เกาะติดข่าวสาร >> คมชัดลึก ออนไลน์
สื่อรักชักใยอลวน 21 // ** 27808848 **
เสี่ยกาจพลกับสืบศักดิ์และพวกลูกน้องคนอื่นๆ ถูกจับขังอยู่ในห้องขังรวมกัน รมัยกับรัญชนาปรับความเข้าใจกันได้ ไปรยาเห็นปุรันสีหน้าจ๋อยๆ ก็เชียร์ให้เข้าไปทำคะแนนกับรมัย ปุรันทำสีหน้าสลด
"เรากับคุณรัญก็เหมือนดรีมกับนายวินนั่นแหละ ความสัมพันธ์หลอกๆ ชักใยให้เรามาเจอกัน เมื่อถึงเวลาที่ปัญหามันถูกสะสาง ต่างคนก็ต้องต่างไปตามทางของตัวเอง"
ไปรยานิ่งไปเพราะคำพูดของปุรันมันตรงกับสิ่งที่เธอเป็นอยู่
"แต่ดรีมน่าจะลงเอยได้ดีกว่าเรานะ เพราะเท่าที่ดูคุณวินเขาก็รักดรีม ส่วนดรีมก็รักเขา"
ไปรยารีบปฏิเสธ "นายเดาฉันผิดแล้วปุรัน ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขา"
"งั้นทำไมดรีมถึงกลัวเขาตายล่ะ ถึงขนาดยอมเสี่ยงชีวิตตัวเองเพื่อเขา"
ไปรยายังเถียง "ก็ข้อตกลงระหว่างฉันกับเขามันยังไม่จบ ฉันยังต้องใช้งานเขาอยู่"
ปุรันยิ้มแล้วเข้าไปหยิกพุงเพื่อน ไปรยาตกใจ "เฮ้ย แกจะทำอะไรฉัน"
"อ้วนแล้วนะดรีม ห่วงยางหนาแบบนี้ มิน่าล่ะเอาสีข้างเข้าถูถึงไม่เจ็บ คนเราถ้าไม่รักกันแล้วจะกลัวการสูญเสียเหรอ จริงมั้ย"
ไปรยานิ่งไปพูดไม่ออกคำพูดของปุรันทิ่มใจเธออย่างแรง
"เราต้องกลับไปสอบปากคำเสี่ยกาจพลเพิ่มเติม ถ้าได้เรื่องหนอนบ่อนไส้ในไร่ที่ร่วมมือกับมันว่าเป็นใครแล้ว เราจะรีบบอก นี่ดรีมเป็นผัวเมียหลอกๆ กันมาแล้ว ลองทำให้มันเป็นจริงดูคงไม่ยากมั้ง"
ไปรยาชะงักจะด่าเพื่อน แต่ปุรันรีบออกไป ไปรยาสีหน้าดูครุ่นคิด
ปุรันสอบถามกาจพลจนรู้ว่าฤทธิ์คือหนอนบ่อนไส้ เขารีบบอกให้ไปรยารู้ ไปรยารีบไปบอกธีไนยที่กำลังปรับความเข้าใจกับดารุอยู่ ทั้งคู่ตกใจเพราะเธอเป็นคนสั่งให้ฤทธิ์คอยดูแลบุ้งกี๋กับน้องจีน
เวลาเดียวกันนี้ฤทธิ์จับตัวเด็กทั้งสองไปเพราะ บุ้งกี๋กับน้องจีนพยายามจะเอาหลักฐานที่ฤทธิ์เป็นสายให้กาจพลมาให้ผู้ใหญ่ดู แต่ฤทธิ์จับได้ก่อน วิธวินท์ตามมาช่วยพวกเด็กๆ ได้ทัน และบอกฤทธิ์ว่ากาจพลโดนจับแล้ว และสารภาพหมด ฤทธิ์ฟังอย่างหัวเสีย
"ตอนนี้ตำรวจกำลังต้องการตัวนาย ฉันว่านายปล่อยบุ้งกี๋ซะ แล้วเรามาคุยกันดีๆ ดีกว่า บางทีฉันอาจจะช่วยนายได้"
"ช่วยเหรอ แกจะช่วยอะไรฉันได้ เพราะพวกแกนั่นแหละ ฉันทำงานในไร่นี้มาตั้งกี่ปี่ แต่ก็เป็นได้แค่ไอ้คนงานต๊อกต๋อย"
ระหว่างนั้นธีไนยกับปุรันรีบเข้ามาจากอีกทางด้านหนึ่ง วิธวินท์หันไปมอง ฤทธิ์สงสัยหันไปมองตาม ธีไนยกับปุรันหลบเข้าหลังที่กำบัง ฤทธิ์ไม่เห็นใครเลยหันกลับมาที่วิธวินท์
ปุรันยื่นหน้าออกมาแล้วส่งสัญญาณให้วิธวินท์ถ่วงเวลาให้เขา เพราะเขาจะได้เข้าไปชาร์จฤทธิ์จากทางด้านหลัง ส่วนธีไนยก็จะเข้าไปช่วยน้องจีน ธีไนยกับปุรันค่อยๆ ย่องเข้ามาทางด้านหลัง ธีไนยจะเข้าไปที่น้องจีน ปุรันกะจะชาร์จจับตัวฤทธิ์
ระหว่างนั้นฤทธิ์เหลือบไปมองที่น้องจีนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ สายตาของน้องจีนเหลือบไปมองธีไนยที่กำลังเข้ามา ฤทธิ์เลยหันไปมองตาม รู้ตัวทันที
ฤทธิ์เจ็บใจ "พวกมึงหลอกกู!"
