เกาะติดข่าวสาร >> คมชัดลึก ออนไลน์
ใจร้าว 21 // ** 27794016 **
ข่าวการแต่งงานระหว่างเมลานีและกรวิกแพร่สะพัดออกไป รู้ถึงหูของช่อลดา เพราะลักษณ์เอาหนังสือพิมพ์มายื่นให้ดูข่าว ทำเอาช่อลดาใจหวิว ตาพร่าพราย พยายามกล้ำกลืนน้ำตาไม่ให้มันทะลักไหล ลักษณ์หัวเสียบอกว่าไม่คิดว่ากรวิกจะกล้าทำร้ายช่อลดาขนาดนี้ ทั้งที่เพิ่งจะผ่านเวลาไปแค่วันเดียว ช่อลดาน้ำตาซึม ปากบอกแค่ว่าทั้งคู่เหมาะกันดีแล้ว ลักษณ์ส่ายหน้า ถามว่าจะยอมให้ทั้งคู่แต่งงานกันจริงหรือ ช่อลดายิ้มเศร้า
"เอยไม่อยากให้ความรักของเอยทำร้ายใครอีกแล้ว ไม่ว่าใครคนนั้นจะเป็นคุณเมนี่ พี่ลักษณ์หรือพี่วิกเองก็ตาม พี่วิกอาจจะเสียใจเพราะเอยแค่ครั้งเดียว แต่จะมีความสุขไปตลอดชีวิต ยังไงงานแต่งงานก็ต้องมีขึ้น"
"โดยที่เอยต้องเจ็บอยู่คนเดียว" ลักษณ์ไม่เข้าใจ
"ค่ะ เอยยอม เอยจะทำทุกอย่างเพื่อให้เรื่องมันจบ"
"แล้วเอยจะทนได้หรือ"
"เอยทนได้ เอยต้องทนให้ได้ค่ะพี่ลักษณ์"
ลักษณ์สงสารช่อลดาจับใจ แต่ก็สงสารหัวใจตัวเองที่แหลกยับเยินไปแล้วเช่นกัน
กรวิกโยนหนังสือลงตรงหน้าภัทรกับดวงแก้ว โดยมีเมลานีนั่งอยู่ด้วย กรวิกโวยว่าใครให้ข่าวเรื่องแต่งงาน ทำไมไม่ถามเขาก่อน เขายังไม่พร้อม เมลานีหน้าร้อนผ่าว โวยกลับบ้าง
"แล้วเมื่อคืนตอนที่คุยกับแม่ ทำไมวิกไม่บอกแม่ไปล่ะ มาบอกอะไรตอนที่ใครๆ ในประเทศนี้เขารู้กันหมดแล้วว่าเราจะแต่งงานกัน"
ภัทรกับดวงแก้วงง ว่าทั้งคู่ยังไม่ตกลงกันให้ดีอีกหรือ ทั้งที่จะแถลงข่าวในเวลาอันใกล้อยู่แล้ว เมลานีบอกกับกรวิกอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ
"แล้วแต่วิกเขาเถอะค่ะ สิ่งไหนที่วิกเห็นว่าเหมาะสมและควรทำก็ทำเถอะ เมนี่เคารพในการตัดสินใจของวิกเสมอ ถ้าวิกเห็นว่าเมนี่ไม่มีค่าพอที่จะใช้ชีวิตร่วมกัน เมนี่ก็คงบังคับใจวิกไม่ได้"
เมลานีมองหน้ากรวิกอย่างวัดใจ ดวงแก้วมองหน้าภัทร รู้สึกได้ว่าทั้งคู่ต้องมีปัญหากันแน่ๆ ดวงแก้วให้ทั้งคู่ตกลงกันเอง เธอจะไปรับหน้านักข่าวก่อน กรวิกบอกว่ามันเร็วเกินไป เมลานีย้อน
"แล้วจะรอไปเพื่ออะไร เพื่อที่วิกจะได้กลับไปง้อเอยแล้วมายกเลิกการแต่งงานของเราทีหลังอย่างนั้นเหรอ มันจะไม่ใจร้ายไปหน่อยหรือคะ ถ้าวิกคิดว่าผู้หญิงคนนั้นรักวิกมากกว่าที่เมนี่รักล่ะก็ ออกไปบอกทุกคนเลยค่ะว่าวิกจะไม่แต่งงานกับเมนี่ เมนี่จะกราบทุกคนแล้วบอกว่าเรื่องทั้งหมดเป็นความเข้าใจผิดของเมนี่คนเดียว"
