เกาะติดข่าวสาร >> คมชัดลึก ออนไลน์
สื่อรักชักใยอลวน 19 // ** 27786560 **
วิธวินท์บุกไปหาธีไนยที่รีสอร์ท ซินดี้เห็นก็รีบวิ่งไปบอกให้นลินีรีบพาธีไนยหนี แต่วิธวินท์มาเคาะห้องเรียกก่อน
นลินีรีบลากธีไนยไปซ่อนในห้องน้ำ และคอยประกบติด ให้ซินดี้มารับหน้าแทน บอกวิธวินท์ว่าธีไนยไปหาหมอกับนลินี วิธวินท์ทำท่าจะเชื่อ แต่พอจะเดินกลับ ก็ได้ยินเสียงธีไนยที่อาเจียนเพราะเมาค้าง
วิธวินท์เข้าไปลากธีไนยออกมา ไม่สนใจสองสาวที่เขามาขวาง
"ฉันบอกแล้วไงว่าอย่าเอาเขาไป พรากลูกพรากผัวคนอื่นเขา ชาตินี้แกตกนรกแน่"
"แล้วที่คุณทำถึงขนาดนี้ คงได้ขึ้นสวรรค์หรอก ถอยไป! ไม่อย่างนั้นผมจะจับคุณมัดเหมือนกับเพื่อนคุณ"
นลินีสะดุ้งโหยงเพราะวิธวินท์เอาจริง รีบถอยไปนั่งกับซินดี้ก้มหัวสงบไม่กล้าหือ วิธวินท์พยุงธีไนยออกไปจากห้อง นลินีหงุดหงิดหัวเสีย
วิธวินท์พาธีไนยมาที่น้ำตก จับเขากดน้ำเพื่อให้สำลัก เล่นเอาธีไนยเกือบสร่างเมา แถมยังโดนวิธวินท์ชกอีกหนึ่งหมัด เมื่อเขาบอกว่าไม่กล้ากลับไปสู้หน้าใครๆ
"ถ้าคุณพูดแบบนั้น นั่นก็หมายความว่า คุณเลือกพวกนั้นแล้วทิ้งดา"
"ฉันไม่ได้เลือก แต่ฉันหมดทางเลือกต่างหาก ฉันรักดานะเว้ยไอ้วิน แต่กี่ครั้งแล้วที่ฉันทำให้ดาเขาต้องเสียใจ ฉันทำลายความหวังสุดท้ายที่ดามีให้ฉันพังไปต่อหน้าต่อตา แล้วยังจะให้กล้ากลับไปหาเขาอีกได้ยังไง"
ธีไนยเจ็บปวดเอามือชกน้ำจนกระจายด้วยความเจ็บใจตัวเองแล้วหมดแรงนั่งร้องไห้ วิธวินท์มองธีไนยอยู่ครู่ก่อนจะเข้าใจธีไนยเลยเข้าไปช่วยประคองให้ลุกขึ้น
"ไม่หรอก ถึงที่สุดแล้วผมก็เชื่อว่าดารักคุณ เพราะอย่างนั้นดาถึงยกโทษให้คุณมาตลอด"
"นายวิน"
"ฟังผมนะคุณไนย ที่ผมต้องมาตามคุณให้ออกมา เพราะปัญหาที่ไร่ตอนนี้ไม่ได้มีแค่เรื่องคุณกับดาแค่นั้น มันยังมีเรื่องที่น่าเป็นห่วงกว่านั้นอีก" ธีไนยมองวิธวินท์อย่างสงสัย
วิธวินท์รู้จากรัญชนาว่า ปุรันยืนยันว่าสิ่งที่เขาได้มาคือยาเสพติด เขาเล่าให้ธีไนยฟัง และกล้ายืนยันว่าต้องเป็นฝีมือกาจพล เขาบอกว่าคนในไร่ต้องเป็นหนอนบ่อนไส้ แต่ธีไนยไม่คิดว่าคนในไร่ชมตะวันจะทรยศ วิธวินท์ว่าต้องมีคนเห็นแก่เงิน ธีไนยฟังแล้วก็อยากจะไปเรียกทุกคนมาเค้นให้รู้ความจริง แต่วิธวินท์ค้านว่า
