เกาะติดข่าวสาร >> คมชัดลึก ออนไลน์
ดาวจรัสฟ้า 26 // ** 27797123 **
ณัฐได้รับโทรศัพท์แจ้งจากทางโรงพยาบาลว่านนท์บาดเจ็บสาหัส ณัฐจึงรีบไปโรงพยาบาลพร้อมกับก้องและพล นนท์บาดเจ็บสมองกระทบกระเทือน ในขณะที่พัชรีเสียชีวิตลงที่โรงพยาบาล
ฟ้าในชุดคลุมท้องนั่งซึมอยู่หน้าบ้านชล แม่ชลเดินเข้ามามองอย่างไม่ชอบใจ ที่ชลพาฟ้ามาอยู่ที่บ้าน กลัวคนจะเข้าใผิด แต่ชลบอกว่าเขาทิ้งฟ้าไม่ได้ เพราะตอนที่เขาไปทำวิทยานิพนธ์เรื่องหมอลำก็ได้ฟ้าช่วย
พลมาที่วัด จุดธูปไหว้พ่อ นั่งมองรูปถ่ายด้วยสายตาเศร้าหมอง ราตรีสะพายกระเป๋าใบเก่าเดินมายืนมองพลอย่างไม่แน่ใจ พลก้มลงกราบรูปพ่อ น้ำตาคลอ พอหันไปก็แปลกใจที่เห็นราตรียืนน้ำตาคลออยู่
"ลูก"
"อะไรนะครับ"
"ขอโทษจ้ะ น้าเห็นคุณแล้วคิดถึงลูกของน้า ป่านนี้เขาคงโตเท่าๆ กับคุณ อย่าถือสาเลยนะจ๊ะ"
ราตรีมองพลอย่างอาลัยรัก ก่อนจะตัดใจเดินจากไป พลมองอย่างแปลกใจแล้วเดินตามไป
"น้าครับ"
ราตรีหยุดเดิน สะกดกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา หันมาฝืนยิ้มให้
"น้าจะไปไหน ให้ผมไปส่งได้นะครับ"
"อย่าให้น้ารบกวนเลยจ้ะ"
ราตรีเดินหนีไปอย่างรวดเร็ว พลยืนอึ้งอยู่เพราะไม่คิดว่าจะมีใครมายืนร้องไห้ พอนึกขึ้นได้ ก็เดินตามไปแต่ไม่เห็นราตรีแล้ว จึงเดินไปที่รถ ราตรีนั่งอยู่ที่ซอกข้างกำแพงวัดร้องไห้ออกมา
"ลูกแม่ ยกโทษให้แม่ด้วย แม่เป็นแม่ที่เลว คนอย่างแม่ไม่คู่ควรที่ลูกจะเรียกว่าแม่ด้วยซ้ำ"
ราตรีนึกถึงความหลังครั้งเก่าเมื่อเธออยู่กับศักดิ์พ่อของพลที่เรือนไม้หลัง แต่เธอก็ตัดสินใจทิ้งสามีและลูกตามนักจัดรายการวิทยุไปเป็นนักร้องชื่อดัง
ก้องนั่งซึมอยู่ พลเดินเข้ามามองอย่างเห็นใจ ก้องฝืนยิ้มให้ถามว่าไปไหนมา พลบอกว่าเขาไปไหว้พ่อที่วัด พร้อมกับตัดสินใจถามก้องว่าแม่เขาเป็นใคร ก้องลำบากใจ ณัฐขับรถพานนท์เข้ามาพอดี ก้องได้โอกาสเลี่ยงออกไปดูนนท์
นนท์กลับมาอยู่บ้านในสภาพความจำเสื่อม ก้องพานนท์เข้าไปในบ้าน พยายามเรียกความจำของนนท์กลับคืนมา นนท์ถามถึงแม่และเริ่มเห็นภาพแว่บเข้ามาในสมอง แต่ก็เกิดปวดหัวรุนแรงมาก จนก้องต้องบอกให้พักผ่อน บุษบามองอย่างสมใจที่นนท์จำอะไรไม่ได้
