“แมวขี้เล่น” กับ “กิ้งก่าขี้โมโห”

      ก่อนอื่นต้องเล่าความย้อนหลังถึงประวัติของแมวเก้าแต้มอายุ 8 เดือนตัวนี้ หลังจากแม่ซึ่งเป็นแมวเร่ร่อนได้มาแอบคลอดลูกไว้ 3-4 ตัว ที่บ้านหลังหนึ่ง และได้นำลูกๆไปซ่อนไว้ครงรางระบายน้ำฝน อยู่มาซักระยะหนึ่ง ด้วยผิวพันธุ์ที่แตกต่างจากแม่และพี่น้องตัวอื่น ทำให้ถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพัง และแม่ของมันก็ไม่ยอมให้กินนม จนผอมแห้งไม่มีแรงจึงพลัดตกลงมา
      เจ้าของบ้านเกิดความสงสารเลยต้องช่วยหานมให้กิน พอเริ่มแข็งแรงก็ปล่อยคืนไป แต่กลับไม่ได้รับการยอมรับ แม้มันจะขอไปวิ่งเล่นด้วยตามประสาลูกแมว จนกลายเป็นลูกแมวอาภัพต้องอาศัยอยู่กับคนเรื่อยมาจนเข้าสู่วัยรุ่น เพื่อนเล่นของมันบางทีก็เป็นคางคก จิ้งเหลน กิ้งก่า แมงป่อง แม้กระทั่งใส้เดือน ซึ่งแล้วแต่สัตว์ชนิดไหนจะหลงเข้ามาในอาณาจักรของมัน หรือไปสรรหามาเอง จะจับมาเป็นเพื่อนเล่นหมด



      เหตุการณ์ที่จะเล่าให้ฟังเกิดขึ้นในช่วงเช้า จู่ๆเจ้าแมวไปคาบเอากิ้งก่าจอมซวยมาเล่น ทั้งคาบ ทั้งเขี่ยพลิกไปพลิกมา แต่ตัวกิ้งก่าไม่มีร่องรอยบาดแผลจากคมเขี้ยวและเล็บของมันแต่อย่างใด เลยพอสันนิษฐานได้ว่ามันอยากเล่นด้วย โดยไม่คิดที่จะให้เป็นเมนูมื้อเที่ยงแต่อย่างใด






      เจ้ากิ้งก่าไม่เล่นด้วย แสดงอาการโมโหอย่างเห็นได้ชัด อ้าปากกว้างขู่ พอได้จังหวะก็กระโจนกัดโดนทั้งปากและนิ้วเท้า เจ้าแมวทำทีเหมือนจะเจ็บพอคันๆ ปล่อยให้กัดสักพักแล้วสะบัดหลุดออกไป ทำอยู่หลายครั้งหลายหน จนเจ้ากิ้งก่าโมโหสุดขีด พอตั้งท่าจะหนี แมวก็ตะปบไว้ไม่ให้ไปไหน จนมันเบื่อปล่อยให้กิ้งก่าวิ่งหนีไปอยู่บนกิ้งไม้ใกล้ๆ ซึ่งหากอ่านจิตใจกิ้งก่าเจ้ากรรมตัวนั้นได้ คงได้ยินมันรำพึงว่า "หยามกันชัดๆ ทำไมไม่คาบแล้วกลืนตัวมันเสียให้สิ้นเรื่องราว ทำยังกับเป็นของเล่น ไอ้แมวนิสัยไม่ดี " อะไรประมาณนั้น
      สำหรับคนที่เลี้ยงมันก็เช่นกัน ที่มองดูพฤติกรรมของแมวขี้เล่นดังกล่าว ก็รำพึงออกมาว่า หนูที่เป็นสัตว์คู่อริของมันมีวิ่งอยู่เต็มบ้าน แทนที่จะจับมาโชว์ความสามารถให้เห็นบ้าง มันกลับไม่เคยจับได้เลยแม้แต่ตัวเดียว เลี้ยงเปลืองข้าวสุกและปลาย่างเสียจริงๆ

เรื่อง-ภาพ จรูญ ทองนวล / NationPhoto