...ยังต้องมีความหวังอยู่ใช่ไหม ?... : คอลัมน์... ทำเนียบราษฎร ผู้เขียน... นายทิวา
๏ ใครหลายคนบ่นว่าระอานัก บอกชีวิตเหนื่อยหนักชักไม่ไหว
มันอ่อนล้าโรยแสงสิ้นแรงไฟ มืดหนทางที่จะไปอย่างไรกัน
๏ บอกตัวเองร่ำไปต้องไปต่อ อย่าเพิ่งทดท้ออย่าไหวหวั่น
เมื่อยังมีลมหายใจต้องยืนยัน เพื่อผ่านคืนผ่านวันผ่านเวลา
๏ เราจะผ่านมันได้ใช่ไหมเล่า ผ่านคืนวันเศร้าที่หนักหนา
ชีวิตเป็นอยู่และเป็นมา สะท้อนผ่านสายตาที่ล้าโรย
๏ ยังจะเหลือเรี่ยวแรงอีกเท่าไร ถามใจตอบใจที่ไห้โหย
ท่ามกลางทุกข์ท้อกระหน่ำโบย และเสียงโอดโอยดังระงม
๏ มองไม่เห็นรอยยิ้มเคยยิ้มให้ แห้งขอดน้ำใจติดในหล่ม
ลำพังตัวรอดแทบซานซม ล้มลุกลุกล้มแทบซมซาน
๏ เราแค่มีชีวิตใช้ชีวิต ต่างคนต่างคิดเพื่อพ้นผ่าน
วันนี้ถึงพรุ่งนี้คืบและคลาน ไม่มีแล้วเมื่อวานให้ย้อนคิด
๏ ลมหายใจแผ่วลมหายใจ เหมือนไม่มีแสงไฟมืดสนิท
มีก็เพียงคำถามในมืดมิด คำถามต่อชีวิตเราทุกคน
๏ ยังต้องมีความหวังอยู่ใช่ไหม ถามใจตอบใจด้วยเหตุผล
แม้ชีวิตเหนื่อยหนักทุรายทุรน ใจไม่อาจยอมจำนนแพ้ชีวิต !.
.................................................................
.................................................................
(หมายเหตุ ...ยังต้องมีความหวังอยู่ใช่ไหม ?... : คอลัมน์... ทำเนียบราษฎร ผู้เขียน... นายทิวา )
ข่าวที่เกี่ยวข้อง