"วิธีนั้นจะยิ่งทำให้ไอ้เสี่ยกาจพลมันรู้ตัว ถ้ามันตัดตอนขึ้นมาเราจะสาวไปถึงตัวมันไม่ได้"
"งั้นจะให้ทำยังไง ปล่อยให้พวกมันเล่นงานเราฝ่ายเดียวเหรอ"
"ไม่หรอกครับตอนนี้ผมว่าพวกมันคงย่ามใจคิดว่าเรากำลังมีปัญหาเรื่องคุณอยู่ ถ้าคุณคิดว่าจะยังไม่กลับไร่ไปตอนนี้ คนนอกอย่างคุณอาจจะสืบอะไรได้ง่ายกว่า เพราะทุกคนในไร่คงต้องถูกจับตามองจากพวกมันแน่"
"แล้วแกจะให้ฉันเริ่มจากที่ไหนล่ะ"
"ที่รีสอร์ทนี่แหละครับ" ธีไนยแปลกใจ "ผมรู้มาจากรัญชนาว่าที่นี่เสี่ยกาจพลเป็นหุ้นส่วนอยู่"
ธีไนยมองวิธวินท์อย่างสนใจเมื่อได้รู้ข้อมูลเรื่องนี้
ธีไนยกลับมาที่รีสอร์ท บอกกับสองสาวว่าเขาเลิกกับดารุแล้ว ทำให้สองสาวดีใจยกใหญ่ ธีไนยทำเพื่อให้สองสาวตายใจ และสืบความลับของกาจพล
ไปรยารู้จากสะอาดกับแตงว่าเพิ่มกับอ๊อดไปหาหมอทำเสน่ห์เพื่อให้เธอหลงใหลวิธวินท์ เธอจึงเล่นไปตามเกม ด้วยการทำหวานใส่วิธวินท์ ซึ่งวิธวินท์ไม่รู้เรื่องก็รู้สึกผิดสังเกต และแหยงๆ สุดท้ายเขาก็จับได้ว่าอ๊อดกับเพิ่มไปทำเสน่ห์ให้ เขาไม่เชื่อ ทั้งสองจึงเอาน้ำมันพรายไปดีดใส่แตงกับสะอาด สองสาวก็ทำระทวยเข้าหา จนวิธวินท์ลังเล
วิธวินท์ชูขวดน้ำมันพรายในมือดูอย่างไม่แน่ใจ และเย็นนั้นเขาก็ลองเอาน้ำมันพรายไปดีดใส่ไปรยา พอไปรยาโดนก็ทำเป็นตัวสั่นสะท้าน ก่อนจะหันมาทำปากจู่ใส่วิธวินท์
วิธวินท์สยิวถึงเคลิ้มตาม ไปรยายิ้มยั่ว และดันตัววิธวินท์ให้ล้มลงโซฟาลักษณะนอนแผ่ ก่อนจะหยิบถังน้ำแข็งมาถือแล้วเข้าไปนั่งใกล้ๆ ไปรยาหยิบก้อนน้ำแข็งขึ้นมาแล้วปล่อยให้หยดน้ำหยดลงบนริมฝีปากดูเซ็กซี่สุดฤทธิ์ วิธวินท์ชะงักกลืนน้ำลายเอื๊อก เสียววววว
แต่แล้วทันใดนั้นไปรยาก็ฟาดวิธวินท์ด้วยถังน้ำแข็งอย่างแรก เขาตาค้างก่อนจะวูบหมดสติไปคาที่ ด้านอ๊อดกับเพิ่มก็เจอฤทธิ์เดชของแตงกับสะอาดเช่นกัน