ฤทธิ์ผลักน้องจีนล้มจนร้องไห้ ส่วนบุ้งกี๋ฤทธิ์ก็ผลักใส่ปุรันที่กำลังจะเข้ามาชาร์จเขา ปุรันรับตัวบุ้งกี๋ไว้ก่อน ฤทธิ์เลยฉวยโอกาสรีบวิ่งหนีออกไปทันที น้องจีนร้องไห้เพราะตกใจ ธีไนยกอดลูกไว้ปลอบใจ วิธวินท์ฝากเด็กๆ กับธีไนย แล้วรีบวิ่งออกไป ปุรันเองก็ตามไปด้วยปล่อยให้เด็กๆ อยู่กับธีไนย
วิธวินท์ไล่ตามไปจนเกิดการต่อสู้กัน วิธวินท์ถูกฤทธิ์เล่นงานด้วยมีดจนบาดเจ็บ ก่อนที่ฤทธิ์จะหนีรอดไปได้
วิธวินท์ฉวยโอกาสที่บาดเจ็บเรียกคะแนนสงสารจากไปรยา น้องจีนพาดารุและบุ้งกี๋มาเยี่ยม บุ้งกี๋เข้าไปข้างเตียงจับมือวิธวินท์แล้วน้ำตาซึม
"ป๊ะป๋าอย่าเป็นอะไรไปนะ ป๊ะป๋าต้องอยู่กับผมนะ อย่าให้ผมต้องอยู่คนเดียวอีก ผมเหลือป๊ะป๋าอยู่แค่คนเดียวเอง"
บุ้งกี๋ร้องไห้เป็นห่วงซบหน้าลงข้างวิธวินท์ ไปรยา ดารุกับน้องจีนพากันเศร้าน้ำตาซึมเช็ดน้ำตากันป้อยๆ เบือนหน้าหลบไม่อยากสะเทือนใจ
ระหว่างนั้นเองที่วิธวินท์หรี่ตาขึ้นมาให้บุ้งกี๋เห็น บุ้งกี๋ดีใจที่วิธวินท์ตื่น แต่วิธวินท์กลับกะพริบตาขยิบถี่ส่งซิกให้บุ้งกี๋รู้ บุ้งกี๋แปลกใจมองสายตาขยิบๆ ของวิธวินท์อยู่ครู่ก่อนจะเข้าใจ พยักหน้ารับรู้กัน บุ้งกี๋แกล้งร้องดังเรียกความสนใจจากไปรยา
"ป๊ะป๋า ฮือๆๆๆๆ คุณแม่ดรีมครับฮือๆๆๆ"
ไปรยาสงสารเข้าไปสวมกอดบุ้งกี๋ "คุณแม่ดรีมครับ ผมสงสารป๊ะป๋า คุณแม่ดรีมสัญญากับผมได้มั้ยครับว่าคุณแม่ดรีมจะไม่ทิ้งป๊ะป๋า จะอยู่ดูแลป๊ะป๋าตลอดไป"
"ไม่ต้องห่วงนะบุ้งกี๋ แม่ดรีมจะดูแลป๊ะป๋าให้เอง จะไม่ให้ป๊ะป๋าเป็นอะไรแน่นอน"
"แม่ดรีมรับปากแล้วนะครับ คุณป้าดาครับ ผมว่าเราไปกันเถอะครับ ปล่อยให้แม่ดรีมดูแลป๊ะป๋าดีกว่า ผมฝากป๊ะป๋าด้วยนะครับแม่ดรีม"
บุ้งกี๋รีบเข้าไปจูงมือดารุกับน้องจีนรีบพาออกไปเปิดทางให้วิธวินท์สุดฤทธิ์ ไปรยาหันไปมองวิธวินท์สีหน้าเป็นห่วง
ธีไนยกลับไปที่รีสอร์ท เพื่อบอกสองสาวให้รู้ว่ากาจพลโดนจับแล้ว และถ้าเขารู้ว่าสองสาวเกี่ยวข้องด้วย จะไม่กลับมาหาอีกเลย ทั้งสองรีบปฏิเสธว่าไม่รู้ นลินีชิงถามว่าจะจัดการเรื่องของเธอยังไง ธีไนยบอกว่าถ้าเธอคลอดลูกเมื่อไหร่ เขาจะกลับมาคุยกับเธออีกที ทั้งซินดี้และนลินีอึ้งเหวอไปทันที
