ข่าว

ใจร้าว 23 // ** 27797109 **

เกาะติดข่าวสาร >> คมชัดลึก ออนไลน์
logoline

ใจร้าว 23 // ** 27797109 ** กรวิกขับรถเข้ามาจอดที่โบสถ์ ชายหนุ่มเดินจ้ำลงมาจากรถ แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเจอเข้ากับลักษณ์ สองหนุ่มจึงยืนประจันหน้ากันท่ามกลางสายฝนโปรย ลักษณ์ถามว่ามารับเมลานีหรือ กรวิกรับ ลักษณ์กล่าวคำอวยพร "ผมขออวยพรให้คุณโชคดี ขอให้คุณกับเมนี่มีความสุขมากๆ" กรวิกอย่างขื่นขม "ผมอาจจะมีความสบายใจที่ได้ตอบแทนน้ำใจของเมนี่ แต่ผมรู้ว่าชีวิตผมต่อจากนี้ไป จะไม่มีคำว่า "ความสุข" ผ่านเข้ามาในชีวิตอีกแล้ว" "ทำไม ในเมื่อพรุ่งนี้คุณก็จะแต่งงาน คุณน่าจะมีความสุขนะ" "ความสุขมันหายไปจากชีวิตผม ตั้งแต่วันที่น้องเอยปฏิเสธผม เพราะต้องการจะแต่งงานกับคุณ คุณเป็นผู้ชายที่โชคดีมากที่จะได้อยู่เคียงข้างน้องเอยไปตลอดชีวิต ถ้าเป็นผู้ชายอื่น ผมจะสู้สุดหัวใจและจะไม่มีวันยอมให้น้องเอยไปจากผม แต่นี่เป็นคุณ" กรวิกกัดฟันข่มความเจ็บปวด ชายหนุ่มสะกดอารมณ์เพื่อไม่ให้น้ำตาที่เอ่อท้นใจเอ่อท้นตา "ทำไมคุณต้องเป็นผู้ชายที่ดีพร้อมไปซะทุกอย่าง ผมไม่มีทางสู้คุณได้เลย ยังไงผมก็ไม่มีสิทธิ์ไม่มีโอกาสที่จะดูแลผู้หญิงที่ผมรักแล้ว ผมขอฝากน้องเอยไว้กับคุณด้วย กรุณารักเธอให้มากๆ และช่วยดูแลเธอไปจนตลอดชีวิต" กรวิกแค่นหัวเราะ "ความจริงถึงผมไม่ขอร้อง คุณก็ต้องรักและดูแลน้องเอยไปตลอดชีวิตอยู่แล้วจริงมั้ย เอาเป็นว่าผมยินดีกับคุณสองคนด้วยใจจริงก็แล้วกัน" กรวิกมองหน้าลักษณ์ แล้วยิ้มเศร้า ก่อนจะปลีกตัวเดินเข้าโบสถ์ไป ลักษณ์สงสารกรวิก อยากจะบอกความจริงเรื่องอาการป่วยของช่อลดาและลูกที่อยู่ในท้อง แต่ก็ไม่สามารถทำได้เพราะช่อลดาขอร้องไว้ ที่สำคัญถ้าเขาพูด กรวิกคงไม่มีวันปล่อยช่อลดามาอยู่กับเขาแน่ ช่อลดาหยิบดอกกุหลาบจัดใส่แจกันด้วยอาการเหม่อลอย แววตาของหญิงสาวแห้งผากไร้ชีวิตชีวา ใบหน้าซีดเผือดราวกับถูกสูบเลือดออกไปจนหมดตัว สักครู่ ลักษณ์เดินเข้ามา ช่อลดาหันมาเห็น หญิงสาวฝืนยิ้ม ลักษณ์บอกว่าเขาแวะไปโบสถ์มา เจอกรวิกกับเมลานีด้วย "เขาคงมาตรวจความเรียบร้อยมั้งคะ พรุ่งนี้ก็จะถึงวันแต่งงานของเขาแล้ว" ช่อลดาฝืนยิ้ม "พี่รู้สึกผิดมากที่ไม่ได้บอกกรวิกเรื่องเอยกับลูก พี่เคยเป็นลูกกำพร้ามาก่อน พี่รู้ดีว่าการเป็นลูกที่ไม่มีพ่อทั้งๆ ที่พ่อยังมีชีวิตอยู่ มันเป็นยังไง" ช่อลดาน้ำตาคลอ "แต่พี่ลักษณ์ก็เติบโตมาเป็นคนดี ดีมากกว่าคนที่มีพ่อแม่พร้อมหน้าพร้อมตาด้วยซ้ำไป ที่สำคัญลูกของเอยมีพ่อค่ะ พ่อของแกชื่อคุณหมอลักษณ์" "เอย" "เอยตัดสินใจแล้วค่ะ เราอย่าพูดถึงเรื่องคนอื่นดีกว่านะคะ ขอให้ต่อไปนี้ครอบครัวเรา 3 คน พ่อแม่ลูก มีกันและกันแค่นั้นก็พอ" ช่อลดากลบความปวดร้าวสุดๆ ในใจ "ต่อไปนี้เอยจะดูแลพี่ลักษณ์ให้ดีที่สุด เอยจะเป็นแม่บ้านเต็มตัว เอยจะทำกับข้าวให้พี่ลักษณ์ทานทุกวัน เอยจะจ่ายตลาดเอง ถึงตอนนี้เอยจะทำกับข้าวไม่เก่ง แต่เอยก็จะไปเรียน ไม่มีอะไรยากเกินกว่าความพยายามของเราหรอก จริงมั้ยคะ" ระหว่างที่ช่อลดาพร่ำรำพัน เลือดก็ค่อยๆ ซึมออกมาทางปากและจมูก โดยที่หญิงสาวไม่รู้ตัว ลักษณ์เห็นอาการรีบเอามือเช็ดเลือดออก "ไม่ต้องพูดแล้วล่ะเอย เอยพักผ่อนก่อนเถอะนะ" ช่อลดาพร่ำพูดว่าจะทำเพื่อลักษณ์ จริงๆ แล้วคือสิ่งที่เธอต้องการทำให้กรวิก "เอยจะเป็นภรรยาที่ดี ของ ของพะ พี่" ช่อลดายังไม่หลุดชื่อใครออกมาหญิงสาวก็ฟุบลงแล้วปัดเอาแจกันดอกกุหลาบล้มลงกับโต๊ะ ลักษณ์ตกใจ ร้องเรียกช่อลดาดังลั่น ก่อนรีบอุ้มหญิงสาวออกไป เลือดของช่อลดาเปรอะเปื้อนดอกไม้สีขาวแดงฉาน ช่อลดาถูกนำตัวส่งห้องปลอดเชื้อ ช่อลดาชักกระตุกอย่างแรง เลือดทะลักไหลออกจากปากและจมูกอีก ลักษณ์พุ่งไปที่เตียงกดกริ่งเรียกพยาบาล แล้วเขย่าแขนช่อลดาก่อนจะพูดเสียงดังอย่างลืมตัว "เอยหายใจลึกๆ ได้ยินพี่มั้ย หายใจลึกๆ!" ช่อลดาเหนื่อยอ่อนแทบขาดใจ "เอย ไม่ไหวแล้ว ช่วยบอกพี่วิกด้วยวะ ว่า เอย เอย ละลา" "ไม่นะเอย ไม่ ไม่!" ลักษณ์น้ำตาหยดติ๋งก่อนจะวิ่งผละจากหญิงสาวออกไป พยาบาลรีบเข้ามาช่วยกันดูแลชีวิตช่อลดา กรวิกกับเมลานีกำลังให้บาทหลวงทำพิธีงานแต่งงานในขั้นตอนสุดท้าย คือสวมแหวน เมลานียิ้มปลื้ม ใจเต้นตึ้กตั้ก ทุกคนพลอยลุ้นกันไปหมด กรวิกสูดลมหายใจลึกเข้าปอด ชีวิตต่อจากนี้ไปจะพลิกผันจากเดิมโดยสิ้นเชิง กรวิกดึงมือข้างซ้ายของเมลานีขึ้นมา