วันถัดมา วิธวินท์ เพิ่มและอ๊อดถูกจับมัดลากตัวไปพบหมออินทร์เพื่อเอาเรื่อง หมออินทร์ปฏิเสธไม่ยอมรับผิด วิธวินท์บอกว่าเขาไม่รู้เรื่องอะไรด้วย แต่ไปรยาไม่เชื่อคิดว่าเขาเป็นคนให้เพิ่มกับอ๊อดทำ แล้วเธอยังว่าเขาเรื่องรัญชนาอีก
"ที่ผมพูดไป คุณไม่ได้ฟังเลยเหรอไง ผมกับรัญไม่มีอะไรกัน"
"ก็บอกไงว่าไม่เชื่อ"
หมออินทร์ขัดขึ้น "แต่หมอว่าเชื่อเขาเถอะหนู หมอตรวจดวงของแม่หนูกับเขาแล้ว ดวงหนูเป็นเนื้อคู่กันนะจ๊ะ ไม่ใช่แค่ชาตินี้ด้วย คู่กันมาตั้งแต่ชาติปางก่อนเป็นสิบๆ ชาติแล้ว"
อ๊อดสนใจ "จริงเหรอครับหมอ"
"หมอคอนเฟิร์ม เรื่องดูดวงหมอแม่นจริงๆ พ่อหนุ่ม เวลาของพ่อหนุ่มเหลืออีกไม่เยอะนะ รู้สึกยังไงกับเขาก็บอกเขาไปเลย ไม่อย่างนั้น"
ไปรยาขัดทันที "พอได้แล้ว ฉันไม่เชื่อไอ้เรื่องไร้สาระพวกนี้หรอก"
"แต่เรื่องนี้ต้องเชื่อนะหนู สามีหนูเขากำลังมีเคราะห์ ดวงถึงฆาตเลยนะ ถ้าไม่อยากเป็นม่ายร้องไห้คิดถึงผัวล่ะก็ เลิกใจแข็งทะเลาะกันแล้วหันมาจูบปากกันดีกว่า"
ไปรยาโกรธจัด "ไอ้ ไอ้หมอบ้า วันนี้แกนั่นแหละถึงฆาตก่อนเป็นคนแรก ตายยย"
ไปรยาเข้าไปบีบคอจับโยกไปมา หมออินทร์หน้าดำหน้าแดง สะอาดกับแตงรีบเข้าไปช่วยแยกแต่ไปรยาไม่ยอม ปล่อย ระหว่างนั้นวิธวินท์กับพวกน้าเพิ่มอาศัยจังหวะชุลมุนรีบหนีออกไป แตงกับสะอาดรีบดึงไปรยาออกจากหมออินทร์ ที่ตอนนี้นอนตาเหลือกชักกะเด่วๆ
ธีไนยหลอกถามข้อมูลกาจพลจากนลินีกับซินดี้ จนรู้ว่าสองสาวทำงานให้กาจพลจริงตามที่วิธวินท์บอก เขาจึงตัดสินใจกลับไปหาดารุที่ไร่ เพื่อปรับความเข้าใจกัน แต่ดารุไม่ยอมคืนดีด้วย เธอวิ่งหนีธีไนยออกไปที่ไร่ เจอไปรยากำลังเล่นงานวิธวินท์อยู่ ธีไนยขอร้องน้องสาวให้ปล่อยวิธวินท์ ไปรยาชะงักไปหันไปเห็นธีไนย วิธวินท์รีบแกะมือไปรยาแล้วถอยไปสูดอากาศเข้าปอดอย่างแรง
"พี่ไนย นี่พี่ยังกล้ากลับมาเหยียบที่นี่อีกเหรอ"
"ที่นี่เป็นบ้านของพี่ ทำไมพี่จะกลับมาไม่ได้"
"บ้านเหรอ พี่ทำร้ายพี่ดา ทำลายความไว้วางใจของทุกคนที่นี่แล้วพี่ยังกล้าเรียกว่าที่นี่เป็นบ้านของพี่อีกงั้นเหรอ"
"แต่เขาก็ยังเป็นพี่ชายคุณนะดรีม"
"หยุด นายไม่เกี่ยว"
"ผมจะไม่เกี่ยวได้ยังไง พี่ชายคุณก็เป็นพี่เมียผม ญาติกันทั้งนั้น"
"นายวิน!"
