"ฉาย บุนนาค" "ผมไม่ใช่คนดี แต่ผมอยากทำดี.."

เส้นทางชีวิตคนเราไม่เหมือนกัน อยู่ที่ใครจะเลือกเดินแบบไหน  อย่างไร   โดยเฉพาะกับ  “ฉาย บุนนาค”  นักลงทุนในตลาดหลักทรัพย์ชื่อดัง    ที่หลายคนมองจากภายนอกในอีกรูปแบบจากข่าวคราวต่าง ๆ แต่เนื้อแท้ชีวิตกลับมีหลายสิ่งหลายอย่างที่อาจทำให้ต้องหันกลับมามองและเริ่มต้นศึกษาทำความเข้าใจ  และอาจนำไปเป็นแบบอย่างการนำพาชีวิตตัวเองก้าวเดินไปในถนนที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของเม็ดเงิน   จากคำนิยามบทความที่ชื่อ “พอเพียง อย่างพอใจ”

“ตอนก่อนผมเล่าถึงการลงทุนที่คุ้มค่าที่สุดของผม ก็คือการลงทุนในตราสารบุญ ซึ่งแลกมาโดยการทำความดี ประพฤติตนอยู่ในศีลธรรม คุณธรรม อย่างมีสติ …ในด้านความเสี่ยง ตอบได้ว่าการทำดี การสร้างบุญ ไม่มีความเสี่ยง ดังคำโบราณ“คนดีตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้”

ฉาย บุนนาค กล่าวอีกว่า ผู้อ่านหลายท่านอาจจะรู้สึกขัดแย้ง เช่น ทำไมคนเลวๆ มากมายยังลอยนวลและสุขสบายเชิดหน้าชูตาในสังคม? ทำไมคนดีดีมากมายถูกกลั่นแกล้งและตกทุกข์ได้ยาก…?

จงอย่าเปรียบเทียบกับคนอื่น … มันไม่สำคัญหรอกครับว่าใครทำอะไรได้อะไร ไม่ได้อะไร … มันอยู่ที่ตัวเราว่าเราทำอะไร เพื่ออะไร และเราได้อะไร ผมเคยทำสิ่งที่ไม่ดี ไม่เหมาะสม ผลลัพธ์คืออาจจะได้เงิน ได้ความสะใจชั่วครู่ แต่ผมแลกกับตราสารบาป ที่ผมต้องชำระในอนาคต และความรู้สึกผิดลึกๆในจิตใจ

เวลาเราทำบุญ ทำกุศล ด้วยใจบริสุทธิ์ เราอาจจะไม่ได้ทรัพย์ทางกาย แต่จิตใจเราจะแจ่มใส มีความสงบและอิ่มด้วยความสุข … เทวดาก็มาร่วมอนุโมทนาบุญ ผู้อ่านหลายท่าน อาจจะมองว่าผมเขียนสร้างภาพเป็นคนดี… ผมย้ำอีกครั้ง ว่าผมไม่ใช่คนดี แต่ผมอยากทำดี และกำลังต่อสู้อย่างหนักกับกิเลสตนเองเพื่อละเว้นบาป

จุดเปลี่ยนทางความคิด… บางครั้งมันเป็นเพียงชั่ววูบเดียว ที่ทำให้เราอยากเปลี่ยนตนเอง เพื่อตัวเองและครอบครัว… ผมเคยเบื่อถึงขีดสุดกับวงการและสังคมตลาดเงินแห่งนี้… เบื่อความเสแสร้ง เบื่อความเห็นแก่ตัว เบื่อการแย่งชิง ผมเคยผิดหวังกับคน … ที่เคยเรียกว่าหุ้นส่วน และพวกพ้อง

นักมวยเวลาอยู่บนเวที เมามันกับการต่อสู้ จนบางครั้งลืมไปถึงเป้าหมายที่แท้จริงของการแข่งขัน มองหาแต่ชัยชนะที่ไม่มีทางสิ้นสุด ผมจึงตัดสินใจถอยตนเองมาอยู่ข้างเวทีและมองในฐานะคนดูบ้าง…

ฉาย บุนนาค กล่าวทิ้งท้ายว่า ตลาดหุ้นไทย… วงการนี้มีดราม่ายิ่งกว่าวงการบันเทิง … มีดาราคือผู้บริหารบริษัทจดทะเบียนซึ่งมีการสร้างภาพไม่แพ้แวดวงการเมือง … มีนักลงทุนรายย่อยดั่งผู้ชมและแฟนคลับ… มีขาใหญ่ที่ตัวอยู่ทั้งหน้าฉากและหลังฉาก… มีผู้คุมกฎ 2 ราย รายหนึ่งทำตัวเป็นเจ้าของโรงละคร อีกรายหนึ่งทำตัวเป็นศาลเตี้ยพิพากษาทุกอย่างตามดุลพินิจ…”