ฟอร์ด เรนเจอร์ แรพเตอร์เกิดมาลุย ครบรส บู๊ บุ๋น

 

 

          ซึ่งหลังจากเปิดตัวจนถึงเดือนกุมภาพันธ์ ที่ผ่านมา พบว่ามียอดจองแล้วกว่า 3,000 คัน ถือว่าทำได้ไม่น้อยและอาจจะทำให้ฟอร์ดใจชื้นขึ้นมาได้ว่ากลุ่มผู้บริโภคมีความเข้าใจในความสัมพันธ์ของออปชั่นกับราคามากขึ้น

 

 

          เมื่อเร็วๆ นี้ ผมไปร่วมลุยกับแรพเตอร์ กับเส้นทางที่ยาวพอควร จากภูเก็ตไปพังงา จากนั้นข้ามไปเกาะคอเขา แล้วย้อนกลับมามุ่งหน้าไปสุราษฎร์ธานี และก็ยังมีเส้นทางพิเศษในรูปแบบออฟโรด ทั้งที่ย่านท้ายเมือง ตะกั่วป่า และบนเกาะคอเขาเรียกว่าได้ลองสมรรถนะทั้งทางนอกถนนและทางเรียบซึ่งมีหลากหลายรูปแบบ ทั้งทางราบ ทางขึ้นลงเนิน คดโค้ง

 

 

 

          สำหรับรถที่มีตัวถังบึกบึน เครื่องยนต์ดีเซล ไบ-เทอร์โบ 2.0 ลิตร ที่ให้กำลังสูงสุด 213 แรงม้า ที่ 3,750 รอบ/นาที แรงบิดสูงสุด 500 นิวตันเมตร ที่ 1,750-2,000 รอบ/นาที ทำงานกับเกียร์อัตโนมัติ 10 สปีดมีโหมดสปอร์ต และแพดเดิล ชิฟท์ ให้เปลี่ยนเกียร์ด้วยตัวเองรองรับได้สบายๆ ไม่ว่าจะเป็นขับทั่วไป หรือว่ามีช่วงเร่งด่วนก็ตามเพราะการเร่งแซงทำได้สบายๆ และที่เด่นก็คือความนิ่งของตัวรถ รวมถึงการขับขี่ในเส้นทางโค้งที่ควบคุมได้ค่อนข้างดีไว้ใจได้ แม้จะมีอาการของตัวถังที่สูงอยู่บ้าง และหากความเร็วเกินกำหนดจะมีอาการท้ายออกบ้างเล็กน้อย แต่ก็ยังอยู่ในการควบคุมได้ไม่ยากและพวงมาลัยน้ำหนักดีช่วยได้มากในการควบคุมรถ

 

 

 

          เรียกว่าสามารถใช้งานเดินทางไปไหนมาไหนในทุกเส้นทางได้สบายๆ และที่โดดเด่นอีกอย่างคือ ความเงียบในห้องโดยสารที่ทำได้ดี ไม่ว่าจะเป็นเสียงลม เสียงเครื่องยนต์ หรือแม้แต่เสียงยางที่มีดอกยางขนาดใหญ่ก็ตาม

          ส่วนเส้นทางออฟโรดนั้น เริ่มตั้งแต่ย่าน หาดท้ายเหมือง และอุทยานแห่งชาติเขาลำปี ที่พังงา ซึ่งที่นี่เป็นป่าชายหาดที่เส้นทางที่รถวิ่งเป็นทรายสีขาว เนื้อละเอียดสวยงาม ตรงนี้จะใช้ขับ 2 ก็ไปได้ แต่จะมีดิ้นซ้ายดิ้นขวาสักหน่อย และถ้าเห็นใจรถคันหลังที่จะตามมาอีกหลายคันว่าเราไม่ตะกุยทรายจนลึกเกินไปก็ใช้ 4H เพราะแรงกระจายกันไป 4 ล้อ ไม่ตะกุยหนักแค่ 2 ล้อหลังเท่านั้น

 

 

