...ความชินชาแห่งยุคสมัย...

๏ ชินแล้วชาแล้วสหายเอ๋ย                ชินชาคุ้นเคยไม่เปลี่ยนผัน
ชาชินความหมายทุกคืนวัน                เพราะเป็นอยู่เช่นนั้นเช่นนั้นเป็น
๏ เพียงแค่รูปแบบที่ปรับเปลี่ยน          แต่ทุกอย่างสถิตเสถียรอย่างที่เห็น
จำนนจำยอมโดยลำเค็ญ                  ไม่ว่าร้อนหรือเย็นล้วนจำเจ
๏ ยุคสมัยแปลงเปลี่ยนยุคสมัย          ก็แค่เวลาเปลี่ยนไปแค่หักเห
บนระนาบความเป็นไปที่ซวนเซ        เอียงกระเท่เร่เส้นบางบาง
๏ ข้ามไปข้ามมาบนเส้นนี้                มีเหมือนไม่มีในความว่าง
ต้นทางปลายทางล้วนเลือนราง        ไม่มีแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์
๏ ความคิดความเชื่อความเป็นจริง     ถูกเคลือบด้วยบางสิ่งให้ว่างโหวง
มายาคติเราใช้จรรโลง                    โดยอาการหยิบโหย่งไม่จริงจัง
๏ เราคิดว่าเราเลือกด้วยตัวเรา           แท้แล้วตัวเขาที่กลบฝัง
โดยความคิดความเชื่อใช้บดบัง         ความจริงถูกกักขังด้วยความจริง
๏ ระหว่างเส้นบางบางข้ามไปมา        ไม่เหลือแล้วศรัทธาทุกทุกสิ่ง
มีแค่ความผิดหวังให้แย่งชิง               เพื่อจะถูกทอดทิ้งไว้ลวงตน
๏ ชินแล้วชาแล้วสหายเอ๋ย                ยุคสมัยคุ้นเคยไร้เหตุผล
จำเจจำยอมและจำนน                     ยุคสมัยแห่งผู้คนจำจนตาย !.

............................................
(หมายเหตุ ...ความชินชาแห่งยุคสมัย... : คอลัมน์... ทำเนียบราษฎร  ผู้เขียน... นายทิวา)