ณัฐยืนมองป้ายวงที่ติดรูปฟ้าอยู่ด้วยความเงียบเหงา พลเดินออกมายืนมองอยู่ข้างๆ บอกว่าฟ้าคงใกล้คลอดแล้ว น่าจะไปช่วยกันตามหาฟ้า ณัฐหงุดหงิดหึงหวง
"ไปหาที่ไหน กรุงเทพฯ ออกสิกว้างใหญ่ไพศาล บ้านไอ้หมอนั่นอยู่ที่ไหน เราก็บ่รู้ โทรไปหาเขาก็บ่ติด คงเปลี่ยนเบอร์หนีไปแล้ว"
"แต่ฟ้า"
"นายบ่ต้องพูดถึงเขาหรอก อ้ายบ่อยากฟัง เรามาคิดเรื่องเปิดวงกันดีกว่า ตอนนี้เรายังบ่มีนางเอกเลยนะ"
ก้องเดินเข้ามาบอกว่าไม่ต้องห่วงเพราะเขามีนางเอกในใจแล้ว จากนั้นก้องก็ไปคุยกับพิมพาเรื่องการรวมวง และให้พิมพาย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านเขา พิมพาอ้างว่าดาวคงไม่อยากไป ดาวได้ยินเรื่องทั้งหมดบอกว่าเธอไปก็ได้ แต่มีเงื่อนไขข้อแรกว่าก้องต้องตามฟ้ากลับมาให้ได้ และข้อสองห้ามพูดเรื่องการแต่งงานของเธออีก ก้องรับปากแต่โดยดี
บุษบาเห็นพิมพาและลูกวงยกโขยงกันเข้ามาอยู่ในบ้านก้องก็ไม่พอใจ เข้าไปทะเลาะตบตีกับพิมพา ก้องต้องรีบเข้ามาห้ามบอกว่าบ้านเขา เขาจะให้ใครมาอยู่ก็ได้ ดาวเดินคุยมากับณัฐ ขอบคุณที่เขาให้พวกเธอมาพักที่บ้าน
"ผมก็ต้องขอบคุณคุณเหมือนกันที่พาลูกวงมาช่วย ทำให้ผมไม่ต้องไปจ้างหมอลำมาจากที่อื่น"
"แต่มันจะดีกว่านี้ ถ้าพี่ฟ้ากลับมาอยู่ที่นี่ด้วย นี่มันจะสามเดือนแล้วนะที่พี่ฟ้าหนีไป"
ดาวปรายตามอง เมื่อเห็นพลยืนอยู่ไม่ไกล
"แต่พวกคุณดูไม่อนาทรร้อนใจกันเลยนี่ ที่พี่สาวฉันหนีไป สันดานผู้ชายก็อย่างนี้แหละ ไม่มีความรับผิดชอบ พอได้ผู้หญิงเป็นเมียแล้ว ก็ไม่เห็นคุณค่า เขาจะไปตกระกำลำบากที่ไหนก็ช่าง"
พลหน้าเศร้า "ถ้ารู้ว่าเขาไปอยู่ที่ไหน ผมก็คงไม่อยู่เฉยๆ อย่างนี้หรอก"
"แล้วคุณลองพยายามตามหาหรือยังล่ะ"
พลไม่อยากโต้เถียงเดินเลี่ยงไป ณัฐแก้ตัวแทน
"ช่วงที่ผ่านมาเรายุ่งกันหลายเรื่อง แม่เสียไปคน นนท์ยังมาเจ็บหนัก"
"ก็หายยุ่งแล้วนี่ ตอนนี้ก็น่าจะตามพี่สาวฉันกลับมาได้แล้ว ไม่ใช่อยู่เฉยๆ เป็นทองไม่รู้ร้อน"
