...เลอะเทอะ !...

 

 

๏ ทำอย่างไรไม่รู้ทำอย่างไร                        เมื่อขี้หมูไหลรวมตรงหน้า
เลอะเทอะเปรอะเปื้อนทุกเวลา                     ตำหูตำตาและตำใจ

 

๏ ที่เห็นได้เห็นอย่างที่เห็น                         เป็นอย่างที่เป็นขี้หมูไหล
ภาพปรากฏชัดใครต่อใคร                          เป็นอยู่เป็นไปเหมือนเป็นมา

 

 

๏ เห็นแต่ความเลอะเทอะความเปรอะเปื้อน    ทั้งโลกจริงโลกเสมือนเหมือนตรงหน้า
ป่วยไข้ใจกายเกินเยียวยา                         สะท้อนความอนาถาไม่เห็นทาง

 

๏ ไม่เห็นแล้วเส้นทางที่ควรเห็น                 ที่อยู่ที่เป็นล้วนไกลห่าง
ไม่มีแม้แสงที่เลือนราง                            ไม่มีแสงสว่างปลายอุโมงค์

 

๏ เห็นแต่ความหดหู่ความสิ้นหวัง                ตะเกียกตะกายไม่ถึงฝั่งแม้นำโด่ง
ทุรนทุรายว่ายเวียนเกาะฝาโลง                  ตามขบวนแหกโค้งอันตราย

 

๏ ไม่เห็นแล้ววันนี้วันพรุ่งนี้                        ปัจจุบันไม่มีซึ่งความหมาย
อนาคตหมดแล้วกระจัดกระจาย                  อดีตยังทำร้ายไม่ลบเลือน

 

๏ ที่เห็นได้เห็นอย่างที่เห็น                        เป็นอย่างที่เป็นเสมอเสมือน
เสียเวลาเปล่ากับคำเตือน                          เลอะเทอะเปรอะเปื้อนไม่นำพา

 

๏ ทำอย่างไรไม่รู้ทำอย่างไร                       เมื่อขี้หมูไหลรวมตรงหน้า
เลอะเทอะเปรอะเปื้อนทุกเวลา                    ตำหูตำตาและตำใจ !.

....................................................................

 

 

(หมายเหตุ  คอลัมน์...  ทำเนียบราษฎร  ผู้เขียน...  นายทิวา  ลงหนังสือพิมพ์ คมชัดลึก ฉบับวันเสาร์ที่ 4 พฤษภาคม 2562 )