เมลานีเช็ดน้ำตาที่ไหลพรากก่อนจะเดินออกจากห้องไป ภัทรถอนหายใจ
"สรุปว่าเรื่องนี้มีเอยเข้ามาเกี่ยวข้อง สรุปว่าเอยไม่ได้กลับอเมริกา พี่ไม่รู้ว่าเรื่องเอยกับวิกมันเป็นยังไงมายังไงนะ แต่ที่พี่รู้คือ น้องเมนี่รักวิกมาก ถ้าเป็นพี่ พี่คงไม่ทิ้งคนรักเพื่อไปอยู่กับผู้หญิงที่เขามีคู่หมั้นอยู่แล้ว โดยเฉพาะคนรักที่กล้าเอาตัวเองเป็นโล่บังกระสุนให้พี่ การสละชีวิตให้ใครสักคนมันเป็นเรื่องใหญ่มากนะวิก ใหญ่พอๆ กับเรื่องโดนคนรักบอกเลิกการแต่งงานต่อหน้าคนทั้งประเทศนั่นแหละ วิกลองถามตัวเองดูว่าน้องเมนี่ทำผิดอะไร สมควรจะต้องเจ็บทั้งตัวแถมยังต้องได้รับความอับอายจนกลายเป็นตราบาปไปตลอดชีวิตมั้ย คิดดูให้ดี"
ภัทรเดินออกไปอีกคน กรวิกนั่งนิ่งแต่ในใจอึดอัดอกแทบระเบิด เขาจะแต่งงานกับใครที่ไม่ใช่
ช่อลดาได้หรือ แล้วเมลานีล่ะมีความผิดอะไร เขาจะทำให้เธอมีตราบาปติดตัวไปตลอดชีวิตได้ยังไง
กรวิกมาขอพบช่อลดา แต่ลักษณ์มาเปิดประตูให้ ลักษณ์บอกว่าช่อลดาไม่มีอะไรจะคุยด้วย แต่กรวิกก็ตื๊อจะคุยให้ได้ ที่สุดช่อลดายอมเปิดประตูออกมา แต่ออกมาเพื่อบอกให้กรวิกออกไปจากชีวิตของเธอ กรวิกอึ้ง แต่พยายามตั้งสติละล่ำละลัก
"น้องเอย พี่วิกขอโทษที่เข้าใจน้องเอยกับหมอลักษณ์ผิดไป พี่วิกรู้ว่าน้องเอยไม่มีวันเปลี่ยนใจไปจากพี่วิก พี่วิกไม่ดีเองที่ระงับอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ ด่วนสรุปทุกอย่างเร็วเกินไป พี่วิกขอโทษ ยกโทษให้พี่วิกเถอะนะ"
"คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษเพราะคุณไม่ได้เข้าใจผิด ทุกอย่างที่คุณเห็นทุกอย่างที่คุณเข้าใจมันถูกต้องแล้ว ฉันกับพี่ลักษณ์รักกัน และการที่เราจะแสดงความรักต่อกันมันก็ไม่น่าจะไปรบกวนใคร ในเมื่อเราเป็นคู่หมั้นกัน" เสียงช่อลดาหมางเมิน
กรวิกใจหายวูบ "น้องเอยทำไมพูดอย่างนี้ พี่วิกไม่เชื่อว่าน้องเอยจะลืมอดีตลืมความรักที่เรามีต่อกันได้ พี่วิกไม่เชื่อ"
"เชื่อเถอะค่ะ เรื่องในอดีต ความรักเก่าๆ มันไม่มีความหมายอะไรสำหรับฉันสักนิด ในเมื่อตอนนี้ฉันได้กลับมาอยู่กับคนที่ฉันรักแล้ว"
ช่อลดาเดินมายืนเคียงข้างลักษณ์ กรวิกรู้สึกเหมือนโลกแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ชายหนุ่มอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก ได้แต่พึมพำ
"ไม่จริง น้องเอย ไม่จริง"
