...ป่วน !...

 

๏ มันผะอืดผะอมบอกไม่ถูก            เหมือนปมมันผูกจนยุ่งเหยิง

ซ่อนในมุมอับระริกระเริง               เล่นแง่เอาเชิงอยู่เช่นนั้น

๏ ซ่อนซุกเงียบเงียบเหมือนเรียบร้อย   แท้แท้รอคอยรอผกผัน

รอผ่านเวลารอคืนวัน                  รออวดประชันการเฝ้ารอ

๏ คอยเวลาปะทุในครู่หนึ่ง            ครู่ขณะซึ่งน้ำลายสอ

ล้นจากลำไส้ถึงลำคอ                 ส่งจากปลายท่อไปต่อไป

๏ เหมือนจะคายออกแต่ไม่ออก       คล้ายจะกระฉอกแต่ออกไม่ได้

ค้างค้างคาคาอยู่ข้างใน               โดยไม่อาจไล่ให้พ้นคอ

๏ เหมือนจะกลืนเข้าแต่ไม่เข้า        คล้ายว่าจะเอาเก็บเข้าห่อ

แต่เก็บไม่เข้าเฝ้าแต่รอ               ยังไม่เข้าไปต่อเข้าข้างใน

๏ ค้างค้างคาคายังคาค้าง            กึ่งกึ่งกลางกลางเลื่อนและไหล

คืบคืบคลานคลานระหว่างอะไร       มามาไปไปยังไม่รู้

๏ จึงปั่นป่วนมวนไส้พูดไม่ออก      ไม่เข้าไม่ออกน่าอดสู

เหมือนว่าจะออกมาให้ดู            แต่กลับยังอยู่ไม่ออกมา

๏ มันผะอืดผะอมบอกไม่ถูก        เหมือนปมมันผูกอยู่ตรงหน้า

แต่ไม่รู้อยู่ตรงไหนตำลูกตา          ค้างค้างคาคาคาเงื่อนปม !.

.............................