ความคิดถึง เกิดขึ้นได้กับทุกสิ่ง เกิดขึ้นได้ทุกขณะ ไม่มีเส้นแบ่งของกาลเวลา ไม่มีระยะแห่งความสัมพันธ์
... คิดถึงภูเขา แมกไม้ สายน้ำ
... คิดถึงบุคคลผู้ร่วมทาง
ห่างหายกันไปนาน ผ่านฤดูร้อนจัด มาจนถึงต้นฝน ฝนแรก...โปรยปรายลงมาให้คลายร้อน ผืนดินที่แห้งกลับชุ่มชื้น ทุ่งหญ้าแตกใบอ่อน ต้นไม้เขียวขจี
... และแล้ว ก็ได้เวลาของดอกไม้แห่งขุนเขาจะเบ่งบาน
ดอกกระเจียว ... อุทยานแห่งชาติป่าหินงาม และที่อุทยานแห่งชาติไทรทอง จังหวัดชัยภูมิ
หงส์ทอง เปราะภูสีขาว ... อุทยานแห่งชาติภูหินร่องกล้า จังหวัดพิษณุโลก
ดอกหงอนนาค ... อุทยานแห่งชาติภูสอยดาว จังหวัดอุตรดิตถ์
ดอกไม้ป่า นานาชนิด ... ที่เขาสอยดาวใต้ จันทบุรี
แต่เราจะไปที่นี่ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูหลวง จังหวัดเลย ไปพบ "สาวน้อยสีชมพู" ที่นัดหมายกันมาเริงระบำ
รวมพลคนเดินทางที่คุ้นเคย 8 ชีวิต เป็นทริปหารเฉลี่ยตามปกติ ตีสามแวะซื้อกับข้าวที่ตลาด สำหรับสามมื้อ เข้าตัวเมืองเลยแล้วยังไม่สว่าง ทั้งคนขับและผู้โดยสารพร้อมใจกันนอนเอาแรงบนรถ จนฟ้าสาง จึงไปทานอาหารเช้าที่ภูเรือ อากาศเย็นสบาย สดชื่น ช่างน่าอิจฉาคนที่นี่เสียจริงๆ
"เฮ้อ! มีแต่มาขี้เรื้อน" เสียงบ่นรำพึงอยู่ด้านหน้า ระหว่างที่รถกำลังเข้าเขตภูหลวง ครั้งแรกก็สงสัยว่าคืออะไร มองไปข้างถนนก็ไม่เห็นหมาน้อยสักตัว ที่แท้...ก็คือป่าที่ถูกโค่น ถากถางเพื่อปลูกพืชไร่ โหว่เป็นช่องเล็ก ช่องน้อย ราวกับหมาขี้เรื้อน สักวันเมื่ออากาศเย็นๆ หายไป คนที่นี่จะเรียกร้องให้กลับมาเหมือนเดิมคงยากมาก ไม่แน่...ยามฝนหนักๆ อาจจะได้ยินข่าวโคลนถล่มในพื้นที่แถบนี้ เพราะเชิงเขาลาดชันมาก แต่ไม่มีต้นไม้ยึดหน้าดินไว้เลย
เส้นทางเป็นถนนลาดยางตลอดสาย รถตู้ รถเก๋ง เข้าถึงที่ทำการเขตได้อย่างสะดวก
ถึงแล้ว...ที่ทำการหน่วยพิทักษ์ป่าโคกนกกระบา ที่นี่เป็นถิ่นของนกกระบา หรือนกตบยุงนั่นเอง แถมยังมีหินที่ถูกกัดเซาะจนรูปร่างคล้ายนกตบยุง ตั้งอยู่บนโคกไม่ไกลนัก จึงเป็นที่มาของชื่อที่ทำการหน่วยพิทักษ์ป่าแห่งนี้
ครั้งแรกที่ได้เห็นเปราะภู ตื่นตากับสีชมพูอ่อนๆ แซมอยู่บนกอหญ้า แซกอยู่ตามหมู่ไม้ สะพรั่งไปทั่วผืนป่า กลีบใหญ่อยู่ตรงกลาง ปลายกลีบบางพลิ้ว มีกลีบเล็กแซมอยู่สองข้าง ด้านในเกสรแต้มด้วยสีเหลืองอ่อน ยามแรกแย้มจะมีสีชมพูเข้ม คลี่กลีบออกมาอีกหน่อย สีเริ่มจางลง กระทั่งเป็นชมพูซีดเมื่อเริ่มโรย เปลี่ยนไปตามวันและวัยเหมือนคนเรา
