โต้คลื่นลมชมเรือใบ

    ในช่วงฤดูมรสุมทะเลฝั่งอันดามัน หรือที่กลุ่มอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเรียกกันว่า “กรีนซีซั่น” จะมีคลื่นลมแรงนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ไม่ค่อยนิยมเดินทางไปเที่ยวเล่นสักเท่าไหร่ ด้วยเหตุผลคลื่นลมแรงฟ้าฝนตกชุกบ้างกลัวเรื่องอันตราย บ้างก็ว่าทะเลหน้านี้ไม่สวย ในอีกมุมกลับกลายเป็นช่วงเวลาที่ผู้คนอีกกลุ่มหนึ่งเฝ้ารอด้วยหัวใจจดจ่อ ต่อให้คลื่นลมกราดเกรี้ยวแค่ไหนก็ยิ่งต้องพากันออกไปด้วยว่ามันคือ ปัจจัยสำคัญต่อกิจกรรมการ “เล่นเรือใบ” นั่นเอง
     นานนับ 10 ปี ที่อ่าวฉลองบนเกาะภูเก็ตกลายเป็นจุดหมายปลายทางของนักแล่นเรือใบทั้งมือสมัครเล่นและมืออาชีพจากทั่ว โลกปักหมุดไว้ว่าในระยะเวลานี้ของทุกปีธรรมชาติจะสร้างสรรค์แรงลมให้พวกเขาออกนำเรือออกไปโลดแล่นบนเกลียวคลื่นได้อย่างสำราญใจจนกลายเป็นที่มาของการแข่งขัน “เคปพันวา ภูเก็ต โฮเทลเรซวีค 2016” แล้วก็เป็นครั้งที่ 4 ซึ่งโรงแรมเคปพันวารับหน้าเสื่อเป็นเจ้าภาพ ว่ากันว่าเอาเข้าจริงๆ รางวี่รางวัลก็ไม่ได้เร้าใจให้นักเล่นเรือใบตาโตจะต้องพากันแห่แหนมาเล่น เมื่อเทียบกับค่าสมัคร ค่าเดินทาง ค่าที่พักค่า ขนส่งอุปกรณ์ จิปาถะ ทว่าในแต่ละปีที่จัดกิจกรรมกลับมีผู้สมัครร่วมแข่งขันในสนามนี้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ อย่างปีนี้มีมากกว่า 40 ทีมด้วยกัน

     แม้ว่าในระยะสองปีหลังมานี้คลื่นลมจะไม่เป็นใจสักเท่าไหร่นัก เกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ถามไถ่คนในแวดวงเรือใบได้ความว่า น่าจะมาจากเหตุผลไม่กี่ประการ เช่นชื่อเสียงเรื่องความงดงามของธรรมชาติระหว่างเส้นทางการแข่งขันโดยเฉพาะในช่วงเดือนกรกฎาคมาของทุกปีเหมาะแก่การล่องเรือ ความท้ามทายนำมาซึ่งความสนุกสนานในการเล่น และที่สำคัญนอกจากจะเป็นการเก็บสะสมคะแนนเพื่อไปต่อในฤดูกาลแข่งขัน เอเชี่ยน ยอช์ตติ้ง กรังด์ปรีซ์ ที่นี่เหมือนเป็นพันธกิจร่วมกันระหว่างนักแล่นเรือใบในการกลับมาพบปะสังสรรค์ตามประสาคนรักคลื่นลมกันปีละครั้งอีกด้วย

     ถ้าจะคุยกันถึงเรื่องวิธีการแข่งขันเรือใบ ยอมรับไม่ถนัดเลยสำหรับคนที่เพิ่งเคยร่วมกิจกรรมในครั้งแรกอย่างเรา ถึงแม้ว่าจะมีผู้เชี่ยวชาญพยายามให้ความรู้อย่างลึกซึ้งถึงประเภทของเรือใบ อาทิ ไออาซี, มัลติฮัลล์, เรือเช่า และ เรือประเภทวันดีไซน์ เรื่อยไปจนเส้นทางการแข่งขัน ซึ่งคณะกรรมการจะช่วยกันกำหนดขึ้นแบบวันต่อวันดูจากคลื่นลมเป็นองค์ประกอบหลัก   และกฎกติกาการให้คะแนนว่ากันด้วยการวัดจากขนาดของเรือถือมาตรฐานจากหน่วยงานกลางในประเทศอังกฤษโน่นล่ะ
   อาจจะมีคำถามย้อนแย้งว่าในเมื่อมีความรู้เรื่องราวของการแข่งขันเรือใบเพียงแค่งูๆ ปลาๆ แล้วจะหาความสนุกสนานในฐานะผู้ชมได้อย่างไร ต้องขออธิบายว่าถ้าท่านผู้อ่านมาจากดินแดนไกลจากชายฝั่ง (ในที่นี้คือไกลขึ้นไปบนบกไม่ใช่ไกลลงไปในทะเล) แค่ได้สัมผัสบรรยากาศการเตรียมตัวของนักกีฬาในการโล้เรือใบอย่างคึกคัก ได้นั่งเรือออกลัดเลาะคลื่นลมออกไปเฝ้าชมการชักใบให้กินลมนำเรือตัดยอดคลื่นลูกแล้วลูกเล่า ตั้งแต่จุดออกตัวจนถึงเข้าสู่เส้นชัยของแต่ละทีม เพราะใช่ว่าผู้แข่งขันจะต้องแข็งแรงเท่านั้นแต่ยังต้องมีองค์ความรู้เรื่องการบังคับเรือรู้จักทิศทางลมและที่สำคัญคือได้เห็นความสมัครสมานสามัคคีเนื่องจากบางประเภทการแข่งขันต้องทำงานการเป็นทีม ยังไม่นับสิ่งที่ผู้ชมอย่างเราได้รับในทางอ้อม เช่น สีสันของเรือใบให้ความสดใสได้ไม่น้อยจนอดไม่ได้ที่จะหยิบกล้องขึ้นกดชัตเตอร์ นอกจากนี้คงเป็นเรื่องที่ต้องเรียนรู้กับคำว่าความอดทนต่อสู้กับอาการการโยกหัวสั่นหัวคลอนเวลาเรือต้องกระทบกับยอดคลื่นลูกแล้วลูกเล่า ในรายหากไม่ชินถึงกับต้องแบ่งอาหารเช้าให้ฝูงปลาในท้องทะเลไปบ้าง รวมถึงความร้อนแรงจากรังษียูวีที่เป็นอีกหนึ่งอุปสรรคสำหรับหนุ่มสาวกลัวดำ
     

     แต่ถ้าจะบอกในชีวิตหากมีโอกาสได้นั่งเรือโต้ลมชมแข่งขันเรือใบสักครั้งหรือสองครั้ง นับเป็นประสบการณ์น่าประทับอยู่ไม่น้อย ยิ่งเมื่อได้พักในโรงแรมระดับชั้นนำ อาหารอร่อย บริการดีเยี่ยม ทำให้ช่วงเวลาพักผ่อนครั้งนี้ได้มีพลังพกกลับลุยกับหน้าที่ประจำวันมากขึ้นอีกเป็นกอง...อย่าเพิ่งเชื่อถ้ายังไม่ได้ลอง!!!