ความในใจ 2 ช่างภาพเนชั่น ที่เคยถวายงาน “ในหลวง”

“วินิจ ถิ่นวิรัตน์” และ “ชาญณรงค์ พรดิลกรัตน์” สองอดีตช่างภาพเครือเนชั่น ที่เคยทำงานถวาย “ในหลวง” เปิดใจถึงความประทับใจที่มีต่อพระองค์ท่าน ผ่านช่อง NOW26 ปัจจุบัน “วินิจ” อยู่ในวัยเกษียณ ส่วน “ชาญณรงค์” เป็นผู้จัดการฝ่ายสื่อสารองค์กร บริษัทดอยคำผลิตภัณฑ์อาหาร จำกัด

 

-เล่าถึงความประทับใจในการถ่ายรูปในหลวง?

วินิจ : เมื่อประมาณวันที่ 5 หรือวันที่ 6 กรกฎาคม 2529ผมได้มีโอกาสได้ไปถ่ายงานแข่งเรือที่พระราชวังไกลกังวล ได้ลงเรือออกไปกลางทะเลด้วย ถ่ายตอนในหลวงทรงแข่งเรือใบ หลังจากที่แข่งเสร็จก็เข้าฝั่งแล้วตีรถกลับเข้ามากรุงเทพฯ เพื่อเอาฟิล์มมาล้าง คุณสุทธิชัย หยุ่น บอกว่าให้ลงหน้าหนึ่งแล้วเล่นภาพชุดด้านในด้วย แล้วบอกว่าพรุ่งนี้ให้เอาหนังสือพิมพ์ไปแจกให้กับคนที่มาแข่งพอหม่อมเจ้าภีศเดช รัชนี ได้เห็นและได้ดู ก็บอกว่า รูปดี รูปสวย เดี๋ยวต้องเอาไปถวายในหลวง พอสักพักในหลวงเสด็จลงจากตำหนัก หม่อมเจ้าภีศเดช ก็วิ่งไป เอาหนังสือพิมพ์ถวายในหลวง ในหลวงก็ทรงเปิดดู ผมก็เลยถ่ายภาพ

 

หัวใจพองโต เลยหรือไม่?

วินิจ : ใช่ครับ แต่ยังไม่เท่ากับตอนที่ท่านเสด็จกลับ เพราะตอนนั้น ข้าราชบริพาร คนแข่ง สื่อต่างๆ ก็มาเข้าแถวรวมถึงผมกับหัวหน้าก็มาเข้าแถวด้วยตรงปลายๆ พระองค์ท่านเสด็จผ่านมา ผมก็โค้งคำนับ พอผมเงยหน้าขึ้นมา ในหลวง ยืนอยู่ด้านหน้าแล้วท่านตรัส ว่า “ขอบใจนะ ” เท่านั้นแหละ ผม ทำอะไรไรไม่ถูก ตื่นเต้นด้วย ได้แต่โค้งๆ โค้งคำนับอย่างเดียว ปลื้มมากเลยที่ท่านได้ตรัสกับผมแบบนี้ จริงๆพระองค์ได้ตรัสกับช่างภาพเนชั่นอีกคนหนึ่งหลายประโยค แต่ผมจำได้ประโยคเดียวว่า ขอบใจนะ เพราะหลังจากนั้นจำอะไรไม่ได้อีกแล้ว หูอื้อไปหมดด้วยความตื่นเต้น

 

10 กว่าปีแล้วที่ได้มีโอกาสเป็นช่างภาพราชสำนักที่ได้ถวายงานพระองค์ท่าน?

ชาญณรงค์ : หลังจากที่ได้ถวายงานในสายข่าวพระราชสำนัก ได้ตามเสด็จพระราชกรณียกิจต่างๆ ของเจ้านาย ถ้าเป็นงานที่ประทับใจมีอยู่หลายๆ ภาพพอสมควร เป็นงานผ้าพระกฐิน ซึ่งท่านทรงเสด็จที่ วัดอรุณ ทรงกราบ ผมเข้าใจว่าภาพนี้เป็นภาพที่แสงและเงาสวย ผมเลยรีบบันทึกภาพ และภาพนี้ก็มาเป็นหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์เดอะเนชั่น ซึ่งปกติแล้วจะไม่ค่อยมีใครถ่ายภาพที่จะเป็นการกราบเป็นภาพในมุมที่แปลกพอสมควร ผมคิดว่าสวย อยากให้ประชาชนได้เห็นว่า ท่านเป็นพุทธมามกะ ทรงทำนุบำรุงศาสนา ส่วนอีกภาพที่ประทับใจเป็นการแข่งขันเรือยาวที่ เขาเต่า จ.ประจวบฯ

 

