ไม่นาน นักบินก็ได้ประกาศว่าเครื่องยนต์เสียไปเครื่องหนึ่งและเราคงจะถึงชิคาโกช้ากว่ากำหนด แต่น้ำเสียงของเขาฟังดูสงบ!!
ข่าวหายนะภัยทางอากาศ ที่เกิดขึ้นในบ้านเราติดๆ กัน ทำให้อดนึกถึงอุบัติเหตุทางการบิน หรือ เครื่องบินตก ที่เกิดขึ้นที่ประเทศสหรัฐอเมริกา เมื่อวันนี้ของ 29 ปีก่อนไม่ได้
เมื่อเที่ยวบิน ยูไนเต็ดแอร์ไลน์ 232 (UA232) ซึ่งเป็นเที่ยวบินภายในประเทศสหรัฐอเมริกาในเส้นทาง เดนเวอร์ รัฐโคโลราโด สู่ ฟิลาเดลเฟีย รัฐเพนซิลเวเนีย เมื่อวันที่ 19 กรกฎาคม 2532 เกิดการระเบิดบริเวณท้ายเครื่อง จนตกและกระแทกกับรันเวย์ พลิกคว่ำไถลไปกลางไร่ข้าวโพด ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บจำนวนมาก!
หลับตาย้อนกลับไปยังวันเกิดเหตุ ช่วงบ่ายของวันอาทิตย์ที่ควรจะเต็มไปด้วยความสุขของการใช้ชีวิตวันหยุด แต่มันกลับไม่เป็นเช่นนั้นสำหรับชาวอเมริกัน โดยเฉพาะหลายชีวิตที่อยู่บนเครื่องบิน แมคดอนเนลล์ ดักลาส ดีซี-10-10 ของสายการบิน ยูไนเต็ดแอร์ไลน์
เริ่มต้นทุกอย่างดูเหมือนว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเลย เครื่องลำนี้พาผู้โดยสาร 285 ชีวิต ลูกเรือ 11 ชีวิต ออกเดินทางจากท่าอากาศยานนานาชาติสตาพเพิลตัน ในกรุงเดนเวอร์ไปยังท่าอากาศยานนานาชาติฟิลาเดลเฟีย ในฟิลาเดลเฟีย เมื่อเวลา 14:09 น. ตามเวลาท้องถิ่นของสหรัฐ โดยกัปตันในเที่ยวบินนี้ คือ อัลเฟรด ซี. เฮนส์
แต่...หลังจากบินได้ 1 ชั่วโมง 7 นาที เมื่อเวลา 15:16 น. ตามเวลาท้องถิ่นของสหรัฐ ได้เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นบริเวณท้ายเครื่อง กัปตันอัลได้แจ้งทุกคนให้ทราบเรื่อง
ภาพของสายการบินยูไนเต็ดแอร์ไลน์ 232 จากรายงาน NTSB ด้วยความเสียหายที่เกิดขึ้นจากเครื่องยนต์ที่สองที่ไฮไลต์ (ภาพจากวิกิพีเดีย)
โดยมีข้อมูลจาก https://wol.jw.org/th/wol/d/r113/lp-si/10199093 อ้างผู้รอดชีวิตหญิงรายหนึ่ง ชื่อ ลิเดีย ฟรานซิส แอ็ทเวล เล่าว่า เหตุเกิดขึ้นระหว่างการรับประทานอาหาร อยู่ก็มีเสียงดังสนั่น และเครื่องบินเริ่มสั่นและเริ่มเสียระดับบิน.
