เรื่องเล่าจากสนามหลวง : “รักที่ไม่เคยพบเจอ”

 

            ผู้หญิง 6 คน เดินเกาะไหล่กันโดยมีเจ้าหน้าที่กู้ภัยคอยช่วยพยุงเดินเข้าประตูมณีนพรัตน์ ในตอนเช้าของวันที่ 29 พฤศจิกายน 2559 เพื่ออำนวยความสะดวกให้เข้าไปสักการะพระบรมศพเบื้องหน้าพระบรมโกศ ที่พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท ในพระบรมมหาราชวัง พวกเธอรวมตัวกันนั่งรถแท๊กซี่มา 2 คันจากศูนย์ฝึกอาชีพหญิงตาบอดสามพรานตั้งแต่เช้าตรู่

            หนึ่งในผู้ที่เดินทางมาเผยความในใจว่า พวกเธอตั้งใจจริงที่จะมากราบพระองค์ด้วยตนเอง และรู้สึกยินดีมากที่ได้เดินทางมายังท้องสนามหลวงในที่สุด

            “พระองค์คือผู้ที่มอบชีวิตใหม่ให้กับพวกเรา” หนึ่งในกลุ่มคนพิการทางสายตากล่าวพร้อมรอยยิ้ม

            เนื่องจากศูนย์ฝึกอาชีพหญิงตาบอดสามพรานนั้นเกิดขึ้นจากการที่มูลนิธิช่วยคนตาบอดแห่งประเทศไทยในพระบรมราชินูปถัมภ์ต้องการฝึกวิชาชีพ และฟื้นฟูสมรรถภาพให้กับผู้พิการเหล่านี้ได้ดำรงชีวิตอย่างคนทั่วไป ซึ่งหลายคนนั้นพิการทางสายตาตั้งแต่กำเนิด บางคนรู้สึกว่ามันคือปมด้อย เกิดมาเป็นภาระให้กับผู้อื่นที่ต้องคอยดูแล ในหลายครั้งรู้สึกท้อแท้หมดกำลังใจที่จะมีชีวิตอยู่ แต่พระองค์ไม่เคยทอดทิ้งพวกเธอ คอยช่วยเหลือ สนับสนุน ให้สถานที่ฝึกอาชีพจนสามารถใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุข

            “พระราโชวาทของพระองค์คือสิ่งที่คอยเป็นกำลังใจและแรงผลักดันให้เราไม่ยอมแพ้แก่โชคชะตาชีวิตที่แสนโหดร้ายนี้” ตัวแทนกลุ่มกล่าวพร้อมกับยกมือขึ้นพนมกลางอก แววตาของเธอนั้นแม้จะไม่เหมือนคนปกติทั่วไป แต่กลับสัมผัสได้ถึงความซาบซึ้งและปิติยินดีเป็นอย่างยิ่ง

            “แม้เราจะมองไม่เห็นท่าน แต่เรารับรู้ได้ถึงความรักที่ท่านมีต่อคนไทย ต่อพวกเราทุกคน”

            หลายคนพิการทางสายตาตั้งแต่กำเนิด ไม่เคยเห็นพระองค์ ได้แต่จินตนาการผ่านเสียงและคำพูดที่บอกต่อกันมา แต่สิ่งที่พวกเธอได้รับจากพระองค์นั้นมันเหมือนดั่งน้ำหล่อเลี้ยงสำคัญที่ช่วยต่อชีวิตที่ครั้งหนึ่งเคยสิ้นหวัง ท้อแท้ หมดกำลังใจ

            และในวันนี้พวกเธอได้ตั้งใจมากราบลาพระองค์ผู้เป็นที่รักยิ่งด้วยรอยยิ้มแห่งความหวัง แม้พวกเธอจะไม่เคยเห็นพระองค์เลย...ก็ตาม