บุษบานำข้าวต้มมาป้อนนนท์อย่างกระแทกกระทั้น นนท์ปฏิเสธ ภาพเก่าๆ เริ่มกลับเข้ามาในหัว นนท์ปวดหัวรุนแรงขึ้น ร้องขอยา บุษบาหยิบยาเขวี้ยงทิ้ง ก้องเดินเข้ามาเห็น เป็นห่วงลูก หยิบถ้วยข้าวต้มไปป้อนนนท์เอง นนท์ค่อยคลายความกลัว ค่อยๆ อ้าปาก บุษบาแอบมองอย่างหงุดหงิด
พลเดินมา ดาวเดินไปดักหน้าไว้ ถามว่าเมื่อไหร่เขาจะไปตามฟ้ากลับมา
"ถ้าผมรู้ว่าเขาอยู่ไหน ผมไม่รอให้ใครมาบอกหรอก แต่ถ้าคุณอยากพบพี่สาวคุณเร็วๆ ก็ไปด้วยตามด้วยกันสิ"
"ถ้าฉันไปกับคุณ พี่ฟ้าคงไม่กลับมาหรอก คุณก็รู้นี่ พี่ฟ้าหนีไปเพราะใครเป็นต้นเหตุ"
พลเดินเลี่ยงไป เพราะไม่อยากทะเลาะด้วย ดาวเดินไปดักหน้า
"คนใจร้าย ไม่มีความรับผิดชอบ เสียแรงที่ฉันหลงคิดว่า คุณเป็นคนดี ที่แท้คุณก็ไม่ต่างไปจากผู้ชายทั่วไปที่เห็นผู้หญิงเป็นของเล่น"
พลหันกลับมามองด้วยความโมโห ก่อนจะดึงดาวเข้ามาจูบ แต่ดาวไม่ตอบสนอง พอตั้งหลักได้ก็ตบหน้าพลอย่างแรง
"หายหน้ามืดหรือยังล่ะ"
"ผมขอโทษ ผมแค่อยากจะรู้ว่าในใจคุณยังมีผมอยู่บ้างไหม ในที่สุดผมรู้แล้วว่าในใจคุณไม่มีผมอีกแล้ว คุณถึงไม่เคยมองผมด้วยหัวใจของคุณ"
ก้องถือกล่องใบหนึ่งออกมา พลเดินผ่านมา ก้องเรียกให้มาหา พร้อมยื่นกล่องใบนั้นให้
"นี่เป็นสิ่งที่พ่อของพลเก็บเอาไว้ รับไปสิ"
พลค่อยๆ เปิดดู ด้านในเป็นรูปถ่าย และหนังสือพิมพ์ นิตยสารดาราหลายเล่มที่เก็บไว้อย่างดี
"ราตรี ศิริพร"
"ใช่ ราตรี ศิริพร เป็นแม่แท้ๆ ของพล เมื่อก่อนเขาเคยเป็นนางเอกหมอลำ ส่วนพี่ศักดิ์เป็นนักดนตรี พี่ศักดิ์รักราตรีมาก พยายามทำงานหนักทุกอย่างเพื่อสร้างเนื้อสร้างตัว จนในที่สุดราตรีก็เห็นใจย้ายมาอยู่ด้วยกัน แต่ราตรีเขาฝันอยากเป็นนักร้องชื่อดัง จนพลเกิดมาได้สักปีนี่แหละ เขาถึงได้หนีตามนักจัดรายการวิทยุไป"
พลหยิบหนังสือพิมพ์เก่าขึ้นมา เห็นข่าวเปิดตัวให้สัมภาษณ์ ราตรี ศิริพร นึกถึงวันที่เขาเจอราตรีที่วัด
"เขาก็ดังสมใจนะครับ"
"ใช่ เขาโด่งดังอยู่ช่วงหนึ่ง แล้วก็เงียบไป ไม่มีใครได้ข่าวเขาเลย"
"เขาคงลืมพ่อกับผมไปแล้ว แม้แต่บทสัมภาษณ์เขายังกล้าพูดว่าเขาเป็นโสด ไม่เคยแต่งงาน ไม่เคยมีลูก"
"เป็นธรรมดา วงการนี้ ไม่มีใครอยากพูดความจริงหรอก"
พลน้ำตาคลอ ก้องมองอย่างเห็นใจ
"อย่าโกรธแม่เขาเลยนะพล ไหนๆ เรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว"