“ไม่นาน นักบินก็ได้ประกาศว่าเครื่องยนต์เสียไปเครื่องหนึ่งและเราคงจะถึงชิคาโกช้ากว่ากำหนด แต่น้ำเสียงของเขาฟังดูสงบ”
ราวกับไม่มีอะไรน่ากังวล! ใช่แล้ว ผู้โดยสารก็เกือบจะเชื่อเช่นนั้น แต่แล้วอีกครู่หนึ่ง นักบินได้ประกาศว่าเราจะลงที่ซู ซิตี้ ไอโอวา และคงจะเป็นการลงที่ขรุขระ พร้อมยืนยันว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย แต่เขาแนะนำให้ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการกระแทกพื้น เธอเล่าว่าเจ้าหน้าที่บนเครื่องแสดงถึงวิธีรัดเข็มขัดที่นั่งและใช้มือกำข้อเท้าไว้
แน่นอนเวลานั้น คนบนเครื่องทั้งตกใจ ทั้งตื่นกลัว ร้องไห้ สวดมนต์ สำหรับ ลิเดีย ฟรานซิส แอ็ทเวล เธอบอกว่า
“ขณะที่เราเตรียมตัวสำหรับการลงสู่พื้น เครื่องบินลดระดับอย่างนิ่มนวล และดิฉันได้คิดจริงๆ ว่าเราปลอดภัยแล้ว ตอนที่ดิฉันรู้สึกว่าเราได้ลงถึงพื้น”
แน่นอน คนภายนอก ซึ่งมีคนถ่ายคลิปวิดีโอไว้ได้ จะมองเห็นภาพของเครื่องที่กระแทกพื้นแล้วไถลไปนอกรันเวย์สู่ทุ่งข้าวโพดแหลกเป็นเสี่ยงๆ แต่สำหรับผู้เล่าเหตุการณ์ที่อยู่บนเครื่อง พวกเขารู้สึกอย่างอื่น “ลิเดีย” ก็เช่นกัน
พื้นที่ทุ่งข้าวโพดที่ถูกเผาไหม้ จกการไถลของสายการบินยูไนเต็ด 232 หลังจากเกิดระเบิดขึ้นเมื่อเกิดการสูญเสียเครื่องยนต์และระบบไฮดรอลิก (ภาพจาก AP)
“ดิฉันหลับตาและรู้สึกราวกับว่าอยู่บนรถไฟเหาะในสวนสนุก เห็นแสงแดดทั้งๆ ที่ปิดตา สิ่งสุดท้ายที่จำได้คือว่ารองเท้าของดิฉันถูกดึงดูดออก และดิฉันพยายามงอนิ้วเท้าไว้เพื่อไม่ให้มันหลุดไป
“เมื่อลืมตา มีแต่ความมืด และดิฉันกำลังถูกเคลื่อนย้าย พวกกู้ภัยกำลังพลิกที่นั่งของดิฉันขึ้น เราอยู่ในทุ่งนา มีทั้งสีเขียวและสีดำ และดวงอาทิตย์ส่องแสงจ้า...” (สามีที่มาด้วยกันของเธอเสียชีวิตในครั้งนี้)
เรื่องราวของ ลิเดีย ฟรานซิส แอ็ทเวล เป็นหนึ่งครอบครัวที่ต้องพบการสูญเสีย เฉกเช่นอีกหลายครอบครัว เพราะที่สุดแล้ว จากอุบัติเหตุครั้งนี้มีผู้เสียชีวิต 111 คน, รอดชีวิต 185 คน รวมทั้ง กัปตันอัล กัปตันเดนนิส และนักบินอีก 2 คนในห้องนักบิน และมีอีกมี 172 คนที่ได้รับบาดเจ็บ
ซึ่งนับว่าเป็นความสามารถของกัปตันที่ทำให้เกิดการสูญเสียน้อยที่สุดเท่าที่พวกเขาจะทำได้แล้ว เรื่องนี้ภายหลัง กัปตันอัลและกัปตันเดนนิส ผู้ช่วย ได้รับการยกย่องจากเหตุการณ์ว่าเป็นวีรบุรุษแห่งซูซิตี้
กัปตันอัลเฟรด ผู้เป็นทหารผ่านศึกในการบิน ผู้สามารถนำอีกหลายชีวิตรอดมาได้ (ภาพจาก ASSOCIATED PRESS)