และเตรียมสวมแหวนที่อยู่ในมือขวาใส่ที่นิ้วนางของหญิงสาว ขณะที่แหวนจ่ออยู่ที่นิ้ว ลักษณ์ก็วิ่งถลาเข้ามา "เดี๋ยวก่อน!" กรวิกไม่ทันระวัง ชายหนุ่มก็ทำแหวนแต่งงานร่วงหล่นจากมือ เมลานีก้มลงไปเก็บแหวนขึ้นมา หญิงสาวใจหายวาบ เกิดลางสังหรณ์อะไรบางอย่างในใจ ทุกคนหันไปมองลักษณ์เป็นตาเดียว "ก่อนที่คุณจะแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ กรุณาไปดูใจผู้หญิงอีกคนที่รักคุณสุดหัวใจ" กรวิกไม่เข้าใจสิ่งที่ลักษณ์พูด "คุณพูดอะไร" "เอยป่วยหนักอยู่ที่โรงพยาบาล" กรวิกเหมือนถูกค้อนปอนด์ทุบกลางกบาลโดยไม่ทันตั้งตัว ชายหนุ่มมึนงง "อะไรนะ" "เอยกำลังจะตาย" ลักษณ์กลั้นสะอื้น กรวิกลืมหายใจเหมือนโลกดับสลายไปในชั่วพริบตา พอตั้งสติได้ชายหนุ่มก็วิ่งออกไปจากโบสถ์ทันที เมลานีตะโกนเรียกกรวิกลั่น ผู้คนพากันแตกฮือลุกขึ้นยืนเม้าท์อื้ออึง เมลานีหันไปเห็นทุกสายตาจับจ้องมาที่เธอ หญิงสาวไม่อาจทนยืนอับอายอยู่ตรงนั้นได้ วิ่งหนีไปทันที ดวงแก้วเจษฎาพุ่งออกมาสมทบกับภัทร ตามติดด้วยโสภิตา โสภิตาละล่ำละลักถาม "เกิดอะไรขึ้นคะคุณดวงแก้ว ภัทรนี่มันเรื่องอะไรกัน คุณหมอ ผู้หญิงที่คุณหมอพูดถึงเป็นใคร นี่วิกมีเมียแล้วอย่างนั้นเหรอ" ลักษณ์ไม่ตอบอะไรแต่วิ่งออกไปอีกคน โสภิตาลมจะใส่ ภัทรประคองโสภิตาไว้ได้ทัน ดวงแก้วช่วยภัทรประคองโสภิตาไปนั่งดมยาดม เจษฎายิ้มสะใจ เมลานีซบหน้ากับกำแพงโบสถ์ หญิงสาวร้องไห้จนตัวโยน พูดไม่ออกบอกไม่ถูกว่าตัวเองเจ็บปวดสาหัสแค่ไหน ลักษณ์เดินเข้ามายืนมองหญิงสาวด้วยความสงสารและเห็นใจ พร้อมเอ่ยปากขอโทษ เขาไม่ได้ตั้งใจ เมลานีเห็นลักษณ์แล้วความโมโหความเสียใจพุ่งปี๊ด หญิงสาวตบหน้าชายหนุ่มอย่างแรงด้วยน้ำตานองหน้า พลางตะโกนว่าเกลียดลักษณ์ที่มาทำลายงานแต่ง มาทำลายความฝันของเธอ ลักษณ์สุดทน เลยโพล่งออกไป "การได้แต่งงานกับผู้ชายที่ไม่ได้รักคุณ นั่นเหรอคือความฝันของคุณ เมลานี แล้วไอ้การที่คุณต้องอดทนต้องพยายามที่จะแต่งงานกับใครสักคน ผมว่ามันไม่ใช่ความรักนะ" คำพูดของลักษณ์กระชากอารมณ์อันเจ็บปวดของเมลานีให้หยุดชะงักงัน หญิงสาวเหมือนถูกตบหน้ากลับซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างแรงจนหน้าชาดิก