"ผมเข้าใจครับอา ถ้าผมได้เจอเขาอีกสักครั้ง ผมแค่อยากจะถามเขาสักคำว่าทำไมต้องทิ้งผมกับพ่อไปด้วย" พลร้องไห้ออกมาอย่างเหลืออด
ราตรีหาบของขายผ่านมาหน้าบ้านก้องด้วยสภาพเหนื่อยอ่อน ก่อนเซถลาล้มลง ข้าวของหล่นกระจาย ดาวเดินผ่านมาเห็นก็วิ่งออกมาดู ดาวเอามือแตะหน้าผากเห็นว่าตัวร้อนมาก ดาวหันซ้ายแลขวา เห็นพลเดินผ่านมาก็ร้องให้ช่วย พลเดินเข้ามาช้อนร่างของราตรีขึ้น แต่พอเห็นหน้าชัดๆ ก็ชะงัก
"มีอะไรคะ"
"เปล่า"
"ก็อุ้มเขาเข้าไปข้างในสิคะ หรือคุณจะใจร้าย ปล่อยให้เขานอนตายอยู่ตรงนี้"
พลลำบากใจ แต่ก็ไม่อาจนิ่งดูดาย อุ้มราตรีเข้าไปในบ้าน วางลงบนเตียงในห้องของดาว ดาวใช้ผ้าขนหนูเช็ดหน้าให้ราตรี ราตรีละเมอออกมา
"ลูกแม่ แม่คิดถึงลูกเหลือเกิน ให้แม่กอดหน่อยนะลูก พี่ศักดิ์ ฉันเสียใจที่ทิ้งพี่กับลูกไป ฉันเสียใจ"
ราตรีค่อยๆ หลับไปอีกครั้ง พลน้ำตาคลอ ดาวลุกขึ้นมา
"เขาหลับไปแล้ว ทำยังไงดีล่ะ"
"ถ้าเขาตื่น เขาคงไปเอง"
"แต่เขาไม่สบายนะ คุณจะไม่สงสารเขาบ้างเหรอ คนอะไร ไม่มีน้ำใจเอาซะเลย"
"ผมไม่มีน้ำใจให้คนแบบนี้หรอก"
"คนแบบไหน ทำไมคุณถึงได้พูดจาห่วยแตกอย่างนี้ล่ะ เขาก็เป็นคนเหมือนกับเรานะ ดูสภาพเขาสิ ผู้หญิงคนนี้กำลังไม่สบาย"
"บางทีเขาอาจจะไม่ใช่คนดีอย่างที่คุณคิดก็ได้"
"เขาจะเป็นคนดี หรือคนชั่ว ฉันไม่รู้หรอก ฉันรู้แต่ว่า เขาเป็นผู้หญิงเหมือนกับฉัน บางทีเขาอาจจะไม่มีลูกคอยดูแลก็ได้ ดูสิ อายุขนาดนี้ยังต้องมาหาบของขาย ใช่สิ คุณไม่เคยมีแม่นี่ คุณคงไม่เข้าใจหรอก"
"ถึงผมไม่มีแต่ผมก็รู้ว่าคนที่ถูกแม่ทิ้ง มันเจ็บปวดแค่ไหน" พลเดินเลี่ยงไป ก่อนที่น้ำตาจะรินไหลออกมา
ณัฐหาของบนโต๊ะ จดหมายเปื้อนเลือดของฟ้าหล่นลงกับพื้น ณัฐหยิบขึ้นมาอ่าน นึกถึงคำของจันที่สั่งก่อนตายว่าให้ณัฐอ่านจดหมายฉบับนี้ให้ ณัฐค่อยๆ คลี่จดหมายออกอ่าน