บ้านชมตะวัน วิธวินท์แกล้งหลับเพื่อให้ไปรยาดูแล แต่สุดท้ายเธอก็จับได้ และทุบตีวิธวินท์ด้วยความเขิน
"เอาอีกแล้วนะนายวิน นี่แกล้งอีกแล้วเหรอ ยังไม่เลิกเจ้าเล่ห์อีกใช่มั้ย"
"ผมไม่ได้แกล้ง ผมตั้งใจอยากจะอยู่ตามลำพังกับคุณไง"
ไปรยาชะงัก "อ๋อ นี่หมายความว่า ที่เมื่อกี้บุ้งกี๋"
"อย่าไปว่าเด็กเลย เขาก็แค่อยากให้พ่อแม่รักกัน"
"แต่ฉันไม่ชอบ! เกลียดที่สุดไอ้พวกเจ้าเล่ห์จอมโกหก"
ไปรยาพยายามดิ้นจะหนีแต่วิธวินท์รัดแน่นแล้วเหวี่ยงพลิกตัวเธอลงบนเตียงให้ตัวเองเป็นฝ่ายอยู่ข้างบน
"ใช่ผมเจ้าเล่ห์ แต่ต้องแกล้งจุ๊บเพราะอยากให้รู้ว่า รัก!"
ไปรยาอึ้งไป วิธวินท์มองหน้าเธอ "แล้วคุณล่ะ จะเลิกเกลียดแล้วเปลี่ยนเป็นรักผมซะทีได้มั้ย"
ไปรยายังนิ่งมองแววตาของวิธวินท์ สองคนสบตากันอยู่ชั่วครู่บรรยากาศเป็นใจ วิธวินท์ค่อยๆ บรรจงจะจูบเธอที่ริมฝีปาก แต่ทว่าไปรยากลับเบือนหน้าหลบแล้วผลักวิธวินท์กระเด็นออกจากตัว ด้วยความเขินอาย วิธวินท์ตกจากเตียงดังอั๊ก !!
ไปรยาทำอะไรไม่ถูก รีบวิ่งออกไปจากห้องทันที วิธวินท์ร้องโอ้ยยย รู้สึกว่าเอวเคล็ดขัดยอกขึ้นมา
ไปรยาวิ่งออกมาหลบอยู่คนเดียว หัวใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน หน้าก็แดง มือก็ร้อนผ่าวๆ อารมณ์สาวใจวาบหวิว เธอสับสนว่าตัวเองรู้สึกอย่างไรกับวิธวินท์กันแน่ และเธอควรจะเชื่อในคำพูดของเขาหรือไม่
บุ้งกี๋คุยอวดทุกคนว่าเขาทำแผนให้วิธวินท์กับไปรยาปรับความเข้าใจกันได้แล้ว ผู้ใหญ่พากันดีใจ สักพักวิธวินท์ก็เดินเอวเคล็ดมาหา
"อ้าวคุณวิน นั่นคุณวินเป็นอะไรไปครับ"
"ก็คุณดรีมน่ะสิ เล่นซะเอวเคล็ดเลย"
ทุกคนอึ้งไปหันมามองหน้ากันทะลึ่งๆ ก่อนจะ เฮ!! หันมาตีมือกันใหญ่
วิธวินท์งง "นี่เฮอะไรกันครับเนี่ยลุง"
ประทีปยิ้มกริ่ม "ไอ้วินเอ๊ย หลักฐานทนโท่อย่ามาทำเป็นหน้าซื่อตาใสหน่อยเลย"
ประทีปเข้าไปผลักไหล่กระเซ้าเย้าแหย่ แต่วิธวินท์เซเพราะเจ็บเอวร้องโอ๊ยยยย
วิธวินท์นอนอยู่ที่แคร่ให้บุ้งกี๋ช่วยเอาน้ำมันนวดบรรเทาอาการเคล็ดให้ วิธวินท์ร้องให้เบาๆ หน่อย บุ้งกี๋นวดให้เบามือ ระหว่างนั้นไปรยาเดินเข้ามา ได้ยินเสียงวิธวินท์ก็แปลกใจ ประทีปเห็นแล้วหัวเราะคิกคักชอบใจ
"เอ็งนี่มันร้ายจริงๆ นะไอ้วิน ข้าน่ะเลี้ยงไอ้ดรีมมา ยังไม่เคยเลยว่าจะเห็นใครทำให้มันยอมได้ ถ้าได้หลานชายนะ เอาไร่องุ่นไปเลย"