ลักษณ์ค่อยๆ เล่า "กรวิกกับเอยรู้จักกันมาตั้งแต่เล็กๆ ทั้งสองคนผูกพันและรักกันมากจนถึงขั้นจะหมั่นหมายกัน แต่โชคร้ายที่เอยเป็นลูคีเมีย เอยไม่อยากให้กรวิกรู้เพราะกลัวเขาจะเสียใจ ก็เลยหนีไปรักษาตัวที่อเมริกาเมื่อ 8 ปีที่แล้วตอนนั้นคุณทำอะไรอยู่ที่ไหน ยังเป็นวุ้นอยู่เลยมั้ง" เมลานีร้อนวูบไปทั้งตัวที่รู้ความจริง ลักษณ์เล่าต่อ "เอยกลับมาที่นี่เพื่อจะมาแสดงความยินดีกับกรวิกที่เขาได้รับรางวัล แต่เหตุการณ์ก็พลิกผันทำให้เอยต้องอยู่ที่นี่นานกว่าที่คิด และถึงจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างกรวิกกับเอย เอยก็ไม่เคยคิดที่จะแย่งเขามาจากคุณ เอยต้องการเสียสละให้กรวิกได้อยู่กับผู้หญิงที่คู่ควรอย่างคุณไปตลอดชีวิต ทั้งๆ ที่ตอนนี้เธอกำลังจะมีลูกกับเขาด้วยซ้ำไป!" เมลานีเซไปปะทะผนัง หญิงสาวหายใจติดขัด เหมือนจะตายลงตรงนั้นซะให้ได้ "จริงเหรอ ที่คุณพูดมาทั้งหมด มันเรื่องจริงหรือนี่" ลักษณ์พยักหน้าแทนคำตอบ เมลานีเอามือปิดหูส่ายหน้าเหมือนจะไล่ภาพหลอนเหล่านั้นออกไปจากความคิด หญิงสาวทรุดตัวลงนั่งร้องไห้ที่ซอกตึก "ฉันทำอะไรลงไป ทำไมฉันถึงได้ทำบาปมหันต์อย่างนี้" พยาบาลกำลังช่วยกันดูแลช่อลดา กรวิกก้าวเข้ามาเห็นสภาพของช่อลดาก็ตกใจ ช่อลดาเห็นกรวิกก็ยินดีที่ได้เจอหน้ากันอีกครั้ง กรวิกถามว่าป่วยหนักขนาดนี้ทำไมไม่บอกเขาสักคำ "เอยไม่อยากให้พี่วิกไม่สบายใจ ตอนนั้นคุณพ่อพี่วิกก็กำลังป่วยหนัก เอยไม่อยากเห็นพี่วิกต้องทุกข์ใจอะไรหลายเรื่องในเวลาเดียวกัน เอยจำเป็นต้องไปจากพี่วิกทั้งๆ ที่เอยไม่อยากจากพี่วิกไปไหนแม้แต่วินาทีเดียว แต่ถ้าเอยไม่ไป พี่วิกก็ต้องรู้เข้าสักวันว่าเอยเป็นลูคีเมีย" กรวิกใจหายวาบ ชายหนุ่มน้ำตาไหล "เอยโชคร้ายขนาดนี้เชียวเหรอ ทำไมเอยไม่บอกพี่ ปล่อยให้พี่ทำร้ายเอย ทรมานเอยทำไม" "8 ปีที่เอยรักษาตัวอยู่ที่โน้น เอยคิดถึงพี่วิกทุกวัน การทรมานจากความคิดถึงมันรุนแรงกว่าการทรมานจากอาการป่วยหลายเท่า แต่เอยก็ประคองตัวเองจนมาแสดงความยินดีในวันที่พี่วิกรับรางวัลจนได้ และเอยก็ดีใจที่สุดที่พี่ลักษณ์บอกเอยว่า เอยจะมีชีวิตอยู่ได้อีก 