เข้าที่พัก จัดเตรียมสัมภาระ ออกเดินป่าตามเส้นทางศึกษาธรรมชาติรอบใหญ่ ระยะทางกว่า 8 กิโล โชคดีที่อากาศไม่ร้อนมากนัก ผ่านป่าโปร่ง เปราะภูสีชมพูละลานตา หญ้าข้าวก่ำชูช่อสีม่วงสด หงอนนาคกลุ่มดอกเล็กๆ น่าเอ็นดู กุหลาบขาว กุหลาบแดงยังมีให้เชยชม ผ่านชั้นผาหิน ลดหลั่นเป็นแนวยาว ราวกับกำแพงธรรมชาติ ผ่านเนินเขาสลับลานหิน สีขาวนวล จัดเรียงกันอย่างมีศิลปะ ตัดกับพุ่มไม้เขียวๆ ไม้ป่า ดอกเล็กดอกน้อยแซมอยู่ตามซอกหิน ภูหอ ภูกระดึง เห็นอยู่ลิบๆ ท่ามกลางแสงแดดอ่อน เลาะลงสู่ป่าสน ทุ่งหญ้า เข้าสู่เส้นทางรกทึบของป่าดิบภูเขา ที่ทั้งลื่น และชื้นแฉะ "ดีนะที่ไม่มีทาก"
ไม้ต้นนั้นคงมีลูกสุกเต็มต้น บรรดานกจึงแวะเวียนกันมาไม่ขาด นกหัวขวานจิ๋วท้องลาย นกติ๊ดแก้มเหลือง นกจับแมลงหัวเทา
รอบๆ ที่พัก บริเวณที่ทำการ จู๋เต้นจอมซนห้า-หกตัว บินไล่กันไปมา ไก่ป่าฝูงใหญ่คุ้ยเขี่ยอยู่ใต้ถุนบ้าน นกศิวะตัวกลมปุ๊กเกาะต้นไม้อยู่ใกล้ ธารน้ำด้านหลังเป็นที่อาบน้ำของนกมุ่นรกหัวน้ำตาลแดง โพระดกคอสีฟ้า นกกะรองทองแก้มขาว เหล่าเกจินกเก็บภาพกันเป็นที่สนุกสนาน
รุ่งเช้า ... ตื่นมารับความสดใสของวันใหม่ ล้อมวงจิบกาแฟ ชมนก ชมไม้ อย่างเพลินใจ เมื่อแสงแดดยามสายเริ่มสาดส่อง จึงออกสำรวจรอบที่ทำการฯ ต้นไม้หงิกๆ งอๆ เต็มไปด้วยไลเครน มอส ฝอยลม มีเอื้องดอยแรกแย้มประดับอยู่ทุกต้น ราวกับป่าทั้งป่าเป็นแจกันใบใหญ่ที่มีคนจัดไม้ประดับไว้อย่างสวยงาม แต่นี่คือสิ่งที่ธรรมชาติสร้างสรรค์ จึงงดงามเกินคำบรรยาย
เอื้องตาเหิน และ เอื้องแซะภูกระดึง เกาะอยู่ตามต้น ตามกิ่ง แม้เพียงดอกเดียวก็ดูงามอย่างเด็ดเดี่ยว สองดอก สามดอก หรือเป็นกลุ่มใหญ่ ทุกมุมมองงามอย่างแตกต่าง
เอื้องเทียนหนู ดอกเล็ก น่ารัก
เอื้องม่อนไข่ สองสามช่ออยู่ใกล้กัน ช่อหนึ่งเพิ่งแรกแย้ม อีกช่อแย้มกลีบกำลังเหมาะ ดอกพรูแน่น สีเหลืองนวล
เอื้องผึ้ง "เอื้องเอย คนขานนามเอื้องผึ้ง กลีบเหลืองปานน้ำ เจ้าเอยเอื้องผึ้งสาวดอย..." เผลอฮัมเพลงนี้ในลำคอ บทเพลงพรรณาได้ไม่เกินจริงเลย ... งามแท้สาวดอย
ไอยเรศ ช่อยาวริมทางเดินไปปาเยื้องช่อยาว เห็นแต่ไกล ดอกบานกำลังเหมาะ "ถ่ายอย่างไรภาพจึงจะออกมาสวยนะ" เปลี่ยนมุมนั้นมุมนี้ เล็งแล้วเล็งอีก ก็ยังไม่ถูกใจ
นี่คือ...ดอกไม้จากขุนเขา
เบ่งบานรับฤดูฝน ที่ภูหลวง จังหวัดเลย เปราะบาง อ่อนไหว ต่อสิ่งกระทบจากภายนอก ขอเพียงให้เฝ้าดู เชยชมอย่างทะนุถนอม
เมื่อนั้นก็คง ... ยังมีดอกไม้จากขุนเขา...ต่อไปอีกเนิ่นนาน
เรื่องและภาพ : วันศุกร์
ข่าวที่เกี่ยวข้อง