"ดาวน้องรักของพี่ พี่ตัดสินใจเขียนจดหมายฉบับนี้ เพื่อให้ดาวรู้ความจริง ก่อนที่ดาวจะตัดสินใจครั้งใหญ่ในชีวิต แต่อย่างน้อยเมื่อดาวได้รู้ความจริงแล้ว ดาวคงจะเลือกได้ว่าจะทำตามความรู้สึกของตัวเอง หรือทำความต้องการของคนอื่น ดาวจ๋า อย่าหนีเสียงเรียกร้องของใจตัวเองเลย เพราะมันจะทำให้ดาวเจ็บปวดยิ่งขึ้น แม้ว่าพี่จะพร่ำบอกตัวเองว่าอ้ายพลเป็นคนที่พี่รัก แต่พี่หลอกตัวเองไม่ได้ พี่ไม่เคยรักเขามากเกินกว่าพี่ชาย แล้วเขาก็ไม่เคยรักพี่เกินกว่าน้องสาว เราไม่มีอะไรเกินเลยต่อกัน อ้ายพลมีดาวอยู่ในหัวใจคนเดียว เหมือนที่พี่เองก็ไม่เคยมีความรู้สึกเช่นนี้กับคนอื่น นอกจากผู้ชายที่เป็นสามีคนแรกของพี่ เป็นพ่อของลูก ไม่มีผู้หญิงคนไหนลืมผู้ชายคนแรกของตัวเองไปได้หรอก ที่ผ่านมาพี่พร่ำบอกตัวเองให้เกลียดเขา แต่มันกลับยิ่งตอกย้ำให้เขาเข้ามาอยู่ในหัวใจพี่จนยากที่จะลืมเขาไปได้ง่ายๆ พี่ทนไม่ได้ที่จะเห็นเขานั่งเป็นเจ้าบ่าวเคียงคู่กับดาว พี่จึงต้องหนีไปให้ไกลแสนไกล"
ณัฐน้ำตาคลอ ตัดสินใจได้ในนาทีนั้นว่าฟ้าเป็นผู้หญิงที่เขารัก เขาเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าบอกกับก้องว่าจะไปตามภรรยาและลูกกลับมา ก้องงงว่าเป็นใคร พลเดินหน้าตาตื่นเข้ามาหาณัฐบอกว่าชลโทรมาบอกว่าฟ้าอยู่ที่ไหน ณัฐดีใจรีบขึ้นรถ
"อ้ายสิไปไส"
"ไปตามฟ้าน่ะสิ อ้ายรู้ความจริงหมดแล้ว ขอบใจพลมากนะที่พยายามทำเพื่ออ้ายมาตลอด อย่าลืมปรับความเข้าใจกับดาวล่ะ"
"คงไม่มีประโยชน์แล้วล่ะครับ"
"มีสิ ถ้าเขารู้ว่าพลไม่ได้มีอะไรกับฟ้า อย่าอ้ำอึ้งอยู่เลย บอกความจริงกับเขาซะ เราจะได้จัดงานแต่งงานพร้อมกันสองคู่เลย อ้ายไปนะพล" ณัฐขับรถออกไป ใบหน้าเต็มเปี่ยมด้วยความหวัง
ดาวเดินเข้ามาในห้องแปลกใจที่ไม่เห็นราตรี พลเข้ามาถามอาการราตรี พอรู้ว่าราตรีหนีไป ก็ร้อนใจ บอกกับดาวว่าราตรีคือแม่ของเขา ทั้งสองช่วยกันออกตามหาราตรี แต่ไม่พบ พลหน้าเศร้าคิดว่าคงไม่มีโอกาสจะได้เจอราตรีอีก ดาวบอกว่าราตรีคงกลับมาหาพล เธอเชื่อว่าอีกไม่นานพลต้องได้เจอแม่ พลมีสีหน้าผ่อนคลายลง
ฟ้าถูกกดดันอย่างหนักจากแม่พล เธอจึงตัดสินใจจะผูกคอตาย ณัฐขับรถมาที่บ้านชล ทั้งคู่พากันขึ้นไปหาฟ้าที่ห้อง ชลเคาะประตูเรียกฟ้า แต่ฟ้าไม่ตอบ ณัฐเห็นท่าไม่ดีรีบช่วยกันพังประตูเข้าไป ภาพที่เห็นตรงหน้า ทำให้ทั้งสองคนตกตะลึงตาค้าง
จบตอน26
ข่าวที่เกี่ยวข้อง