ซึ้งแล้วขายต่อได้

       ว่ากันว่าเป็น “นักธุรกิจใหญ่” เวลาเป็นเงินเป็นทอง ไม่มีใครมามัวดีใจ ปลื้มใจ เสียใจ คราวละนานสองนานให้เสียงานเสียการกันหรอกคร่าคุณขา...  ดูอย่าง “เสี่ยยิ่ง” สรพจน์ เตชะไกรศรี เมื่อตอนขึ้นเวทีกล่าวขอบคุณผู้ให้การ “หนับ...หนุน” อภิมหาโปรเจกท์จนผ่านพ้นมาได้อย่างงดงาม

       พูดไปก็ตื้นตันใจกันไป ในที่สุด เสี่ยเจ้าของโครงการมหานคร ถึงกับ “กลั้นสะอื้น” แห่งความซาบซึ้งใจไว้ไม่ไหว ต้องพักไมค์ควักผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับน้ำตา แต่ใช้เวลา “กลั้น...ฮึบๆๆ” ได้ในเพียงช่วงเสี้ยวินาที

      ...ครั้นพอคว้าไมค์พูดใหม่อีกรอบ นอกจากจะไม่หลงเหลือความ “ซึ้งใจ” แล้วยังเปลี่ยนโหมดสู่ “งานขาย” เชิญชวนให้แขกร่วมงาน รีบๆ จับจองห้องพักที่เหลือเพียงเล็กน้อยได้ในทันใด...!!!

       แหม่!! ไม่เพียงได้ใจสปอนเซอร์ แต่ยังถูกใจหุ้นส่วนไปเต็มๆ สิคร้า...