"ลุง เปล่า ผมยังไม่ได้ โอ๊ยยย บุ้งกี๋ บอกให้เบาๆ มือไง"
"แล้วถ้าหลานสาวล่ะครับคุณประทีป"
"หลานสาวเหรอ ก็ได้วะ แถมไร่ข้าวโพดให้อีกแล้วกัน แต่อย่าให้ดุเหมือนแม่มันนะ ไม่งั้นเดี๋ยวเอ็งจะมีแม่สองคน ทั้งลูกทั้งเมียเป็นแม่ไปหมด"
ทุกคนเฮกันใหญ่หัวเราะสนุกสนาน ไปรยารีบเดินเข้ามาทันที น้าเพิ่ม ประทีป อ๊อดและบุ้งกี๋พากันอึ้งไปเพราะไปรยาตีหน้ายักษ์ วิธวินท์ยังไม่เห็นเพราะนอนก้มหน้าอยู่
"อู้ยยย เบาแบบนั้นดีแล้วบุ้งกี๋ เล่นผมซะระบมได้ก็แค่คราวนี้เท่านั้นแหละลุง เรื่องอะไรจะให้มาเป็นแม่ผมอีก คอยดูแล้วกันครับลุง ผมจะกำราบให้อยู่หมัดเลย"
ไปรยากอดอกไม่พอใจ พวกประทีปยิ่งอึ้งหน้าซีดเผือด
"เฮ้ย งานเข้าแล้วว่ะไอ้อ๊อด ไอ้เพิ่ม ข้าว่าเรารีบไปทำงานก่อนเถอะ ไป"
ประทีปรีบลุก น้าเพิ่มกับอ๊อดรีบลุกตาม เหลือบุ้งกี๋ทำหน้าหดสองนิ้ว
"นวดต่อสิบุ้งกี๋ เอาแบบเมื่อกี้นี้นะ กำลังหายเจ็บเลย"
"ป๊ะป๋า คือ บุ้งกี๋ปวดท้องกะทันหัน ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะป๊ะป๋า" บุ้งกี๋รีบลุกวิ่งออกไป
วิธวินท์บ่น "ไปกันหมดแล้วใครจะมาช่วยนวดให้เนี่ย" วิธวินท์หันมาเห็นไปรยาเข้าตกใจผงะ "เย้ยย ดรีม"
"ยังเจ็บอยู่เหรอ"
"เอ่อ จะ จ้ะ แล้ว คุณมาหาผมเนี่ย ตกลงเปลี่ยนใจแล้วใช่มั้ย"
"อ๋อ ใช่ ฉันเปลี่ยนใจแล้ว จะมาซ้ำให้ตายไปเลยไง!"
ไปรยาบุกเข้าไปหา วิธวินท์ขยับหนีตกแคร่
"คนอย่างนายสุดท้ายมันก็เชื่อใจอะไรไม่ได้ วันนี้ฉันจะเลาะฟันนายออกมาทำลูกเต๋า"
"อย่าเลยจ้ะ ยังไม่ได้แปรงฟันเลย"
"ไม่เป็นไร แปรงลวดมี เดี๋ยวจะช่วยขัดให้"
วิธวินท์กลืนน้ำลายเอื๊อกก่อนจะวิ่งป่าราบหนี ไปรยาไล่ตาม บุ้งกี๋โผล่หน้าออกมาจากหลังต้นไม้ที่แอบดูอยู่ด้วยสีหน้าเป็นห่วง
"โธ่ป๊ะป๋า เข้าอีหรอบเดิมอีกแล้ว แล้วเมื่อไหร่บุ้งกี๋จะได้มีครอบครัวกับเขาซะที"
พนักงานรีสอร์ทที่ให้ปัสสาวะตัวเธอเองแก่นลินีเพื่อเอาไปโกหกธีไนย ย้อนกลับมาไถเงิน 5 แสน นลินีไม่รู้จะไปหาเงินที่ไหน ซินดี้จึงโทรหาฤทธิ์เพื่อให้ช่วย
ฤทธิ์กำลังหนีตำรวจ เงินก็ไม่มี พอซินดี้โทรมาจึงคิดจะปอกลอกซินดี้ จึงนัดหมายกัน
จบตอน 21
ข่าวที่เกี่ยวข้อง