...เลอะเลือน...

๏ พร่ามัวและหม่นมัว
มืดสลัวระหว่างเรา
คืนบาปไม่บันเบา
ยื้อส่วนแบ่งแย่งส่วนบุญ

๏ ทึมเทาทะมึนเทา
วัดรอยเท้าเข้าต่อทุน
วายวอดและวายวุ่น
มิได้เว้นมิได้วาง

๏ ฝุ่นควันโขมงควัน
ไม่รู้ทันในรอยทาง
เส้นแบ่งเส้นบางบาง
ระหว่างบาประหว่างบุญ

๏ มายาแต่งมายา
เต็มดวงตาที่กักตุน
ตาใครไม่เป็นคุณ
ให้ถามค่าศฤงคาร

๏ ที่เห็นไม่รู้เห็น
ตายหรือเป็นยากเปรียบปาน
กับดักโดยสันดาน
ย่อมสันดาปบ่งชั่วดี

๏ เลอะเลือนในเลอะเลือน
บางครั้งเหมือนบางครั้งมี
ชัดชัดใครจักชี้
เมื่อเห็นชัดประชาชน !.

.....................................