1 ปี อย่างน้อยเอยก็มีเวลาอีกตั้งปีที่จะได้อยู่กับพี่วิก ได้ทำอะไรเพื่อให้คนที่เอยรักพอใจ" กรวิกเพิ่งเข้าใจเงื่อนไขเรื่องเวลาของช่อลดา ชายหนุ่มอยากจะร้องไห้ออกมาดังๆ "ทำไมพี่นึกไม่ถึง ทำไมพี่ถึงได้โง่ขนาดนี้ พี่ขอโทษนะน้องเอย พี่ขอโทษ" "เอยไม่เคยโกรธพี่วิก เอยเข้าใจพี่วิกเสมอ แล้วเอยก็ดีใจที่วันนี้เอยมีโอกาสที่จะแสดงความยินดีกับพี่วิกเป็นครั้งสุดท้าย" "อย่าพูดอย่างนี้น้องเอย" กรวิกใจหายวาบ "เอยขอให้พี่วิกกับคุณเมนี่มีความสุขมากๆ ขอให้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตราบนานเท่านาน" "ไม่นะน้องเอย น้องเอยเข้าใจผิดที่คิดว่าจะมีใครมาแทนที่น้องเอยได้ ถ้าไม่มีน้องเอย พี่วิกก็จะไม่มีใคร ไม่มี" "ขอให้เอยจากโลกนี้ไปอย่างสงบเถอะนะคะ เพียงแค่เอยรู้ว่ามีใครที่ดี ที่รักและดูแลพี่วิกได้ตลอดชีวิต เอยก็หมดห่วงแล้ว" "แล้วน้องเอยไม่นึกถึงใจพี่วิกบ้างเหรอ น้องเอยจะให้พี่วิกทนอยู่กับใครไปจนตายโดยที่พี่วิกไม่ได้รักเขาเลยอย่างนั้นเหรอ พี่วิกไม่ได้รักใครเหมือนน้องเอย แล้วพี่ก็จะไม่มีวันรักใครเหมือนน้องเอยด้วย" ช่อลดายิ้ม น้ำตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขและปลาบปลื้ม ไม่ใช่ความเศร้าหมอง ร้าวรานเหมือนอย่างกรวิกไหลออกมา "เอยรักพี่วิก" "พี่วิกก็รักเอย" "อากาศเย็นจังนะคะ ค่ำแล้วหรือคะ ทำไมมืดจัง" กรวิกกอดหญิงสาวแน่นแล้วปล่อยโฮ "น้องเอย" "อุ่นจังเลย เอยอยากให้พี่วิกกอดเอยอย่างนี้นานๆ" ช่อลดาซบหน้ากับไหล่ชายหนุ่ม เลือดเริ่มซึมออกจากปากและจมูกอีกครั้ง หญิงสาวอ่อนเพลีย สะลึมสะลือ "เอยเคยบอกพี่วิกแล้วใช่มั้ยคะ ไม่ว่าพระจันทร์จะสิ้นแสง หรือพระอาทิตย์จะดับสลาย หัวใจรักของเอยจะยังอยู่ อยู่เพื่อจะรักพี่วิก แม้ว่าเอยจะไม่ชีวิตอยู่บนโลกนี้แล้วก็ตาม" "ไม่นะน้องเอย พี่วิกไม่ยอมให้น้องเอยจากไปไหน น้องเอยจะต้องอยู่กับพี่วิก สัญญานะว่าเราจะต้องอยู่ด้วยกัน สัญญากับพี่วิกสิน้องเอย" กรวิกเห็นช่อลดาเงียบ จึงดึงตัวหญิงสาวออกมา แล้วกรวิกก็ต้องช็อก เมื่อเห็นหญิงสาวแน่นิ่งไปพร้อมกับเลือดที่ยังรินไหลไหลออกปากและจมูก กรวิกกระโดดไปกดกริ่งเรียกพยาบาล