ไม้ประดับในอิสตันบลู ตุรกี ตอนจบ

 ต่อจากเสาร์ที่แล้ว

 การเดินทางจากเมืองสู่เมืองมีเรื่องราวที่น่าสนใจอยู่อย่างมากมาย โดยเฉพาะเรื่องของร่องรอยอารยธรรม สิ่งปลูกสร้าง สภาพแวดล้อม รวมถึงวิถีชีวิตที่มีการปรับให้เข้ากับความเป็นอยู่ที่ดำเนินเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน คล้ายกับเคยมีการปรับมาแล้วให้เห็นตามความต้องการและเป็นไปอย่างสอดคล้องลงตัวได้ในที่สุด 

ผู้เขียน

และสิ่งที่เห็นได้ชัดคือการใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ให้เกิดประโยชน์อย่างคุ้มค่า ไม่ว่าจะเป็นทางตรงหรือโดยอ้อมก็ถือได้ว่าทุก ๆ อย่างคุ้มค่าไปตามแบบแผนที่ใครต่อใครในทุก ๆประเทศก็ให้ความสำคัญจากการใช้ประโยชน์ของทรัพยากรเหล่านั้นด้วยการมีอยู่เอง หรือจะเป็นการนำมาเสริม เพื่อให้เกิดการลงตัวมากยิ่งขึ้นก็ตาม

ความน่าสนใจของการใช้ไม้ประดับในเขตเมืองที่สังเกตเห็นได้นั้นนับว่าในระบบมีการใช้อยู่ไม่น้อย แต่จะเป็นไม้ที่มีการนำเข้ามาจากเขตผลิตอื่นเสียเป็นส่วนใหญ่ บางส่วนเป็นไม้เบอร์รี่มีผลขนาดเล็กใช้ปลูกในกระถางที่สามารถยกไปตั้งประดับได้เลย 

อีกหลาย ๆ ส่วนก็เป็นไม้ใบสวยที่มีลำต้นและใบขนาดไม่ใหญ่มากนัก พร้อมกับมีพื้นที่บางส่วนแยกไปโดยเฉพาะสำหรับจัดวางพร้อมจำหน่ายซึ่งก็ดูเหมือนได้รับความนิยมมากในระดับหนึ่ง เพราะเกือบทุกร้านค้าจะมีพืชอวบน้ำหลากหลายสกุลจัดวางไว้แบบมีความพร้อมไว้บริการให้เลือกกันได้ตามความพอใจกันเลยที่เดียว 

นอกจากนั้นก็ยังมีไม้อีกหลายสกุลที่ส่วนใหญ่ก็รู้จักกันดี โดยจากการนำเข้ามาจากแหล่งผลิตอื่นอีกหลายๆแหล่งที่โดยมากก็เป็นผู้ผลิตไม้เหล่านั้นโดยตรง ให้กระจายลงสู่ตลาดปลายทางอย่างละเล็กละน้อยได้เป็นทางเลือกที่หลากหลายเป็นไปตามความชอบของวิถีคนเมืองที่มีความต่างของอาชีพออกไป 

แต่ก็เหมือนเป็นการได้พักผ่อนไปกับไม้เหล่านั้นที่ซื้อมาประดับและตั้งอยู่ยาวนานเพียงแค่รดน้ำอย่างเดียวก็มี

ความพิถีพิถันในการปลูกเลี้ยงคงอยู่ที่เวลาและความสำคัญตามโอกาสในชีวิตประจำวันเสียมากกว่า เลยทำให้ไม้ที่ตั้งประดับอยู่ในที่ต่างกันไปคงแค่มีไว้เพื่อให้รู้ว่ามีเท่านั้น แต่กับสถานที่ที่อยู่นอกเหนือความเป็นส่วนตัวแล้วก็มักมีการประดับตกแต่งเป็นอย่างดี คล้ายกับอีกหลาย ๆ เมืองในประเทศอื่น ๆ เพียงต่างไปบ้างที่ภายนอกอาคารมักไม่เห็นไม้ประดับที่จัดแต่งอย่างเด่นชัดเหมือนกับอีกหลายประเทศที่อยู่เหนือขึ้นไปในยุโรป