...เสียงเตือนจากผู้คนและแผ่นดิน...

๏ ไหนว่าธรรมคืออำนาจใช้เป็นธรรม                  ไหนว่ายึดถือคำสัญญามั่น
ไหนว่าคืนความสุขถ้วนหน้ากัน                         ไหนว่าเพื่อชาติพันธุ์อย่างยั่งยืน
๏ ตาไม่ได้เห็นเลยใช่ไหม                              ไม่เห็นเลยไม่, ไม่หยิบยื่น
แผ่นดินจะลุกไหม้เพราะไฟฟืน                         คนทั้งแผ่นดินตื่นเตือนดับไฟ
๏ หูไม่ได้ยินไม่ได้ฟัง                                    มีแต่เสียงสั่ง, ไม่ไม่ไม่
สรรพเสียงร้องทุกข์ช่างมันปะไร                       ทั้งเล็กทั้งใหญ่ไม่นำพา
๏ ตาไม่ได้เห็น-หูไม่ได้ยิน                              ไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้นวันข้างหน้า
ทำร้ายทำลายความเป็นมา                              สูญสิ้นคุณค่าความเป็นไป
๏ ไหนเล่าธรรมคืออำนาจใช้เป็นธรรม                ไหนเล่ายึดถือคำสัญญาให้
ไหนเล่าคืนความสุขคืนให้ใคร                          ไหนเล่าชาติพันธุ์ไหนที่ยั่งยืน
๏ เสียงร่ำไห้ของผู้คนของแผ่นดิน                     ถ้าเป็นธรรมต้องได้ยินต้องรู้ตื่น
เมื่อวิถีแห่งธรรมถูกพังครืน                              ก็มีแต่อารยะขัดขืนคืนความเป็นธรรม
๏ ถ้าไม่เปิดหูตาไม่เปิดใจ                              ก็คงมีแต่เลื่อนไหลลงทางต่ำ
แล้วจะเหลืออะไรเล่าให้ชี้นำ                           นอกจากรอยเท้าย่ำเพื่อทำลาย
๏ มีแต่ธรรมคืออำนาจโดยเที่ยงธรรม                 ตามสัญญาทุกถ้อยคำสู่เป้าหมาย
ความสุขต้องคืนให้ไม่ดูดาย                             ชาติพันธุ์เราทั้งหลายจึงยั่งยืน !.

........................................................
(หมายเหตุ ...เสียงเตือนจากผู้คนและแผ่นดิน...   : คอลัมน์ :  ทำเนียบราษฎร  ผู้เขียน : นายทิวา)