วันนั้นท่านทรงออกไปที่ท่าน้ำเพื่อไปทักทายกับผู้ที่เขามาแข่งเรือกัน ด้วยความที่ท่านจะทรงกลับมาที่ประทับ เราก็เห็นว่า สวยมากข้างหลังเป็นน้ำเราก็ถ่ายไป สักพักท่านก็มอง แล้วท่านก็ทรงยกกล้องแล้วก็ถ่ายสวนกลับมา เราก็ปลื้ม ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ถ่ายบันทึกภาพเพราะว่าจริงๆ แล้วเราเชื่อว่าภาพนี้เป็นภาพที่ เป็นการแสดงอัจฉริยภาพด้านการถ่ายภาพภาพหนึ่งคือทรงยกแล้วก็ปรับนิดหนึ่งแล้วก็ถ่ายเลย ซึ่งเป็นจังหวะที่ตรงกันพอดี

 

ส่วนภาพประทับใจอีกภาพ เป็นภาพที่น่ารักมาก ท่านทรงทอดพระเนตรการแข่งขันเรืออยู่ ก็ด้วยการที่ถ้วยพระราชทานผูกโบว์อยู่ ด้วยความน่ารักของคุณทองแดง วันนั้นได้ร่วมเสด็จด้วย เป็นสุนัขทรงเลี้ยงที่ฉลาด พอเห็นอะไรที่เคลื่อนไหวก็จะให้ความสนใจ ก็จะเห็นว่ารูปนี้พอคุณทองแดงดมปุ๊บ ในหลวงทรงหันมามีพระสรวล ยิ้มด้วยความน่ารักของสัตว์

 

 วินาทีที่กดชัตเตอร์ ฉายพระรูปของพระองค์ท่าน แต่ละครั้งรู้สึกอย่างไรบ้าง?

ชาญณรงค์ : ด้วยความที่เรามีโอกาสในการที่จะถวายงาน หลายสิ่งอย่างที่เราถ่ายมา เราก็จะถ่ายจากใจ ที่เราอยากจะให้ประชาชนได้เห็นถึงราชกรณียกิจ หรือการทรงงานของพระองค์ท่าน อยากให้ประชาชนได้เห็นว่าท่านทรงทำ จะด้วยวัยคือด้วยความชราภาพแล้วก็ยังต้องทรงงานอยู่

 

วินิจ : นับเป็นสิบๆ ปี ที่ได้ไปถวายงานให้กับพระองค์ท่าน ผมภูมิใจมาก ปลาบปลื้มมาก

 

ช่วยเล่าเหตุการณ์ที่ทำเลนส์ตก และจำมาจนถึงทุกวันนี้?

วินิจ : เป็นงานที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและพระราชินี เสด็จงานที่โรงละครแห่งชาติ ผมก็ไปถ่าย และรอส่งเสด็จกลับด้วย แล้วระหว่างพระราชดำเนินจากชั้นบนลงมา ผมก็ใช้เลนส์ ซึ่งกล้องสมัยก่อนมันเป็นเกลียวต้องหมุนๆ หลายรอบ ผมก็ใช้เลนส์เทเล่ถ่าย พอท่านเสด็จมาใกล้ๆ เทเล่ ก็ใช้ไม่ได้ แล้วก็ต้องเปลี่ยนมาใช้ เลนส์วาย ผมก็ปลดเทเล่ออกแล้วจะเอาเลนส์วายใส่เปลี่ยนเลนส์ ก็หมุนๆ หลุด เพราะตื่นเต้น กลัวท่านจะเสด็จผ่านเลยไปจะไม่ได้ภาพ หมุนๆ แล้วหลุด กลิ้งๆ

กลิ้งไปที่หน้าพระบาท ผมก็คลานตามไปเก็บเลนส์ แล้วพระเจ้าอยู่หัวก็ทรงแย้มพระสรวล แล้วไม่ได้ตรัสอะไร ท่านก็เดินเสด็จต่อไป

 

วินาทีนั้นที่ได้เข้าไปอยู่ใกล้ๆพระองค์ท่าน เข้าไปหยิบเลนส์ รู้สึกอย่างไร?

วินิจ : ก็กลัว ก็ตกใจ เพราะตอนนั้นผมนั่งหมุนๆ เลนส์อยู่ พอตกพื้นผมก็คลานๆ เข้าไป ดีที่คว้าเลนส์ไว้ทัน ส่วนรูปที่ประทับใจเป็นรูปที่ท่านทรงเรือใบ รูปอาจจะไม่คมชัดนั่งเรือของทหารเรือออกไปตามสังเกตุการณ์รอบๆนอกของการแข่งขัน ในหลวงกำลังทรงเรือใบผ่านมา กำลังทรงโต้คลื่น

 

 

มีความในใจอะไรจะบอกไหม?

วินิจ : อยากจะบอกว่าผมอยากให้ท่านอยู่กับเรานาน แต่เราก็สูญเสียท่านไป ผมเสียใจครับ เสียใจมากๆ

ชาญณรงค์ : อยากให้ทุกคนระลึกถึงสิ่งที่พระองค์ท่านทรงทำไว้ให้กับประเทศชาติกับคนไทยทุกคนแม้ว่าวันนี้ จะทรงเป็นในหลวงในพระบรมโกศแล้วก็อยากให้ระลึกถึง และส่งท่านสู่สรวงสวรรค์

 

+++++++++