เกือบจะพูดได้ว่าประเทศแถบอุษาคเนย์แทบทั้งหมด ล้วนเป็นเครือญาติกันมาตั้งแต่ครั้งโบราณกาล ดูได้จากหลักฐานโบราณคดี ประวัติศาสตร์ศิลป์ และตำนาน เรื่องเล่า นิทานต่างๆ ที่เกี่ยวโยงถึงกันไม่ทางใด ก็ทางหนึ่ง
ดัง ตำนาน การสร้างเมืองกัมพูชาเรื่อง “พระทอง-นางนาค” (พระทองเป็นเจ้าชายจาม) ที่ถูกพระบิดา ทรงพระนามว่าพระเจ้าอาทิตยวงศ์ ครองกรุงอินทปรัตบุรีศรีมหานครเนรเทศออกจากเมือง
เนื่องด้วยเข้าใจผิด คิดว่าพ่อยกพระนครหลวงให้น้องชายดูแล จึงปรึกษากับเหล่าขุนนางว่า คงจะไม่เหมาะที่จะให้พี่ชายมาทำความเคารพน้องชายตัวเอง จึงยกทัพมาหวังจะชิงบัลลังก์จากน้องชาย
ครั้นยกทัพมาถึงเมืองหลวง น้องชายจึงเข้ามากราบทูลความจริงว่าขณะนั้นเสด็จพ่อประชวรอยู่ อาการหนัก ไม่สามารถออกราชการให้เข้าเฝ้าได้ ตัวน้องชายจึงต้องมานั่งบัลลังก์ว่าราชการแทน
เมื่อพระทองได้ฟังดังนั้น ก็เกิดกลัวพระราชอาญาถึงประหารชีวิต น้องชายต้องไปกราบขอชีวิตพี่ชาย พระเจ้าอาทิตยวงศ์จึงให้ตัดมวยผม แล้วเนรเทศออกจากเมืองไป
พระทองเมื่อเดินทางมาถึงที่ที่หนึ่ง เห็นว่าเป็นทำเลเหมาะแก่การพักอาศัย จึงได้ให้ครอบครัวที่เดินทางมาด้วยหยุดพัก เพื่อตรวจขานชื่อ นับคน
ที่ตรงนั้นจึงถูกเรียกว่า “บ้านครัวขาน” พอเวลาล่วงเลยมาก็เพี้ยนเป็น “บ้านกุขาน” หรือที่ปัจจุบันนี้คือ “อำเภอขุขันธ์” จ.ศรีสะเกษนั่นเอง
กาลต่อมาพระทองได้พบกับนางนาค ซึ่งเป็นธิดานาค (คนพื้นเมือง) อาศัยอยู่ในน้ำ ก็เกิดรักใคร่ ชอบพอ จึงสู่ขอแต่งงานกัน พ่อของนางนาคเห็นดีด้วยจึงสูบน้ำจนแห้ง กลายเป็นบ้านเมืองขึ้นมา ตั้งชื่อให้ใหม่ว่ากัมพูชาธิบดี มีพระทองและนางนาคเป็นกษัตริย์ และมเหสี ปกครองบ้านเมืองสืบไป
นิทานเรื่องพระทอง-นางนาคนี้ เป็นเพียงเรื่องที่ต้องการจะสื่อว่าคนเหล่านี้ล้วนเป็นเครือญาติ เพื่อนบ้าน ที่ติดต่อกันไปมาโดยที่ไม่มีเรื่องเส้นกั้นอาณาเขตประเทศใคร
ประเทศมันอยู่ในหัวเหมือนทุกวันนี้เท่านั้นเอง!
"เรือนอินทร์ หน้าพระลาน"
ข่าวที่เกี่ยวข้อง