"พอเถอะดรีม พี่ยอมรับผิด ดรีมอยากจะโกรธอยากจะเกลียดพี่ยังไงก็ได้ แต่ห้ามเกลียดนายวินเด็ดขาด เพราะนายวินนี่แหละที่ทำทุกอย่างเพื่อไร่ของเราจริงๆ"
ไปรยาสีหน้าแปลกใจไม่เข้าใจที่ธีไนยพูด ธีไนยเข้าไปที่วิธวินท์
"นายวิน เรื่องเสี่ยกาจพลที่นายสงสัย ฉันได้ข้อมูลมาแล้ว"
ไปรยายิ่งงงที่พี่ชายตัวเองกำลังจะพูดกับวิธวินท์ พอรู้เรื่องก็รีบวิ่งกลับไปบ้านเพื่อชวนประทีปไปลุยกับกาจพล แต่เจอปุรันกับประทีปคุยกันหน้าเครียด ปุรันลุกเข้ามาหาวิธวินท์
"ผมว่าถึงเวลาที่เราต้องหาทางแก้ไขปัญหานี้ด้วยกันแล้วล่ะคุณวิน คุณจัดการเองไม่ได้หรอก"
"ถ้าพวกมันจัดการได้ง่ายอย่างที่สารวัตรว่า พวกมันคงไม่กล้าบุกเข้ามาใช้ไร่นี้เป็นเส้นทางค้ายาของพวกมันได้ครั้งแล้วครั้งเล่าหรอก" วิธวินท์ว่า
ประทีปดุ "นี่แกดูถูกตำรวจเหรอไอ้วิน อย่ามาทำตัวเป็นฮีโร่ไปหน่อยเลย ไร่นี้อยู่ในความดูแลของข้าไม่ใช่ของเอ็ง"
"ไอ้ทีป! นี่มันหน้าสิ่วหน้าขวานอย่าทำให้ข้าต้องปวดกะโหลกมากกว่านี้ได้มั้ย ปุรัน จากหลักฐานยาที่พ่อวินเขาเก็บมาได้ ไม่พอเอาผิดเหรอ"
"ไม่ได้เลยครับป้า นอกซะจากว่าเราจะได้ตัวคนที่ร่วมมือกับพวกมันมาเป็นพยาน"
"งั้นเราก็เรียกคนงานในไร่มาให้คุณปุรันสอบปากคำให้หมดสิคะ" ดารุเสนอ
ธีไนยค้านว่า "ไม่ได้หรอกดา ยิ่งทำอย่างนั้นพวกมันจะยิ่งรู้ตัว ดีไม่ดีมันอาจจะหันมาใช้วิธีสกปรกเล่นงานเราหนักขึ้น"
ประทีปดุ "ใครถามแกหะไอ้ไนย ตอนนี้แกไม่ใช่คนในไร่อีกต่อไปแล้ว ออกไปจากที่นี่ซะ"
วิธวินท์เข้ามาขวางปกป้องธีไนย "ตอนนี้เราต้องสามัคคีกันสิครับลุง นี่มันเรื่องความเป็นความตายของทุกคนในไร่นะครับ"
ประทีปชักสีหน้าจะเอาเรื่องวิธวินท์อีกคน แต่ไปรยาเข้ามาจ้องหน้าวิธวินท์
"นายพูดแบบนี้ ถ้าไม่มีแผนการดีๆ มาจัดการกับไอ้พวกนั้นล่ะก็ เชิญออกไปเลย ฉันกับลุงจะไปจัดการกับพวกมันเอง"
ธีไนยพูดแทน "แต่พี่ว่าวินเขามีแผนการอยู่แล้ว ใช่มั้ยนายวิน"
