บทกวีถวายความอาลัย : สถิตถิ่นธรณีที่ชื่อไทย

© แม้เข้าใจในกฎบทไตรลักษณ์

แม้เข้าใจตามหลักโลกเปลี่ยนผัน

ยามพลัดพรากจากรักจากผูกพัน

ยังมิอาจจักกลั้นหยาดน้ำตา

© ยิ่งเมื่อรู้ ‘ในหลวงฯ สวรรคต’

หยาดอาลัยยิ่งหยดรดหย่อมหญ้า

หยดหยาดนั้นย่อมมีซึ่งที่มา

จากความรักศรัทธาต่อฟ้าดิน

© มหาราชหนึ่งในดวงใจราษฎร์

กราบพระบาทสุดท้ายไม่สุดสิ้น

ความทรงจำย้ำกมลอยู่ยลยิน

สถิตถิ่นธรณีที่ชื่อไทย

© กราบพระองค์จงรักภักดีแล้ว

สำนึกแน่วที่สุดหยุดร้องไห้

สืบคุณงามความดีที่ดวงใจ

ภาคภูมิในพระองค์ผู้ ‘ภูมิพล’

 

ไพวรินทร์ ขาวงาม