ปัจจุบัน กัปตันอัลเฟรด ซี. เฮนส์ มีอายุ 86 ปีแล้ว ส่วนกัปตันเดนนิส อี.ฟิตซ์ เสียชีวิตจากโรคมะเร็งในสมองเมื่อ 7 พ.ค. 2555 ในวัย 69 ปี
ถึงตอนนี้ หลายคนคงอยากรู้กันแล้วสิ ว่าสาเหตุของอุบัติเหตุครั้งนี้ คืออะไรกันแน่
มีคำอธิบายว่า เนื่องจากระบบไฮดรอลิกมีปัญหา นักบินจึงดับเครื่องยนต์ตัวที่ 2 ซึ่งอยู่บริเวณหางลง และใช้เครื่องยนต์ตัวที่ 1 และตัวที่ 3 ซึ่งอยู่ที่ปีกทั้งสองข้างในการส่งแรงกำลังให้เครื่องบินบินต่อไปได้
ซากปรักหักพังของเครืองกลางทุ่งข้าวโพด ของเที่ยวบิน United Airlines เที่ยวบิน 232 (ภาพจาก Bettmann/CORBIS)
กระทั่งก่อนตก ราวๆ เวลาเวลา 15:29 น. ตามเวลาท้องถิ่น กัปตันเดนนิส อี. ฟิตช์ นักบินอีกคนของสายการบินยูไนเต็ตแอร์ไลน์ ซึ่งกำลังเดินทางกลับบ้าน ได้เดินเข้าไปในห้องนักบิน เพื่อช่วยเหลือกัปตันอัลในการแก้ปัญหาเรื่องระบบไฮดรอลิก
เมื่อนักบินติดต่อกับหอบังคับการบินก็ได้รับการแนะนำว่า ให้ไปลงจอดที่ท่าอากาศยานซู เกทเวย์ในเมืองซูซิตี้ รัฐไอโอว่า ซึ่งเป็นท่าอากาศยานขนาดเล็ก แต่มีรันเวย์ยาวพอที่จะให้เครื่องดีซี-10ลงจอดได้
เจ้าหน้าที่กู้กัยอุ้มหนูน้อยวัย 3 ขวบ Spencer Bailey ออกจากซากปรักหักพังของ United Airlines Flight 232 (ภาพจาก AP)
เมื่อมาถึงสนามบิน กัปตันอัลพยายามจะนำเครื่องบินลำยักษ์ของตนลงจอด โดยมีกัปตันเดนนิสคอยใช้เครื่องยนต์ที่เหลือ 2 ตัวเพิ่มกำลังให้
แต่แล้ว เคริ่องบินเกิดเสียการทรงตัว ในที่สุด เมื่อเวลา 16:00 น. เที่ยวบินที่ 232 ตกกระแทกกับรันเวย์อย่างแรง ก่อนที่ระเบิดลุกเป็นไฟ แล้วพลิกคว่ำไปหยุดอยู่ที่ไร่ข้าวโพดข้างๆ รันเวย์ และเกิดความสูญเสียดังที่กล่าวไปแล้ว
เจ้าหน้าระดมกำลังค้นหาผู้บาดเจ็บ และเศษซากเครือง (ภาพจาก AP)
กระทั่ง 3 เดือนต่อมา คณะสืบสวนอุบัติเหตุได้รับแจ้งจากหญิงชาวไร่ข้าวโพดคนหนึ่งว่าพบใบพัดเครื่องยนต์เจ็ทที่หักออกไปจากเครื่อง UA232 จึงเดินทางไปตรวจสอบยังจุดที่พบ ผลจากการตรวจสอบพบว่าใบพัดเครื่องยนต์ของแมคดอนเนลล์ ดักลาส ดีซี-10นั้นมีรอยร้าว เมื่อถูกหมุนด้วยความเร็วสูงขณะที่เครื่องบินกำลังบินอยู่ จึงทำให้เกิดรอยร้าวที่ใบพัดเครื่องยนต์มากขึ้นจนกระทั่งระเบิดในทีสุด เมื่อใบพัดเครื่องยนต์ระเบิดออกไป จึงทำให้ระบบไฮดรอลิกเสียหาย อันเป็นสาเหตุของอุบัติเหตุครั้งนี้ นั่นเอง
////////////
ขอบคุณข้อมูลจาก
วิกิพีเดีย
https://wol.jw.org/th/wol/d/r113/lp-si/101990930
ข่าวที่เกี่ยวข้อง