เปิดประสบการณ์อีกมุมคนเป็นโรคซึมเศร้ากับการดูหนัง Joker

เป็นอีกหนึ่งภาพยนตร์ที่กำลังได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก กับภาพยนตร์ Joker ที่เข้าฉายแล้วตั้งแต่เมื่อวันที่ 3 ตุลาคม 2562 ที่ผ่านมา ที่เนื้อหาของภาพยนตร์ส่วนใหญ่เป็นเรื่องราวที่ค่อนข้างสะเทือนจิตใจ หรือที่เรียกกันว่าหนังแนวดาร์คเลยก็ว่าได้ จึงไม่แนะนำให้คนที่มีอาการป่วยโรคซึมเศร้ารับชมภาพยนตร์เรื่องนี้ 

ซึ่งล่าสุดสมาชิกพันทิปใช้ชื่อว่า เม่าเรนเจอร์ ได้เปิดประสบการณ์อีกมุม หลังจากได้เข้าชมภาพยนต์เรื่องนี้ ทั้งๆที่ตนเองก็ป่วยเป็นโรคซึมเศร้าอีกด้วย

ไปดูมาวันฉายแรกวันนี้เลยครับ อยากดูตั้งแต่เห็นตัวอย่างหนังแล้ว ส่วนตัวคิดว่ามีอาการซึมเศร้านิดๆ จากการรู้สึกผิดหวังในชีวิต และจินตนาการถึงภาพที่ฆ่าตัวตายทุกวัน เลยคิดว่าน่าจะเป็น(มั้ง) อยากลองของเลยไปดูมา เลยอยากจะแชร์อีกมุม

ตัวหนังค่อนข้างอึดอัด ดราม่า ดาร์ก แต่สำหรับผมมันไม่ได้รู้สึกแย่กว่าที่ต้องรู้สึกอยู่ทุกวันนี้เลยครับ  ถ้าคนปกติคิดว่าไปดูแล้วรู้สึกแย่ละก็ บอกเลยว่าที่คนเป็นอาการซึมเศร้าต้องเจอต้องรู้สึกทุกวันมันแย่กว่านี้อีกหลายเท่า 

ระหว่างดูหนังมันก็เหมือนแค่เราแฟลชแบ็คความรู้สึกจากการผิดหวัง กลับมามีความหวัง แล้วก็ต้องผิดหวังอีกครั้ง เป็นการกระตุ้นความทรงจำของความรู้สึกแย่ๆที่เคยเจอแค่นั้นเอง เพราะงั้นคงไม่ทำให้คนที่เป็นโรคซึมเศร้าจะแย่ไปกว่านี้ได้แล้ว(เหมือนอย่างที่หลายๆเพจกลัว)

ยกเว้นช่วงท้ายเรื่องที่ถึงจุดที่ค่อนข้างซีเรียสนิดนึงตรงที่ จังหวะที่โจ๊กเกอร์เล่นมุข ก๊อกก๊อก ที่เลือกว่าจะฆ่าตัวตายหรือไม่ แต่ก็เลือกไม่ทำ ซึ่งถือว่าปราณีมาก เพราะถ้าโจ๊กเกอร์เลือกอีกทางนี่อาจจะตอกย้ำความคิดฆ่าตัวตายของคนที่มีอาการเหล่านี้ขึ้นมาได้จากการอินกับตัวละคร

ซึ่งความรู้สึกหลังออกจากโรงหนัง กลายเป็นความรู้สึกปลดปล่อย ที่ได้เห็นตัวละครที่แย่เหมือนเรากลับมาได้อย่างยิ่งใหญ่ มันกลับกลายเป็นเหมือนว่าเรามีความหวังที่จะสามารถทำได้เหมือนโจ๊กเกอร์แทนที่ความหดหู่ที่คนอื่นกลัวจะมาตอกย้ำอาการแทนซะงั้น

เพราะงั้นใครที่กลัวไปดูแล้วอาการจะหนักกว่าเดิม ถ้าไปดูแล้วอาจจะดีขึ้นบ้างเหมือนผมก็ได้นะครับ 555
 

สำหรับเรื่องราวโดยย่อของ Joker เป็นผลงานเรื่องราวจุดเริ่มต้นของ “Joker” จากผู้กำกับฯ ทอดด์ ฟิลลิปส์ ที่จะพาไปรู้จักกับโลกของอาร์เธอร์ เฟลค โดยมีการถ่ายทอดการแสดงไว้อย่างน่าประทับใจโดยโจคิน ฟีนิกซ์ อาร์เธอร์เป็นชายคนหนึ่งที่ต้องเผชิญหน้ากับความโหดร้ายทารุณและสังคมที่เต็มไปด้วยการเหยียดหยาม เขาต้องเผชิญกับความอ้างว้างจนเปลี่ยนเขาจากที่เป็นคนอ่อนแอกลายเป็นคนโหดเหี้ยม เขารับจ้างแต่งชุดตัวตลกรายวัน จนกระทั่งคืนหนึ่งที่เขาพยายามจะแสดงตลกเดี่ยว แต่กลับพบว่าตัวเองต่างหากที่เป็นเรื่องตลก เขาไม่เป็นตัวของตัวเองเวลาที่มีผู้คนอยู่รายล้อม ซึ่งเห็นได้จากเสียงหัวเราะที่ควบคุมไม่ได้และดูไม่เหมาะสม ยิ่งเขาพยายามควบคุมเท่าไหร่มันก็ยิ่งแสดงออกมามากขึ้น จนทำให้เขาแสดงความเยาะเย้ยและความรุนแรงออกมา