น้ำตา'น้องปอย'และนิทาน'ซุปเปอร์ดีล'

            ไม่ว่าเกมเหมาเข่งหรือสุดซอย จะจบอย่างไร? แต่ในช่วง 2 สัปดาห์ที่ผ่านมา ในฐานะแฟนพันธุ์แท้ทีวีดาวเทียม ผมนั่งเฝ้าหน้าจอมีสี "ทุกสี" ด้วยความรู้สึกเหมือนนั่งชมละคร "อีลำยอง" ภาคพิเศษ

            คืนวันเสาร์ที่แล้ว ผมเกาะหน้าจอ "เอเชียอัพเดท" รับชมการถ่ายทอดสดเวที "สุภาพชนคนรักประชาธิปไตย" จากโรงเรียนสุขุมนวพันธ์อุปถัมภ์ เขตบึงกุ่ม กรุงเทพฯ ซึ่งกลุ่ม นปช.จัดมา 5 ครั้งแล้ว

            คนฟังส่วนใหญ่ ต่างเฝ้ารอ จตุพร พรหมพันธุ์ และไม่ผิดหวัง เมื่อแกนนำคนดังย้ำจุดยืนไม่เอานิรโทษกรรมแบบสุดซอย และมองว่า พรรคเพื่อไทย กำลังถูกลวงไปฆ่าในซอยตัน

            บังเอิญว่า สัญญาณภาพทีวีดาวเทียมในคืนนั้น ภาพล่มบ่อย เสียงขาดๆ หายๆ จึงมีบางประโยคหลุดออกมาจากปากของ "จตุพร" ทำนองว่า "ไม่ทราบว่า ทีวีจะถูกตัดอยู่ช่องเดียวหรือเปล่า" หรือ "เสียดาย โทรทัศน์ถูกตัดสัญญาณช่องเดียว เวรจริงๆ" หรือ "ได้ฟังเท่านี้ก็พอแล้ว เพราะถ่ายทอดไม่ได้ ก็ไม่ต้องฟังกัน"

            ตอนนั้นผมก็ไม่คิดอะไร เพราะยังรับชมได้ แต่มาเห็นความเห็นในไทม์ไลน์ "ทวิตเตอร์" จึงทราบว่ามีคนรับช่องเอเชียอัพเดทไม่ได้ จึงรู้สึกแปลกใจ

            กระทั่งวันถัดมาได้อ่านข่าว ผู้บริหารช่องเอเชียอัพเดท สั่งถอดรายการของจตุพร พรหมพันธุ์, ธิดา ถาวรเศรษฐ, ณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ และสมบัติ งามบุญอนงค์ เลยถึงบางอ้อ มิน่าเล่าในโซเชียลมีเดียของคนเสื้อแดง จึงแบ่งฝ่ายถล่มกันหนัก

            พอถึงวันจันทร์ ผมเข้าไปอ่านเฟซบุ๊กของ "น้องปอย" ตรีชฎา ศรีธาดา พิธีกรรายการ "ประชาชนข่าว" ทางช่องเอเชียอัพเดท วันนั้นเธอร่ำระบายความทุกข์ในหัวใจถึง "พี่ตู่" และคนเสื้อแดงที่เห็นต่างจากเธอ กรณีนิรโทษเหมาเข่ง "ปอยเคยคิดในวันที่แม่ป่วยหนัก พี่สาวโทรมาบอกว่า แม่อยู่ห้องไอซียู ที่ รพ.เพชรบูรณ์ มันเป็นความกังวลที่สุดในชีวิต ขณะที่ปอยยังคงต้องทำข่าวที่หน้าเรือนจำ เพื่อรอให้พี่ตู่ออกจากเรือนจำเป็นวันที่ 212 ที่รับหน้าที่นี้ พี่ตู่ขอประกันตัวทุกวันและอยากได้รับอิสรภาพจากเรือนจำ

            กระทั่งคืนวันที่ 2 สิงหาคม 2554 หลังจากพี่ตู่ได้ออกมาจากเรือนจำ ปอยกำลังนั่งทำหน้าที่พิธีกรในช่วงเวลาแห่งอิสรภาพของแกนนำหลักคนสำคัญ แต่เวลานั้น เป็นเวลาที่ปอยรู้ว่าแม่อยู่ห้องไอซียูในสภาพที่ไม่รู้ว่าจะสามารถต่อเวลาให้แม่ไปกี่ชั่วโมงจากนั้น