ช่อลดาพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบคม หน้าและแววตาเด็ดเดี่ยว
"เลิกฝันเลิกงมงายกับความรักความหลังแล้วตื่นขึ้นมายอมรับความจริงสักที เลิกหลอกตัวเองได้แล้ว"
กรวิกน้ำเสียงเหือดแห้ง แววตาแห้งผากนั้นมีน้ำตาคลอ
"น้องเอย พี่วิกจะลืมได้ยังไง"
"ในเมื่อผู้หญิงเขาไม่รักแล้วยังอยากจะมีเยื่อใยกับเขาอยู่อีกงั้นเหรอ ถ้าอยากจะฝันลมๆ แล้งๆ อย่างนั้นอยู่คนเดียวก็ตามใจ แต่กรุณาให้เกียรติเราสองคนด้วย อย่ากลับมาที่นี่ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ถ้าคุณยังอยากให้ฉันเหลือความรู้สึกดีๆ กับคุณบ้าง" ช่อลดาเสียงแข็ง
ลักษณ์แทบไม่เชื่อสายตาว่าสิ่งที่เห็นและได้ยินจะหลุดออกมาจากปากช่อลดาได้ ช่อลดามองกรวิกด้วยแววตาที่เย็นชา เป็นการมองที่ทำให้กรวิกขนลุกซู่ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ชายหนุ่มรู้ได้ในทันทีว่าสายสัมพันธ์ระหว่างเขากับหญิงสาวขาดสะบั้นลงอย่างสิ้นเชิง
กรวิกออกไปแล้ว ลักษณ์เดินเข้ามาถามช่อลดาว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ช่อลดาว่าไม่เป็นไร ยังไงการแต่งงานของเมลานีและกรวิกก็ต้องเกิดขึ้น ลักษณ์ยกมือขึ้นแตะไหล่หญิงสาวอย่างให้กำลังใจ ก่อนจะเดินออกมา ทันทีที่ลักษณ์เดินพ้นห้องไป ช่อลดาเซแล้วทรุดไปกับราวระเบียง หญิงสาวปวดมวนท้องราวๆ กับมีผีเสื้อเป็นหมื่นๆ ตัวกระพือปีกอยู่ในนั้น ช่อลดาซุกตัวร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด แต่เธอเอามือปิดปากบังคับตัวเองไม่ให้เสียงสะอื้นดังลอดออกมา
0000000000000000000000000000
ปราชญ์ได้รู้แล้วว่าลักษณ์ยังไม่ตาย เขาเรียกประชุมคณะกรรมการบอร์ด เพื่อจะบอกว่า เขาได้ลาออกจากตำแหน่งประธานแล้ว และจะแต่งตั้งประธานโรงพยาบาลคนใหม่ ปรัชญายืนขึ้นอย่างภาคภูมิ ด้วยความคิดว่าจะเป็นตัวเองเต็มที่ แต่แล้วก็ต้องช็อก เมื่อเห็นลักษณ์ก้าวเข้ามาในห้องประชุม ปราชญ์แนะนำกับคณะกรรมการทุกคน
"ในนามคณะกรรมการบอร์ด ผมขอแต่งตั้งคุณหมอลักษณ์ พิษณุการ เป็นประธานบริษัทคนใหม่ มีอำนาจสิทธิ์ขาดในการบริหารจัดการทุกเรื่อง ขอแสดงความยินดีด้วยครับ"
คณะกรรมการทุกคนลุกขึ้นยืนปรบมือ ปรัชญาตะโกนลั่น
"ไม่จริง แกจะมาแย่งตำแหน่งฉันได้ยังไง ในเมื่อแกตายไปแล้ว เป็นไปไม่ได้ ฉันเห็นกับตา แกตายไปแล้ว แกตายแล้วไอ้ลักษณ์ แกถูกฆ่าตาย!"
