให้หยุดใช้วาทกรรมปลุกปั่น ยุยง ให้คนในชาติเกิดความแตกแยก เพราะการใช้วาทกรรมเพื่อให้เกิดความขัดแย้งไม่เป็นผลดีต่อประเทศชาติและประชาชน

          แต่สิ่งที่แรมโบ้ไม่ได้พูดถึงคือ ความลับ ที่ไม่อยากเอ่ยถึง แต่อย่างน้อย จดหมายฉบับนี้ก็น่าจะทำให้ ยิ่งลักษณ์และทักษิณ ได้คิดว่า นับจากนี้จะไม่มีใครสู้เพื่อสองพี่น้องนี้อีกแล้ว.