แล้วกลับมาโอบกอดพร้อมเขย่าตัวหญิงสาว กรวิกนั่งซึมอยู่กับเก้าอี้ หน้าห้องปลอดเชื้อ เมลานีเข้ามาอย่างร้อนรนถามอาการช่อลดา กรวิกบอกเมื่อเช้าหยุดหายใจไป ลักษณ์กำลังช่วยอยู่ เมลานีเข่าอ่อน ทิ้งตัวลงนั่งข้างกรวิก "เมนี่ผิดเองที่ดันทุรังให้มันมีวันที่เลวร้ายอย่างนี้ เมนี่ขอโทษ เมนี่ไม่เคยรู้เรื่องเอยกับวิกมาก่อน ถ้ารู้ เมนี่จะไม่มีวันทำอะไรโง่ๆ เหมือนที่ผ่านมาเด็ดขาด" "ผมสิที่โง่บัดซบยิ่งกว่าคุณ คนรักกลับมาอยู่ใกล้ตัวกลับสร้างเรื่องไร้สาระทำให้เขาเจ็บปวดเสียใจ และทำให้คนดีๆ อย่างคุณต้องพลอยเสียใจไปด้วยอีกคน คุณจะโกรธจะเกลียดผมก็ได้ที่ผมแกล้งรักคุณ ผมขอโทษ ผมเสียใจจริงๆ" "เมนี่เองก็หลงทางไป คิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเราคือความรัก แต่มันไม่ใช่ เมนี่รู้ว่าหลายครั้งที่คุณพยายามจะบอกเมนี่ว่าคุณไม่ได้รักเมนี่ แต่เมนี่เองที่ไม่ยอมรับฟัง เมนี่กลัวตัวเองจะเสียใจ ทำใจไม่ได้ เรื่องมันถึงเลวร้ายมาจนถึงวันนี้ เมนี่ขอโทษนะคะ" กรวิกร้องไห้ใจสลาย "ผมไม่รู้ว่าวันนี้ วันที่รู้ตัวว่าตัวเองทำผิดมหันต์ มันสายเกินไปรึเปล่าน้องเอยป่วยหนัก ถ้าอาการไม่กำเริบ เธอจะมีชีวิตอยู่ได้แค่ไม่กี่เดือนแต่นี่ น้องเอย ผมไม่รู้ว่าผมจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ยังไงถ้าไม่มีน้องเอย ผมนึกไม่ออกจริงๆ" "เอยจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่กี่เดือน เป็นไปได้ยังไงคะ แล้ว ลูกล่ะ" กรวิกงง เมลานีบอกว่าลักษณ์บอกเธอว่าช่อลดากำลังจะมีลูกกับกรวิก กรวิกเหมือนถูกสายฟ้าฟาดกลางใจ นี่เขาจะต้องเสียทั้งลูกและเมียไปในเวลาเดียวกันหรือนี่ ลักษณ์ยื้อชีวิตของช่อลดาไว้ได้ แต่บอกว่าตอนนี้อาการของช่อลดาไม่สามารถรักษาได้ด้วยยา เพราะช่อลดากำลังตั้งครรภ์ สิ่งที่ทำได้คือรักษาไปตามอาการเพื่อไม่ให้ทรุดหนักมากไปกว่านี้ ตอนนี้เกล็ดเลือดช่อลดาต่ำมาก จำเป็นต้องได้รับการถ่ายเลือดจากคนที่มีเลือดกรุ๊ปเดียวกันและส่วนประกอบของเลือดเข้ากันได้ กรวิกอาสาให้ลองใช้เลือดเขาดู ไม่ว่าจะเสียเลือดเท่าไหร่ก็ยอม เพื่อคนที่รัก จบตอน 23
logoline
แท็กที่เกี่ยวข้อง

ข่าวที่น่าสนใจ