ลักษณ์ยืนจ้องปรัชญานิ่ง "คุณรู้เพราะคุณเป็นคนจ้างไอ้พวกมือปืนนั่นฆ่าผม"
ปรัชญาขวัญหนีดีฝ่อ วิ่งสติแตกออกจากห้องไป เจอตำรวจเดินเข้ามาหมายจะจับกุมตัวไปโรงพัก ปรัชญาปฏิเสธลั่นว่าเขาไม่เกี่ยว ปราชญ์เดินตามมาสมทบบอกให้ปรัชญารับผิดซะ ปรัชญาแค้นจัด
"นี่แกจัดฉากแต่งตั้งประธานวันนี้เพื่อจะลากฉันเข้าตะรางงั้นเหรอไอ้แก่"
ลักษณ์ตกใจ "คุณจะพูดอะไรควรจะให้เกียรติท่านประธานบ้าง ท่านเป็นคุณพ่อคุณนะ"
"มันไม่ใช่พ่อกู มันเป็นพ่อมึงต่างหากล่ะไอ้โง่"
ลักษณ์ตะลึง จับต้นชนปลายไม่ถูก ในขณะที่ปราชญ์ได้แต่อึ้ง นึกไม่ถึงว่าความลับจะแตกในสถานการณ์อย่างนี้ ลักษณ์ถามว่าหมายถึงอะไร
"ผู้ชายคนนี้ไงล่ะที่ถีบหัวแม่มึงส่ง แล้วมาแต่งงานกับผู้หญิงรวยๆ อย่างแม่กู ผู้ชายคนนี้ที่ทิ้งแม่มึงตั้งแต่มึงยังเกาะสายสะดือแม่มึงอยู่ในท้อง คนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อมึง เขารักมึงมากเลยไอ้ลักษณ์" ปรัชญาตะโกนอย่างบ้าคลั่ง
ลักษณ์อื้ออึง พูดไม่ออกบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง ดีใจที่รู้ว่าใครคือพ่อ แต่ก็เสียใจในชะตากรรมของตัวเองและแม่ ทุกคนพยายามเกลี้ยกล่อมให้ปรัชญายอมมอบตัว แต่ปรัชญาวิ่งไปคว้าปืนในห้องทำงานมา แล้วจับปราชญ์เป็นตัวประกัน ลักษณ์ขอแลกตัวเองเข้าเป็นตัวประกันแทนปราชญ์
ปราชญ์และตำรวจยังตามปรัชญาที่ล็อกคอลักษณ์ไว้เป็นตัวประกัน ปราชญ์พยายามเดินเข้ามาใกล้ๆป รัชญา พลางเกลี้ยกล่อม แต่โดนปรัชญายิงใส่ขา
ปรัชญากดลิฟต์ถี่ยิบ เสียงลิฟต์ดังขึ้น ประตูลิฟต์เปิดออก ปรัชญายิ้มหลุดโลกเหมือนคนบ้า ลักษณ์เงยหน้าขึ้นไปเห็น เห็นป้ายกระดาษเขียนด้วยตัวหนังสือตัวใหญ่ๆ ว่า "ระวัง...ลิฟต์ค้าง!" ลักษณ์ร้องห้ามลั่น แต่ไม่ทัน ขาปรัชญาก้าวไปในอากาศที่เวิ้งว้างและมืดมิด ชายหนุ่มตกวูบลงไป ลักษณ์พุ่งเข้าไปดึงมือปรัชญาที่ตะกายไขว่คว้าอากาศไว้ได้ ปรัชญาพยายามจับมือลักษณ์ไว้แน่น ลักษณ์บอกปรัชญา
"จับมือพี่แน่นๆ จับแน่นๆ"
ปรัชญามองหน้าลักษณ์แวบหนึ่ง เป็นแวบสุดท้าย แล้วปรัชญาก็ไม่สามารถเกาะมือลักษณ์ได้ไหว ร่างชายหนุ่มดำดิ่งลงไปยังพื้นเบื้องล่างราวกับโดนนรกสูบ เสียงร้องที่เปล่งออกมาก็ไม่ต่างจากเปรตขอส่วนบุญ ลักษณ์มองภาพสยดสยองที่อยู่เบื้องล่าง ก่อนจะหันหลังพิงลิฟต์อย่างหมดอาลัยตายอยากในชีวิต ในขณะที่ปราชญ์เห็นหน้าลักษณ์ก็รู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับปรัชญา
ปราชญ์จัดงานศพให้ปรัชญา ลักษณ์มาร่วมด้วย สองพ่อลูกไม่มีอะไรจะพูดกัน ลักษณ์ยกมือไหว้จะลากลับ แต่ปราชญ์เรียกไว้
"เดี๋ยวสิลูก อย่าเพิ่งไป"
ลักษณ์ชะงัก ชายหนุ่มน้ำตาคลอกับคำว่า "ลูก" ซึ่งหลุดออกมาจากปากปราชญ์
