ปลุกผีทักษิณ & คสช.สืบทอดอำนาจ อะไรน่ากลัวกว่า ? 

          “เราพยายามให้ ดร.ทักษิณ ชินวัตร อดีตนายกรัฐมนตรี กลับมาประเทศไทย 3 ครั้ง แต่ไม่สำเร็จ จึงขอโอกาสครั้งนี้ ซึ่งถือว่าเป็นครั้งที่ 4" นี้คือคำปราศรัยของยงยุทธ ติยะไพรัช หรือยุทธตู้เย็น หนึ่งในตัวแทนที่ "ทักษิณ ชินวัตร" ไว้ใจมากที่สุดและปัจจุบันถูกส่งไปกุมบังเหียนพรรคเพื่อชาติ (หนึ่งในพรรคเครือข่ายชินวัตร) เป็นคำปราศรัยที่เกิดขึ้นในการเปิดสถาบันพัฒนาการเมืองพิษณุโลกของพรรคเพื่อชาติ เมื่อวันที่ 6 มกราคม 2562 เป็นการส่งสัญญาณต่อจากพรรคไทยรักษาชาติ (ทษช.=ทักษิณ ชินวัตร) ประกาศก่อนหน้านั่นว่า “เอาทักษิณ กลับบ้าน” นี่คือการตอกย้ำอย่างชัดเจนว่ากลไกแห่งพรรคการเมืองที่ทักษิณ ชินวัตร ประกาศว่าเป็นฝ่ายประชาธิปไตย คือกลไกที่มีภารกิจในการพาเขากลับบ้านโดยไม่เสี่ยง “ชีวิต-คุก” และต้องกลับมาอย่างผู้มีชัยชนะไม่ใช่ผู้มีคดีติดตัว 

          คำประกาศของยงยุทธ ติยะไพรัช เป็นสิ่งยืนยันความพยายามมาตลอดกว่าทศวรรษแห่งการ “หนี” ของทักษิณ ชินวัตร อย่างน้อยก็ 3 ครั้ง ที่คนโดยทั่วไปทราบกันดี คือการกลับมากราบแผ่นดินเมื่อปี 2551 ในครั้ง สมัคร สุนเวช เป็นนายกรัฐมนตรี หลังพรรคพลังประชาชนชนะการเลือกตั้งยึดอำนาจรัฐมาได้ อีกครั้งคือความพยามให้รัฐบาลยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ออกกฎหมายนิรโทษกรรม ความผิดของตัวเอง เพื่อเปิดทางกลับบ้าน จนกระทั่งถูกประชาชนขับไล่ทั้งรัฐบาล

          อีกครั้งที่น้อยคนจะรู้ แต่ยงยุทธ ในฐานะมือขวาทักษิณ ชินวัตร รู้ดีนั่นอาจจะหมายถึงความพยายาม “รัฐประหารซ้อน” ของนายทหารรุ่นเดียวกับทักษิณ ชินวัตร (รุ่น 10) ที่มีการวางแผน ยึดอำนาจคืนจาก พล.อ.สนธิ บุญรัตกลิน หลัง 19 กันยายน 2549 และความพยายามใช้กลไกทางการเมืองทั้งผ่านการเลือกตั้งและไม่ผ่านการเลือกตั้งที่จะเอา “ทักษิณ กลับบ้าน” ได้กลายเป็นชนวนความขัดแย้งในสังคมไทยมาตลอดในห้วงกว่าทศวรรษมี่ผ่านมา ในขณะที่สังคมไทยเรียกร้องให้ “ก้าวข้าม” ทักษิณ เพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้งและความรุนแรงในสังคม เพื่อให้ประเทศเดินหน้าได้ แต่พรรคการเมืองในเครือข่ายทักษิณ กลับ ปลุกผีทักษิณ และผีแห่งความขัดแย้งให้กลับมาอีก?

          อีกด้านหนึ่งพรรคในเครือข่ายทักษิณ ชินวัตร ลามไปถึงพรรคประชาธิปัตย์ พยายามปลุกกระแสต่อต้านการสืบทอดอำนาจของคสช. หรือทหาร ซึ่งแน่นอนว่าหาก คสช.หรือทหารผ่านการตั้งพรรคพลังประชารัฐ ภาพจึงออกมาว่าระหว่าง "ผีทักษิณ-ผีสืบทอดอำนาจ” ใครน่ากลัวว่ากัน นี่คือความรู้สึกของสังคมที่เป็นเงื่อนไขต่อการตัดสินใจหย่อนบัตรเลือกตั้ง ความรู้สึกในสังคมแบบนั้นจะเกิดขึ้นมาโดยธรรมชาติ หรือใครสร้างขึ้น มิอาจชี้ชัดได้ แต่พรรคการเมืองหนึ่งที่ “นั่งตีขิม” บนกระแสความรู้สึกของสังคมแบบนี้ คือประชาธิปัตย์ (ที่ปกติก็ไม่ทำอะไร รอลูกเข้าทางเท่านั้น) แต่ประชาธิปัตย์ก็อย่าประมาท นั่งตีขิมโดยไม่ทำอะไรเพียงอย่างเดียวเพราะความรู้สึกที่ว่า “กลัวอะไรมากกว่า” ระหว่างทักษิณกับคสช. นั่นแปลว่าว่าเขา “ก้าวข้ามประชาธิปัตย์” ไปแล้ว และจะเลือกอยู่กับคนที่น่ากลัวน้อยกว่า มิใช่อยู่กับพรรคที่ “ทำอะไรไม่เป็น”