...ยังเหลืออะไรให้หวังไหม ?...

 
          ๏ เห็นเห็นได้เห็นที่เป็นอยู่ รู้อย่างที่รู้อย่างที่เห็น
เป็นไปเป็นอยู่อย่างที่เป็น ครบทุกประเด็นประจักษ์ตา
          ๏ เรื่องเล็กเรื่องใหญ่ใช่ทั้งหมด เต็มด้วยความรันทดกำหนดค่า
เป็นแล้วเป็นอีกเหมือนเป็นมา และเป็นไปยิ่งกว่ากว่าที่เป็น
          ๏ ไม่เท่าไม่ทันไม่ทันเท่า ไม่อาจเปลี่ยนความเศร้าที่ได้เห็น
มีแต่น้ำตากระซิกกระเซ็น ร้อนไม่มีเย็นคลายความร้อน
          ๏ เรื่องเล็กมองข้ามว่าเรื่องเล็ก อ้างว่าเรื่องเด็กเอาไว้ก่อน
เรื่องเล็กบอกปัดแถมตัดรอน จนเรื่องเกิดซ้ำซ้อนเหมือนย้อนความ
          ๏ เรื่องใหญ่ไม่เห็นเป็นเรื่องใหญ่ อ้างว่าเล็กอยู่ได้ไม่ให้ถาม
เรื่องใหญ่โตใหญ่เกินนิยาม เอาแต่ห้ามห้ามห้ามจนลามลุก
          ๏ เรื่องที่ควรทำไม่ทำก่อน เรื่องไม่ควรทำอ้อนมาปลอบปลุก
ทุกข์ถมทั่วไปไม่เห็นทุกข์ สุขจะคืนสุขได้อย่างไร
          ๏ ใช้ชีวิตวันวันเหมือนฝันเปียก สะดุ้งตื่นตอนเรียกน้ำตาไหล
ที่เห็นเป็นอยู่และเป็นไป เหมือนตาบอดตาใสไม่เห็นทาง
          ๏ ยังเหลืออะไรให้หวังไหม ? ยังมีหวังอะไรได้อีกบ้าง
เมื่อที่เห็นเป็นอยู่รู้เลือนราง ไม่เห็นแสงสว่างปลายอุโมงค์ !.
.......................................
(หมายเหตุ ...ยังเหลืออะไรให้หวังไหม ?... : คอลัมน์  ทำเนียบราษฎร โดย... นายทิวา)