"อยู่ให้พ่อได้ขอโทษลูกก่อนได้มั้ย พ่อไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งลูก เพียงแต่แม่ของลูกรู้เรื่องการแต่งงานของพ่อจากแม่ของปรัชญา ก่อนที่พ่อจะได้อธิบายความจริงให้ฟัง หลังจากนั้นแม่ของลูกก็หายไป พ่อพยายามตามหาแทบพลิกแผ่นดินก็ไม่เจอ จนกระทั่งลูกโต พ่อถึงรู้ว่าแม่หนีไปอยู่อเมริกาและเลี้ยงลูกที่นั่น ลูกรู้มั้ยวันที่พ่อค้นพบว่ามีคนชื่อหมอลักษณ์ พิษณุการ อยู่ในโลกนี้ พ่อดีใจขนาดไหน พ่อรู้ได้ในทันทีว่าลูกต้องเป็นลูกของพ่อเพราะ "พิษณุการ" คือนามสกุลของผู้หญิงที่พ่อรัก"
"แล้วท่านทิ้งแม่ไปแต่งงานใหม่ทำไม"
"แม่ของปรัชญาท้อง เขามาขอให้พ่อช่วยแต่งงานกับเขา เพราะลูกสาวท่านผู้หญิงพิศมัยจะท้องโดยไม่มีพ่อไม่ได้ ท่านผู้หญิงพิศมัยมีบุญคุณกับพ่อมาก พ่อจึงต้องตอบแทนบุญคุณท่านโดยที่พ่อไม่รู้ว่าแม่ของลูกท้อง พ่อมารู้จากจดหมายที่แม่เขียนทิ้งไว้ในวันที่หนีพ่อไป"
ลักษณ์น้ำตาไหล "แม่ไม่เคยพูดว่าพ่อเป็นใครตราบจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต แต่สิ่งที่แม่พูดเสมอคือ พ่อเป็นคนดี และขอให้ผมเป็นคนดีเหมือนพ่อ แม่ไม่เคยโทษว่าการที่เราต้องอยู่อย่างลำบากตามลำพังสองคนเป็นความผิดของใคร แต่ให้คิดในแง่ดีว่าบางทีพระเจ้าก็ประทานส่วนที่ขาดมาเพื่อให้เรารู้จักเติมให้มันเต็ม แม่อยากให้ผมเป็นหมอเพราะจะได้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน และหวังว่าความดีงามจากการช่วยนั้นจะทำให้ผมได้พบกับคนที่ให้กำเนิดผมสักวัน"
"นุดีเป็นผู้หญิงที่มีน้ำใจประเสิรฐและดีงาม ลูกถึงได้ดีงามเหมือนแม่ พ่อเสียใจ ถ้าพ่อเลือกได้พ่อจะไม่ปล่อยให้เหตุการณ์เป็นแบบนี้ พ่อจะยอมเป็นคนเนรคุณคนดีกว่าต้องเสียเมียและลูกไป พ่อขอโทษ ขอโทษจริงๆ ยกโทษให้พ่อด้วยลักษณ์ อภัยให้พ่อด้วย"
ลักษณ์ก้มลงกราบแทบเท้าปราชญ์ ปราชญ์เจ็บจี๊ด ถ้าลูกจะโกรธเขาบ้าง เขาอาจจะไม่เจ็บเพราะรู้สึกผิดมากเท่านี้
"ผมจะยกโทษให้ได้ยังไง ในเมื่อผม ไม่เคยโกรธพ่อเลยสักครั้ง"
"ลูกพ่อ"
ปราชญ์ประคองลักษณ์ขึ้นมา ทั้งคู่ยืนกอดกันด้วยความรักความผูกพันที่ต่างฝ่ายต่างถวิลหาซึ่งกันและกันมานานแสนนาน
กรวิกไม่เอาใจใส่ในเรื่องการเตรียมงานแต่งงานเลย แม้กระทั่งเรื่องหาสถานที่ กรวิกก็แค่ขับรถมาส่งเมลานีที่โบสถ์ ให้เมลานีเข้าไปติดต่อเอง เมลานีน้อยเนื้อต่ำใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่คิดว่าสักวันกรวิกคงมองเห็นความรักของเธอ
เมลานีเดินเข้ามาในโบสถ์ หญิงสาวมองหาเจ้าหน้าที่ดูแลสถานที่ แต่ไม่เห็นใครนอกจากผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งนั่งอยู่เบื้องหน้าองค์พระเยซู เมลานีเดินเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้น แล้วถามอย่างเกรงใจ
"คุณคะ คุณพ่อโจเซฟอยู่มั้ยคะ"
ผู้หญิงคนนั้นหันมา แล้วเมลานีก็ต้องอึ้งเมื่อพบว่าผู้หญิงคนนั้นคือ ช่อลดา ช่อลดาก็อึ้ง ตะลึงงันไม่แพ้กัน ไม่คิดว่าจะพบเมลานีที่นี่
จบตอน ๒๑
ข่าวที่เกี่ยวข้อง