            แม่บุคคลสำคัญของชีวิต พี่ตู่สัญลักษณ์ของการต่อสู้นักประชาธิปไตยของคนเรือนล้าน ภาระส่วนตัว กับภาระประเทศที่ต้องเลือก กระทั่งจัดรายการลมหายใจที่ไม่แพ้ของนักสู้เทปสุดท้ายจบลง จบลงด้วยการมอบสัญลักษณ์นักสู้ให้พี่ตู่

            แต่เวลาอีกไม่นานปอยต้องสูญเสียชีวิตของแม่ไปหลังจัดรายการอีกไม่ถึงชั่วโมง แม่ไม่รอปอย นั่นคือเสียงตะโกนของปอย ปอยไม่ได้เห็นลมหายใจไม่ได้ลาคนที่ปอยรักที่สุดและคนที่รักปอยที่สุด ยืนทำงานจนสำเร็จ แต่พอวันที่เผาศพแม่ เผาศพแบบชาวบ้านธรรมดาที่ไม่มีโอกาสได้รับการพระราชทานเพลิงศพ พี่น้องเสื้อแดงที่รักใคร่และพี่น้องเสื้อแดงที่เห็นและให้กำลังใจหน้าเรือนจำ และต่างจังหวัดเดินทางมาร่วมงานหลายพันคน ทำให้ปอยได้รู้ว่าบางอย่าง ปอยอาจจะรู้สึกว่าปอยเสียใจที่ได้สูญเสียสิ่งสำคัญและเศร้าที่สุดในชีวิต แต่ท้ายที่สุดปอยได้รู้ว่าสิ่งที่ปอยจะได้รู้สึกนั่นคือความภูมิใจที่สุดในชีวิต

            อย่างน้อยคนอย่างปอย ลูกครูประชาบาล ลูกชาวบ้านธรรมดา ทำงานไม่เคยได้เงินตรา ตำแหน่ง โล่รางวัลตอบแทน แต่สิ่งที่สร้างและเดินไม่เคยผิด ทุกครั้งที่ตัดสินใจทำอะไรทำด้วยหัวใจ และไม่เคยผิดหวังที่ได้ก้าวเดินอย่างสง่างาม"

            "ขอบคุณสำหรับโอกาส คนเราหากจะเกลียดชังกันในวันนี้ อย่าลืมวันที่รักกันด้วยความรู้สึกที่ผูกพันเห็นใจกันมานานหลายปี ทำความดีสิบครั้งด้วยกัน มีความเห็นไม่ตรงกันครั้งเดียว ต้องด่าทอถึงขั้นเป็นศัตรูกัน กระนั้นหรือ"

            แน่นอน น้องปอยเป็นขวัญใจของคนเสื้อแดง แต่คนที่สวมเสื้อสีตรงข้ามย่อมเกลียดชังในลีลาการพูดจาของเธอ ซึ่งในนามความเป็นเพื่อนมนุษย์ร่วมโลก ผมพอเข้าใจความรู้สึกเช่นนี้ได้

            จะว่าไปแล้ว การเมืองเป็นอะไรที่สลับซับซ้อนกว่าที่น้องปอยจะเข้าใจ โดยเฉพาะนิทานเรื่อง "ซุปเปอร์ดีล" ที่ไม่รู้ว่าใครแต่งเรื่องมาหลอกผู้คน

            ประเทศสารขัณฑ์ มักมีผู้แต่งนิทานทำนอง "ซุปเปอร์ดีล" หลอกคนอยู่บ่อยๆ และที่มันแย่คือ หลอกคนมาตายบนท้องถนนไม่รู้กี่ครั้ง แต่ "ชาวสารขัณฑ์" ที่น่าสงสาร ก็ไม่เคยเก็บรับบทเรียนแม้แต่ครั้งเดียว

            วลีปลุกเร้าจิตใจที่ว่า "ตายเพื่อสร้างเสรี" นั้นแท้จริงแล้ว "ตายเพื่อสร้างอำนาจ" ให้ใครกันแน่?

.............

(หมายเหตุ : น้ำตา'น้องปอย'และนิทาน'ซุปเปอร์ดีล' : มนุษย์สองหน้า โดยแคน สาริกา)