คิดถึง ศรีดาวเรือง

          หากเอ่ยถึงนามปากกา “ศรีดาวเรือง” (“วรรณา สวัสดิ์ศรี” หรือ “วรรณา ทรรปนานนท์”) เชื่อว่าชื่อนี้ไม่มีคอวรรณกรรมคนใดไม่รู้จัก

          45 ปี บนถนนหนังสือของเธอ ไม่มีอะไรให้ต้องพิสูจน์อีกแล้วกับฝีไม้ลายมือด้านเรื่องสั้น นอกจากนี้ “ศรีดาวเรือง” ยังมีความสามารถด้านการแปล มีงานแปลจากภาษาต่างประเทศที่ได้รับการตีพิมพ์ วางขาย และขายดีหลายเล่มเสียด้วย แม้เธอจะเรียนจบเพียงแค่ชั้น ป.4

          ผมมีความภูมิใจที่ได้ร่วมงานวรรณกรรมกับ “ศรีดาวเรือง”

          รวมเรื่องสั้น “ราษฎรดำเนิน” คือการนำเรื่องสั้นของ “ศรีดาวเรือง” คัดเฉพาะธีมเรื่องสั้นที่ได้รับการแปลเป็นภาษาต่างประเทศ ต้องบอกว่า “ราษฎรดำเนิน” คือแบบฝึกหัดการเป็นบรรณาธิการของผมก็ว่าได้

          ตอนนั้นผมอายุยังไม่ถึง 30 ทำงานเป็นบรรณาธิการให้กับสำนักพิมพ์ทางเลือก ในเครือ Neo Edutainment

          อายุ 20 กว่ากำลังห้าว และไฟแรง แม้ “ศรีดาวเรือง” จะมอบเรื่องสั้นต้นฉบับพร้อมหนังสือที่แปลเรื่องสั้นของเธอให้จัดพิมพ์ แต่ผมก็คันไม้คันมือ อยาก Edit ต้นฉบับ ทั้งไทยและอังกฤษ หรือที่ผมเรียกเองว่า “ชำระใหม่” จึงต้องเดินทางไปพบ “ศรีดาวเรือง” และนั่งทำงานด้วยกัน จนหนังสือ “ราษฎรดำเนิน” สำเร็จเสร็จสิ้น

          จัดพิมพ์ 3,000 เล่ม และปกแข็งอีก 1,000 เล่ม รวม 4,000 เล่ม ปรากฏว่าขายหมดเกลี้ยง

          งานอีกชิ้นที่ได้ร่วมทำกับ “ศรีดาวเรือง” คือการจัดพิมพ์ชุดนิทานแปลของ Han Christian Andersen และ พี่น้องตระกูลกริมม์

          ด้วยความที่ “ศรีดาวเรือง” อายุไล่เลี่ยกับคุณแม่ของผม เวลาพบกันผมแอบสังเกตแววตาบางขณะที่ “ศรีดาวเรือง” ท่านมองผมเหมือนเป็นลูกของท่าน

          ด้วยฝีไม้ลายมือ ความเป็นระเบียบเรียบร้อย และความมุ่งมั่นตั้งใจในการทำงาน ของ “ศรีดาวเรือง” ทำให้การจัดพิมพ์ชุดนิทานแปลของ Han Christian Andersen และ พี่น้องตระกูลกริมม์ สำเร็จลุล่วงลงไปไม่ต่างจาก “ราษฎรดำเนิน”
 

          Han Christian Andersen มี 1 ปก จัดพิมพ์ 2,000 เล่ม เป็นการเปิดตลาดใหม่ ส่วน พี่น้องตระกูลกริมม์ มี 3 ปก จัดพิมพ์ปกละ 2,000 เล่ม ขายหมดตามเคย

          ทั้งรวมเรื่องสั้น 2 ภาษา “ราษฎรดำเนิน” ทั้งชุดนิทานแปลของ Han Christian Andersen และ พี่น้องตระกูลกริมม์ และยังมีรวมเรื่องสั้น “บ้านของนักเขียนหญิง” ที่ผมขอเรื่องสั้นจาก “ศรีดาวเรือง” 1 ชิ้นในฐานะนักเขียนหญิงแถวหน้า เป็นประสบการณ์ล้ำค่าของผมกับ “ศรีดาวเรือง”

          นอกจากเรื่องงาน ในด้านส่วนตัว ช่วงหนึ่งผมเข้าออกบ้าน “ศรีดาวเรือง” ซึ่งก็คือบ้าน “สวัสดิ์ศรี” ของ “สุชาติ” หรือ “สิงห์สนามหลวง” และ “โมน” เสมือนบ้านอีกหลังหนึ่งของตัวเอง ยังไม่นับความผูกพันต่างๆ เช่นการที่ “สิงห์สนามหลวง” และ “ศรีดาวเรือง” มาเป็นเถ้าแก่หรือญาติผู้ใหญ่งานแต่งงาน รวมถึงมาเป็นประธานงานศพคุณพ่อของผม

          สองสามวันก่อนได้เห็นหนังสือ “ราษฎรดำเนิน” Han Christian Andersen และ พี่น้องตระกูลกริมม์ ของ “ศรีดาวเรือง” โดยบังเอิญ จึงเขียนบทความนี้ด้วยความระลึกถึงครับ