สุนทรภู่ แต่งพระอภัยมณี ใช้ฉากทะเลอันดามัน ไม่ใช่อ่าวไทย

 ศูนย์กลางของเรื่องมีบอกไว้ในกลอนพระอภัยมณีอยู่ที่ “นาควารินทร์สินธุ์สมุทร” สุนทรภู่ได้จากชื่อ เกาะนาควารี ปัจจุบันฝรั่งเรียก หมู่เกาะนิโคบาร์ (Nicobar Islands) ในทะเลอันดามัน

 ทะเลอันดามันมีหมู่เกาะใหญ่สำคัญคือ หมู่เกาะอันดามัน และหมู่เกาะนิโคบาร์ หมู่เกาะทั้ง 2  ตั้งอยู่บนเส้นทางคมนาคมที่เชื่อมโยงการค้าโลกฝ่ายตะวันตกกับฝ่ายตะวันออกผ่านอุษาคเนย์ มีบรรดาเรือสินค้าผ่านเข้าออกไม่ขาดสาย

 ดังมีชื่อ “นาควารีเกาะคนเปลือย” บนแผนที่โบราณยุคกรุงศรีอยุธยา (“นิโคบาร์” เพี้ยนมาจาก “นาควาระ” หมายถึง ถิ่นนาค งู หรือคนเปลือย สร้อยชื่อที่ใช้เรียกเหยียดคนพื้นเมืองเหมือนสัตว์เลื้อยคลานเพราะนุ่งผ้าน้อยชิ้น) แสดงความเป็น Landmark สำคัญของนักเดินเรือ ที่เดินทางผ่านระหว่างอินเดียและลังกาในสมัยนั้น

 สถานที่สำคัญในท้องเรื่อง ยังเกี่ยวข้องตั้งแต่กรุงรัตนโกสินทร์ ผ่านช่องสิงขร (ช่องบนเทือกเขาตะนาวศรี อยู่บริเวณ ต.คลองวาฬ อ.เมือง จ.ประจวบคีรีขันธ์ เชื่อมเมืองมะริด ในพม่า) ออกทะเลอันดามัน-อ่าวเบงกอล-มหาสมุทรอินเดีย ล้วนสอดคล้องกับตำแหน่งผืนแผ่นดิน หมู่เกาะ และท้องทะเลฟากตะวันตกของอุษาคเนย์อย่างชัดเจน เช่น

 เกาะแก้วพิสดาร อยู่ทางใต้ของทะเลอันดามัน ค่อนลงไปทางเกาะสุมาตรากับเกาะชวาของอินโดนีเซีย ไม่ใช่เกาะเสม็ด ในอ่าวไทย จ.ระยอง, ถ้ำนางผีเสื้อสมุทร อยู่บริเวณกึ่งกลางทางระหว่างแนวเกาะนิโคบาร์กับ จ.ภูเก็ต

 สุนทรภู่มีความรู้ภูมิศาสตร์ทะเลอันดามัน เพราะศึกษาเรียนรู้เอกสารและสนทนากับพ่อค้า นักเดินเรือชาติต่างๆ ที่เข้ามาค้าขายกับกรุงสยามในสมัยรัชกาลที่ 2 และรัชกาลที่ 3

 อาจเป็นได้ว่า ครั้งรัชกาลที่ 2 ส่งพระสงฆ์ไปลังกา เมื่อ พ.ศ.2357 สุนทรภู่เดินทางไปกับคณะนี้ด้วย เพราะมีบันทึกว่าพระสงฆ์ใช้เส้นทางผ่านเกาะนาควารี จึงเป็นแรงบันดาลใจสร้างฉากพระอภัยมณี ที่สะท้อนบรรยากาศตลาดการค้าการเมืองในยุคสมัยจากประสบการณ์รู้เท่าทันโลกของสุนทรภู่
         
"เรือนอินทร์ หน้าพระลาน"