"ครับคุณไนย ถ้าจะเล่นงานคนเลวอย่างพวกมัน จะตั้งรับอย่างเดียวไม่ได้ มันต้องมีเกมที่เราเป็นคนกำหนดขึ้นมาเองครับ"
ทุกคนมองวิธวินท์อย่างแปลกใจ และหลังจากทุกคนรับรู้แผนการ ก็ยอมรับ โดยมีปุรันคอยสนับสนุน
จากนั้นธีไนยก็กลับไปที่รีสอร์ทอีกครั้ง เขาบอกนลินีว่ากลับไปคุยเรื่องสมบัติมา ทางบ้านไม่ให้อะไรเลย นอกจากที่ดินที่เขามีชื่อเท่านั้น สองสาวทำเป็นยิ้มหวานบอกว่าไม่เป็นไร
ไปรยาออกมายืนคิดถึงคำพูดของแสงฉายที่บอกว่าเธอไม่เป็นห่วงวิธวินท์หรือ เพราะแผนการจัดการกับกาจพลครั้งนี้อันตรายมาก และคำพูดของหมอดูก็บอกว่าดวงวิธวินท์ถึงฆาต เธอจึงสับสนไม่รู้จะเชื่อดีหรือไม่ จู่ๆ วิธวินท์ก็โผล่มาขัดจังหวะ
"จ๊ะเอ๋ หลบมาทำอะไรอยู่แถวนี้จ๊ะเมียจ๋า คืนเดือนมืดแบบนี้ อย่าออกมาเดินเพ่นพ่านสิ เดี๋ยวผมหาคุณไม่เจอ"
"ไอ้ ไอ้บ้า ปากดีอย่างนี้ เดี๋ยวก็ไม่ได้ตายดีหรอก"
"อ้าว นอกจากหมอดูจะแช่งผมแล้ว คุณยังจะแช่งสามีตัวเองอีกเหรอ ไม่กลัวผมตายไปเป็นผีมาหลอกหลอนคุณเหรอ" วิธวินท์แลบลิ้นปลิ้นตาหลอก "เฮอะๆๆ ดรีมจ๋า"
ไปรยาหันไปคว้าแก้วน้ำใกล้ๆ มาส่าดใส่หน้าวิธวินท์
"นี่ไงน้ำมนต์ไล่ผี อย่างนายเป็นได้แค่ไอ้ผีทะเล"
ไปรยาผลักอกแล้วเดินออกไปอย่างหัวเสีย วิธวินท์ตะโกนขึ้น
"แต่ผมอยากให้คุณเป็นห่วงผมจริงๆ นะดรีม" ไปรยาชะงัก
วิธวินท์ตามเข้ามาใกล้เธอ "ถ้างานนี้ไม่สำเร็จ ผมอาจจะไม่ได้กลับมาหาคุณอีกก็ได้นะ"
"ถ้าอยากให้ฉันเป็นห่วง นายก็ไม่ต้องทำตัวเป็นฮีโร่ เพราะต่อให้นายพยายามมากแค่ไหนยังไงนายก็ไม่ใช่"
"แต่ผมตัดสินใจไปแล้ว ผมต้องการปกป้องไร่นี้และครอบครัวของผม"
ไปรยานิ่งไป วิธวินท์ยิ้มให้แล้วเดินออกไป ไปรยาหันไปถอนหายใจ
ประทีปออกมาแถวนั้นได้ยินที่ไปรยาคุยกับวิธวินท์ ประทีปนิ่งไป แสงฉายเข้ามายืนข้างๆ ประทีป
"ได้ยินแค่นี้ แกคงจะเลิกทิฐิหันมาเข้าใจซะทีนะว่าพ่อวินเขาจริงใจกับหลานเราแล้วก็พวกเราทุกคน"
"เชอะ ฟังแค่นี้ก็เชื่อด้วยเหรอ ข้าไม่เชื่อหรอกแม่ฉาย"
ประทีปเดินออกไป แสงฉายอ่อนอกอ่อนใจ
จบตอน 19
ข่าวที่เกี่ยวข้อง