อย่าซุกพรรคสับขาหลอกประชาชน

          ภายใต้ระบบการเลือกตั้งใหม่ ตามรัฐธรรมนูญที่ไม่เคยใช้มาก่อนและน่าจะเป็นที่แรกในโลกในการใช้ระบบการเลือกตั้งแบบสัดส่วนผสม และกำหนดเขตเดียว ต่างเบอร์ ทำให้พรรคการเมืองคิดกันชนิดต้อง “ตีลังกาคิด”เพื่อหวังเอาชนะใจประชาชนในระบบการเลือกตั้งใหม่ หลายพรรคตกผลึก ยึดหลักการเดิมว่า “พรรคเลือกคน ประชาชนเลือกพรรค” จึงตั้งหน้า เฟ้นหาผู้สมัครที่ดีที่สุด และผลิตนโยบายที่ประชาชนจะพึงพอใจมากที่สุดให้เท่าของอำนาจอธิปไตย ได้ตัดสินในวันเลือกตั้ง

          แต่พรรคการเมืองที่มี ทักษิณ ชินวัตร เป็นจอมบงการอยู่ข้างหลังต่างคิด แบ่งพรรค สับขาหลอก หวังเพียงว่าการสับขาหลอกครั้งนี้ จะสามารถได้ส.ส.จำนวนมาก จึงกำเนิดพรรคที่แยกตัวจาก เพื่อไทย จำนวนมาก เพื่อให้ได้เป้าหมายยุทธศาสตร์ 300 เสียง แล้วค่อยดึงพรรค “ขั้วรอเสียบ” มาร่วมจัดตั้งรัฐบาล
 

          ยุทธศาสตร์ ทักษิณ ชินวัตร จึงตกลงปลงใจให้ เจ๊หน่อย คุณหญิงสุดารัตน์ เกยุราพันธุ์ ยึดการนำในเพื่อไทย เพื่อหวังปักหมุดกวาด ส.ส.เขตให้ได้มากที่สุด ส่วนพรรคไทยรักษาชาติ (ทษช.=ทักษิณ ชินวัตร) ตามแผนนั้นจะมุ่งกวาดปาร์ตี้ลิสต์ จึงใช้ทายาทบิ๊กเนมมาเป็นนอมินีพรรค อย่าง “ปรีชาพล พงษ์พานิช” ลูกเจ๊เบียบ(ระเบียบรัตน์ พงษ์พานิช ) กุมบังเหียนหัวหน้าพรรคตามโผ “มิตติ ติยะไพรัช” หรือ เสี่ยฮั่น ลูกชายยุทธ ตู้เย็น (ยงยุทธ ติยะไพรัช) เป็นเลขาฯ “ฤภพ ชินวัตร” หลานทักษิณ เป็นรองหัวหน้าพรรค “สุณีย์ เหลืองวิจิตร - วิม รุ่งวัฒนจินดา” คนสนิทเฮียเพ้งมาเข้าร่วมด้วย และอีกหนึ่งคนที่เป็นที่ฮือฮาคือ “วรรษมล” ภรรยาของธาริต เพ็งดิษฐ์ อดีตอธิบดีกรมสอบสวนคดีพิเศษ เป็นเหรัญญิก
 

          ส่วนเพื่อธรรมตอบสนองความฝันของ เจ๊แดง เยาวภา วงศ์สวัสดิ์ ที่หวังผลักดัน สมขาย วงศ์สวัสดิ์ ขึ้นเป็นผู้รับเสนอชื่อเป็นนายกรัฐมนตรี หลังจากอกหักในการจัดทัพเพื่อไทย ขณะที่เพื่อธรรม เป็นฝันของคนเสื้อแดงที่จะมีพรรคเป็นของตัวเองไม่เป็นเบี้ยล่างของเพื่อไทยอีกต่อไป สำหรับพรรคประชาชาติ เป็นการบริหารพื้นที่เฉพาะ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ที่คนในพื้นที่ ปฏิเสธ ทักษิณ ชินวัตร ด้วยเหตุการณ์ไฟใต้ ตั้งแต่ปี 2547 เป็นต้นมา จึงมีการสับขาหลอกคนในพื้นที่แต่จริงแล้วมาจากท่อน้ำเลี้ยงเดียวกัน
 

          จึงมีการสับขาหลอกคนในพื้นที่แต่จริงแล้วมาจากท่อนน้ำเลี้ยงเดียวกัน การสับขาหลอกแบ่งพรรค ซ่อนตัว ซุกความเป็นทักษิณ ชินวัตร ไว้ในพรรคนอมินีต่างๆ นั่นเป็นมุมคิดเดียวกับการซุกหุ้นตัวเองไว้กับคนใช้และคนขับรถ ตั้งแต่การโอนหุ้นฝากไว้ เมื่อปี 2538 เล่นการเมืองไม่ตรงไปตรงมา เหมือนความเคยชินในการทำธุรกิจ จากหุ้นเลี่ยงภาษีให้นอมินีติดคุกแทนแบบนี้ จะไปถึงฝั่งฝัน 300 เสียงที่ตั้งเป้าได้หรือไม่เจ้าของแผ่นดินทั้งหลายจะเป็นผู้ให้คำตอบ