...เราต่างมีเหตุผล...

 
          ๏ เราต่างมีเหตุผลกันทั้งสิ้น    รับรู้ยลยินตามวิสัย
เหตุผลแปรผันว่ากันไป    ผิดถูกต่างใช้ตามใจตน
          ๏ ไม่มีหรอกหลักการวางเป็นหลัก    มันก็แค่ไม้ปักเพื่อหวังผล
ปักบนเลนเอนไหวตามใจคน    ปักบนหินแหลกป่นกระจัดกระจาย
          ๏ ไม่มีหรอกผิดถูกถูกหรือผิด    เมื่อต่างคนต่างคิดต่างเป้าหมาย
ผิดกลายเป็นถูกมีมากมาย    ถูกอาจกลับกลายผิดโดยพลัน
          ๏ ไม่มีหรอกมาตรวัดความชั่วดี    ทั้งหมดที่มีคือผกผัน
ดีชั่วครู่หนึ่งระหว่างกัน    เพียงชั่วครู่นั้นอาจชั่วแทน
          ๏ ไม่มีหรอกอัปลักษณ์และงดงาม    เพราะคำตอบของคำถามเพียงชั่วแล่น
มีแต่เปลือกไม่มีแก่นไม่มีแกน    สภาวะง่อนแง่นไม่มั่นคง
          ๏ ไม่มีหรอกที่รักและที่ชัง    เพียงบางคราบางครั้งความลุ่มหลง
ที่รักย้ายยักพะวักพะวง    ที่ชังปลดปลงรอย้ายยัก
          ๏ ไม่มีหรอกทั้งมิตรและศัตรู    ไม่มีอะไรคงอยู่อย่างแน่นหนัก
เป็นเหตุเป็นผลเพื่อผ่อนพัก    แล้วแต่จะทึกทักว่าอย่างไร
          ๏ เราต่างมีเหตุผลกันทั้งนั้น    ระหว่างกันและกันตามวิสัย
เหตุผลแปรผันว่ากันไป    ผิดถูกเลื่อนไหลตามใจคน !.
........................................................
(...เราต่างมีเหตุผล... : คอลัมน์ ทำเนียบราษฎร ผู้เขียน : นายทิวา)