          ส่วนโหมดการขับขี่จะเลือกสแตนดาร์ดก็ได้ หรือจะเลือกปรับตามที่วิศวกรคิดค้นมาให้ก็ได้ ซึ่งมีทั้ง โหมดหญ้า/กรวดหิน (Grass/Gravel) โหมดหิน (Rock) พร้อมกับ 4x4 Low สำหรับการปีนป่ายหินในทางลาดชันและโหมดบาฮา (BAJA) การขับขี่ออฟโรดความเร็วสูง 

          ส่วนที่เกาะคอเขา มีพื้นที่ให้ลองหลากหลาย ทั้งทางทรายที่เป็นทรายจริง ทรายริมชายหาด ซึ่งต้องบอกก่อนว่าเป็นพื้นที่ของเอกชนและขออนุญาตแล้ว รวมถึงมีการบริหารจัดการก่อนและหลังขับ เพื่อไม่ให้กระทบสิ่งแวดล้อม และก็ยังมีจัดแทร็กให้ลองโหมดเด่น คือ บาฮา และแน่นอนมีเนินให้กระโดดกันด้วย โดยใช้พื้นที่ของสนามบินเก่า ที่ถึงวันนี้ก็ยังไม่รู้ว่าใครสร้างและสร้างไว้ทำไม

 

 

 

 

          ก่อนจะลงทรายก็มีเส้นทางวิบากท้าทายความสามารถในการใช้งานออฟโรด เช่น ร่องน้ำรูปตัววี ดูสิว่ากำลังของเครื่องยนต์ การกระจายกำลังไปยังล้อต่างๆ รวมถึงมุมเข้า มุมจาก ละความสูงใต้ท้องรถ เหมาะกับการใช้งานแบบนี้ไหม ซึ่งเมื่อดูจากสถานที่ก็บอกได้ว่า แรพเตอร์ใช้งานได้หลากหลายครับ ร่องที่เห็นลึกๆ ก็ลงไปได้และขึ้นได้ไม่ยาก กำลังเครื่องยนต์ก็เพียงพอ แค่แตะคันเร่งเบาะให้ได้สัก 1,500-2,000 รอบ/นาที ก็ขึ้นมาได้ง่ายๆ ในโหมดการขับขี่ 4L

 

 

 

          ส่วนบนหาดทรายเราใช้การขับขี่แบบ 4H เพื่อดูการจัดการแบ่งกำลังไปยังล้อต่างๆ เพราะเป็นที่รู้กันว่าทางทรายมันลื่นมาก ล้อทุกล้อแทบจะมีแรงเสียดทานที่ไม่เท่ากันตลอดเวลา ดังนั้นหากกระจายกำลังไม่ดีก็จะมีผลต่อการควบคุมรถ รวมถึงการเลี้ยวกลับอย่างรวดเร็วให้อยู่ในรัศมีที่ไม่ตกทะเลไปเสียก่อน
  

          และเมื่อทรายถูกขุดไปเรื่อยๆ พื้นทางมันจะกลายเป็นเหมือนกับฟันเลื่อยที่ขึ้นลงตลอดเวลา ซึ่งทางแบบนี้คนในรถก็คงเด้งขึ้นเด้งลงแน่นอน แต่จุดเด่นของแรพเตอร์อีกอย่าง โดยเฉพาะเมื่อนั่งดูคนอื่นขับก็คือเห็นได้ชัดว่าล้อมันขึ้นลงตามพื้นทาง แต่ตัวถังรถมันจะรักษาแนวขนานไปกับพื้นโลกให้ได้มากที่สุด คนนั่งในรถก็จะรู้สึกสบายขึ้น
   

 

 

 

          ซึ่งช่วงล่างก็อย่างที่รู้กันว่า ช็อค แอบซอร์เบอร์ ทั้งคู่ด้านหน้าและหลังมาจาก FOX ซึ่งเป็นต้นทุนที่เพิ่มเข้ามาพอควร แต่ก็คุ้มถ้าเทียบกับสิ่งที่ได้มา โดยเฉพาะคนที่ชื่นชอบการใช้ชีวิตสนุกๆ ไปไหนได้หลากหลายกว่า
  

