เพราะจน!เด็ก ม.2 เขียนเรียงความ'อยากตาย'

จากกรณี น.ส.เกษมศรี หรือ ปลา บุญใส นักเรียนชั้น ม.2 โรงเรียนวัดสวายน้อยวิทยา จ.อุบลราชธานี เปิดเผยชีวิตเศร้าผ่านการบ้านเรียงความ เรื่อง “ความลำบาก ความต้องการของข้าพเจ้าคืออะไร” ด้วยชีวิตครอบครัวสุดลำเค็ญ พ่ออายุมากต้องรับภาระดูแลครอบครัวกว่า 10 คน เผยน้อยใจหนักจนอยากฆ่าตัวตาย

เกษมศรี บุญใส (น้องปลา) กล่าวว่า ครูที่ปรึกษาเคยไปเห็นสภาพความเป็นอยู่ที่บ้านมาแล้ว ใช้เวลาไม่นานนัก เพียงแค่ 2 นาทีเท่านั้นในการเขียนเรียงความดังกล่าว หลังจากครูมอบงานให้ ขณะเขียนก็นึกถึงความลำบากว่ามีอะไรบ้าง

มีความรู้สึกว่า ชีวิตของตัวเองลำบากไม่เหมือนกับเพื่อนคนอื่นๆ เมื่อตอนที่เรียนอยู่ชั้น ป.2 บางวันไปโรงเรียนก็ไม่มีเงินไปโรงเรียน ต้องทำอาหาร

ทุกๆ วันตื่นตีห้า เตรียมอาหาร กรอกน้ำ จากนั้นก็เตรียมตัวไปโรงเรียน พอเลิกเรียนก็กลับบ้าน ล้างถ้วยล้างจาน สอนการบ้านหลานชาย 3 คน ซึ่งเป็นลูกของพี่ชาย 2 คน หลังจากนั้นก็จัดยาให้แม่ที่ป่วยเป็นโรคความดัน บีบนวดให้แม่

ที่บ้านมีทั้งหมด 10 คน พ่อ แม่ หลานชาย 3 คน พี่ชายคนโต พี่สะใภ้ น้องสาวพี่สะใภ้ น้องเขยของพี่สะใภ้ รายได้ของครอบครัวส่วนหนึ่งมาจากคุณพ่อ

ส่วนตัวแล้วชอบร้องเพลง มีความใฝ่ฝันอยากจะเข้าร่วมประกวดร้องเพลง ได้เป็นนักร้อง เพื่อจะมีรายได้ช่วยเหลือครอบครัว

กิจชัย สุภาพ ผู้อำนวยการโรงเรียนวัดสวายน้อยวิทยา กล่าวว่า การบ้านเรียงความที่ให้ไปนั้น เป็นไปตามโครงการเยี่ยมบ้านเด็กนักเรียน ซึ่งเป็นการดูแลช่วยเหลือเด็กนักเรียน เมื่อได้เห็นเรียงความดังกล่าวก็สะดุดใจว่า ทำไมถึงขนาดจะต้องฆ่าตัวตาย จึงให้ครูที่ปรึกษาพาเด็กมาพบ เพื่อจะได้ช่วยกันดูแลเด็กก่อนที่จะทำร้ายตัวเอง โดยทางโรงเรียนจะช่วยเหลือเรื่องสวัสดิการทุกอย่างมากกว่าเดิม ทั้งเรื่องรับส่ง อาหารกลางวัน อุปกรณ์การเรียน จากที่สังเกตเห็นว่า เสื้อผ้าชุดนักเรียนของน้องปลามอมแมม ไม่ได้รีด ประกอบได้รับการบอกเล่าจากครูที่ปรึกษาของน้องปลา จึงรีบหาหนทางที่จะช่วยเหลือ

เพิ่งได้เห็นน้องปลายิ้มเมื่อสองวันที่ผ่านมานี่เอง หลังจากเริ่มได้รับความช่วยเหลือ ก่อนหน้านี้ไม่เคยยิ้ม เขาจะเข้าแถวด้านหน้าตลอด ไม่เคยเห็นเขายิ้มเลย

สุบิน บุญใส พ่อของน้องปลา กล่าวว่า ตอนที่ลูกสาวเขียนเรียงความไม่ได้เห็น ไม่ได้อยู่บ้าน ไปนอนเฝ้าไร่ ก่อนหน้านี้ตอนที่ลูกเรียนอยู่ชั้น ป.2 เคยบ่นให้ฟังว่า เขาลำบากอย่างนี้ พวกเราจะอยู่กันอย่างไร พ่อลำบาก หนูสงสารพ่อ เวลาว่าง วันหยุด เสาร์-อาทิตย์ ลูกปลาก็ไปรับจ้างเก็บก้อนยางพารา ได้เงินมาใช้จ่าย ลูกมีความคิดแบบผู้ใหญ่

ทุกวันลูกปลาตื่นขึ้นมาก็หุงข้าวเตรียมใส่บาตรทุกวันก่อนไปโรงเรียน ดูแลหลาน หาอาหารไว้ให้หลาน ล้างจานชาม ไม่เคยเห็นใครเหมือนกับลูกปลาเลย

รายได้ที่ได้รับก็มาจากออกไปรับจ้างทั่วไป ลูกๆ ก็ไปรับจ้างเหมือนกัน หากไม่มีใครจ้างก็ไปหาปลาไปขาย รายได้ไม่แน่นอน บางครั้งไม่มีใครจ้าง 3 วันติดต่อกัน ก็ไม่มีเงิน พ่อก็ต้องอด เพื่อให้คนอื่นมีกิน