          บนเกาะคอเขา นอกจากจะขับบนถนนจริงซึ่งเล็กๆ และรถน้อย รวมถึงขับลัดเลาะไปตามทางดินผ่านพื้นที่ชนบน เรายังมีขับการบนสนามบินเก่าซึ่งปัจจุบันเริ่มถูกดงสนรุกคืบเข้ามาเรื่อยๆ แต่ก็ยังมีพื้นที่เป็นลานกว้างอยู่พอสมควร และแม้จะได้ชื่อว่าเป็นสนามบิน แต่พื้นก็ยังมีความนุ่มเพราะมีส่วนประกอบของทรายมาก ซึ่งในอดีตเครื่องบินที่ขึ้นลงก็คงจะเป็นเครื่องเล็กๆ
  

          และด้วยความที่มันถูกปล่อยทิ้งร้าง พื้นที่รวมๆ ที่มองเผินๆ เหมือนเรียบๆ แต่จริงแล้วมันมีร่องมีเนินมากมาย เป็นเหมือนสนามออฟโรดไปในตัว ส่วนที่เป็นร่องหลุมใหญ่อย่างปลักควาย คงไม่ต้องไปยุ่งกับมัน แต่ทีมงานก็เพิ่มความท้าทายด้วยการสร้างเป็นสองโค้งตัวยู ใกล้ๆ ปลัก ซึ่งเป็นช่วงที่ต้องใช้แรงส่งอีกด้วย ดังนั้นหากควบคุมไม่ดี หรือว่ารถจัดการกับทางโค้งไม่ดี มีหวังลงไปแย่งที่ไอ้ทุยแน่ๆ
   

 

 

 

 

          การจัดการพื้นที่ตรงนี้ก็เพื่อให้ลองใช้โหมดบาฮา ซึ่งเป็นการขับขี่ที่ความเร็วสูงด้วยระบบขับเคลื่อน 2 ล้อ หรือ 4 ล้อ 4H ก็ได้ ซึ่งทำให้รู้สึกถึงความสนุกและทำให้เห็นสมรรถนะของรถที่รีดออกมาได้ชัดเจน หลักการขับไม่ต้องคิดอะไรมาก ออกตัวได้ก็กดคันเร่งไปเลย เหยียบให้สุดก็ได้ครับ เพราะเมื่อผ่านเนินหรือ ผ่านร่อง ที่โดยปกติหากประเมินด้วยสายตาเราคงต้องเบาคันเร่ง เบรก แล้วค่อยๆ หยอดลงไป แต่ตรงนี้ทีมงานบอกไม่ต้องสน ลากยาวไปเลย ให้ช่วงล่างจัดการเอาเอง
  

          และเมื่อถึงโค้งก็แค่ควบคุมพวงมาลัยให้ดี หมุนให้ทัน และคืนให้เร็ว เพื่อให้รถผ่านอุปสรรคไปได้โดยไม่เสียเวลา เพราะรถจะกลับมาตั้งลำได้เร็วไม่ต้องแก้อาการกันอีกให้เสียเวลา ซึ่งแน่นอนว่าช่วงโค้งรถจะเสียความเร็วลงไปบ้างจากการที่ล้อตะกุยลงไปในพื้นลึกพอควร แต่เมื่อถึงจุดสุดท้ายก่อนหมดรอบก็คือ เนิน หากกดคันเร่งให้สุดมาหลังโค้งเนินมันจะมีความเร็วอยู่ที่ประมาณ 100 กม./ชม. และจะได้เห็นการลอยในอากาศของแรพเตอร์ ก่อนลงพื้นอย่างสวยๆ ของแรพเตอร์

 

 

 

  

          รถแต่ละคันต้องผ่านเส้นทางเหล่านี้รวมถึงเนินกระโดดนับสิบๆ ครั้ง แต่ผ่านไปแล้วมันก็ยังใช้งานได้ปกติ พร้อมที่จะโดดครั้งต่อไป รวมถึงเมื่อขับออกจากเกาะมุ่งหน้าไปยังสุราษฎร์ธานี ก็ยังใช้งานได้ปกติเช่นเดิมครับ
  

          ถือเป็นรถทางเลือก ค่าตัวที่แพงกว่าปิกอัพทั่วไป แต่ก็แลกกับสิ่งที่ปิกอัพทั่วไปทำไม่ได้ครับ